Id Card / Tali

Sa loob ng siyam na taon, buong pusong ginampanan ni Isabelle Reyes-Santiago ang pagiging isang perpektong ina at asawa. Tahimik siyang sumuporta kay Lucas—sa kanyang negosyo, sa kanyang reputasyon, at sa kanyang ambisyon. Nanahimik siya sa likod ng camera, sa mga board meeting na hindi siya inanyayahan, at sa mga sandaling kailangan niya ng karamay pero wala ni isang halik o salitang ginhawa ang kanyang nakuha. Ang mas masakit? Wala siyang lugar sa sariling tahanan. Hindi lang si Lucas ang may paboritong kasama. "Mas gusto ko si Tita Karina kaysa kay Mommy!"—sambit ng anak nilang si Marcus habang nakangiti si Lucas, tila sang-ayon. Ginawa na ni Isabelle ang lahat para mapanatiling buo ang kanilang pamilya. Pero imbes na pagmamahal at respeto, ang gantimpala niya’y pagtataksil at pangungutya. Habang binubura siya mula sa buhay ng asawa’t anak, si Karina Sison—ang ex ng kanyang asawa—ang inilalagay sa pedestal. Ginawang presidente. Ginawang reyna. Hanggang sa dumating ang gabing iyon. Ang gabing tuluyan siyang nagising sa katotohanan—na minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo na kayang manatili sa isang lugar na matagal ka nang hindi pinipiling mahalin pabalik. Pagod na siyang umasa. Pagod na siyang maging tanong sa pamilyang matagal nang may sagot—at hindi siya iyon. Kaya handa na siyang magpalaya. Handa na siyang iwan ang tahanang dati niyang ipinaglaban, sa piling ng mga taong mas masaya nang wala siya. Ngunit nang sa wakas ay iniabot na niya ang annulment papers sa kanyang asawa… Hindi galit ang sumalubong sa kanya. Hindi rin pakiusap. Kundi isang malamig na titig lang. Isang mapanganib na ngiti. At ang mga salitang… “You’re not going anywhere, Isabelle.”

Pahayag ng May-akda: Lahat ng ito ay isang kathang-isip lamang, kung may mga pangalan, lugar o taong magkatulad sa bida nitong kwento ay hindi sinasadya. -May-akda: Inday Stories. Sky POV HABANG. Habang nasa loob ako sa aking silid ay paulit-ulit kong pinanood ang mga videos ng aking pamilya. Kung may makakita lang sa akin ay sasabihin 'para kang baliw' dahil tumatawa at umiiyak habang pinanood ko itong mag-isa. "Mama, Papa, Bunso! Miss na miss ko na kayong tatlo!" sabi ko habang nakatingin sa TV. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin matanggap na wala na sila. Sariwa pa rin sa aking isipan kung paano sila namatay na wala akong magawa. Hanggang natapos ang pinanood ko saka ko naman kinuha ang isang memory card may nakadikit na maliit na papel 'TRUE IDENTITY' -dahil sa aking curiosity ay agad ko itong sinalang sa aking laptop upang mapanood ko ang laman dito. "Anak, kung napanood mo ito ay siguradong may masamang nangyayari sa aming ng Mama mo. Kung sakaling may taong maghahanap o magtatanong kailangan mong itago ang tunay mong pagkatao. Ayaw namin ng iyong Ina na ikaw ang papalit sa kanyang trono bilang isang Mafia, ayaw kong matulad ka naming na maraming napatay na tao o ha-huntingin ka ng mga kalaban namin noon. Ito ang tunay na pagkatao namin anak. Ako at ang iyong ina ay anak ng isang makapangyarihang tao ang iyong ina ay isang prinsesa ng mga Mafia at kalaban namin sa aming organisasyon na kinabibilangan ko. Isa ako anak ng ikatlong Mafia sa Dark Moon, naging hadlang ang iyong Lolo ama ng iyong Ina kung kaya't nagtago kami at bumaba ako bilang isang Mafia prince upang mamuhay nang simpleng mamamayan ganoon rin ang iyong Ina.

