นักพากย์ ตราบ ลมหายใจสุดท้าย มีใครบ้าง

ฉากจบของเรื่องทำให้ทู่กลายเป็นตัวละครที่หนักแน่นขึ้นจนรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่แค่การเปลี่ยนแปลงชั่วคราว แต่มันคือการเติบโตที่ถูกชี้นำมาตั้งแต่ต้น ฉันมองเห็นภาพของทู่ในตอนสุดท้ายเหมือนกับฉากใน 'Your Name' ที่ความสัมพันธ์กับคนรอบข้างถูกล้างและปะติดปะต่อใหม่อีกครั้ง ทู่ที่เคยถูกผลักไปข้างหลัง กลายเป็นคนที่ต้องตัดสินใจแทนคนอื่น รับผิดชอบต่อผลลัพธ์ที่หนักหน่วง และยอมแลกสิ่งสำคัญเพื่อคนที่เขารัก นั่นไม่ใช่การเปลี่ยนบทแบบผิวเผิน แต่เป็นการสรุปเส้นทางตัวละครอย่างกลมกล่อม เพราะมันดึงความทรงจำ เก็บรายละเอียดเล็ก ๆ จากตอนก่อน ๆ มาปะติดปะต่อให้เห็นเจตจำนงของเขาชัดขึ้น จบแบบนี้ทำให้ฉันยิ้มแบบขม ๆ — ดีใจที่ตัวละครได้รับพื้นที่ แต่อีกด้านก็รู้สึกลึกซึ้งกับราคาที่ต้องจ่าย ทู่ไม่ได้แค่เปลี่ยนบทบาท เขาเปลี่ยนความหมายของเรื่องไปด้วย และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ตอนจบยังคงก้องอยู่ในหัวฉันหลังปิดท้ายเรื่องไปแล้ว

เสียงตอบรับจากแฟนๆ ส่วนใหญ่เต็มไปด้วยความอบอุ่นผสมกับความกังวลเกี่ยวกับการปิดจบของตัวละครหลักใน 'วุ่นรักวันไนท์สแตนด์' และนั่นทำให้บรรยากาศหลังออกอากาศคล้ายงานรวมญาติออนไลน์ที่ทุกคนมีความเห็นต่างกันเล็กน้อย คนกลุ่มแรกทวีตถึงความพึงพอใจในรายละเอียดเล็กๆ เช่นท่าทางการมองตาและบทสนทนาสั้นๆ ที่สื่อสารว่าโตขึ้นและรับผิดชอบขึ้นได้ แม้บางคนจะบอกว่าฉากสลับความทรงจำค่อนข้างรีบ แต่การจบแบบเปิดก็ถือเป็นพื้นที่ให้แฟนคลับสร้างเรื่องราวต่อในแฟนอาร์ตหรือฟิค ผมรู้สึกว่าเสน่ห์ของงานคือการปล่อยให้ผู้ชมเติมช่องว่างนั้นเอง อีกฝั่งหนึ่งชื่นชมการใช้ดนตรีประกอบและคัตมุมกล้องที่ทำให้ฉากสุดท้ายมีน้ำหนัก คล้ายกับการปิดนิยายสั้นที่ยังคงคำถามไว้ให้คิดต่อ เสียงบางส่วนเรียกร้องให้มีตอนพิเศษหรือสเปเชียลเพื่อเคลียร์ปมรอง แต่โดยรวมแล้วการสิ้นสุดแบบครึ่งหวานครึ่งขมกลับยืดอารมณ์ไว้นานกว่าที่คิด และในฐานะแฟนที่ติดตามมา ผมยังชอบที่มันไม่พยายามอธิบายทุกอย่างจนเกินไป

