Iwan Mo Kahit Pamilya Mo Pa

Please leave a message after the tone. "Hi. This is Julie. Si Maria Juliena Dimagiba, tanda mo pa? Nakita nga pala kita kanina. Kasama mo 'yong boyfriend mo habang sakay kayo ng auto mo. Hindi mo siguro ako napansin kasi nobyo mo 'yong umorder para sa inyo. Oo, ako 'yong nasa drive thru. Rome... I'm sorry. Ang sama-sama ko noong mga bata pa tayo. Sorry sa lahat ng mga pambubully ko. Alam mo... feeling ko kinakarma na ako ngayon. Kasi ang yaman-yaman at ang sikat-sikat mo na, e. Tapos heto ako... kahit anong kayod ko, kahit anong sikap ko, wala pa rin. Hindi ako manghihingi ng pera sa'yo ha. Tumawag lang ako kasi gusto kong mag-sorry at sabihing..." Mahal kita, Borromeo Buendia Jr. Mahal kita kahit pansexual ka pa, bakla, o ano pa. I hung up and sent my message, leaving my confession still untold.

Ginawang parahusan,binuntis ,saka iniwan nang walang pasabi-sabi! Tapos babalik ka ngayong wala na ang anak natin!" Wala kang kwentang ama! Pinabayaan mo kami nang ating anak!Paano pa ako magtitiwala sayo muli!Kaya nakikiusap ako sayo! lubayan mo na ako! Dahil kahit kaylan hindi mo na ma-ibabalik pa ang buhay nang ating anak! "Maghihiganti ako ! ' Hanggang humihinga pa ako!

PINIPILIT AKO NG MAYAMANG LALAKING I-BABYSIT ANG ANAK NIYA “1 million.” Masama akong tumingin. “Hindi ako mahirap! Tingin mo sakin, mukhang pera?!” “3 million.” “Kahit lakihan mo pa ang sahod, ayoko.” “10 million. Just take care of my child.” Sampung milyon?! “Yung anak lang? ’Yung tatay hindi kasama? Sabihin mo lang, kaya naman kitang alagaan kahit habang buhay pa.”

"Pwede bang ako naman, Blaze? Pwede bang ako naman ang piliin mo?” nagmamakaawang wika ni Jane sa harapan ni Blaze. “Don't get me wrong, nagpakasal ako sa 'yo hindi dahil kamukha mo na si Gizelle kundi para manahimik na ang mga magulang natin. Kahit pagbali-baliktarin mo man ang utak ko, si Gizelle pa rin ang mamahalin ko. Siya at siya lang. Apelyido ko lang ang gamit mo pero kahit kailan hindi mo ako magiging pagmamay-ari! ” Para kay Jane, ang pagsusuot ng maskara lamang ang tanging sagot upang tanggapin siya ng lalaking mahal niya. Ngunit kailan nga ba siya matatanggap? Hanggang saan ang kaya niyang tiisin? Hanggang saan pa ang kaya niyang gawin sa ngalan ng pag-ibig? Hanggang kailan siya magpapanggap bilang ibang tao? May patutunguhan pa rin kaya ang pagmamahal niya para kay Blaze?

Uso pa ba ang love at first sight? Posible bang magmahal agad sa unang pagkikita palang? E kung dahil sa isang insidente, maramdaman mo iyon sa taong isang beses mo lang nakasama, hahayaan mo ba ang sarili mo na mahulog sa kanya ng ganun kadali? Kakalimutan mo nalang ba ang nararamdaman mo? Paano kung siya ang nagligtas sa buhay mo, kalilimutan mo rin ba ang utang na loob mo sa kanya? Paano kung isang araw maisipan nalang nyang maningil ng pagkakautang mo sa kanya pero hindi pera ang gusto nyang kabayaran? Napuno ng katanungan at kalituhan ang utak ni Francesca Dominique simula ng makilala niya ang isang gwapong lalaki na hindi lang isang beses nagligtas sa buhay niya. Nasundan pa iyon nang matuwa sa kanya si tadhana at ilagay pa ulit siya sa kapahamakan. Meeting his gorgeous knight will not just save her life but will also capture her heart. But falling in love with him surely has a cost. Endless complications regarding their status compatibility will soon arise. Pwede bang magkatuluyan ang mayaman at mahirap? Kaya ba niyang ipaglaban ang pagmamahal dito at isakripisyo lahat para lang magkatuluyan sila? O susuko na lamang siya at mas pipiliin nalang na iwan ito para sa ikatatahimik ng lahat? Perhaps, she wasn't even Cinderella to ask her fairy godmother to give her a happy ending. But she had fate to take her where she really is supposed to be.

