คนที่ตั้งใจฟังไล่รายละเอียดของโทนความรู้สึกจะบอกว่าเสียงของหลี่มู่ใน 'The King’s Avatar' ได้รับคำชมอย่างกว้างขวางในมุมของความยืดหยุ่นและการถ่ายทอดพัฒนาการตัวละคร
ลักษณะการพากย์ในซีรีส์เรื่องนี้ต้องแสดงทั้งช่วงเวลาเฮฮาและช่วงเวลาที่จริงจังอย่างรวดเร็ว ฉากที่ตัวละครต้องปรับแผนกลางเกมหรือยอมรับความ
พ่ายแพ้เล็กๆ ทำให้ต้องส่งสัญญาณเปลี่ยนอารมณ์ในฉับพลัน หลายคนบอกว่าหลี่มู่เก็บรายละเอียดเล็ก ๆ ได้ดี เช่น การลดเสียงลงพอเหมาะเมื่อถ่ายทอดความสำนึกผิด หรือการเพิ่มโทนสูงขึ้นเล็กน้อยเพื่อแสดงความตื่นเต้น ซึ่งผมมองว่าเป็นการใช้เทคนิคที่ชาญฉลาดและไม่ฉูดฉาดจนแย่งซีนเรื่องราว
ความเห็นจากนักวิจารณ์บางคนก็ชี้ว่าการถ่ายทอดความอ่อนแอของตัวละครในฉากส่วนตัวทำให้ผู้ชมเชื่อมต่อกับเรื่องได้ง่ายขึ้น นี่แหละคือเหตุผลที่หลายคนพูดถึงบทนี้เมื่อพูดถึงความหลากหลายทางโทนเสียงของหลี่มู่