Ayaw Ko

“Nagliligpit ka…” puna ni Cassian sa ginagawa ni Ember na naabutan. “Why? Tapos na ba ang selebrasyon sa birthday ko?” Pilit na ngumiti si Ember at sinalubong ang mga tingin ni Cassian. “Naisip ko na hindi naman ako ang gusto mong kasama ngayon kaya hindi na ito kailangan. And about your birthday… may naisip akong mas magandang regalo para sa ‘yo. Sigurado kong magiging ma—” “Huwag ka na mag-abala,” putol ni Cassian sa sasabihin niya. “Hindi ko kailangan ng regalo mula sa ‘yo.” Natigilan si Ember. Napakurap. Mapait na nangiti sa sarili. Paano niya bang minahal ang lalaking ito sa harap niya nang gano’n katagal? Hindi lang lima kung hindi lampas dekada na espesyal ito sa kaniya at nag-iisang itinangi. “Promise,” muling wika ni Ember. “Promise at magugustuhan mo ang ireregalo ko. I want divorce, Cassian.” *************** Nang bumalik si Lauren, ang stepsister at dating kasintahan ng asawa niyang si Cassian Montgomery Syquia... alam na agad ni Ember na wala siyang laban. Mula pa noon ay alam ni Ember na si Lauren lang ang minahal ng asawa. At kahit ang sariling ina ay ito ang laging pinapaboran. Kaya bago pa siya masaktan ng lubusan, nagdesisyon si Ember na makipag-divorce para magparaya. Pero si Cassian? Bakit nang sabihin ni Ember na mag-divorce sila ay ayaw nito? At bakit kung kailan ayaw na niya ay saka naman ito naging interesado sa kaniya?

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

Ahhhhh...... Tama na Luther maawa ka, maawa ka sa magiging anak natin... Umiiyak na pagmamakaawa ni Abby ng maramdaman niya na tumama sa likod niya ang latigo na inihampas sa kanya ng kanyang asawa na si Luther. Puro pasa na din ang aking mukha at katawan sa walang tigil na pananakit nito sa akin. Sobrang sakit nito at pakiramdam ko matatanggal pati balat ko tuwing hinahampas sa akin ang latigo na gamit nito. Nakadapa ako sa lapag habang walang tigil sa pananakit sa akin si Luther. May mga bakas na din ng dugo sa sahig na nanggaling sa akin. "Your Slut Abby... Pagbabayaran mo ang lahat ng ito. Alam mong ayaw ko sa lahat ang niloloko ako. Sigaw ni Luther sa akin sabay hawak sa aking mukha ng mariin at sinampal ako. Halos mabagok ang ulo ko sa sahig sa lakas ng impact nito. Nandito kami sa basement ng mansion. Alam kong walang makakarinig sa akin kahit na ilang beses akong sumigaw para humingi ng tulong. Parang mga bingi ang mga tauhan ni Luther sa pagmamakaawa ko. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Hindi ko na mabilang kong ilang suntok, sampal, at latigo ang tumama sa aking katawan. Siguro kailangan ko ng tanggapin na hanggang dito na lang ako. Marahan kong kinapa ang aking tiyan. "Sorry anak, hindi kita magawang ipagtanggol. Siguro hanggang dito na lang tayo. Pangako mamahalin kita sa kabilang buhay." anas ko sabay pikit.

"Lapastangan!"galit na wika ni haring Dracon at sinampal ng napakalakas si Veska "Patawad,ngunit mahal ko siya." Pangangatuwiran parin ni Veska. "Hindi mo pwedeng mahalin ang isang mababang uri na katalud niya!!! Siya ay alipin ng ating lahi! Isang malaking kahihiyan ito sa lahat!"madiing wika ng Hari. "Kahihiyan? Kung ganoon kahihiyan din ba ang batang dinadala ko sa aking sinapupunan ngayon?! Wika ni Veska halos lumubog sa galit ang hari sa kanyang narinig. Hindi tanggap ng Hari na isang alipin lamang ang mapapangasawa ni Veska. Ayon sa kanya isang malaking kahihiyan sa kanilang angkan na ang isang prinsesa o Prinsepe ay makikipag-isang dibdib sa isang mababa ang uri o ang tinuturing nilang alipin. Kumbaga isa lamang itong batas na ayaw suwayin ng hari.