"Buy me, Mr. Gabriel Esguerra and I will do everything for you basta bayaran mo ako katumbas ng utang ng pamilya ko kay Oliver," buong tapang na sabi ni Gianna. Wala na siyang ibang choice kung 'di lunukin ang pride at kahihiyan, maisalba lamang ang kaniyang pamilya mula sa pagkakalugmok. Seryoso siyang tinitigan ni Gabriel na tila ba binabasa siya pero walang panghuhusga sa mga mata nito. "Sigurado ka ba sa sinabi mo, Gianna?" "I-I don't have a choice, Gabriel at kung may kaya akong gawin for my family, I'm willing to do it." Nangingilid na ang luha sa kaniyang mga mata dahil kahit siya'y naaawa sa sarili. "Five millions is really a huge amount of money and do you think, papayag akong ikaw lang ang kabayaran niyon?" "H-hindi pa ba ako sapat?"

Ace Villadolid- Isang kapita pitagang NBI agent sa panahon niya. Marami na siyang mga malalaking sindikato, drug lord at Mafia boss ang napasuko. Dahil sa angkin niyang galing sa ilang taong serbisyo sa pagiging agent, kinuha siya ng isang big time na negosyante na walang pamilya at ginawa siyang isang private/personal bodyguard nito. Sa pamamalagi niya as a PSG, napag-alaman niya na isa pa lang Mafia Lord ang negosyanteng iyon. Palihim niya itong iniimbistigahan, sa nagdaang panahon nalaman niya na mabuting tao pala ito. Dumating ang araw na nagkasakit ang negosyante at dahil wala nga itong pamilya kaya sa kaniya nito ipinamana ang lahat ng ari-arian niya, pati na rin ang pagiging Mafia Lord nito, ngunit bago pa man namatay ang negosyante, hiningi niya sa'yo na hanapin mo ang nag-iisa niyang anak na babae at ang taga pagmana ng lahat. Paano kung ipagkatiwala sayo ng matanda ang kaniyang katungkulan, tatanggapin mo ba ang obligasyong naka atang sayo? At paano kung nakilala mo na ang babaeng bibihag sa'yong napupukaw na damdamin, mamahalin mo pa kaya ito lalo na kapag nalaman mo ang tunay na lihim nang pagkatao nito..

Iniwan ni Jasmine si Luigi dahil iyon ang sa tingin niya na makabubuti para sa kanilang dalawa. Pakiramdam niya kasi ay siya ang barrier at hindi iyon maaalis kung hindi siya mawawala sa buhay nito. Pero paano kung kahit anong iwas mo, kahit anong limot pa ang gawin mo, tadhana na talaga ang gagawa ng paraan para magtatagpo ulit kayo.

Hanggang saan mo kayang ipaglaban ang sarili mo matapos kang lokohin ng lalaking minahal mo nang buo? Para kay Araceli Gonzalo, sapat na ang isang sagot: hanggang sa dulo. Wala siyang pakialam kahit masunog pa siya sa sariling laro, basta makaganti lang. At kung ang paraan para saktan ang ex niya ay ang makasama ang uncle nito gabi-gabi, handa siyang tumawid sa bawal.

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.