เพลงเปิดของ 'สุดท้ายและตลอดไป' เป็นสิ่งที่ติดหูฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยิน เพราะทำนองเปิดใช้เปียโนเรียบง่ายผสมกับสตริงที่ค่อย ๆ ก่อตัวจนกลายเป็นความรู้สึกกว้างใหญ่และอบอุ่น ในมุมของแฟนที่ชอบเพลงประกอบเป็นชีวิตจิตใจ ฉันคิดว่าเพลงธีมหลักนี่แหละโดดเด่นสุด มันทำหน้าที่เหมือนพรมวิเศษที่พาเราเข้าไปสู่โลกของเรื่องราว ทั้งน้ำเสียงของนักร้องที่บางครั้งก็เปราะบางและบางครั้งก็เข้มแข็ง กับการเรียงคอร์ดที่เลือกใช้โหมดสเกลแบบ minor-major สร้างอารมณ์หวนหาแต่ไม่สิ้นหวัง สิ่งที่ทำให้เพลงนี้ยังคงอยู่ในใจฉันคือการใช้เลเยอร์เสียงที่ฉลาด ไม่ได้อัดเสียงเต็มย่านให้ดูยิ่งใหญ่จนเกินไป แต่เลือกให้พื้นที่กับเผ่าพันธุ์เมโลดิกของตัวละครแต่ละคน บทสะพานดนตรีบางช่วงใส่คอร์ดเปลี่ยนที่ไม่คาดคิด ทำให้ฉากที่ดูธรรมดาในบทกลายเป็นความทรงจำ ฉันยังชอบการเว้นวรรคจังหวะเล็ก ๆ ก่อนคอรัสที่ทำให้ตอนขึ้นท่อนสำคัญรู้สึกหนักแน่นขึ้นโดยไม่ต้องเพิ่มเครื่องดนตรีมากมาย ท้ายที่สุดแล้วเพลงประกอบชิ้นนี้ทำงานได้ดีทั้งในฐานะเพลงเดี่ยวและในบริบทของเรื่องราว ถ้ามีเวอร์ชันอินสตรูเมนทัลที่ยาวกว่านี้ฉันคงยินดีฟังซ้ำหลายชั่วโมง เพราะมันให้ความรู้สึกเหมือนได้กลับไปพบเพื่อนเก่า และนั่นแหละคือเหตุผลที่ธีมหลักของ 'สุดท้ายและตลอดไป' สำหรับฉันยังคงโดดเด่นเหนือชิ้นอื่น ๆ

ช่วงแรกที่ฉันเริ่มคลุกคลีในวงการแฟนฟิกคือความรู้สึกตื่นเต้นเหมือนเจอโลกใหม่—แฟนฟิกที่คนไทยนิยมมักมาจากฟอร์มแฟนดอมต่างประเทศที่เรารู้จักดี แต่ก็มีงานเขียนไทยที่ยืนหยัดจนถูกพูดถึงตลอดเวลา หนึ่งในเทรนด์ที่ไม่เคยตกคือแฟนฟิกจากจักรวาล 'Harry Potter' ที่สายชิปอย่าง 'Drarry' (Draco/Harry) ยังคงมีคนแต่งและแปลอ่านกันอยู่เสมอ เพราะธีมการเติบโต ความผิดพลาด และการเยียวยาเข้ากับรสนิยมคนอ่านได้ดี อีกฟันดอมที่ไทยชอบมากคือ 'Supernatural' กับคู่ 'Destiel' (Dean/Castiel) และ 'Sherlock' กับ 'Johnlock' ซึ่งแฟนฟิกแนวนี้มักได้รับความนิยมยาวนานเพราะตัวละครมีเคมีชัดและโลกเสริมจินตนาการได้กว้าง นอกจากนั้น ความคลั่งไคล้เคป็อปก็สร้างชุมชนแฟนฟิกขนาดใหญ่ในไทย โดยเฉพาะช่วงไม่กี่ปีมานี้ คู่จากวงเช่น 'BTS' หรือ 'EXO' ถูกแต่งเป็นแฟนฟิกแนวชิปหลายรูปแบบ ทั้ง AU, school fic และ slice-of-life ซึ่งบางเรื่องมีแฟนคลับเหนียวแน่นจนถูกแชร์ไปมานานหลายปี สำหรับคนอยากหาแฟนฟิกเก่าๆ ที่ยังอ่านสนุก ฉันมักไปไล่หาในแพลตฟอร์มเก่าๆ และดูจากคอมเมนต์ว่ามีคนพูดถึงซ้ำหรือไม่ เพราะนั่นเป็นสัญญาณว่ามันยังโดนใจคนอยู่เรื่อยๆ

เรื่องราวในภาคต่อนี้ยังคงพาเราไปสัมผัสโลกอันวุ่นวายผ่านสายตาของ 'ซาโตรุ' วัยรุ่นธรรมดาที่ค้นพบพลังลึกลับในตัวเองหลังจากเหตุการณ์จบสมบูรณ์แบบในภาคแรก คู่หูอย่าง 'ยูกิโนะ' ก็กลับมาพร้อมพัฒนาการที่น่าสนใจ เธอไม่ใช่เด็กสาวที่พึ่งพาใครอีกต่อไป แต่กลายเป็นนักสู้ผู้เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ที่น่าสนใจคือการปรากฏตัวของตัวละครใหม่อย่าง 'เรย์' เด็กชายปริศนาที่ดูเหมือนจะรู้ความจริงบางอย่างเกี่ยวกับต้นกำเนิดของโลกใบใหม่นี้ แต่ละบทบาทถูกถักทอเข้าด้วยกันอย่างแนบเนียน ราวกับว่าชะตาชีวิตของพวกเขาถูกโยงใยไว้ด้วยกันตั้งแต่ต้น

