Ko Ko Bop Exo Lyrics

Disclaimer:THIS STORY IS PURELY WORK OF FICTION. ALL CHARACTERS, NAMES, PLACE OR EVENTS MENTIONED IN THE STORY ARE USED FICTITIOUSLY, PLEASE DON'T ASSOCIATE THE CHARACTER TO THE ACTUAL PORTRAYER. >>> Naglalakad ako ng may marinig akong ingay sa bandang kusina. Nung una benaliwala ko lang yun pero ng may narinig ako iyak ng batang babae ay agad ko tinungo ang kusina dahil alam ko kung sino yung batang babae umiiyak. Pagdating ko ng kusina nakita ko umiiyak ang kapatid ko at bukod dun nakita ko rin na pinapagalitan s'ya ni Beatrice. Agad ko naman nilapitan ang kapatid ko para tanongin kung bakit s'ya umiiyak. "Yana anong ngyari? bakit ka umiiyak?" nagaalala tanong ko. Pinunsan nito ang mga pisnge n'ya bago ako sagutin. "A-Ate ako po kasi sinisisi ni ate Beatrice na kumuha ng necklace n'ya kahit hindi naman po talaga ako ang kumuha." sagot nito sa tanong ko habang umiiyak. "At talagang masisinungaling kapa bata ka! eh! Ikaw lang naman ang pumasok sa kwarto ko bago mawala yung necklace ko!" asik ni Beatrice sa kapatid ko. Hindi ko maiwasang hindi s'ya patulan sa pagbibintang n'ya sa kapatid ko. Alam ko hindi magagawa ng kapatid ko ang binibintang n'ya dahil hindi ko ganon pinalaki ang kapatid ko. "Ano ba Beatrice? Bakit mo naman pinagbibintangan yung kapatid ko? Eh wala ka naman ebendinsya na s'ya ang kumuha ng necklace mo!" sabi ko sa galit na tuno. Pagak itong tumawa bago muling nagsalita. "AT TALAGA KINAKAMPIHAN MO PA YANG KAPATID MO MAGNANAKAW" asik nito sa akin at sa kapatid ko. "Opss! Nakalimutan ko palang anak kayo ng mga magnanakaw! Mga mukang pera! gold digger!" sambit nito sa mapangasar na tuno. Sa puntong yun hindi ko na napigilan ang galit ko. Idamay na n'ya ang lahat wag lang ang kapatid ko at lalong-lalo na

Love is the most complicated thing in the world, that's why nahihirapan akong pumili kung ang mission ko ba o ang taong mahal ko.I'm a journalist and his my mission.And my mission is to be his wife, to be a wife of an idol.

Eletheria Aurelius was bound to be married to a famous, rich and powerful man. Ngunit ang problema ay hindi niya man lang ito kilala. Nang malaman niya ang plano ng kaniyang mga magulang na ipakasal siya sa isang misteryosong lalaki, nag-walk out siya. Sa pag-walk out niya, napunta siya sa isang hotel kung saan may kahati siya. She has a roommate. And that roommate of her became the bridge for her to be free from her supposed to be marriage. She left their city and had her adventure. Pero may isang lugar siyang gustong puntahan ngunit eksklusibo lamang ito para sa pamilyang Ferrer. Ang Paraiso de la Ferrer. Desperada siyang naghanap ng paraan para makapasok sa eksklusibong lugar na iyon hanggang sa may nakilala siyang isang mayabang na lalaki, si Acanthus Ferrer. Naiirita siya sa lalaki ngunit wala na siyang ibang maisip na ibang paraan para mapasok ang lugar na 'yon. Hanggang sa isang araw, natagpuan niya na lang ang sarili niya na pumipirma sa isang marriage contract at sumasang-ayon sa mga kagustuhan ng lalaki. "Umalis ako at nagpakalayo layo dahil tinakasan ko ang kasal ko. Then, what? Suddenly, I'm married?!"

