ฉันยิ้มเมื่อได้ยินนักแสดงพูดถึงฉาก 'เกือบไปแล้ว' เพราะมันบอกว่าบทพูดอะไรที่คำพูดไม่ได้บอกออกมาเลย
ฉากแบบนี้ใน 'La La Land' ไม่ได้เป็นแค่จังหวะที่คนดูต้องร้องไห้ แต่มันแสดงให้เห็นว่าตัวละครเลือกทางเดินชีวิตยังไงโดยไม่ต้องพูดตรงๆ นักแสดงบอกว่าในช็อตนั้นโทนเสียง การหายใจ และวิธีที่นิ้วแตะแก้วน้ำ ทำให้ผู้ชมเข้าใจความเสียใจและความยอมรับได้ทันที ฉันมักจะสนใจรายละเอียดเล็ก ๆ เหล่านี้ เพราะพอคนแสดงจับจังหวะได้ฉากก็
กลายเป็นสิ่งที่ติดอยู่ในความทรงจำ
อีกอย่างที่ทำให้ฉาก 'เกือบไปแล้ว' สำคัญคือมันทิ้งผลสะท้อนให้เรื่องราวหลังจากนั้น นักแสดงเล่าว่าการเล่นซีนให้รู้สึกว่า 'แทบจะเป็นไปได้' ทำให้ความตึงเครียดในฉากต่อไปหนักขึ้น ฉะนั้นในมุมของฉัน มันเป็นทั้งการสื่ออารมณ์ทันทีและการปั้นแรงกดดันให้เหตุการณ์ข้างหน้าเข้มข้นขึ้น — มันเป็นศิลปะที่ละเอียดอ่อนแต่ทรงพลังจริง ๆ