นักวาดอยากรู้ว่าโดจิน วันสิ้นโลก ใช้สไตล์ภาพและเทคนิคอย่างไร?

การเล่าเรื่องผ่านภาพของ 'โดจิน วันสิ้นโลก' สำหรับฉันเป็นบทเรียนเรื่องจังหวะและพื้นที่ว่าง. ฉันชอบที่บางหน้าทิ้งให้เป็นภาพเต็มแผ่น ไม่มีคำพูดเลย ทำให้สามารถจับอารมณ์หัวข้อใหญ่ได้โดยไม่ต้องอธิบายมาก คำพูดปรากฏทีละน้อย เมื่อมีท่อนสำคัญเท่านั้น ที่เหลือปล่อยให้ภาพทำงานหนัก

ในทางเทคนิค นักวาดเลือกใช้มุมกล้องแบบกว้างเพื่อบอกสเกลของเมืองที่พังทลาย และสลับมุมแคบเพื่อเก็บรายละเอียดอารมณ์บนใบหน้า ฉันมักเห็นการเล่นกับเส้นซิลูเอ็ตต์—ฉากย้อนแสงจะเห็นรูปร่างคนเป็นเงามืด ขณะเดียวกันก็มีการใช้กรวดจุดเล็ก ๆ หรือฝุ่นลอยเพื่อให้รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของอากาศ เทคนิคนี้ทำให้นึกถึงบางช่วงของ 'made in abyss' ที่ใช้ฉากเงียบและภาพกว้างเพื่อสร้างความหวั่นไหวและความพิศวง

การเว้นช่องว่างและการวางบล็อคคำพูดช่วยควบคุมจังหวะอารมณ์ได้ดี ฉันจึงมองว่าสไตล์นี้ไม่ได้เน้นสวยงามทางการ์ตูนเพียงอย่างเดียว แต่เป็นการใช้ภาพเพื่อสื่อความหมายลึก ๆ ของโลกที่กำลังล่มสลาย

สายตาแรกที่จ้องไปที่หน้า 'โดจิน วันสิ้นโลก' มักจะติดใจกับการคอนทราสต์จัดและการขีดเส้นที่รุนแรง. ฉันชอบบรรยากาศแบบสกปรกแต่ตั้งใจ: เส้นที่ไม่เรียบจนเกินไปแต่มีการขีดย้ำเพื่อเน้นพื้นผิวของคอนกรีตแตก ลายริ้วของควัน และเศษซากบนพื้น การใช้หมึกดำทึบสลับกับการขูดเส้นขาวทำให้ภาพมีมิติแบบหนังสือการ์ตูนแนวดาร์ก เช่นเดียวกับ 'Berserk' ที่ใช้แสงเงาเป็นตัวกำหนดอารมณ์

กระบวนการทำงานในมุมมองของฉันมักเริ่มจากสเก็ตช์ดินสอแบบหลวมๆ แล้วเพิ่มชั้นเส้นหนักเบาเพื่อจับโครงสร้าง จากนั้นจะลงหมึกด้วยปากกาแบบต่างน้ำหนัก แล้วเติมครอสแฮตช์หรือสกรีนโทนเพื่อเน้นโทนเทา สำหรับฉากที่ต้องการบรรยากาศเลอะเทอะ เขาจะใช้เท็กซ์เจอร์สกรีนหรือแปรงสีน้ำที่สแกนแล้วนำมาซ้อนเลเยอร์แบบ Multiply บนโปรแกรมดิจิทัล

สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า 'โดจิน วันสิ้นโลก' โดดเด่นคือการออกแบบพาเนลที่ไม่กลัวพื้นที่ว่าง นักวาดเลือกแผงกว้างเพื่อให้รู้สึกโล่งแต่เปลี่ยว และสลับกับแผงแคบ ๆ ที่ให้จังหวะการอ่านเร่งขึ้น เทคนิคการตัดขอบและการเว้นกัตเตอร์ที่แปลกแต่มีจังหวะ ทำให้ผู้อ่านรับรู้ถึงความเงียบและความตึงเครียดได้ดี เสียงเอฟเฟกต์ที่เขียนมือก็เป็นเครื่องมือสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ให้ความรู้สึกเป็นงานทำมือ ไม่เรียบร้อยแบบคอนเซิร์ฟ