Yung bata na iniligtas ko noong maliliit pa kami ay lumaking isang possessive at obsessive na CEO. Sampung taon niya akong kinontrol, gamit ang sakit ng lola ko bilang pang-blackmail para pilitin akong magpakasal sa kanya. Sinubukan niyang gawin ang lahat para makuha ang loob ko—kahit anong paraan, ginawa niya,pero hindi ko siya kailanman minahal. Dahil sa sobrang galit, nakahanap siya ng babaeng halos kamukha ko para pumalit sa akin. Ipinagmalaki nila ang relasyon nila sa harap ng lahat, at may mga bulung-bulungan na natagpuan na raw ng CEO ang tunay niyang pag-ibig. Pero isang araw, dumating ang babaeng iyon sa villa kasama ang mga alipores niya, gamit ang atensyon at pagmamahal ng CEO bilang lakas ng loob. Isa-isa niyang binali ang mga daliri ko, sinugatan ang mukha ko gamit ang utility knife, at inalis ang damit ko para ipahiya ako. “Kahit nagparetoke ka pa para magmukhang ako, palalagpasin ko na ‘yun. Pero natuto ka pang magpinta nang kagaya ko? Grabe kang mag-aral! Tignan natin kung paano ka makakaakit ng mga lalaki ngayon!” Habang duguan na ako at halos mawalan ng malay, sa wakas dumating ‘yung obsessive na CEO. Hinila ako ng babae sa harapan niya at mayabang na nagsumbong, “Honey, itong babaeng ‘to ay nagtatago rito sa villa, tinatangkang akitin ka. Siniguro kong hindi siya magtatagumpay!”

“Kahapon boss ko pa siya. Ngayon, asawa ko na.” ------ Si Felicia Sanuevoz ay secretary ng boss niyang womanizer na si Alessandro na kilala sa lahat. Gwapo naman ito, mayaman, maraming pera, pero ni minsan ay hindi siya nagkandarapa. Dahil hindi lang naman pera ang marami sa boss niya, pati na rin babae! Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, ikakasal siya sa babaerong boss na ito. Paano kaya magagampanan ni Felicia ang bagong responsibilidad na ibinigay sa kaniya gayong wala naman itong experience? NBSB pa naman siya. Inosenteng inosente. No boyfriend since birth? Hmm, hindi. Kung ang boss niya ang magsalita, NBSB means, “Never naBayo Since Birth!” ------ "Offer accepted, Mr. Lamonte. I will be your wife for a year."

Fate. What is fate? According to my research, it is to be destined to happen, turn out, or act in a particular way. Iyon na ang dapat na mangyari e—nangyari na e. May magagawa pa ba? It is what it is kaya tatanggapin na lang? Para bang kahit anong mangyari sa buhay mo, wala ka nang magagawa. Iyon ang nakatadhana, iyon ang dapat na mangyari, iyon ang nakasulat sa libro ng buhay mo kaya wala na. Tanggapin mo na lang. I was born rich. Nakukuha ko ang lahat ng gusto ko—kailangan ko man o hindi. My attitude and personality was already rotten that nobody can tame me except for the man who introduced himself as my fiancee. If my parents were both heartless for me, he isn't. Ako lagi. Ako muna bago ang iba—bago siya. But, the story of my life isn't favor of me. From being proud and arrogant to pathetic life. Good thing that I have him. He is always the shoulder that I always have to lean on. He is like my guardian angel for taking care of me. Siya lang talaga ang may kayang umunawa sa akin. Siya lang talaga ang nag-iisang umiintindi sa akin. That's why I kept on asking him, why — why does he love me so much?

"You're breaking up with me kasi sa tingin mo mas magaan? Ganoon ba iyon?" ang mahinahon pero puno ng hinanakit na tanong-sagot sa kanya ni Uriel. Sinubukan niyang magbuka ng bibig para magpaliwanag pero walang anumang salita siyang naibulalas kaya nagpatuloy ang binata. "Kasi wala pa tayong isang taon kaya iniisip mong hindi pa kita ganoon kamahal?" noon na galit na napatayo si Uriel. "Very childish, and I should tell you, that was the most bullshit excuse that I have ever heard!" ang galit na sagot ni Uriel na tila ba hindi narinig ang sinabi niya. Malakas na sampal ang pinadapo ni Therese sa pisngi ng binata dahil doon. "Sa tingin mo madali ito? Ginagawa ko ito para sa'yo!" "Really?" ang binata na mapait pang tumawa. "para sa'kin o para sa sarili mo?" "How dare you!" si Therese na muling napaiyak. "Well same here! Bakit sa tingin mo ba may magbabago sa kundisyon mo kapag inalis mo ako sa buhay mo?" "Tumigil ka!" "No! Hayaan mo akong magsalita okay? You've done too much talking already so I guess it's my turn now!" Natigilan si Therese sa nakita niyang magkahalong galit at paghihirap sa mukha ni Uriel kaya hindi siya nakapagsalita at umiiyak na pinakinggan ang lahat ng sinabi ng binata. "Masakit oo, at ako mismo natatakot na ngayon palang. But I'm not like you. Kasi kahit natatakot ako at nahihirapan, sinusubukan ko paring ihanda ang sarili ko. Pinag-aaralan kong tanggapin ang lahat. Kasi gusto kong maging masaya ngayon, habang nandito ka pa, habang kilala mo pa ako," ani Uriel na tuluyan na nga ring napaiyak. "Simple lang naman ang gusto ko, bigyan mo ako ng role sa buhay mo, kahit maliit lang," ang pagpapatuloy nitong pakiusap saka nagpahid ng mga luha. "U-Uriel," aniyang isinubsob ang mukha sa palad saka napahagulhol.