— Tu sais dans quoi tu t’embarques, n’est-ce pas ? demanda-t-il en croisant les jambes, un sourcil levé. Les lèvres de Tiana se pincèrent légèrement et ses yeux se plissèrent en le fixant. — Tant que vous me payez, je ferai tout ce que vous voudrez. Nicklaus fut surpris par cette audace soudaine. Mais il était convaincu qu’elle jouait la comédie, qu’elle tentait juste de faire bonne figure. Il la connaissait, ou du moins, il croyait la connaître. C’était une âme fragile, tremblante, qui s’efforçait désespérément de dissimuler sa vulnérabilité. Un sourire en coin apparut sur ses lèvres alors qu’une idée traversait son esprit. — Tout ce que je veux ? demanda-t-il à nouveau. Tiana répondit aussitôt, sans la moindre hésitation : — Oui, Monsieur Nicklaus, tout ce que vous voulez. — Très bien, alors je veux que tu te déshabilles et que tu ailles t’allonger sur le lit. Il n’avait pas réellement l’intention de la toucher ; il voulait juste voir comment elle allait réagir. Mais ce que fit Tiana ensuite le laissa sans voix.

Sekar, gadis yang kerap mendapat perbedaan dari neneknya. Ia dibedakan dari sepupunya yang lain yaitu Kalila dan Karina. Sekar tak tahu apa penyebab ia dibedakan, hanya satu pertanyaan yang kerap ditanyakan dalam hatinya. "Nek, kenapa aku berbeda?" Ini bukan kisah hijrah sepasang insan yang jatuh cinta dan melakukan kesalahan, lalu kembali pada jalan-Nya. Namun, ini kisah hijrah seorang nenek yang sangat membenci cucunya. Sekar, cucu dari seorang nenek yang bernama Jumiati. Ia pulang ke kampung halaman saat mengetahui neneknya sudah tua dan sakit-sakitan. Sebelumnya, Sekar berperang dengan rasa dalam dadanya. Ada secuil dendam, luka dan kesedihan yang besar di masa lalunya. Namun, empati dan tali darah yang membuatnya memutuskan untuk pulang. Sekar pulang meskipun pernah terusir saat meminta restu pernikahannya. Darah lebih kental dari air. Sekar menepikan perasaan ego dan kemarahannya, karena sejak kecil ia tak pernah dianggap oleh nenek. Belum lagi, ia yang hampir mati karena dibully oleh dua sepupunya, Kalila dan Karina. Apa yang terjadi di masa lalu Sekar?

Raíssa Freitas estava à beira de um colapso. O homem com quem ela havia passado a noite era seu professor universitário e, o mais desesperador de tudo, era que ela estava grávida. Tremendo, ela colocou o exame de gravidez à sua frente, e Alexandre Teixeira lhe deu duas opções: abortar ou se casar. Assim, Raíssa acabou se casando com seu professor universitário, sem mais nem menos. Após o casamento, eles passaram a dormir em quartos separados. Certa noite, o professor Alexandre apareceu à porta do quarto dela com um travesseiro. — O aquecedor do meu quarto quebrou, vou dormir no seu quarto esta noite. Raíssa, confusa, abriu a porta. Na noite seguinte, o professor Alexandre apareceu novamente. — O aquecedor ainda não foi consertado, vou dormir aqui mais uma noite. No final, o professor Alexandre acabou ficando no quarto dela. Ele dizia que estava economizando na conta de aquecimento para cuidar do filho. ... A Escola de Medicina da Ilha do Sol era uma das melhores do país, e o professor Alexandre era amplamente conhecido nela, sendo o mais jovem professor da faculdade de medicina. Ele sempre usava uma aliança de casamento no dedo anular, mas nunca era visto com nenhuma mulher. Mais tarde, um estudante, incapaz de conter a curiosidade, perguntou durante a aula: — Professor Alexandre, ouço dizer que o senhor já é casado. Quando vai apresentar sua esposa para a gente? Para surpresa de todos, o professor Alexandre apontou: — Raíssa. Uma médica profissional se levantou reflexamente do grupo de alunos e disse: — Presente. Sob o olhar de todos os estudantes, o professor Alexandre sorriu gentilmente: — Quero apresentar a todos. Esta é minha esposa Raíssa. Ela é uma excelente cirurgiã cardíaca.