Galing ako sa mayamang pamilya. Pero hinde ko ikinasaya ang maging mayaman. Alam nyo kung bakit?. Basahin nyo ang bawat chapters at malalaman nyo ang sagot dyan. Isa lang akong medyo madaldal and medyo tamad mag basa and sweet and mapang asar na girl hihi. Oo medyo lang kaya wag kang umangal baka sampingilin kita tsk!!. Joke lang hehe. Isama na din natin ang pagka pilosopi ko hehe. At medyo lutang din. Medyo malambot din ulo ko!!. Nag sasabi lang ako ng ugali ko. Nag aaral ako sa isang unibersidad na nag ngangalang SCU(south campus university) I'm 19y/o naka tira sa lupa hehe. Char lang. * At merong hinde ko inaasahang mangyari sa buhay ko as in talaga. Kinasal ako nang hinde ko alam. Dahil nga sa tamad akong mag basa kaya pirma na lang ng pirma ng kung ano anong documents. At ito ang napala ko. Aksidenteng naikasal ako sa isang business man or tawagin nadin natin siyang CEO. Na masungit. Medyo lang hah!!. At meron din naman syang ka sweetan minsan mwehehe. Sa totoo lang talaga random yung reaction nya. At ito yun!. Angry. Sad. Happy.(minsan nga lang pag nasa mood sya) Hayst tagalugen nalang natin. Alam kong nahihirapan mag english si author. Right author?. (A/n: Tama ka, kaya wag mokong pahihirapan dito!! ) Oh wag nagagalit author baka high bloodin ka nyan eh haha. (A/n: oks lang yan mahaba haba pa naman pasensya ko sayo!!) Ang OA mo author haha!!. Okay. Balik tayo sa sinasabi ko ayaw kong ma istress si author baka hinde nya matuloy tong kwento ko eh huhu. * So ayun na pala lahat ng reaction nya wala na palang iba hehe. * At alam nyo bang hinde lang sya basta basta isang business man!!. Isa din syang...... Isa..... Syang..... Halaaaaaa...... MAFIA BOSS!!

Amelia, a rich brat from Manila, who was sent to the country side to live with her Aunt as a punishment. She hates the place. It bore her. Then she met Hendrix, a college guy taking up civil engineering. Guwapo, matalino pero mahirap lang ang lalake kaya hindi ito gusto ni Amelia. "Guwapo sana pero poor lang siya. Hindi ko siya type." Pero ang lahat ng sinabi niya ay kinain din niya kalaunan. One day, she found herself admiring this handsome, broke, college guy. Oh no! She can't like him! Ayaw niya sa lalakeng butas-butas ang brief!

