ทีมคอสตูมควรออกแบบชุดงานเลี้ยงย้อนยุคอย่างไรให้สมจริง?

สิ่งที่ทำให้ชุดย้อนยุคยังใช้งานได้จริงในงานคอสเพลย์หรืองานสังคมคือการผสมระหว่างความถูกต้องทางประวัติศาสตร์กับการใช้งานจริง ผมเริ่มจากการคิดเรื่องการเดิน การนั่ง และการเปลี่ยนชุดฉับพลัน ถ้าชุดหนักหรือมีชั้นในหลายชั้น ต้องวางระบบสายรองรับน้ำหนัก ติดซิปหรือตะขอที่เข้าถึงง่าย จุดเย็บต้องเสริมเพื่อรับแรงในจุดที่ต้องเคลื่อนไหวบ่อยๆ

การเลือกวัสดุชั้นในเป็นเรื่องสำคัญ ลินเนอร์ที่ซึมเหงื่อได้และแผ่นบุที่ถอดซักได้ช่วยให้ผู้สวมสบายตลอดงาน แผงเสริมเอวหรือโครงรองไหล่ที่ซ่อนอยู่ทำให้รูปร่างดูถูกยุคโดยไม่ต้องยอมเจ็บตัวมาก อีกเรื่องที่มักถูกมองข้ามคือพื้นรองเท้า ต้องเลือกแบบที่รองรับเท้าจริงและเหมาะกับพื้นทางเดินถ้าจะให้เดินบนหินหรือถนนเปียก

สีและการเก่าแบบเทียมก็ต้องคำนึงถึงแสงฉากด้วย ถ้าจะอิงอารมณ์ย้อนยุคแบบโทนสว่างตาม 'Bioshock Infinite' ให้เลือกผ้าที่มีมิติของเงาชัด แต่ถ้าชุดต้องดูโฉบเฉี่ยวในเวทีแบบกราฟิกแบบ 'Persona 5' การใช้เส้นสายและคอนทราสต์ของสีจะช่วยให้ซิลูเอตต์โดดเด่นทั้งที่ไม่ซับซ้อน เทคนิคเล็กๆ เช่นการใช้แผ่นรองบ่าเพื่อลดการยับ หรือการเย็บแผ่นซับบริเวณตะเข็บ จะช่วยให้ชุดทนและสวยนานโดยไม่เสียบุคลิกต้นแบบ เป็นวิธีที่ผมมักใช้เมื่อออกแบบให้คนจริงสวมใส่จริงๆ

ตั้งแต่ได้ดูฉากงานเลี้ยงในหนังยุคทองแล้ว ความคิดเรื่องความสมจริงของชุดย้อนยุคก็วนอยู่ในหัวเสมอ ฉันมักเริ่มจากสังเกตซิลูเอตต์ก่อน—เส้นเอวสูงของยุคเอ็ดเวิร์เดียน กระโปรงฟูลของยุควิกตอเรียน หรือความเพรียวของแฟชั่นอาร์ตเดโคอย่างใน 'The Great Gatsby' การจับสัดส่วนสำคัญกว่าลายผ้าหรือสี เพราะสายตาคนเราจำทรงมากกว่ารายละเอียดเล็กๆ

จากนั้นก็จะลงลึกที่วัสดุและการตัดเย็บ ฉันเลือกผ้าจากเส้นใยธรรมชาติอย่างผ้าไหม กำมะหยี่ ฝ้ายทอแน่น และผ้าวูลที่มีน้ำหนัก เพื่อให้การเคลื่อนไหว ฟอลด์ และการสะท้อนแสงเป็นไปตามยุค ใส่ใจต่อการเย็บฟินิช—การตีเกล็ด ตะเข็บซ่อน และการปักลายด้วยมือในจุดสำคัญ ช่วยเพิ่มความสมจริงอย่างมาก อุปกรณ์รองรับทรงเช่นโครงเสื้อในแบบดั้งเดิมหรือครินโอลีนแบบเบาๆ ก็ทำให้ซิลูเอตต์ออกมาถูกต้องโดยที่ยังสวมใส่ได้จริง

สุดท้ายฉันจะใส่ไอเท็มเล็กๆ แต่มีผล เช่นเครื่องประดับตามยุค ผ้าพันคอที่ผ่านการฟอกให้ดูเก่า รองเท้าและถุงเท้าที่ตัดเย็บตามสมัย รวมถึงเมคอัพและทรงผมที่สบตาแล้วบอกยุคทันที งานภาพถ่ายถ้าต้องการสมจริงยิ่งขึ้น ฉันจะเลือกโทนสีและลักษณะแสงเหมือนฉากจากซีรีส์อย่าง 'Downton Abbey' เพื่อให้ทุกองค์ประกอบร่วมกันเล่าเรื่องได้แบบไม่หลุดบริบท แล้วค่อยปรับนิดหน่อยให้เข้ากับความสะดวกของผู้สวม — นี่แหละคือความสนุกของการทำชุดย้อนยุคแบบจริงจัง

กลิ่นอายเล็กๆ ของพร็อพและดนตรีสามารถยกระดับชุดย้อนยุคได้มากกว่าที่คิด ฉันชอบเริ่มจากพร็อพที่คนติดตามสายตา เช่น พัดไม้เท้า หนังสือปกแข็งเก่า หรือกระเป๋าทรงคลาสสิกที่ดูผ่านกาลเวลา การใส่สติกเกอร์สแกนเล็กๆ หรือป้ายชื่อทำให้พร็อพดูมีประวัติ ส่วนทรงผมและเมคอัพถ้าทำให้เข้ากับยุคอย่างละเอียด—ไม่จำเป็นต้องหนักหนา แต่ต้องมีโครง จัดทรงให้เก็บรายละเอียด เช่น ผมม้วนเบาๆของยุค 60 ที่เห็นใน 'Mad Men'—จะช่วยให้ภาพรวมสมจริงขึ้นทันที

แนะนำให้ลองมิกซ์กลิ่นเล็กน้อย เช่นน้ำมันหอมระเหยกลิ่นไม้หรือน้ำมันหอมกลิ่นรีไซเคิลเบาๆ เพื่อสร้างบรรยากาศ การเลือกเพลงประกอบช่วงเดินเข้างานหรือใช้ไฟสีที่เหมาะกับยุคจะทำให้คนรับรู้ยุคสมัยได้ทันที ฉันมักจบการออกแบบด้วยการลองสวมเล่นจังหวะเดินและเก็บรายละเอียดการเคลื่อนไหวก่อนวันจริง แล้วปล่อยให้ชุดและพร็อพเล่าเรื่องด้วยตัวเอง—นั่นคือช่วงเวลาที่รู้สึกว่างานสร้างสรรค์สมบูรณ์