ในเชิงสัญลักษณ์ 'เซียวฮื้อยี้' ทำหน้าที่เป็นเงาสะท้อนของสังคมและค่านิยมที่นิยายต้องการตั้งคำถาม ฉันเห็นว่าเขาไม่ได้แค่ทำหน้าที่เล่าเรื่องเท่านั้น แต่ยังเป็นเครื่องมือให้ผู้เขียนถกเถียงกับแนวคิดเรื่องอำนาจ ความยุติธรรม และการลงโทษ
การอ่านบทของเขาทำให้ผมคิดถึงสามบทบาทหลักที่ตัวละครแบบนี้มักมี:
- ตัวกระตุ้นเหตุการณ์: การ
ปรากฏตัวของเขาทำให้เรื่องเดินหน้าโดยไม่ต้องพึ่งฉากแอ็กชันเสมอไป
- กระจกสะท้อนความคิด: ผ่านบทสนทนาและการตัดสินใจ ผู้อ่านได้เห็นความขัดแย้งของยุคสมัย
- ตัวแทนธีม: เขารวมธีมยาก ๆ เช่นความหมายของการเสียสละและผลของอุดมการณ์เข้าด้วยกัน
ลักษณะเหล่านี้รวมกันทำให้ 'เซียวฮื้อยี้' เป็นมากกว่าตัวละครคนหนึ่ง แต่กลายเป็นกุญแจที่ไขความหมายของนิยายต้นฉบับให้ชัดเจนขึ้น