All Chapters of The Zillionaire's Hidden Child Is A Model: Chapter 1 - Chapter 8

MAKALIPAS ang sampung minuto ay lulan na sila ng isang puting honda civic. Diretso lang na nakatitig sa kalsada sa harapan si Leila habang mahigpit niyang kapit ang manibela.Hindi pa siya ganoon kagaling mag-drive. Ang kompanyang pinagtatrabahuan niya ay malapit lang sa inuupahan niyang apartment, sampung minutong lakaran lang iyon kaya madalang siyang magmaneho sa loob ng nakalipas na pitong taon.Ramdam niya ang nakabibinging katahimikan sa loob ng sasakyan.Si Beau at Calli ay nakaupo sa backseat habang siya ay mag-isang nakaupo sa harapan at mistulang isang taxi driver.“S-Saan ka bababa, C-Calli?” maging ang pagbanggit sa pangalan nito ay tila banyaga sa pandinig niya at ni hindi niya magawang banggitin.Humarap ito kay Beau at nagsalita sa malambing na tinig, “I heard from your assistant that you just bought a large condo in the city. Pwede ba akong maging tenant mo?”Tumingin si Beau sa telepono niya at may kung anong kinalikot roon, mayamaya ay nagsalita siya, “I’ll arrange i

NANG MAKAALIS si Beau ay umakyat na sa kanilang apartment si Leila. Inilabas niya ang susi sa bag at binuksan ang pintuan. Pagpasok sa loob ay agad siyang dumiretso sa sofa at nahahapong naupo na hindi man lang tinatanggal ang cardigan niya.Kahit ano pa ang iniisip ni Beau, ang pinakamahalaga ngayon ay si San San. Kailangan niyang gawin ang makakaya para manatiling sikreto ang pagkatao ng anak.Marahang tumunog ang door lock ng study room, mula roon ay lumabas ang isang anim na taong gulang na batang lalaki na hawig na hawig kay Leila. May nakaipit pang lapis sa pagitan ng tainga nito.Nang makita nito ang hitsura niya ay tila napangiwi ito. “Mommy, take off your cardigan before you get on the sofa,” wika nito.Alanganin siyang ngumiti, “Okay.”This level of obsessive-compulsive disorder is definitely inherited from his father. Kaya nga nagulat siya kanina nang sabihin ni Beau na ito ang magmamaneho ng sasakyan niya; he was actually willing to touch her car.Nang makitang hindi pa ri

SA ISANG sulok ay nakita ni Fred na mag-isang umiinom ang kaibigan niya kaya naman nilapitan niya ito bitbit ang wine glass at naupo siya sa tabi nito.“Pinatigas na ba ng malamig na klima ng America ang mukha mo?” pambubuska niya.Malaki na ang ipinagbago ni Beau simula ng magbalik ito. He used to be like a perfect business machine na hindi nagpapakita ng emosyon sa kaharap nito pero ngayon ay basang-basa niya ang cold expression na nakalarawan sa mukha nito.Hindi man lang ito nag-react sa biro niya pero hindi siya sumuko sa pambubuska rito, “Mukhang nag-aadjust ka pa rin sa pagbabalik sa dati mong buhay na marangya, tama ba?”Outsiders might not know why the word “return” was used, but Wilfred knew perfectly well why.Noong nasa abroad si Beau ay wala itong kasambahay, walang tagasilbi, at walang driver. Nakatira lang ito sa fifty square meters na bahay, malayong-malayo sa mansion na tinitirahan nito sa Pinas.Hindi niya alam kung bakit kinailangan nitong umalis gayong maayos naman

MATAPOS ihatid si San San sa school, nagmamadali ng nagtungo si Leila sa Valencia Group.Tamang-tama at katatapos lang ng morning rush hour o iyong pasukan ng mga empleyado kaya kakaunti lang ang tao sa lobby.Lumapit siya sa receptionist at nagtanong kung maaari niyang iabot ng personal ang envelope sa opisina ng president.Kagabi lang ay tumawag siya sa insurance company para magtanong. Base sa tinamong damage ng nabangga niyang Porsche, nagkakahalaga iyon ng halos walong daang libong piso hanggang sa isang milyon. Idagdag pa ang repair cost ni Wendy, ang total na halaga sa tingin niya ay nasa isang milyon at limangdaang libong piso.Noong una ay naisip niyang ipadala na lang ‘yon sa bank account ni Beau pero natatakot naman siyang baka magkaproblema kaya isinalin na lang niya sa tseke ang isang milyon at limangdaang libong piso saka ito personal na dinala sa Valencia Group.In that way ay siguradong mapupunta sa kamay nito ang bayad niya.Kinuha ng receptionist ang envelope mula sa