โลกีย์ เวอร์ชันคอมิกส์ต่างจากซีรีส์ตรงไหน?

โดนทรมานสารพัดยังไม่เจ็บเท่าความจริงที่ไดรับรู้ก่อนตายว่าแท้จริงสหายที่รักกับสามีเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่กัน ทั้งสองลอบคบหาได้เสียกันตั้งแต่ก่อนแต่งกับนาง โดนคนที่รักและไว้ใจหักหลังไม่พอบิดายังต้องมาตายเพราะความทะเยอทะยานของสามีชั่วช้า เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางคิดเลือกเส้นทางใหม่ แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ กันเล่า ‘นี่ข้าช่วยเหลือบุรุษเช่นใดมากันแน่’ ............................... “คือแท้จริงข้าไม่ใช่ฮูหยินของเขาเจ้าค่ะ ข้าเพียงช่วยเหลือเขาที่นอนบาดเจ็บ แต่พอเขาเห็นหน้าข้า เขาก็เอาแต่เรียกข้าเช่นนั้น ข้าจนใจไม่รู้จะทำเช่นไรเจ้าค่ะ” “เจ้าเป็นฮูหยินของพี่” “หัวเขาคงกระแทกกับโขดหินจนฟั่นเฟือน เลอะเลือน”

จูเหมยลี่ถูกนางเหวินป้าสะใภ้ใหญ่ขายให้กับนายพรานแลกกับเงินสามตำลึง จูเหมยลี่หวาดกลัวหน้าตาที่มีแต่หนวดเครา  อารมณ์ฉุนเฉียวของเขา  แต่งมาคืนแรกเขายังไม่ทันเข้าหอเช้ามาได้ยินว่านางกระโดดน้ำตาย  มีคนเอานางมาวางไว้หน้าประตูบ้าน เซียวจ้านเป่ยจึงโมโหจะไปทวงเอาเงินคืน  แต่อยู่ๆนางก็ลืมตาขึ้นมาแล้วถามเขาว่า "ท่านลุงเจ้าคะ  มีอะไรกินไหมข้าหิวมากเลย" "น้ำเข้าสมองเจ้าหรือไงเรียกสามีตัวเองว่าลุง  ข้าจะไปเอาเงินคืน  ป้าสะใภ้เจ้าจะเอาเจ้าไปขายต่อใครก็ช่างเถอะ  ไม่เต็มใจก็ไม่ต้องอยู่"

เมื่อเพื่อนเล่าให้ฟังถึงข่าวลือเกี่ยวกับคุณอาข้างบ้านว่าเขาเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ เธอก็ได้แค่อมยิ้มและแอบเถียงอยู่ในใจ ว่าเขาไม่ใช่แบบนั้นเพราะนอกจากเขาจะไม่เป็นเหมือนข่าวที่ลือแต่มันตรงกันข้าม เพราะทุกครั้งที่อยู่บนเตียงบทรักของเขามันเร่าร้อนหนักหน่วงจนเธอแทบจะหมดแรง

เพื่อนและแฟนที่รักจงใจปั่นหัวดั่งเธอโง่งม ท่ามกลางไฟสลัวกลับมีมือคู่หนึ่งยื่นบางอย่างมาให้ พร้อมแสงสุดท้ายในโลกใบเดิม ทว่าเธอกลับได้เกิดใหม่ในร่างสตรีตัวร้าย ซ้ำยังถูกตราหน้าว่าอัปลักษณ์ทั้งกายและใจ

ซินหลินเป็นนักกายภาพบำบัดที่ทำงานอย่างหนักมาตลอด ช่วงเวลาที่เธอได้พักผ่อน เธอกลับทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งมีสามีเป็นชายพิการ พร้อมกับตัวช่วยพิเศษที่ติดตัวมาด้วย!

มนต์มีนาคือหญิงสาวที่ครอบครัวของพิชยะให้ความช่วยเหลือตอนเธอไร้ที่พึ่ง นอกจากนี้เธอยังเป็นเพื่อนสนิทของน้องสาวตัวแสบ การได้อยู่ร่วมชายคากันทำให้เขาและเธอเกิดความชิดใกล้ จนอยู่มาวันหนึ่ง..เพื่อนของน้องสาวดันริจะมีแฟน เขี้ยวเล็บที่พิชยะซ่อนเอาไว้อย่างดีจึงค่อย ๆ งอกออกมา เขารุกและอ่อยเธออย่างหนักจนหัวใจของมนต์มีนาอ่อนปวกเปียกเหลวเป็นวุ้น ยอมเป็นแมงเม่าโบยบินเข้าไปในกองไฟด้วยตัวเอง *สปอยล์เนื้อหาบางส่วน* “เฮียไม่ชอบให้มีนสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่น หวง…เข้าใจไหม” เขากระซิบชิดริมหูของเธอ "แต่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ” "ต้องเป็นก่อนใช่ไหมถึงจะหวงได้” สายตาที่มองลงมาเจิดจ้าลุกวาวชวนให้มนต์มีนาหนาวเยือกเย็นขึ้นมา ทั้งที่อุณหภูมิในห้องไม่ได้ส่งผลต่อร่างกาย “ทำไมไม่ตอบล่ะ” เสียงของพิชยะใกล้เข้ามาลมหายใจร้อนผ่าวเจือกลิ่นเหล้ากรุ่นอยู่ข้างแก้ม แล้วฉวยโอกาสหนึ่งสอดแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากแล้วบดเบียด ลิ้นอุ่นครูดสีไปกับเรียวลิ้นเล็กอย่างเนิบช้าแต่ไม่อ่อนโยน โปรดระวัง คืนหมาหอน แต่จะเป็นหมาหรือหมอต้องดูดี ๆ