“ยัยฟาเสร็จหรือยังลูก”อินตาชะโงกคอออกมาจากห้องครัว พลางเงยมองขึ้นไปชั้นบนของตัวบ้าน ไม่นานเสียงตึง ๆ ก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างอ้วนกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงมา ในมือลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่“มาแล้วค่ะแม่”“ตายแล้ว ผมยังไม่แห้งเลย จะไปทั้งสภาพอย่างนี้เหรอ”“หนูตื่นสายค่ะแม่ เดี๋ยวนั่งรถไปก็แห้งค่ะ” ใบหน้าอวบแต่งแต้มเครื่องสำอางอ่อน ทว่าผมยาวยังคงเปียกชุ่ม“แม่บอกแล้วอย่าดูซีรีส์ดึก”“ก็มันดูเพลินจนลืมดูเวลานอนนี่คะ”“เพลิน ๆ แล้วเป็นยังไง ตื่นสาย ถ้าไปขึ้นเครื่องไม่ทันแม่จะสมน้ำหน้าให้”“หนูจะสายก็เพราะมัวต่อปากต่อคำกับแม่นี่แหละ”“ก็รีบไปสิ!”“ค่า ไปแล้วค่ะ” วางกระเป๋าในมือลงแล้วหันไปหอมแก้มผู้เป็นมารดาทั้งซ้ายและขวา“ไปดีมาดีนะลูก พระคุ้มครองนะ”“สาธุ แล้วหนูจะซื้อของมาฝากนะคะ”เมื่อขึ้นรถแท็กซี่ได้ ฟาริศาก็มองเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์อย่างร้อนรน ใจเต้นตึก ๆ เพราะกลัวจะไปถึงสนามบินไม่ทันเวลานัดหมายกับบริษัท ไหนจะรถติด ไหนจะต้องเผื่อเวลาโหวดกระเป๋าอีก“พี่คะ ไปสนามบินดอนเมืองค่ะ รีบหน่อยนะพี่ มันใกล้ถึงไฟล์ที่หนูจะขึ้นแล้ว”เธอพูดกับคนขับแท็กซี่ด้วยเสียงเร่งรีบ ก่อนจะเอนหลังพิงเบาะรถอย่างหมดแรงหนึ่ง
Last Updated : 2025-12-24
LOGIN