ราชวงศ์โรมานอฟที่ปกครองรัสเซียมาหลายศตวรรษต้องพบกับจุดจบที่โหดร้ายในช่วงปฏิวัติรัสเซีย ปี 1917 นิโคลัสที่ 2 กลายเป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายที่ต้องสละราชสมบัติ ก่อนจะถูกบอลเชวิคจับกุมพร้อมทั้งครอบครัว ชีวิตช่วงสุดท้ายของพวกเขาเต็มไปด้วยความยากลำบาก ถูกเนรเทศไปยังเมืองเยคาเตรินบุร์ก ที่นั่นในคืนวันที่ 17 กรกฎาคม 1918 ทั้งครอบครัวรวมถึงพระราชธิดาทั้งสี่และเจ้าชายอเล็กเซย์ถูกลงโทษประหารชีวิตอย่างเลือดเย็น เหตุการณ์นี้สร้างความสั่นสะเทืนไปทั่วโลก กลายเป็นจุดสิ้นสุดของระบอบจักรวรรดิที่เคยยิ่งใหญ่

ฉากปิดท้ายของ 'Invincible' ถูกฉายให้เห็นชัดสุดเมื่อความสัมพันธ์พ่อลูกกลายเป็นแรงขับเคลื่อนของทั้งเรื่องราวและอารมณ์ของตอนสุดท้าย ผมมองว่า Nolan — ในนาม Omni-Man — เป็นตัวละครที่มีอิทธิพลสูงสุดต่อบทสุดท้าย เพราะทุกการตัดสินใจของเขาสร้างผลสะเทือนทั้งเชิงกายภาพและจิตใจต่อโลกและต่อ Mark โดยตรง นัยยะจากการเปิดเผยตัวตน การเลือกทางของเขาระหว่างความจงรักภักดีต่อเผ่าพันธุ์ Viltrumite กับความผูกพันที่มีต่อครอบครัว ทำให้บทสรุปไม่ได้เป็นแค่ฉากต่อสู้ย่อย แต่กลายเป็นการทดสอบค่านิยม ระเบียบศีลธรรม และตัวตนของพระเอก มุมมองส่วนตัวคือฉากการปะทะกันระหว่าง Nolan กับ Mark ไม่ได้มีไว้เพื่อโชว์พลังเท่านั้น แต่มันเผยให้เห็นความแตกต่างในนิยามคำว่า ‘ฮีโร่’ — Nolan เป็นตัวเร่งที่บีบ Mark ให้เลือกว่าจะเป็นฮีโร่อย่างไร ฉากสุดท้ายจึงมีความหนักทั้งในแง่บทบาทและผลลัพธ์ต่อพล็อตระยะยาว ของเล่นทางอารมณ์อย่างเสียงคำพูดสุดท้าย การมองตา และการตัดสินใจที่ไม่กลับหลัง ทำให้ผมยอมรับว่าไม่มีตัวละครไหนที่สำคัญเท่ากับเขาเมื่อพูดถึงแรงกระทบต่อตอนปิดเรื่องนี้

แฟนๆ 'รา ยา กับมังกรตัวสุดท้าย' ต้องไม่พลาดแล้ว! เรื่องนี้ฉายเต็มรูปแบบบน Disney+ Hotstar ครับ เป็นหนึ่งในอนิเมชันที่สวยงามและให้ความรู้สึกเหมือนการผจญภัยในโลกแฟนตาซีเลย นอกจากเรื่องราวของรา ยาแล้ว ยังมีมังกรสุดน่ารักที่ทำให้เราหลงใหลได้อย่างง่ายดาย การ์ตูนเรื่องนี้เหมาะสำหรับทุกวัยจริงๆ เพราะมีทั้งความสนุกและแง่คิดเกี่ยวกับความกล้าหาญและการเติบโต ถ้ายังไม่มีแอปนี้ ลองสมัครดูครับ คุ้มค่าจริงๆ