มองในมุมธีมและสัญลักษณ์ ฉันรู้สึกว่า 'โดจิน วันสิ้นโลก' ใช้การออกแบบซ้ำ ๆ เพื่อสร้างภาษาภาพ เช่น การวาดหน้าต่างแตกซ้ำ ๆ เป็นสัญลักษณ์ของความสูญเสีย หรือการใช้ต้นไม้แห้งเป็นตัวแทนเวลาที่หยุดนิ่ง. เทคนิคการซ้อนภาพเล็ก ๆ บนพื้นผิวทำให้ผู้อ่านค้นหาเรื่องราวในรายละเอียดได้เรื่อย ๆ

งานในเล่มมักเลือกพาเลตต์ปลีกย่อยสำหรับฉากที่สำคัญ เพื่อเน้นความต่างของอารมณ์ ฉา́นจะสังเกตว่าฉากความทรงจำใช้โทนอบอุ่นเล็กน้อย ในขณะที่ปัจจุบันเต็มไปด้วยเทาและดำ นี่เป็นเทคนิคเล่าเรื่องภาพที่ฉันคิดว่าเรียบแต่ลึกเหมือนกับการเล่าใน 'The Last of Us' ที่ภาพกับการออกแบบเสียง/รายละเอียดสิ่งแวดล้อมทำงานร่วมกันอย่างแนบแน่น

สุดท้ายแล้ว การทำงานแบบนี้ต้องกล้าให้พื้นที่ว่างกับผู้อ่าน ผมชอบวิธีที่เล่มเลือกไม่บอกทุกอย่าง แต่ปล่อยให้ผู้อ่านเติมเต็มช่องว่างเอง มันให้ความรู้สึกค้างคาและชวนให้กลับมาดูใหม่อีกครั้ง

ถ้ามองในมุมช่างแท็กติก ฉันจะชอบแนะนำเรื่องอุปกรณ์และบรัชที่ช่วยให้ได้ลุคเดียวกัน. กระดาษความหยาบปานกลางกับปากกาด้ามหนาให้เส้นที่มีน้ำหนักชัด การใช้ปากกาเฟลท์หรือบรัชปากกาเพื่อเส้นที่ฝอยจะช่วยได้มาก โดยเฉพาะในการวาดเศษซากและพื้นผิว

บนดิจิทัล ให้มองหาบรัชที่เลียนแบบครอสแฮตช์และคราบหมึก บรัชประเภทสเปรย์หรือสกัตเทอร์ช่วยสร้างฝุ่นผงและสิ่งสกปรกได้รวดเร็ว ส่วนสกรีนโทนดิจิทัลหรือเท็กซ์เจอร์สแกนจะทำให้พื้นผิวดูสมจริงและประหยัดเวลา เทคนิคเลเยอร์ที่ฉันใช้บ่อยคือการล็อกอัลฟ่าแล้วใช้สีเทาอ่อนทับ เพื่อให้เงาและแสงไม่หลุดกรอบ

สำหรับการร่างคอมโพส ฉันมักให้ความสำคัญกับเส้นนำสายตา—เศษเหล็ก รอยแตก หรือสายไฟที่ชี้นำสายตาไปยังจุดโฟกัส ทั้งหมดนี้ช่วยให้ฉากอัปปริก้าแบบยุคสิ้นโลกมีความชัดเจนและน่าเชื่อถือ เหมาะสำหรับคนที่ชอบความสมจริงแบบดิบ ๆ เหมือนฉากใหญ่ใน 'Attack on Titan'

พอจะอธิบายแบบจับจุดได้เลยก็คือการใช้ค่าโทนกับคอนทราสต์เป็นตัวเดินเรื่อง. ฉันมองเห็นการแบ่งชั้นของสีเทาอย่างมีชั้นเชิง: แสงสว่างจะเก็บเป็นพื้นที่จำกัด ขณะที่เงาดำกลืนตัวละครกับฉากหลังเพื่อสร้างความรู้สึกหลุดโลก เทคนิคครอสแฮตช์หนัก ๆ ใช้กับพื้นผิวโลหะและหิน ทำให้สิ่งของดูเยือกเย็นและถูกทิ้งร้าง

สำหรับการลงสีปกจะเป็นแบบลิมิเต็ดพาเลตต์ สีน้อยแต่คม เช่น สีสนิม สีเลือดแดงเข้ม และสีน้ำเงินเข้ม เพื่อเน้นธีมวันสิ้นโลก ตอนทำงานดิจิทัล นักวาดมักใช้เลเยอร์โหมด Multiply กับ Overlay เพื่อซ้อนแสงและเงา แล้วเกลี่ยด้วยบรัชเท็กซ์เจอร์ที่เลียนแบบกระดาษเก่า อีกเรื่องที่เตือนใจฉันคือ 'neon genesis evangelion' ในแง่การใช้สีเพื่อบีบอารมณ์ให้รู้สึกอึดอัดและต่อเนื่อง