 Mataman ko lamang siyang pinagmamasdan mula rito, sa may ‘di kalayuan. Batid ko na kanina pa siya sa akin naghihintay.  Halata ang labis na pagkainip na mababanaag sa kaniyang hapong mukha, ngunit sadyang hindi ko magawang maihakbang ang aking mga paa palapit sa kaniya… hindi ko pa kaya.  Alam ko, na sa sandaling gawin ko ang bagay na iyon ay ito na rin ang magiging simula nang tuluyan kong paglimot sa kaniya— na matagal ko na sanang ginawa.      ●  SA edad labing-anim, labis na nasaktan ang murang puso ni Cinderella, nang malaman nito na ang lalaking lubos n’yang hinahangaan ay may napupusuan na palang iba.  Dahil sa nangyari, isinumpa niya sa sarili na hinding-hindi na siya muling iibig pa. Na si Miguel Balbuena lamang ang nag-iisa at natatanging lalaki na kakikiligan niya –wala ng iba.  At para maisakatuparan ng dalagita ang bagay na iyon, napagpasyahan nito na baguhin ang sarili niyang katauhan– ang maging isang tomboy.   Hanggang kailan mapaninindigan ni Syd ang pagtotomboy-tomboyan, kung makasalamuha niya na ang lalaking katulad ng isang Juan Benedicto Antonio III?   Juan Benedicto Antonio III, a 25-year-old future CEO of Antonio-Go Corporation, one of the largest distributor of Agro-Chemicals, fertilizers and seeds in the Philippines. A certified womanizer at never pang nagseryoso sa isang babae. Ayaw nitong pinagsasabay ang business and pleasure,kaya naman agad nitong sinisibak sa trabaho ang sinuman sa mga nagiging sekretarya, na nagpapakita ng mga kakaibang motibo sa kaniya.  Paano kung makasalamuha na ng binata ang kakaibang sekretarya sa katauhan ni Syd Santos, isang lesbiyana at nang nagsabog ang Diyos ng lakas ng sex appeal sa mundo ay sinalo na nito lahat.  May mamuo kayang love story sa pagitan ng dalawang nilalang na ito, na parehong nakararanas ng Pogi Problem Syndrome?

I choose to love you in silence, because in silence I feel no rejection "Kung ako lang ang masusunod, ngayon na okay na ako? Ayaw na kitang makita. Kung pwede nga lang na hindi mo makilala ang anak ko ay gagawin ko, pero hindi ako gano'n ka selfish at kasamang tao na pagkaitan ang anak ko ng ama. I already suffered a lot when I was a child, not having my Mom and Dad by my side and I know how painful it is, kaya hindi ko ipaparanas 'yon sa kanya. Mas gugustuhin ko pa na ako na lang ang mahirapan at masaktan huwag lang ang anak ko." Si Kiara ay nag iisang kapatid ni Storm, bata pa lang ng maulila sila dahil namatay ang kanilang mga magulang, pero kahit gano'n pa man ay hindi nakaramdam ng kakulangan sa pagkatao ang dalaga dahil nandyan ang kanyang kapatid na laging nakasuporta at nakaalalay sa kanya. Darating ang araw na susubukin siya ng isang problema na magiging dahilan ng muntik niya ng pagsuko. Ang dating masiyahin ay mapapalitan ng lungkot at hinagpis. Makakayanan niya pa kayang makalabas sa isang madilim na buhay? Paano kung isang araw ay malaman nila na mali ang kanilang pinaniniwalaan? Paano kung bumalik sa buhay nila ang taong ni minsan ay hindi nila maisip na makakasama pa nila ulit? May pag asa pa kayang makuha niya ang kasiyahan na matagal ng hinahangad?

Love that was tested by faith and time. Ganyan ang story nila Emelyn at Damian. They were separated by a tragedy. Ang isa ay nawala habang ang isa ay nag hahanap... at sa muling pagtatagpo nila ay iba na ang katauhan ng isa.. "Ikaw ang asawa ko, and I will prove it to you..." sabi ni Damian sa kanya. "Hindi ako ang asawa mo! bakit ba ang kulit mo?" hinapit siya nito sa bewang at napipikong tinitigan siya sa mata. "You are mine! rightfully mine! sa ayaw at sa gusto mo!" and then he seal it with a kiss, a very deep kiss na parang pati kaluluwa niya ay matatangay nito.

A couple for almost three years broke up just because of some kind of misunderstanding. Even though they still loved each other, there is this uncertain feeling they doubt each other. Minsan ay nakasasama sa atin ang maling akala-akala mo ay wala na siyang nararamdaman sa'yo. Akala mo ay ayaw na ng lahat sa'yo. Akala mo ay wala na silang pakialam sa sarili mo. Puro na lang 'akala ko'. You want him back. You want her back. But the question is, will you listen to your own heart? Or will you listen to your mind which gives you the craziest imagination you ever expected?