ไฝเสน่ห์ใต้ตา สามารถลบออกด้วยเลเซอร์ได้หรือไม่?

เสน่ห์ของนายหญิงสำหรับฉันมักเกิดจากความสมดุลระหว่างอำนาจกับความเปราะบางที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังรอยยิ้ม การยืนสง่าด้วยชุดงามและคำพูดเรียบเฉยอย่างที่เห็นใน 'Kaguya-sama: Love is War' เป็นตัวอย่างชัดเจน โน้มน้าวใจได้ไม่ใช่เพราะความสวยเพียงอย่างเดียว แต่เพราะการควบคุมพื้นที่รอบตัวและการเล่นเกมจิตวิทยา ระหว่างฉากที่เธอไม่ยอมพูดออกมาตรง ๆ นั่นแหละทำให้ฉันสนุกกับการตีความ บางช่วงเธอดูแข็งแกร่งจนอยากรู้ว่าข้างในมีอะไร และเมื่อความอ่อนแอเล็กๆ โผล่มา มันกลับทำให้สายสัมพันธ์กับผู้ชมแน่นขึ้น สิ่งที่ทำให้ฉันยิ่งหลงใหลคือรายละเอียดเล็ก ๆ เช่นท่าทางการจับแก้วหรือเงาของแววตา จังหวะการแสดงออกแบบสมมติศิลป์นี้ทำให้ตัวละครกลายเป็นปริศนาที่น่าตามหา นั่งดูไปก็อดยิ้มไม่ได้กับการที่ตัวละครใช้ความสง่างามเป็นอาวุธ ทั้งหมดนี้รวมกันแล้วทำให้นายหญิงในแบบนั้นมีเสน่ห์แบบที่ฉันยังคุยกับเพื่อนได้ยาวๆ

เพิ่งได้ยินข่าวการจัดชนวัวสดในภาคใต้ที่กลับมามีเสียงวิพากษ์วิจารณ์อีกครั้ง ซึ่งผมรู้สึกว่าตอนนี้ประเด็นมันซับซ้อนกว่าที่เคยเป็น แหล่งข่าวท้องถิ่นรายงานว่ามีการรับชมผ่านการไลฟ์สตรีมมากขึ้น ทำให้ทั้งฝ่ายที่อยากรักษาประเพณีและกลุ่มที่คัดค้านปะทะกันบนพื้นที่สาธารณะ อำนาจรัฐเริ่มมีบทบาทมากขึ้นด้วยการเข้าตรวจในบางพื้นที่และมีการยึดอุปกรณ์ถ่ายทอดสดเพื่อตรวจสอบ แต่ฝั่งผู้จัดงานก็บอกว่าการชนวัวเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมและเศรษฐกิจท้องถิ่น จึงเกิดความตึงเครียดระหว่างการรักษาวัฒนธรรมกับมาตรการคุ้มครองสัตว์ ในฐานะคนที่ติดตามเหตุการณ์นี้ ผมคิดว่าทางออกอาจต้องมาจากการเจรจาในชุมชนมากกว่าการบังคับเพียงอย่างเดียว ถ้ามีการหาช่องทางแปลงประเพณีให้อยู่ในกรอบกฎหมายและลดความเป็นอันตรายได้ ทั้งฝ่ายอนุรักษ์และฝ่ายคัดค้านน่าจะลดการเผชิญหน้าได้บ้าง ผลลัพธ์คงไม่เหมือนเดิมทั้งหมด แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้การคุยกันมีความเป็นไปได้มากขึ้น

