นักอ่านควรรู้จักยุทธภพในนวนิยายจีนอย่างไร?

ฉู่จางหมิ่นยืนนิ่งงันน้ำตารินไหลอยู่กับที่ เมื่อคนรักของเธออย่างเผยชางรุ่ยที่คบหากันมาถึงห้าปี บอกเลิกด้วยเหตุผลที่ว่าเขาไม่ได้รักเธออีกต่อไปแล้ว หลังจากที่เขาได้เจอลูกสาวของเจ้านาย ที่เพิ่งเรียนจบจากต่างประเทศ แต่ที่ฉู่จางหมิ่นคาดไม่ถึงก็คือ ผู้หญิงคนนี้จิตใจอำมหิตกว่าที่คิด เธอจึงถูกฆ่าปิดปากและทิ้งศพไว้ในห้องพักคอนโดหรู กลางดึกของคืนเดือนมืดในย่านใจกลางเมืองหลวง ก่อนจะหมดลมหายใจเฮือกสุดท้าย ฉู่จากหมิ่นได้ยินเสียงกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู หลานรักบุรุษเช่นนี้อย่าได้เสียใจไปเลย จงกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ และเลือกคนที่จะรักมั่นเพียงเจ้าผู้เดียวด้วยตนเองเถิด ‘เฮือก!! ทำไมเธอถึงมาอยู่ในร่างเด็กน้อย ที่มีชื่อเดียวกับเธอไหนจะชีวิตแสนอาภัพจากคนในครอบครัวแท้ ๆ อะไรคือดวงขัดชะตาของบิดา มารดาและพี่ชายแท้ ๆ ยังหันหลังให้ คำพูดไร้สาระของพวกหมอดูปลอม ๆ กลับเชื่อเป็นจริงเป็นจัง แต่ก็ดีในเมื่อครอบครัวไม่เห็นค่าของลูกหลานตนเอง ต่อไปภายหน้าหากนางได้ดีมีชื่อเสียง อย่าได้บากหน้ากลับมาคุกเข่าอ้อนวอน ขอความช่วยเหลือจากนางก็แล้วกัน’

**นำทัพ** แค่เด็กเลี้ยงที่เอาไว้สนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น คนอย่างเธอไม่คู่ควรกับคำว่า'รัก'ของเขาเลยสักนิด **มิลิน** เธอมันก็แค่นาง'บำเรอ' ไม่ว่าจะที่ไหนหรือเมื่อไหร่..หากเขาต้องการหน้าที่ของเธอทำได้เพียงแค่นอนครางเท่านั้น! "มะ มิลินเจ็บ" "เริ่มพยศแล้วสินะ" "ลินไม่ไหวแล้ว ฮึก~" "อย่าลืมสิมิลิน หน้าที่ของเธอคือนอนคราง ไม่ใช่บีบน้ำตา" "...." "ครางให้ฟังหน่อยสิเด็กดี อย่าทำให้ฉันต้องหมดความอดทนเลยนะ"

(แม่ทัพหนุ่มยุคโบราณ x เศรษฐีนีคนงาม โบราณเชื่อมโยงกับปัจจุบัน + กักตุนเสบียง + โครงสร้างพื้นฐาน + ยุคข้าวยากหมากแพง) เย่มู่มู่พบว่าแจกันที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษมีอิทธิฤทธิ์สามารถพาทะลุไปยุคโบราณเมื่อสองพันปีก่อนได้อย่างน่าอัศจรรย์ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงได้รู้จักกับแม่ทัพหนุ่มยุคโบราณคนหนึ่ง แม่ทัพเฝ้าพิทักษ์เมืองสำคัญบริเวณชายแดน ตกอยู่ในวงล้อมของทัพใหญ่สามแสนนายของเผ่าหมาน เกิดภัยแล้งรุนแรง แม่น้ำแห้งเหือด ราษฎรสองแสนหิวตายเหลือเพียงแปดหมื่นคน ด้วยความอับจนปัญญา แม่ทัพอธิษฐานขอน้ำและอาหารจากเทพยดา หวังให้ราษฎรมีชีวิตรอดต่อไป เย่มู่มู่โบกมือ ได้เลย! เธอกักตุนเสบียงปริมาณมหาศาล นำมาช่วยเหลือทหารกับราษฎรทั้งหลาย ซาลาเปา หมั่นโถวนึ่ง หมั่วโถวเกลียว ขนมปังไส้เนื้อ...ทุกวันไม่ซ้ำกัน ทำให้คนโบราณทึ่งในอาหารเลิศรสจากยุคปัจจุบันเล็กน้อย ส่งตำราพิชัยสงคราม กักตุนเสบียง เกณฑ์ทหาร สร้างโรงงานคลังสรรพาวุธ...ทำให้คนโบราณต้องตะลึงในการทหารยุคใหม่ เมื่อเธอถูกคนหลอกลวง กิจการครอบครัวที่ได้รับสืบทอดมาถึงคราวล้มละลาย แม่ทัพก็ส่งเงินทอง ตำรา ภาพวาด พู่กัน โบราณวัตถุและเครื่องเคลือบมาให้เป็นการตอบแทนบุญคุณ... เธออาศัยวัตถุโบราณเหล่านี้ฟื้นฟูกิจการครอบครัวจนกลายเป็นเศรษฐีนี ก้าวสู่จุดสูงสุดในชีวิต! ขณะที่แม่ทัพอาศัยอาวุธยุทโธปกรณ์สมัยใหม่ที่เย่มู่มู่นำมาสนับสนุน กำราบหมานอี๋ ฟื้นฟูแผ่นดิน คืนความสงบให้หกแคว้น รวมใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว! ตกลงกันไว้ว่าจะสร้างวัดให้เธอแล้วให้ลูกหลานกราบไหว้บูชาสืบไป แม่ทัพหนุ่มกลับส่งหนังสือสมรสมาให้ ภูผามหานทีเป็นพยาน ถึงวันใต้หล้าสงบสุข เฝ้ารอการพบกันกับท่านอีกครา หนังสือสมรสทับอยู่บนชุดเจ้าสาว หน็อยแน่ นายแม่ทัพตัวดี เจตนาที่แท้จริงของนายคือแบบนี้เองสินะ!