Ako si Sapphire, isa akong taong lobo. Isa ang lahi namin sa maraming nilalang na sinasabing produkto lamang ng malikot na imahinasyon ng mga tao. Siya si Night, ang anak ng alpha ng aming tribo. Matagal ko na siyang kilala ngunit kamakailan lang nang muli kaming nag-usap. Sa hindi malaman na dahilan ay masungit at malamig siya sa akin. Siya ang dati kong malapit na kaibigan, pinaglayo kami ng isang aksidente. Malungkot man ang kinahinatnan ng pagkakaibigan namin, namuhay naman ako ng normal sa kabila nito. Pero sa paglipas ng mga taon ay muli kaming pinagsama sa isang proyekto para sa kinabukasan ng aming tribo. Ang mas malala pa rito ay kailangan namin na tumira sa iisang bubong. Paano ko kaya malalagpasan ang matinding pagsubok na ito sa buhay ko? May pag-asa pa kaya na maibalik ang dati naming pagkakaibigan? O baka may iba pa kaming madiskubre sa isa’t isa na maaaring magsilbing mitsa ng mas malaking pagbabago sa matagal nang sira naming relasyon.

"Baby... please don't do this to me! We can fix it! Just please! please don't do this" I beg to him while his packing his things. "I'm sorry Sandra... but I can't.  I can't spend my life to you anymore. Don't make this hard to us, just let me go." He said without any expression to his face. " A-are you leaving me because she's back? Are you  going to throw everything we've been through,  for the fast four years of our marriage? Just b-because.... just because your first love came back? You're throwing me out because of her? " Pagtatanong ko sa mahinahong boses at habang pinapatatag ang sarili ko na 'wag mag- breakdown sa sagot na maririrnig ko mula sakaniya. Tumigil siya sa pag-iimpake at tumingin sa akin ng deretso na halos ikatumba ko. "Yes. Everyone said she's already dead, everyone lied to me. Everyone fool me! I wouldn't marry you if i just known she's still alive. I'm sorry... Sandra I hope you understand." Saad niya. Hindi ko man lang siya nakitaan ng pagsisisi o kahit awa man lang para sa akin para sa nagawa niya. Tang*na! ginawa niya akong rebound. Natawa ako sa mga sinabi niya, puno ng galit at sakit akong tumitig sa kniya at mapait na ngumiti. "So all this time I am just your rebound? all this time pinaniwala mo akong mahal mo ako ! Pinaniwalaan ko lahat ng mga sinabi mo, pinakita at pinaramdam mo, pati mga pangako mong hindi naman pala para talaga sakin! "Wala kang puso Jiro, hindi ka makatao... Pinag-sisisihan kong nakilala kita at nagtiwala ako sa'yo... at lalong pinag-sisisihan kong ikaw pa ang minahal ko."     Saad ko na punong-puno ng galit ngunit sa mahinahong boses at walang emosyong mga matang nakatitig sa kaniya.

Ikinasal ako sa taong hindi ko gusto. Like the other arranged marriage love story, we end up loving each other. However, a dark secret behind our marriage was revealed. Can we continue to feel the warmth of love we have, and stay in each other's arms, knowing that that secret has deeply inflicted us the most painful event of our lives? Are we ready to find out the truth? May happy ending din ba kami katulad ng mga taong nagsimula sa arranged marriage? "Unmarry me." "Okay."