Are U Okay

Astrid Guevarra, isang 3rd Year college student na gusto lamang makapagtapos. Ngunit ang kanyang ina ay mukang may ibang plano para sa kanya. Sa hindi malaman na rason, siya ay ipinakasal (ibinenta) ng kanyang ina sa isang kilalang at mayaman na anak ng pamilyang ito. "Nay naman! Nag aaral pa po ako! 3rd year nako, malapit na ako grumaduate! Hindi ba kayang maaantay yun?!" "Hindi." Sa loob ng isang araw na yun, hindi na alam ni Astrid ang kanyang gagawin. Lahat ng pagod, galit, gulat at pagkabalisa naramdaman niya, ngunit wala naman siyang ibang magawa kundi tanggapin na lamang. Eh ano pa nga bang magagawa niya? Pumayag na ang kanyang nanay? Hindi rin naman ito makikinig sa kanya. Ngunit ng paggising niya galing sa kanyang mahimbing na tulog, ay kaharap na niya ang tatay ng kanyang papakasalan. "Are you okay Miss Astria?” "I'm Timothy Miller. Ang tatay ng iyong mapapangasawa na si Tristan Miller, ang aking anak.” At teka sino si Astria?! Ito na ba ang sinasabi ng kanyang nanay? Ngunit bakit wala siya rito?! Natulog lamang siya, at pag gising ibang tao na siya?! Anong ibig sabihin non? Siya ba ay namatay? Sa buhay din na ito, siya ay papakasalan sa hindi niya na naman kakilala, at nakamaskara ito?!

Sous l'Habit, la Fièvre Sœur Clara a toujours vécu dans l'ombre des murs du couvent Saint-Raphaël. Dévouée à sa foi, elle a fait vœu de chasteté, mais une soif d'absolu brûle en elle, un désir qu’elle n’a jamais osé nommer. Lorsqu’elle est envoyée en mission pour assister les malades d’un hospice isolé, elle ignore qu’elle vient de poser le pied à Poudain-Bassé, un lieu dont les murmures parlent d'interdits et de damnation. C'est là qu'elle rencontre Raphaël, un homme dont l’aura est une promesse de péché. Il est tout ce qu’elle a fui : la chair, l’arrogance, la tentation incarnée. Lui, amusé par cette nonne trop fière, s’amuse à la provoquer. Mais sous la soutane, il perçoit autre chose. Une femme en lutte, un brasier caché sous le marbre de la dévotion. Les jours passent, et ce qui n’était qu’un affrontement de principes devient un jeu dangereux. Chaque regard échangé, chaque frôlement accidentel les consume un peu plus. Clara tente de résister, priant avec plus de ferveur, mais la voix de Raphaël résonne dans son esprit plus fort que celle de Dieu. Et quand enfin il ose briser la dernière barrière, lorsqu’il murmure à son oreille que le ciel n’a jamais brûlé aussi fort qu’entre ses bras, elle vacille. Céder, c’est trahir sa foi. Résister, c’est trahir son propre cœur. Mais dans ce lieu oublié du monde, où les âmes perdues se cherchent, où le bien et le mal s’entrelacent, une seule vérité demeure : il n’y a pas de salut sans passion, et pas d’amour sans damnation.

"I can not love anyone." ฉันรักใครไม่ได้หรอก "If you not okay, I'll stop." "We will not meet again. So Let me have a moment to remember you forever" "Please do not stop it" ได้โปรด..อย่าหยุดมันเลยคะ

