เคียวยมทูต เพลงประกอบฟังจากแพลตฟอร์มไหนได้บ้าง?

นอนอ่านนิยายอยู่ดี ๆ ถิงถิงก็ไปโผล่ในนิยายที่ไม่เคยได้อ่าน นอกจากไม่เคยได้อ่านแล้ว สามีเจ้าของร่างก็พึ่งเสียไปหลายวันก่อน ลูกสาวก็พึ่งจะเดือนเศษ แม่สามีก็ป่วยอีถิงถิงคนนี้สุดจะงง ถิงถิงจำได้ว่าเธอเพิ่งจะนอนหลังอ่านนิยายเรื่อง ‘ฝากรักไว้กับรักแรกของแฟนเก่า’ จบไปตอนบ่ายสามของวัน นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักน้ำเน่าที่ถิงถิงชอบมาก และมันยังเป็นนิยายของนักเขียนที่เธอติดตาม เนื่องจากนักเขียนได้ส่งนิยายที่สั่งพิมพ์ให้กับนักอ่านที่สั่งซื้อมาถึง ถิงถิงที่ว่างจึงรีบอ่านนิยายเกือบห้าร้อยหน้าโดยที่ไม่ยอมพักจนจบโดยใช้เวลาเพียงสิบชั่วโมงในการอ่าน จากนั้นจึงหันไปหยิบหูฟังมาสวมพร้อมกับผ้าปิดตาที่ใช้ตลอดเพราะเดี๋ยวแดดจะแยงตาตอนเช้า แต่แล้วถิงถิงที่นอนอย่างสบายใจก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ข้างหู ถิงถิงขมวดคิ้วระหว่างรู้สึกตัว ตั้งแต่จำความได้เธอก็โตมากับคุณยายสองคนที่บ้านนอกและเสียไปเมื่อห้าปีก่อน หลังเรียนจบมัธยมปลายจึงย้ายเข้ามาเรียนในมหาลัยรัฐบาลที่มีทุนเรียนฟรี นอกจากยายแล้วเธอก็ไม่ได้มีญาติคนอื่นอีก จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงเด็กร้องในห้อง เพราะที่พักของเธอนั้นเป็นหอพักสำหรับนักศึกษา เด็กที่ต่ำกว่าสิบสองขวบถูกห้ามเข้ามาอยู่เพราะเจ้าของหอกลัวจะรบกวนเหล่านักศึกษาในมหาลัยที่ต้องตื่นไปเรียนเช้าและกลับดึกบางคณะ

"ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร ในเมื่อฉันเป็นหมัน" "ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันคงท้องกับหมา" "ม่านฟ้า!!" "ไม่ต้องมาตะคอก ทำด้วยกัน พอท้องแล้วมาถามว่าท้องกับใคร ตอนทำทำไมไม่ใส่ถุง รวยเสียเปล่า แต่งกกับอีแค่ถุงยางอันไม่กี่สิบบาท" "ไปตรวจ DNA ลูกเดี๋ยวนี้ มันใช่ฉันหรือเปล่า" "ไหนบอกว่าเป็นหมันไง ไม่ต้องตงต้องตรวจมันหรอก ลูกฉัน ฉันเลี้ยงเอง!" "..."

เจ้าบ่าวของข้ามีฝาแฝดผู้พี่อยู่คนหนึ่ง ทั้งคู่มีหน้าตาเหมือนกันมากจนแทบจะแยกไม่ออก สิ่งเดียวที่จะสามารถใช้เป็นเครื่องจำแนกได้ก็คือ ที่หางตาของสามีข้ามีไฝเสน่ห์อยู่เม็ดหนึ่ง ทุกครั้งก่อนที่เราจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ข้ามักจะต้องลูบเบาๆ ไปที่ไฝเม็ดนั้นก่อนเสมอถึงจะเบาใจ มีบางครั้งเหมือนกันที่เขาใช้น้ำเสียงที่แหบพร่าถามข้าออกมาว่า “หากไม่มีไฝเม็ดนี้ เจ้าจะยังสามารถแยกข้าออกหรือไม่?” และทุกครั้งที่ถาม เขาก็มักจะรุกรุนแรง จนข้าแทบจะรับมือไม่ไหว จึงได้แต่พูดตอบกลับไปอย่างเจ็บปวดว่า “...ได้สิ”ชีวิตหลังแต่งงานของพวกเรา ก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข จนกระทั่งวันหนึ่งที่ข้าได้พบกับความลับของเขาและพี่ชายฝาแฝด...

แม้จะผ่านไปสองชั่วอายุ โรสยังคงไม่สามารถละลายหัวใจอันเย็นชาของเจย์ อาเรสได้ ด้วยความเศร้าโศก เธอตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตภายใต้หน้ากากของคนโง่ ลวงเขาและหนีไปพร้อมกับลูกทั้งสอง สร้างความโกรธเกรี้ยวที่ไม่รู้จบแก่เซอร์อาเรส ทุกๆคนรอบตัวพวกเขามั่นใจว่านี่จะนำพาความตายอันร้ายแรงมาสู่โรส ทว่า ในวันต่อมา เซอร์อาเรสผู้ยิ่งใหญ่กลับคุกเข่าข้างหนึ่งลงกลางถนน พยายามเกลี้ยกล่อมเด็กเหลือขอคนหนึ่ง “ได้โปรดทำตัวดีๆแล้วมากับฉัน!”“ฉันจะไป แต่นายต้องยอมรับเงื่อนไขของฉันซะก่อน!”“ว่ามา!”“นายไม่สามารถรังแกฉัน โกหกฉัน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ห้ามทำหน้าไม่พอใจใส่ฉัน นายต้องคิดเสมอว่าฉันคือคนที่สวยที่สุด และนายต้องยิ้มทุกครั้งที่คิดถึงฉัน…”“ก็ได้!”เหล่าไทยมุงถึงกับตกตะลึง! นี่มันเทพนิยายที่สวนทุกตำราหรือไง? เซอร์อาเรสดูเหมือนจะจนปัญญา จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่เขาสร้างขึ้นมาเล่นเขาซะอยู่หมัด ในเมื่อเขาไม่สามารถปฏิเสธเธอ เขาก็จะทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียงจนหมดสิ้นแทน!

เขาคือมาเฟียที่มีอิทธิพลทั้งในไทยและอังกฤษ แต่ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกกับแววตาที่นิ่งลึกคู่นั้น กำลังต้องการอะไรบางอย่างกับฉันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้... นั่นก็คือ 'ลูกชาย' "ห้ามถาม ห้ามสงสัย หน้าที่ของเธอคือนอนถ่างขา ตั้งท้อง และคลอดลูกให้ฉัน!"

ทูตสวรรค์ผิดพลาด... จับวิญญาณผิดตัว กำลังจะส่งหลินเยว่มาเกิดใหม่ในบทชีวิตรันทด เพื่อชดใช้เวรกรรมที่เจ้าตัวไม่เคยก่อ พวกเขาปิดปากนางด้วยการมอบมิติลับ พร้อมของสี่อย่างที่ใช้เอาตัวรอด หลินเยว่รู้ดี เธอไม่มีทางเอาชนะเจ้าหน้าที่ของสวรรค์ได้ การร้องเรียนไปอาจยิ่งทำให้แย่กว่าเดิม เอาเถอะ... ข้าไม่มีทางก้มหัวให้โชคชะตา ลำบากอีกกี่ชาติ ก็ไม่หวั่น เพราะข้าจะลิขิตทุกอย่างเอง!