เทวดาประจําตัว

"พี่ธาม..." "...พี่ไม่ได้ทำแบบนั้นกับวาใช่ไหม พี่ไม่ได้หลอกวาใช่ไหม มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหมคะ" เจ้าของใบหน้าใสยังคงถามคนตรงหน้าออกไปน้ำตาคลอ "อืม ฉันเข้าหาเธอ...ก็เพื่อสิ่งนั้นเท่านั้น" ทันทีที่ริมฝีปากหนาตอบความจริงกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเฉยชาก็ทำเอารุ่นน้องสาวร้องไห้ออกมาราวกับว่าทุกอย่างนั้นได้พังทลายลง "ฮึก พะ...พี่..."

เจียงซุ่ยฮวน สุดยอดอัจฉริยะแห่งวงการแพทย์ ได้ข้ามภพมาสิงร่างองค์หญิงผู้กำลังตั้งครรภ์และถูกสั่งประหารชีวิต รูปโฉมงดงามถูกทำลายสิ้น ซ้ำยังถูกโยนทิ้งในป่าช้า! นางในชุดเปื้อนเลือด กลับคืนสู่เมืองหลวงอีกครา ขอหย่าขาดจากองค์ชายผู้ทรยศ และเปิดโปงใบหน้าที่แท้จริงของน้องสาวผู้ชั่วร้าย ประจานพ่อแม่ผู้ลำเอียง... เพื่อหาเงินเลี้ยงดูลูกน้อย นางเปิดร้านเสริมความงามแห่งแรกของเมืองหลวง ธุรกิจรุ่งเรือง เงินทองไหลมาเทมาดั่งสายธาร ยามที่นางยุ่งอยู่กับการทำมาหากินเลี้ยงลูก องค์ชายผู้ไม่เคยสนใจสตรีใด กลับค่อย ๆ เข้ามาใกล้ชิดนาง สามปีต่อมา โรคระบาดร้ายแรงอุบัติขึ้น นางจึงใช้วิชาแพทย์อันเป็นเลิศช่วยชีวิตผู้คนไว้มากมาย องค์ชายผู้ทรยศสำนึกผิด คุกเข่าขอขมา แต่กลับถูกองค์ชายผู้เป็นอาแทงทะลุร่างด้วยดาบเสียแล้ว "เห็นเด็กน้อยข้างกายนางหรือไม่? เขาเป็นลูกของข้า"

ในความทรงจำของฟู่เซียวหาน ซังหนี่เป็นที่คนเงียบขรึม หัวโบราณ และน่าเบื่อคนหนึ่งมาโดยตลอด จนกระทั่ง หลังจากที่หย่าร้างกัน เขาถึงได้พบว่าอดีตภรรยาของเขาเป็นคนที่อ่อนโยนน่ารัก รูปร่างหน้าตาเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง แต่เมื่อเขาอดใจไม่ได้จะเข้าใกล้เธออีกครั้ง ซังหนี่กลับบอกเขาพร้อมกับรอยยิ้มจาง ๆ ว่า “ประธานฟู่ คุณตกรอบไปแล้ว”

จาก 'ลูกหมาตกขี้โคลน' ที่เขาว่าในวันนั้น สู่ 'เมียเด็ก' ที่เขาทั้งรักทั้งหวงในวันนี้

หลี่เสี่ยวหรูทะลุมิติเป็นฮูหยินของหวงจื่อหานราชครูหนุ่ม นางมีสหายที่สามีเกลียดขี้หน้า ปฏิบัติการพาเพื่อนๆฮูหยินหนีสามีจึงเริ่มขึ้น ส่วนบรรดาสามีที่ปากบอกเกลียดชังพวกนางนักหนา กลับดิ้นทุรนทุรายเมื่อฮูหยินพวกเขาหนีไปพร้อมกับทิ้งใบหย่าไว้ให้ดูต่างหน้า

เมื่อก่อน จี้อี่หนิงคิดว่า การได้อยู่เคียงข้างเสิ่นเยี่ยนจือตั้งแต่ตอนเรียนหนังสือจวบจนแต่งงานนั้นเป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเธอ จนกระทั่งเสิ่นเยี่ยนจือนอกใจ เธอถึงได้เข้าใจว่า จะมีความรักที่ไหนที่มันลึกซึ้งอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าได้ ความรักทั่ว ๆ ตอนแรกหวานแหวว สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการจากลาอยู่ดี หลังจากการหย่าร้าง เธอจึงไม่เต็มใจที่จะมอบความจริงใจของเธอให้ใครอีก แต่เสิ่นซื่อกลับบุกเข้ามาในโลกของเธอ ไม่ยอมให้เธอได้มีโอกาสหลบหนีเลยแม้แต่น้อย เธอถอยหลังไปเรื่อยๆ ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นอีก เขากลับก้าวเข้าไปทีละก้าวๆ มีแต่อยากจะกักเธอไว้ในอ้อมกอดเท่านั้น "อาเล็ก พวกเราไม่เหมาะสมกันหรอกค่ะ" ชายคนนั้นบีบคางเธอเบา ๆ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา "เธอหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือแล้ว ฉันจะถือว่าเป็นอาเล็กของเธอได้ยังไงล่ะ?" "แล้วเธอก็ยังไม่เคยลองเลย จะรู้ได้ยังไงว่ามันไม่เหมาะสม?" จี้อี่หนิง "ฉันลองแล้วนะคะ" เสิ่นซื่อ "งั้นเธอก็ลองอีกทีสิ ลองจนกว่าจะเหมาะสมนั่นแหละ" จี้อี่หนิง "......"