มีชีวิตใหม่เป็นเพียงนางรองไร้ประโยชน์ แม้จะได้รับสมรสพระราชทานแต่ไม่ขอขัดขวางเส้นทางรักระหว่างพระนาง นางรองคนใหม่ขอใช้ชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือยอย่างสงบสุข รอวันที่พระเอกจะไปปลูกต้นรักกับแม่นางเอกเท่านั้นพอ

นักฆ่าสาว ผู้มีชีวิตโดดเดี่ยวและเย็นชาอย่าง หม่าเยี่ยนถิง ถูกองค์กรหลอกใช้จนวินาทีสุดท้ายของชีวิต ยามได้โอกาสเกิดใหม่กลับกลายเป็นมารดาผู้รันทดในยุคจีนโบราณ หม่าเยี่ยนถิง เดิมทีก็เป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ หากแต่ชีวิตพลิกผัน ทำให้ต้องถูกขับไล่ออกจากบ้าน กลายเป็นหญิงสาวที่ยากไร้ และต้องอุ้มชูลูกฝาแฝดเพียงลำพัง สี่ปีของความยากแค้น และความเจ็บช้ำทางใจที่ถูกสามีทอดทิ้ง ทำให้หม่าเยี่ยนถิงตรอมใจตายจาก แต่เมื่อหม่าเยี่ยนถิงฟื้นตื่น และกลายเป็นคนใหม่ นักฆ่าสาวจึงต้องหาทางผ่านพ้นความยากลำบากนี้ไปให้ได้ แม้ว่าเรื่องราวชีวิตของเจ้าของร่างจะยังเป็นหมอกดำที่หม่าเยี่ยนถิงคนใหม่ไม่อาจเข้าถึง แต่เธอก็จำต้องเลี้ยงดูเด็กน้อยสองคนให้ดี แต่แล้วเหตุการณ์กลับผลิกผันเมื่อเป้าหมายที่สังหารกลับมาเกิดใหม่ด้วย เรื่องราวจะจบเช่นไร ติดตามในเรื่อง ฮูหยินชาวไร่ท่านแม่ทัพ

โดนทรมานสารพัดยังไม่เจ็บเท่าความจริงที่ไดรับรู้ก่อนตายว่าแท้จริงสหายที่รักกับสามีเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่กัน ทั้งสองลอบคบหาได้เสียกันตั้งแต่ก่อนแต่งกับนาง โดนคนที่รักและไว้ใจหักหลังไม่พอบิดายังต้องมาตายเพราะความทะเยอทะยานของสามีชั่วช้า เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางคิดเลือกเส้นทางใหม่ แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ กันเล่า ‘นี่ข้าช่วยเหลือบุรุษเช่นใดมากันแน่’ ............................... “คือแท้จริงข้าไม่ใช่ฮูหยินของเขาเจ้าค่ะ ข้าเพียงช่วยเหลือเขาที่นอนบาดเจ็บ แต่พอเขาเห็นหน้าข้า เขาก็เอาแต่เรียกข้าเช่นนั้น ข้าจนใจไม่รู้จะทำเช่นไรเจ้าค่ะ” “เจ้าเป็นฮูหยินของพี่” “หัวเขาคงกระแทกกับโขดหินจนฟั่นเฟือน เลอะเลือน”