ในฐานะแฟนตัวยงของผลงาน
ลิลลี่แฟนอิล มักจะมีคนถามว่าเรื่องไหนควรเริ่มก่อนเสมอ และคำตอบของผมมักไม่ใช่เพียงเรื่องเดียวเพราะงานของเธอมีหลายโทนหลายสไตล์ที่เหมาะกับคนอ่านแต่ละแบบ แต่ถาต้องเลือกหนึ่งเรื่องสำหรับคนเพิ่งเริ่มติดตามจริง ๆ ผมจะแนะนำให้เริ่มจากเรื่องที่บาลานซ์ระหว่างความยาวกับการปูตัวละครได้ดี เช่น 'เสียงของเรา' ที่เป็นโรแมนซ์อบอุ่นผสมการเติบโตของตัวละคร เรื่องนี้ไม่ยาวเกินไป อ่านได้ต่อเนื่องให้ความรู้สึกฟูหัวใจและทำหน้าที่เป็นประตูสู่สไตล์การเล่าเรื่องแบบละเมียดของเธอได้ดี จุดเด่นคือบทสนทนาเป็นธรรมชาติและการบรรยายอารมณ์ที่ไม่เวิ่นเว้อ ทำให้เข้าใจวิธีที่ลิลลี่แฟนอิลจะขยับความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครแบบค่อยเป็นค่อยไป
ทางเลือกต่อมาที่ผมแนะนำให้ลองอ่านหลังจากเรื่องเปิดใจคือ '
ทางกลับบ้าน' ซึ่งเป็นแนว slice-of-life ที่ให้รายละเอียดชีวิตประจำวันและการเยียวยาจิตใจของตัวละครอย่างละเอียด ถ้าชอบการอ่านที่เน้นซีนเล็ก ๆ แต่มีน้ำหนักทางอารมณ์ เรื่องนี้จะทำให้ติดใจเพราะการวางฉากและการใช้สัญลักษณ์เล็ก ๆ ทำให้อารมณ์ของเรื่องกระทบใจได้โดยไม่ต้องพึ่งพาเหตุการณ์ยิ่งใหญ่ นอกจากนี้ยังมีฉากคั่นกลางที่ทำให้ยิ้มและร้องไห้ได้ในเวลาเดียวกัน เหมาะสำหรับคนที่อยากเห็นฝีมือในการขึ้นภาพคนละแบบของผู้เขียนก่อนจะลุยเรื่องยาวหรือ AU ที่ซับซ้อน
สำหรับคนที่อยากลองมุมมืดหรือ AU ที่ท้าทายมากขึ้น ผมมักแนะนำ 'เงาในกระจก' ซึ่งโชว์ความสามารถของลิลลี่แฟนอิลในการจัดการโทนเรื่องมืด ๆ และบีบคั้นจิตใจ เรื่องนี้อาจไม่เหมาะสำหรับผู้อ่านที่ชอบบทสรุปกระจ่าง เพราะมีจุดหักมุมและการปล่อยให้ผู้อ่านตีความค่อนข้างเยอะ แต่ถ้าชอบงานที่ทำให้นอนคิดถึงตัวละครหลังจากเลื่อนผ่านหน้าสุดท้าย นี่เป็นผลงานที่แนะนำให้ข้ามไปอย่างไม่ผิดหวัง อีกทั้งจะเห็นมุมมองการใช้ภาษาและการสร้างบรรยากาศที่ต่างจากงานแนวโรแมนซ์อย่างเห็นได้ชัด
โดยรวมแล้ว ถ้าต้องเลือกเริ่มจริง ๆ ผมคิดว่าเริ่มด้วย 'เสียงของเรา' จะเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยและเติมเต็ม ได้รู้จักน้ำเสียงของนักเขียนก่อนจะขยับไปหาเรื่องที่ซับซ้อนหรือเข้มข้นกว่า เมื่ออ่านครบสามแนวนี้แล้วจะเห็นพัฒนาการและความหลากหลายของลิลลี่แฟนอิล ทำให้การติดตามเรื่องต่อ ๆ ไปสนุกขึ้นมาก เป็นความชอบส่วนตัวที่อยากแนะนำต่อเพื่อน ๆ ที่อยากจมดิ่งแบบค่อยเป็นค่อยไปและได้ความอบอุ่นใจในตอนจบ