All Chapters of ปฐวีรักฌิชากร: Chapter 1 - Chapter 6

ครอบครัวของนายหัวปฐวีเดินทางมาที่อำเภอหาดใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากอำเภอจะนะ เพื่อมาเยี่ยมครอบครัวของนายหัวซัน ที่มีลูกชายกำลังอยู่ในวัยน่ารักน่าชัง ทำให้เฒ่าแก่เขียวบ่นกับลูกชายว่าอยากอุ้มหลาน อยากมีหลานปู่กับเขาบ้าง ครอบครัวของนายหัวซันออกมาต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดีนิ๊กกี้ ณิชากร หญิงสาววัยกระเตาะอายุเพียงสิบแปดปี แต่ดูดีมีออร่า ผิวขาวสะอาดตา สูงราว 160 เซนติเมตร ตัดผมซอยสั้นสวยเก๋ ทำไฮไลท์สีแดงสดข้างละสามช่อบริเวณด้านหน้า ซึ่งมันเข้ากับรูปหน้าของเธอเป็นอย่างมาก ทำให้เธอดูน่าค้นหาขึ้นมาทันทีนิ๊กกี้..เป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมากประมาณ สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง อะไรทำนองนั้น ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวด้วยกระมัง หญิงสาวจึงค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง เพราะพ่อแม่รักและตามใจเธอจึงได้โนสนโนแคร์ ไม่ว่าป้าข้างบ้านจะพูดถึงเธอยังไงนิ๊กกี้ก็ไม่สน เธอจะทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำเท่านั้น พ่อแม่อย่าได้มาบังคับ เรียกได้ว่าสมเป็นสาวมั่นในยุค 5G เธอมีความมั่นใจในตัวเอง ไม่อ่อนปวกเปียก แต่ก็ไม่แข็งกระด้าง หญิงสาวมีสัมมาคารวะต่อผู้ใหญ่ที่มีความเป็นผู้ใหญ่เสมอ แต่ถ้าคนคนนั้นร้ายกับเธอ เธอก็ไม่ยอมเหมือนกัน เรี

เมื่อทานอาหารจนอิ่มหนำสำราญเป็นที่เรียบร้อย คุณนายลดาก็ชวนสามีและลูกชายไปเลือกซื้อของใช้ในครัวเรือนอีกสักหน่อย ก่อนจะเดินทางกลับอำเภอจะนะ ปฐวีและครอบครัวเดินลงบันไดเลื่อนเพื่อจะเดินทางกลับ ระหว่างที่ยืนอยู่บนบันไดเลื่อนนั้น นางลดาก็ชวนลูกชายคุยเบาๆ "เด็กในร้านไก่ย่างคนเมื่อกี๊น่ารักดีนะ..วีว่ามั้ย" "น่ารักอะใช่ครับผมไม่เถียง แต่ผมว่าน่าจะเป็นเด็กใจแตก" คำว่าเด็กใจแตกปฐวีพูดกระแทกเสียงออกมาหนักๆ เพราะเขาไม่ชอบการแต่งตัวของเธอนัก นางลดาหันขวับไปทางบุตรชาย ต่อว่าบุตรชายที่พูดจาไม่น่ารัก "ทำไมวีพูดถึงเขาแบบนั้นล่ะ ไม่น่ารักเลยนะ น้องเขาออกจะน่ารัก" "ก็คุณแม่ดูการแต่งตัวของเธอสิครับ เสื้อสายเดี่ยวโชว์เนื้อหนังมังสา แล้วไหนจะกางเกงขาสั้นที่สั้นมาก จนแทบจะเห็นตูดเธอแล้วกระมัง น่ารักตรงไหนครับ แล้วผมก็ทำสีทำไฮไลท์ มีตรงไหนบ้างครับที่บ่งบอกว่าไม่ใช่เด็กใจแตกอะ ผมว่าชัวร์ร้อยเปอร์เซ็น ยัยนี่ต้องเป็นเด็กใจแตกแน่ๆ""นี่แหน่" คนเป็นแม่ตีแขนล่ำๆ ของบุตรชายไปหนักๆ หนึ่งครั้ง ข้อหาพูดจาไม่น่ารัก กลับถึงบ้านเธอจะจัดอบรมลูกชายสถานหนักว่าต้องให้เกียรติผู้หญิง คนเราไม่มีสิ

นิ๊กกี้ยังคงถ่ายคลิปเต้นคัฟเวอะ(cover) และลงรูปสวยๆ ในโซเชียลอยู่เป็นระยะ เจ้าของแอคเคาท์นิรนามโปรไฟล์รูปมดตะนอยตัวเล็กสีดำ ก็ยังตามคอมเมนต์จิกกัดเธออยู่ตลอดเวลา"ไอ้แอคเคาท์หลุมนั่นมันท่าจะบ้า เข้ามาเมนต์จิกกัดกันอยู่ได้ อยากจะบ้าตายรายวัน" เวลาผ่านไปหนึ่งเดือน แอคเคาท์นิรนามคนนั้นก็ยังไม่หยุดเข้ามาเมนต์กวนประสาท จนตอนนี้นิ๊กกี้สุดจะทนกับไอ้นี่แล้ว "ถ้าแน่จริงมาเจอกันที่ร้านสเต๊กลุงหยิกหาดใหญ่ ห้าโมงเย็นวันจันทร์..ฉันจะรอ" เธอเมนต์ตอบกลับไป ร้านสเต๊กลุงหยิกหาดใหญ่ เวลา 16 : 00 น. นิ๊กกี้ตัดสินใจมาก่อนเวลาเพื่อมานั่งกินอาหารดื่มด่ำกับบรรยากาศในร้าน เพราะร้านสเต๊กลุงหยิกเพิ่งมาเปิดสาขาที่หาดใหญ่ได้ไม่นานลูกค้าเต็มร้านเลย หญิงสาวนั่งกินอาหารไปสักพักเธอจึงยกนาฬิกาขึ้นดู ตอนนี้เป็นเวลาสิบเจ็ดนาฬิกา (17 : 00 น.) พ่อสุดหล่อแอคเคาท์นิรนามก็ยังไม่มาสักที"คนอะไรนิสัยไม่ดี มาก็ไม่ตรงเวลา" นิ๊กกี้พึมพำออกมา เธอจะรอจนกว่าอาหารที่สั่งมาจะหมดจาน เธอถึงจะกลับบ้าน หญิงสาวนั่งเล่นโทรศัพท์แก้เซ็งไปพลางทานอาหารไปพลางระหว่างรอ "สวัสดีครับ" เสียงทุ้