"Come, sit here" itinuro ni Bryan ang kanyang hita kung saan nya gustong paupuin si Nathalie. Agad naman itong sinunod ni Nathalie. Umupo nga sya sa hita nito na nakaharap sya sa table. "No, that's not how I want you to sit. Humarap ka sa akin and both of your legs should be opposite side of my thigh". Hindi malaman ni Nathalie ang gagawin dahil tanging bistida lang ang suot nya na hanggang legs dahil yun ang sabi ni Bryan. "Ahm kase Bryan bistida lang suot ko e ,pwedeng magpalit muna ako? Magsusuot lang ako ng underwear" Sagot naman ni nathalie dahil wala nga naman syang suot na pang ibaba. Tatayo na sana si Nathalie ng bigla syang hawakan ni bryan sa magkabilang bewang nya at iniangat sya nito, pinaupo sa kanyang hita na ngayon ay magkaharap na silang dalawa at ang dalawang hita ni Nathalie pinag-isahan ng dalawang side ng legs ni Bryan, dahilan para maramdaman ni nathalie sa kanyang gitna ang matigas na bagay sa loob ng boxer nito dahil wala syang suot na underwear. " I don't care kung wala kang Bra at underware dahil tulad nga ng sinabi ko, kapag nandito ako sa bahay you have no right to wear undies, only dress." galit na sabi nito. Hep hep hepppppp HAHAHAHAHA "This story is puro imahinasyon ko lamang at bawal sa bata, for adult only okay?? Hahaha kung ikaw ay 18 years old pababa, bawal ka dito. Understood? HAHAHA Enjoy reading mga ante" hahaha

Lagi akong ikinukunsidera ng pamilya ko na tagapagdala ng kamalasan. Dahil ito sa nakikita ko ang countdown bago mamatay ang mga kamag-anak ko. Sinabi ko sa kanila kung kailan mamamatay si lolo, ama, at ina. Nagkakatotoo ito dahil sa iba’t ibang mga aksidente. Ang tatlong mga kapatid ko ay kinamumuhian ako mula sa kaibuturan nila dahil sa tingin nila isinumpa ko ang mga magulang ko at lolo. Ang nanay ko ay namatay matapos iluwal ang nakababata kong kapatid na babae, pero ang mga kapatid ko ay walang tigil siyang iniispoil. Sinasabi nila na siya ang suwerte nila dahil nagiging okay ang lahat para sa pamilya sa oras na iluwal siya. Pero hindi ba’t namatay si Ina noong iniluwal siya? Sa ika-18th kong kaarawan, nakikita ko ang death countdown kapag tinitignan ko ang sarili ko sa salamin. Bumili ako ng urn at naghanda ng pagkain. Gusto ko kumain ng huling beses kasama ang mga kapatid ko, pero walang nagpakita sa kanila noong nag zero na ang timer...

A love that is silent but never a secret. It is a soft scream that echoes over the years. At a young age, Lana Normina Delfin started developing simple admiration towards someone, her classmate, who constantly teased her because she's a transferee. Turns out that this boy had a crush on her and was just trying to get her attention. But right after she realized her admiration on him, he suddenly distanced himself and started treating her like a mere acquaintance. But even after leaving her confused and wondering, she stayed silent and kept her feelings. She was okay admiring him from afar, with few rumors spreading about it, hoping they would reach him. Until he left, leaving the country without any assurance of returning. Was it the end? He already left and there's nothing between them that she could hold on. Should she accept it already and live by? Because it's been years. An undeniably long years.

“Let’s make a deal. Papayag ka sa kasal—just for show. Para kay grandpa. Name only, no real marriage. No interference in each other’s lives. Kapag gumaling si Lolo, magdi-divorce tayo. Bilang kapalit, bibigyan kita ng financial compensation.” Napamaang si Nathalie. Compensation? Hindi niya naituloy ang pagtanggi. Naalala niya ang kapatid niyang naghihintay ng pambayad para sa gamutan. Isa pa, kaya naman talaga siya pumunta sa Zamora ay para humiram ng pera. Nakita ni Cedric ang pag-aalinlangan niya. Dagdag pa nito, “As long as you agree, kahit magkano—ikaw ang bahala.” Tahimik na nagbilang si Nathalie ng hininga. Ilang sandali pa, tumango na siya. “Okay, I agree.” Bahagyang ibinaba ni Cedric ang paningin, tinatago ang malamig na ngiti sa kanyang mga mata. ‘Isang babaeng kayang ipagbili ang kasal para sa pera… how cheap,’ naisip niya.