Oh my God! Ini seperti adegan di FTV yang sering kutonton. Sesaat mata kami saling bertatap. Sebelum akhirnya Pak Arkan melepaskan pegangannya pada tubuhku. Sontak teman sekelas bersorak riuh. "Huuu ...." "Mmm makasih, Pak! "Benarkan tali sepatumu!" "Iya, Pak!" Kejadian itu masih sangat kuingat dengan jelas walau sudah enam tahun berlalu. Kini, ia ada di hadapanku, bukan sebagai guru. Namun sebagai calon pendamping hidupku. Apa Arkan mengenali calon istrinya itu? Bagaimana kehidupan Arkan, sang guru setelah menikahi Riri, siswinya yang kini berprofesi sebagai pegawai sebuah biro travel? Kalian akan dibuat gemass dengan sosok adiknya Arkan. So, ikuti cerita ini sampai tuntas. Jangan lupa vote dan beri ulasan, ya Terimakasih

Aero Manzinilla died in an airplane crash together with his family when he was twenty years old. It wasn’t that bad, afterall. Dahil kahit sa kahuli-hulihang hininga ay buo pa rin naman sila at magkakasamang nadeadball. Eight years later (in human world) isa na siya sa mga kaluluwang malapit nang maging anghel. He was Michael, the Warrior Archangel’s, most beloved student. Lahat kasi ng mga ipinapagawa nito ay ginagawa niya. He mastered all the trainings of being a true warrior of God. Kaunting-kaunti nalang talaga ay makukuha na niya ang minimithing tungkulin. But one wrong move made him lose that chance. He was stripped off of his right to become a soul soldier, was thrown back to Earth and was under the surveillance of the high Angels. All because of a suicidal depressed girl with a dream to become a fish – the poet and painter, Maeve Carcel. What a beautiful nuisance, indeed!

Le jour de son anniversaire, Claire a perdu sa mère, la seule famille qui lui restait. Son mari n'était pas là pour célébrer son anniversaire, ni pour assister aux funérailles de sa mère. — Il était parti à l'aéroport accueillir son Amour Idéal.

Dua belas abad sebelum tahun kelahiran juru selamat (Masehi), tanah Yunani mengalami kekacauan. Negeri para Dewa menyambut era kejatuhan. Banyak kekacauan dan kesenjangan masyarakat terjadi di seantero negeri, para saudagar dan kaum aristokrat saling berebut tanah serta suara rakyat demi kekenyangan pribadi. Jeritan para korban dari rakyat jelata pun kian meronta-ronta, memohon kepada sang Dewa sejati, untuk sekali lagi menjadi hakim adil atas kebejatan manusia biadab yang telah bersikap semena-mena memutus tali kemanusiaan. Dalam hiruk pikuk kekacauan zaman, muncullah kesatria agung bak jelmaan Dewata sejati. Kesatria muda dengan membawa kedua senjata kembar, melambangkan gerakan keadilan. Para aparat pemerintahan di berbagai negara kota di Yunani kerap memusuhi karena menjadi ancaman yang dapat menggulingkan reputasi mereka, mereka menyebut kesatria itu sebagai perampok. Melalui berbagai rintangan, langkah kaki sang kesatria tetap berlanjut sampai negeri Yunani selangkah mengintip cahaya terang benderang, era baru kehidupan manusia. NB: Cerita ini hanya fiksi, penempatan sejarah hanyalah setting zaman belaka.

L’ami d'enfance de ma sœur et moi étions ensemble depuis neuf ans, nous étions sur le point de nous fiancer. Comme d'habitude, après une soirée entre amis où il avait bu, je suis allée le chercher. Arrivée à la porte, j'allais l'appeler quand j'ai entendu les moqueries de son ami : « Victor, ton amour idéalisé est de retour. Tu vas jeter la remplaçante ou garder les deux ? » Un ricanement s'échappait de ses lèvres. À cet instant, un autre ami à côté riait avant de prendre la parole. « Vraiment, tu as de la chance ! Après le départ de ton amour idéalisé, seul, tu as commencé à t’amuser avec la petite sœur de ton amie d’enfance. Neuf ans à jouer la comédie, ça suffit, non ? Et juste à temps, ton amour idéalisé est revenue. » Victor a dit, sa voix était teintée de défi : « Chloé croyait que je l’aimerais toute ma vie. Il fallait bien briser son égo avec une remplaçante bon marché ! »