Saan Makakahanap Ng Tulong Kapag Lagi Kong Sinasabi Hindi Ko Kaya?

Naku, sobra akong nakaka-relate kapag paulit-ulit na lumalabas sa isip ang ‘hindi ko kaya’. Madalas para sa akin, parang boss fight na paulit-ulit kang natalo — ang adrenaline, ang doubt, at ang gustong sumuko na lang. Ang una kong pinipili noon kapag ganito ang nararamdaman ay magbukas ng chat sa isang kaibigan o maglakad-lakad lang para makakuha ng space. Nakakatulong talaga na may isang taong makikinig nang hindi nanghuhusga: kapamilya, matalik na kaibigan, o kahit isang kaklase na alam mong mapagkakatiwalaan. Kung estudyante ka, huwag maliitin ang guidance counselor sa school; minsan sila ang unang pinto na pwedeng puntahan para sa payo o referral. May mga pagkakataon din na isang mentor o coach — tulad ng kapitbahay na may mas maraming karanasan o senior sa trabaho — ang nagbibigay ng konkretong hakbang para mag-umpisa muli.

Kapag lumalim na ang pakiramdam at paulit-ulit na ‘hindi ko kaya’ ay nakakaapekto na sa araw-araw na buhay, mahalagang humingi ng propesyonal na tulong. Hindi ito kahinaan; para sa akin, parang pag-upgrade ng gear — kailangan natin ng mas maayos na kagamitan para malampasan ang mas mahihirap na levels. May mga psychologist, counselor, at mga helplines na handang tumulong; sa Pilipinas, marami ring lokal na organizations at community health centers na nagbibigay ng libreng o abot-kayang suporta. Kung mas komportable ka sa online, may mga teletherapy platforms na pwedeng pagkuhanan ng session. Bukod dito, may mga support groups — personal man o online sa mga forum at groups — kung saan makakakita ka ng taong dumaan sa parehong pakiramdam at makakapagbahagi ng mga praktikal na paraan nila para makabangon. Minsan, simpleng pag-post sa isang tight-knit na Discord server o sa isang private Facebook group tungkol sa stress o takot mo ay nagbubukas ng mga personal na testimonya at tips na hindi mo inaasahan.

Sa pang-araw-araw naman, malaking tulong ang maliliit na estratehiya: hatiin ang malaking gawain sa sobrang maliliit na steps, mag-set ng 10–15 minutong goal, at i-celebrate kahit ang pinakamaliit na progress. Gumamit ng konkretong phrases kapag humihingi ng tulong tulad ng, ‘Pwede mo ba akong samahan habang ginagawa ko ito?’ o ‘Kailangan ko ng payo tungkol sa…’ — praktikal at hindi mahirap sabihin kapag nasanay. Practice din ng basic grounding exercises: huminga ng malalim, maglakad-lakad, o magsulat ng tatlong bagay na mabuti sa araw mo. Personal kong nahanap na ang journaling at gamification ng goals (gaya ng paggawa ng checklist na parang mission log) ay nakakatulong — parang leveling up sa game na pinapantayan ang maliit na victories.

Hindi laging madali, at may mga araw talaga na mabigat, pero hindi ka nag-iisa sa laban na ito. Sa saya at lungkot ng fandom life ko, lagi kong naaalala na kahit ang pinaka-matatag na karakter sa 'Naruto' o 'My Hero Academia' ay may mga taong tumutulong sa kanila. Gawin mo ang isang maliit na hakbang ngayon — mag-share, maghanap ng taong mapagkatiwalaan, o magtanong tungkol sa counseling — at hayaan mong lumiliit ang bigat ng ‘hindi ko kaya’ habang unti-unti kang bumabangon.