ซีรีส์คนพลัดถิ่น ดัดแปลงจากนิยายเรื่องไหนและต่างอย่างไร

อีกมุมหนึ่งที่อยากเล่าเป็นแบบลิสต์สั้นๆ: ซีรีส์ 'คนพลัดถิ่น' ดัดแปลงจากนิยายชื่อเดียวกัน แต่มีการปรับเปลี่ยนหลายจุดเพื่อให้เข้ากับสื่อภาพ

1) โฟกัสเรื่องราว. ผมรู้สึกว่านิยายให้พื้นที่กับการสำรวจภายในตัวละคร ส่วนซีรีส์ย้ายโฟกัสไปที่ความสัมพันธ์และเหตุการณ์สำคัญที่มีภาพชัดเจนบนหน้าจอ ทำให้บางซับพล็อตถูกตัดหรือย่อเพื่อรักษาจังหวะ

2) การตัดต่อและเวลา. ฉบับนิยายสามารถกระโดดไปมาระหว่างความทรงจำและปัจจุบันได้อย่างอิสระ แต่ซีรีส์ต้องใช้เทคนิคภาพเช่นแฟลชแบ็กหรือมอนทาจ ทำให้การรับรู้เหตุการณ์บางอย่างเปลี่ยนไป

3) ตัวละครรองและซับพล็อต. มีการรวมตัวละครและตัดซับพล็อตที่ดูเป็นรายละเอียดมากเพื่อให้เรื่องตรงไปตรงมาขึ้น ซึ่งเหมาะกับผู้ชมทั่วไปแต่ทำให้รายละเอียดเชิงจิตวิทยาบางส่วนหายไป

4) อารมณ์และภาพลักษณ์. ดนตรี ภาพ และการแสดงเติมความรู้สึกบางอย่างที่หนังสือสื่อผ่านคำพูด ฉบับซีรีส์จึงได้อารมณ์แบบทันทีและเข้มข้นในฉากสำคัญ

ผมคิดว่าการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดเป็นการปรับเพื่อให้สื่อที่ต่างกันทำงานได้ดีที่สุด แต่คนที่ชอบความลึกของตัวละครน่าจะยังอยากกลับไปอ่านนิยายเพื่อได้มุมมองภายในที่ละเอียดยิ่งขึ้น

มุมมองหนึ่งที่ชอบคิดเกี่ยวกับ 'คนพลัดถิ่น' คือการอ่านความต่างระหว่างหน้ากระดาษกับกรอบภาพบนจอทีวีอย่างตั้งใจมากขึ้นกว่าเดิม

ในฐานะคนอ่านนิยายก่อนดูซีรีส์ ฉันเห็นชัดว่าซีรีส์นี้ดัดแปลงจากนิยายชื่อเดียวกัน 'คนพลัดถิ่น' โดยรักษาแก่นเรื่องหลักไว้อย่างชัด—เรื่องการพลัดพราก การค้นหาตัวตน และความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนแปลงเมื่อถูกย้ายถิ่น แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปเยอะคือวิธีเล่าและจังหวะของเรื่อง ในหนังสือเสียงภายในของตัวละครถูกให้ความสำคัญมากกว่าฉากภายนอก ทำให้เราเข้าใจแรงจูงใจ ความเจ็บปวด และการตัดสินใจของตัวเอกแบบซับซ้อน ซีรีส์กลับเลือกแสดงผ่านภาพ เสียง และบทสนทนา จึงต้องย่อบางช่วงบทพูดในหัวออกไป และเพิ่มฉากภาพเพื่อให้คนดูเข้าถึงอารมณ์ได้เร็วขึ้น

อีกประเด็นที่ฉันให้ความสนใจก็คือการย่อ ตัวละครรองบางตัวถูกรวมกันหรือถูกตัดทอนบทบาทเพื่อให้โครงเรื่องกระชับขึ้น ซึ่งมีผลทั้งดีและไม่ดีในมุมมองของฉัน—ดีตรงที่จังหวะเรื่องลื่นและเข้มข้นมากขึ้น แต่เสียตรงที่รายละเอียดความสัมพันธ์บางส่วนที่ขัดเกลามาจากนิยายหายไป ทำให้ความเปลี่ยนแปลงภายในของตัวละครบางตัวรู้สึกกระชับเกินจำเป็น นอกจากนี้ตอนจบของนิยายมักทิ้งความคลุมเครือไว้ให้คิดต่อ แต่ซีรีส์มักเลือกให้ความชัดเจนมากขึ้นเพื่อความพึงพอใจของคนดูทั่วไป ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนระหว่างความลึกเชิงจิตวิทยากับการเข้าถึงเชิงภาพ

ในฐานะคนดูที่อ่านทั้งสองเวอร์ชัน ฉันชอบที่ซีรีส์ทำให้บางฉากที่เคยอธิบายในหน้ากระดาษกลายเป็นภาพที่จับต้องได้ เช่นฉากบรรยากาศของเมืองใหม่ที่ตัวละครต้องปรับตัว แต่ก็ยังชอบนิยายที่ให้พื้นที่กับความคิดภายในมากกว่า สรุปแล้วทั้งสองเวอร์ชันเติมเต็มกันและกัน: นิยายให้ความละเอียดด้านจิตวิทยา ซีรีส์เติมชีวิตให้กับภาพและเสียง แนะนำให้ลองทั้งสองแบบแล้วจะเห็นเสน่ห์ต่างกันไป