เราโตมากับภาพเรือห้อยลำแสงจากตะเกียงและเสียงคนร้องกล่อมลูกบนท้องน้ำ เสียงพวกนั้นไม่ได้เป็นแค่เพลงกล่อม แต่เป็นวิธีสื่อสารกับคลื่นกับความเปลี่ยนแปลง คนร้องมักใช้จังหวะช้าโยกตามแกว่งเรือ ความทำนองเรียบง่าย ใช้น้ำหนักซ้ำ ๆ ให้เหมือนการแกว่งเปล อักขระคำร้องมักเล่าเรื่องใกล้ตัว เช่น หยอกล้อกับฝนกับลม สัญญาถึงความปลอดภัย หรือย้ำชื่อสัตว์ทะเลที่เด็กเห็นเวลานั่งบนเรือ ยกตัวอย่างประโยคง่าย ๆ แบบที่ได้ยินบ่อย ๆ จะพูดถึง 'เสม็ด' 'เต่า' 'ดวงจันทร์' แล้วเติมคำอวยพรให้หลับสบาย รูปแบบภาษาไม่ตายตัว บางครั้งเป็นภาษาไทยถิ่นใต้ บางครั้งมีคำมลายูแทรกเข้ามา ทำให้สำเนียงมีสีสันและมีคำที่สื่อถึงทะเลโดยเฉพาะ บทบาทของเพลงคือปลอบประโลมและส่งต่อความรู้ เช่นเตือนให้ระวังคลื่นหรือบอกเวลาเดินทาง เสียงร้องมักเป็นผู้หญิงในครอบครัว แต่บางทีก็มีการโต้ตอบสั้น ๆ ระหว่างคนพายเรือกับคนกล่อม เป็นเหมือนบทสนทนาอ่อน ๆ ที่กระตุ้นจังหวะการทำงานบนเรือ เมื่อได้ฟังบ่อย ๆ จะรู้สึกว่าคำร้องไม่จำเป็นต้องมีเนื้อหาใหญ่โต ความอบอุ่นอยู่ที่น้ำเสียงและการจับจังหวะ เพลงเหล่านี้จึงเป็นทั้งยาวิเศษและบทเรียนชีวิต ที่สำคัญคือมันบอกว่าแม้บนทะเลอาจหวาดเสียว แต่มีเพลงเป็นเปลให้เด็กหลับไปสบาย ๆ

แสงในน้ำสามารถเล่าเรื่องได้ด้วยตัวเองถ้าเราจัดชั้นให้ชัดเจนและมีความสัมพันธ์ระหว่างชิ้นส่วนต่าง ๆ ของภาพ เวลาวาดผีเสื้อสมุทร ฉันมักแบ่งฉากเป็นชั้นสามระดับ: หน้า กลาง และหลัง แล้วให้แต่ละชั้นมีความคอนทราสต์และรายละเอียดต่างกัน ชั้นหน้าจะเป็นเงาซิลูเอ็ตต์หรือเศษสาหร่ายที่ขอบภาพเพื่อสร้างเฟรม ส่วนชั้นกลางคือผีเสื้อสมุทรจริงๆ ให้รายละเอียดของครีบ พื้นผิว และแสงที่กระทบครีบ ส่วนชั้นหลังใช้โทนสีเบาบาง ลดคอนทราสต์และเพิ่มเบลอเล็กน้อยเพื่อให้ความรู้สึกของระยะ เคล็ดลับที่ช่วยได้เสมอคือการเล่นกับแสงแบบ 'caustics' และเส้นแสงลอดผิวน้ำ ให้วาดลายแสงเป็นแพทเทิร์นโปร่งใสซ้อนทับบนตัวผีเสื้อ แล้วใช้โหมดผสมสีแบบซ้อนหรือลงเลเยอร์ความสว่างเพื่อให้มันดูเรืองรอง เพิ่มอนุภาคเล็กๆ เป็นจุดสว่างไม่สม่ำเสมอเพื่อบอกว่ามีแพลงก์ตอนและฟองอากาศ ความลึกของสีน้ำจะช่วยได้ถ้าเราค่อยๆ ทำให้สีน้ำเงินเข้มขึ้นไปทางด้านหลัง แล้วผสมขอบครีบด้วยการเบลอเพื่อให้เกิดความรู้สึกการเคลื่อนไหว สุดท้าย อย่าลืมให้มีจุดไฮไลต์บางจุดบนผิวครีบเพื่อให้สายตาโฟกัส — เทคนิคพวกนี้ทำให้ภาพนิ่งกลายเป็นโลกใต้น้ำที่มีมิติจริงๆ

