Bed Wetting Diaper Story

Every week, mt mate Alpha Bruce dragged a new side-chick into our bed. Right in front of me. They clawed at each other like I didn't exist. Each time felt like silver shredding through my chest, my wolf howling from the inside out. He did it to hurt me. On purpose. Over and over. Using their bodies to spit on what we used to be. Then came our ten-year anniversary banquet. He waltzed in with his side-piece—Moye. Five years he'd been screwing her. She wore my heels. My custom gown. Even the mate ring and necklace I once thought meant forever. Bruce stood there, smirking in front of the whole pack. "Don't like what she's wearing? Strip yours and hand it over. And don't bother coming to my bed tonight—she's a hundred times better." The room howled with laughter. I was the punchline. But I stood up, met his eyes, and said, "I want to break the bond." He snorted. "You've said that, what, a hundred times? I'm over it. You begged me to mark you, remember? Gave up your pride for that Luna crown." More laughter. But what none of them saw coming? This time, I was done. Done with him. Done with the Luna title. Done chasing something dead. I was ready to sever the mate bond—for real.

ดินแดน ที่เป็นเหมือนคำจำกัดความ ขอบเขตของความเจ็บปวดสำหรับหญิงสาวที่แสนอ่อนหวานอย่างพาเพลิน เขาคือรักเดียวสำหรับเธอ แต่เพราะความแข็งกร้าวที่เขามี มันสร้างกำแพงสูงขึ้นเพื่อกั้นเธอเอาไว้แบบไร้เหตุผล

“พี่บูม จะไปไหนเหรอคะ?” “มีนัด ถามทำไม” “คือ…หนูมีไปออกค่าย สะ…สองวันคะ” “แล้วฉันจำเป็นต้องให้ไปมั้ย?” “ถ้าไม่ไป…รุ่นพี่ก็จะไม่ให้หนูผ่านกิจกรรม…ค่ะ” “แล้วแต่!” “ขอบคุณค่ะ” “เดี๋ยว! เธอจะไปไหน?” “พอดีพี่ๆที่คณะนัดให้ไปคุยงานค่ะ” “ที่ไหน??” “XX PUBค่ะ” “ว่าไงนะ!” “พี่บูม!!! อื้อออ” ชายหนุ่มรั้งร่างเล็กเข้าไปกดจูบ ก่อนจะขบเม้มลงบนซอกคอเธอจนเกิดรอยแดงราวกับว่าทำความเป็นเจ้าของเธอแบบนั้น “จะได้รู้ตัวไว้ว่าเธอเป็นของฉัน!”

She was deceived by people who were wolves in sheep's clothing and ended up dead on the operating table with both her eyes and uterus removed. However, God was kind enough to give her a second chance of life. She was gifted with ethereal beauty and a gaze that could kill. Every gesture and expression she made was as poisonous as opium poppy. Step by step, she laid out her scheme, swore to send people who murdered her down to hell and suffer in eternal doom. At the same time, she took great lengths to insinuate herself in the life of her ex-fiancé after breaking off the engagement in her past life for the douchebag. One day, she approached him with a seductive smile and said, "Mr. Gu, you might view me as wild and promiscuous, but in reality, I am a well-mannered lady. I am also loyal and faithful to my loved one. You will have to see past this facade in order to know the real me."

เมื่อความรักอยู่ในความลับ และความลับก็ซ่อนอยู่ในความรัก หัวใจของเรื่องนี้จะจบที่ตรงไหน

“ ถึงจะต้องแต่งเพราะสัญญาแต่เธออย่าคิดว่าเธอจะรอดเรื่องบนเตียง หน้าที่เมีย เธอควรทำมัน “

ฉันกุมความลับของเธอแล้ว ดูท่าเธอจะหนียากสักหน่อยนะ ฉันมันพวกเกลียดการโกหกซะด้วยซิ เธอจะไปไหนไม่ได้จนกว่าฉันจะสั่ง!

เมื่อความสนุกคึกคนองจนทำให้ก้าวพลาดทำลายชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงอย่างไม่รู้ตัว เมื่อผลของการกระทำเผยออกมาในรูปแบบของเด็กน้อยตาดำๆที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เมื่อพ่อไม่ได้รักแม่ และแม่ไม่รู้จักพ่อ เรื่องราวความดราม่าในความรักจึงเกิดขึ้น

“คุณแบล็คครับ คุณเอวาทำงานอยู่ที่บาร์XXครับ” “มึงว่าไงนะ!” “กำลังเต้นรูดเสาอยู่เลยครับ” มาเฟียหนุ่มวางปืนสุดหรูที่เพิ่งได้มาเป็นสินค้าใหม่ทันทีด้วยใบหน้าที่บอกบุญไม่รับ บาร์XX เสียงเพลงอีกทึกครึกโครมแสงไฟอันน้อยนิด หญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อย หุ่นเพรียว ผิวเนียนจรดทั่วทั้งตัว กำลังเต้นรูดอยู่บนเสาเหล็กเงาวับกลางบาร์ด้วยท่าทางพาเอาหนุ่มๆของขึ้นไปตามๆกัน “ไม่ได้กลัวตายเลยถูกมั้ย” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มร่างสูงรูปหล่อผิวขาวใส่ชุดดำสนิททั้งตัวพรางมีแมสสีดำปิดใบหน้า หญิงสาวเหมือนค้างกลางอากาศ แต่ก็ยังคงเต้นต่อจนกระทั่งชายหนุ่มปลดแมสสีดำสนิทที่ปิดหน้าลงจนเผยใบหน้าเต็มๆ “วอนตายมากซินะ” แบล็คเอ่ยพร้อมสายตาแสนน่ากลัว “ว๊ายยยยยยย” ผลัก!!!! ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก หญิงสาวหล่นร่วงลงมาจากเสาที่กำลังเต้นเมื่อตกใจใบหน้าของชายหนุ่มที่ยืนจังก้ามองเธอตรงหน้า

On Christmas Eve, my father got the man I had secretly loved for ten years drunk and sent him to my bed. When I woke up the next morning, Roy pulled away from my attempt at a good-morning kiss. His voice was cold and distant as he agreed to marry me. After the wedding, Roy wasted no time submitting a transfer request. He took an overseas post and left. He did not return for five years. I gave birth to our daughter, Eve, alone and waited for him to come back home. When I heard that Roy had finally applied to return to a domestic position, I was overjoyed. I spent days preparing, imagining our first reunion as husband and wife. But even when the clock struck midnight, he still hadn't come home. Our daughter, ever so thoughtful, placed her most treasured possession—a photograph of Roy—into my hands. "Don't cry, Mommy," she said softly. "Look, Daddy's right here." I tried to convince myself that his absence was due to a delayed flight. But later that night, while watching the news, I saw him. He was on a crowded city street, holding a young girl in his arms. Beside him stood a woman, her smile soft and warm. Facing the camera, Roy said, "Being with them is my greatest wish." At that moment, something inside me broke. I wrote up the divorce papers, packed our things, and planned to take Eve to change her identity. I didn't want him anymore. The day before we left, a man I had never met came to see me. He was Roy's father. "You could call me Dad," he said, a faint smile playing on his lips. "But I'd rather you call me Ryan." I told him everything about the past five years—how I had waited, how I had hoped. When I finished, he laughed softly, an unusual warmth in his voice. "If it was just business," he said, "perhaps your father should have tied a bow around me and sent me to your bed instead. But I hold my liquor well—if I ever end up wrapped in a bow, you can be sure it's by choice."