ซีรีส์เจ้าสาวริมทาง ดัดแปลงจากนิยายหรือมีความต่างตรงไหน?

ความแปลกที่ทำให้หลงใหลของ 'เจ้าสาวริมทาง' อยู่ตรงวิธีที่มันถูกแปลงเรื่องเล่าเมื่อย้ายจากหน้ากระดาษสู่หน้าจอ

ฉันเป็นคนอ่านนิยายมาก่อนดูซีรีส์ และสิ่งแรกที่รู้สึกชัดคือโทนและจังหวะถูกปรับให้เหมาะกับการดูแบบมาราธอนบนหน้าจอ มากกว่าการไล่อ่านทีละบทในหนังสือ: บทสนทนาบางส่วนถูกยืดเพื่อให้เกิดเคมีระหว่างตัวละคร ขณะที่ความทรงจำหรือภายในจิตใจของตัวละครที่บรรยายละเอียดในหนังสือ มักถูกแทนที่ด้วยฉากสั้น ๆ หรือภาพแฟลชแบ็ก ตัวอย่างเช่น ฉากสำคัญที่ในหนังสือให้เวลาอ่านซึมซับความเปราะบางของตัวเอกเป็นหน้าต่อหน้า แต่ในซีรีส์กลับถูกย่อให้เป็นมุมกล้องและดนตรีนำความหมายแทนคำบรรยาย

ผมสังเกตการตัดต่อและการเพิ่มตัวละครสนับสนุนเข้ามาเพื่อลำดับเรื่องให้ราบรื่นสำหรับผู้ชมทีวี—บางฉากที่ในนิยายเป็นการเล่าเหตุการณ์เดียว ถูกแยกย่อยเป็นหลายซีนเพื่อนำเสนอความขัดแย้งจากหลายมุม เช่นเดียวกับงานดัดแปลงดัง ๆ อย่าง 'Game of Thrones' ที่ย้ายจุดโฟกัสจาก POV หนังสือไปสู่การเล่าเรื่องภาพ การตัดบทบางตอนเพื่อให้กระชับหรือสร้างจังหวะดราม่าในตอนหนึ่ง ทำให้เนื้อหาบางส่วนของนิยายหายไป แต่แลกมาด้วยจังหวะอารมณ์ที่เข้มข้นขึ้นในฉากสำคัญ อีกเรื่องที่มักเปลี่ยนคือตอนจบ—ซีรีส์มักเลือกจบให้สวยงามหรือเปิดกว้างกว่าหนังสือซึ่งบางครั้งเจาะไปที่ความขมขื่นและรายละเอียดเล็ก ๆ

สรุปแบบพลังงานแฟน: ความต่างไม่ได้แปลว่าฝีมือการดัดแปลงแย่ แต่มันเป็นการเลือกทางศิลปะของคนทำ ที่ต้องบาลานซ์ระหว่างเนื้อหาเดิมกับสื่อใหม่ การจะชอบหรือไม่ขึ้นกับว่าต้องการความครบถ้วนของนิยายหรือประสบการณ์ภาพเคลื่อนไหวที่เข้มข้น ในมุมของฉัน จะสนุกที่สุดถ้าดูทั้งสองเวอร์ชันร่วมกัน เพราะบ่อยครั้งฉากในหนังสือที่ถูกตัดกลับทำให้หัวใจพองได้เมื่อย้อนมาอ่านทีหลัง

ตัวอย่างที่ชัดเจนของความต่างคือวิธีเล่าเรื่องและการเน้นประเด็นซึ่งเปลี่ยนไปเมื่อจากหน้ากระดาษมาเป็นทีวี

ฉันเป็นคนดูซีรีส์ทันสมัยที่ชอบการตัดต่อเร็ว ๆ และเพลงประกอบช่วยยกอารมณ์ ดังนั้นจึงสังเกตว่าใน 'เจ้าสาวริมทาง' เวอร์ชันทีวีจะมีฉากแฟลชแบ็กสั้น ๆ เพื่อแสดงปมในอดีต แทนการใช้โครงเรื่องยาว ๆ แบบในหนังสือ ส่วนรายละเอียดเล็ก ๆ อย่างบทสนทนาภายในใจหรือคำอธิบายฉากจึงถูกย่อหรือแทนที่ด้วยภาพแม้จะทำให้สูญเสียความละเอียดบางอย่าง แต่ก็ดึงอารมณ์ได้รวดเร็วขึ้น

อีกมุมคือการเพิ่มฉากใหม่หรือขยายความสัมพันธ์รองเพื่อให้มีจุดขายทางโทรทัศน์—ฉากโรแมนติกบางฉากอาจถูกเติมเพื่อสร้างจุดไคลแม็กซ์ที่เด่นกว่าในนิยาย แถมการตัดฉากที่อาจยืดเยื้อก็ทำให้ซีรีส์เดินเรื่องกระชับ แต่บางครั้งก็ทำให้รายละเอียดสาเหตุของการตัดสินใจตัวละครหายไป จึงควรมองว่าเป็นการอ่านสื่อสองแบบที่เติมกันและกัน มากกว่าจะเทียบว่าแบบไหนดีกว่าอย่างเดียว