การเปลี่ยนรัฐชาติให้กลายเป็นตัวละครหลักเป็นงานศิลป์ที่ต้องใช้ทั้งจินตนาการและการอ่านสัญลักษณ์ของประวัติศาสตร์อย่างทะลุปรุโปร่ง
ผมมองว่าหนังสือหรืออนิเมะที่ทำได้ดีมักเริ่มจากการให้เสียง เราไม่จำเป็นต้องมีร่างกายให้ชาติเป็นตัวละคร แต่การให้ 'เสียง' ที่ชัดเจน—ไม่ว่าจะเป็นมุมมองของประชาชน สัญลักษณ์ทางวัฒนธรรม หรือนโยบายรัฐ—จะทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่ากำลังพูดคุยกับใครคนหนึ่ง ตัวอย่างการทำตรงไปตรงมาคือ 'Hetalia' ที่จับแต่ละชาติเป็นตัวละครมนุษย์โดยตรง ทำให้คุณเห็นนิสัยเชิงวัฒนธรรมและคาแรคเตอร์ที่มาจากประวัติศาสตร์อย่างชัด
อีกวิธีคือการกระจายมุมมองภายในเรื่องให้แต่ละภูมิภาคหรือบ้านเมืองมีตัวแทนของตัวเอง เหตุการณ์เดียวกันเมื่อถูกเล่าโดยคนจากต่างแผ่นดินจะให้ความหมายต่างกันอย่างสิ้นเชิง นี่คือเทคนิคที่เห็นในงาน
มหากาพย์หลายเรื่อง เช่น 'A Song of Ice and Fire' ที่ใช้ตัวละครหลาย POV เป็นกระจกสะท้อนสภาพแวดล้อมและอุดมคติของแต่ละดินแดน การใช้สัญลักษณ์ เช่น เพลง ธง หรือพิธีกรรม ก็ช่วยทำให้รัฐชาตินั้นมี 'บุคลิก' และความจดจำได้โดยไม่ต้องทำให้มันเป็นมนุษย์ทั้งหมด
สุดท้ายผมคิดว่าความกล้าที่จะทำให้รัฐชาติมีข้อบกพร่อง ความขัดแย้งภายใน และความเปราะบางทางอุดมการณ์คือสิ่งที่ทำให้มันกลายเป็นตัวละครที่น่าสนใจ ไม่ใช่แค่ฉากหลัง ความไม่สมบูรณ์ต่างหากที่ทำให้เราเริ่มเอาใจช่วยหรือเกลียดของบางประเทศเหมือนคนหนึ่งคน—และนั่นแหละคือความสำเร็จของการเปลี่ยนรัฐชาติเป็นตัวละคร