การตามหาพากย์ไทยของอนิเมะโปรดเหมือนการออกผจญภัยเลยนะ! เคยใช้เวลาหลายชั่วโมงค้นหาใน Pantip หรือ Twitter แฟนคลับ บางทีก็ต้องติดตามเพจนักพากย์โดยตรง เช่น เพจ 'Anime Thailand' ที่มักอัปเดตลิงก์พากย์ไทยก่อนใคร ตอนนี้แพลตฟอร์มอย่าง Netflix หรือ Viu ก็มีอนิเมะพากย์ไทยให้เลือกพอสมควร แถมเสียงพากย์คุณภาพดีมากๆ ล่าสุดเพิ่งดู 'Demon Slayer' แบบพากย์ไทยบน Netflix ต้องบอกว่าสะใจกว่าดูซับไทยเยอะ เพราะได้อรรถรสแบบเต็มๆ โดยไม่ต้องอ่าน subtitle รัวๆ

เคยลองดู 'อตีตา' ครั้งแรกตอนที่กำลังหาซีรีส์แนววิทยาศาสตร์ดู ช่วงนั้นเพิ่งจบ 'Dark' เลยอยากหาเรื่องที่คล้ายๆ กัน พอได้ลองดูก็พบว่าเป็นซีรีส์ไทยที่นำเสนอแนวคิดเรื่องเวลาและการย้อนอดีตได้น่าสนใจมาก เรื่องย่อพูดถึงกลุ่มคนที่ค้นพบวิธีการย้อนเวลาไปแก้ไขอดีต แต่ทุกการเปลี่ยนแปลงก็ส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่จนเกิดความวุ่นวาย บทพูดหลายตอนสะท้อนให้เห็นว่าเราอาจไม่ควรเล่นกับเวลา แม้จะมีโอกาสแก้ไขความผิดพลาดในอดีตก็ตาม การแสดงของนักแสดงหลักอย่างภวัต จีนะประชัยก็น่าประทับใจมากๆ

พยายามนับตอนของ 'Attack on Titan' แล้วรู้สึกว่ามันซับซ้อนกว่าที่คิด! ซีซั่นแรกมี 25 ตอน แต่พอรวม OVA และภาคพิเศษต่างๆ เข้ามาก็ปาเข้าไปเกือบ 90 ตอนแล้ว จริงๆ แล้วการนับตอนอนิเมะมักมีปัญหาเพราะบางทีตอนพิเศษหรือตอนรวมเรื่องก็ถูกนับต่างกันในแต่ละแหล่งข้อมูล นี่ทำให้ชุมชนแฟนๆ มักถกเถียงกันเรื่องจำนวนตอนที่แท้จริง

แฟนวรรณกรรมชาวไทยหลายคนคงคุ้นชื่อ 'อตีตา' ดี นวนิยายเรื่องนี้เป็นผลงานของ 'ศรีรัตน์ สถาปนวิจิตร' นักเขียนหญิงผู้เปี่ยมไปด้วยจินตนาการ เธอเขียนเรื่องนี้ในช่วงปลายทศวรรษ 2520 โดยได้รับแรงบันดาลใจจากตำนานโบราณและความเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด สิ่งที่ทำให้ 'อตีตา' เป็นงานเขียนน่าประทับใจคือวิธีการผสมผสานระหว่างปาฏิหาริย์เหนือธรรมชาติกับชีวิตประจำวัน ราวกับว่าเรากำลังอ่านเรื่องราวของตัวเองในอีกภพหนึ่ง บทบรรยายอันละเมียดละไมของศรีรัตน์ทำให้ผู้อ่านสัมผัสได้ถึงอารมณ์ทุกข์สุขของตัวละครอย่างลึกซึ้ง