Chained by the Billionaire
Akala ko tapos na ang gabi.
Tahimik na ang buong bahay, pero hindi ang dibdib ko.
Kagagaling lang namin sa isang party—hosted by his mother.
Ang daming tao. Ang daming mata. Pero kahit na ipinakilala niya akong secretary lang, ramdam ko ang pag-aangkin sa bawat sulyap niya.
Lalo na nang may lalaking lumapit sa akin.
Lalo na nang ngumiti ako, kahit sandali.
Doon ko siya nakita—yung paninigas ng panga, ang lalim ng tingin na parang babagsak ang langit.
Kaya hindi na ako nagulat nang may kumatok. Malakas. Walang pasintabi.
Pagbukas ko ng pinto, naroon siya. Si Cayden.
Nakatayo sa dilim, may halong galit at silakbo sa mukha. Hindi siya nagsalita agad—dumiretso siya sa loob, isinara ang pinto, at hinila ako papunta sa kama.
“Cayden, what are you—stop!”
Nagpumiglas ako. Umiwas.
Pero hinigpitan niya ang hawak sa braso ko. Lumuhod siya sa kama, pinilit akong mapahiga.
At saka siya bumulong, malamig ang boses, pero parang nasusunog ako sa bawat salita.
“Tonight, whether you like it or not… I’m going to claim you.”
Nanlaki ang mata ko. Hindi ito tanong. Hindi ito pakiusap.
Ito ang utos ng isang lalaking hindi kailanman tinanggihan.
Hindi siya aalis. Hindi siya titigil.
At ngayong gabi—
Tatatakan niya ako ng pangalan niya.
Kahit hindi ako handa.