Let Love Bleed Red Lyrics

"ถ้าเมาก็กลับไปนอน...หยุดทุกอย่างที่กำลังท้าทายฉันไว้แค่นี้ดีกว่า..."

My boyfriend is a forensic doctor. I've been abducted and tied to a bomb—there's only ten minutes to detonation. The abductors force me to call my boyfriend, but all I get is a scolding. "What the hell do you want, Michelle? What are you playing at, using your life as an excuse just because you're jealous? "Vi's cat has already been stuck in a tree for three days. She loves it like it's her life! If you delay me from saving it, you'll be a murderer!" I hear a coquettish voice ring out on the other end of the line. "Thank you for this, Kev. You're amazing!" I recognize that voice—it belongs to my boyfriend's childhood friend. I text my boyfriend when the bomb is about to explode. "Farewell forever. I pray we won't meet each other again in another life."

เมื่อตรงหน้าคืออดีตคนรักที่ยังไม่ตาย และปัจจุบันยังมีผู้หญิงที่เขารักกำลังรอเขาอยู่...

Iris escapes a stifling marriage, finding refuge in a chance encounter with Ian at a resort. Shared confessions spark a connection, leading to Ian's frequent visits to Iris's life. As their friendship deepens, external pressures and family complexities threaten their budding relationship. Will they overcome the challenges that seek to unravel their newfound connection?

{ Choi Dea and Sung-ho } "Shall I compare thee to a summer’s day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer’s lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines, And often is his gold complexion dimmed; And every fair from fair sometime declines...." - by William Shakespeare Choi Dea was in the possession of a position where she never truly wanted to be, just because of her father insisted. Her whole life was existing without love, she never got a chance to meet her mother. One day and within a day, her sister Joo-eun trapped her in a business downfall, she planned it all along. Why would a bastard be the CEO of the top cosmetic company, when the true heir was still alive? Joo-eun did that to her because of hatred and envy. Dea actually never thought about her birth, those feelings never occurred to her. But when she saw her company fall, her cold heart began to quiver, unable to decide between the right and wrong. Due to her close friend's suggestion, she went to meet the Mafia Boss of the underworld, to convince him to help her company regain their shares. Mafia Boss Sung-ho was literally shameless, he had a crush on Dea from the moment he saw her. He decided to help her company and cleared the people who were after her, but the exchange was......... Two people, from two different worlds, both of them didn't want to be from the beginning who they were. The exchange, could Dea be able to give her heart to the Mafia Boss? Or would she backstab Sung-ho and destroy the underworld if she listened to her conscience?

“หมายความว่ายังไงคะ!” “อย่างที่เธอเข้าใจ” “!!!!” “เธอเป็นสินค้า ..ของฉัน” “..ไม่จริง! ไม่จริ๊งงง!!!!” ร่างบางร้องจนสุดเสียง ก่อนจะหมดสติและล้มฟุ้บลงกับพื้น ส่วนร่างสูงที่ยืนอยู่ในห้องก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไร เขาเดินไปช้อนร่างบางขึ้นจากพื้น หยาดน้ำตาใสๆทำให้สายตาคมๆของเรียวมองค้าง.. นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอผู้หญิงที่ถูกครอบครัวนำมาขายให้กับเขา แต่เป็นครั้งแรกที่เห็นหญิงสาวกรีดร้องด้วยความเสียใจจนเป็นลมล้มฟุ้บไปอย่างนี้

'เหตุบังเอิญทำให้ทั้งคู่ได้มาพบเจอกัน เมื่อวันเวลานำพามาพบกันอีกครั้ง เธอต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของเขาด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง' ป้าของเเสงเหนือประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เลยต้องเข้ารับการผ่าตัดสมอง ทว่าการผ่าตัดในครั้งนี้ต้องใช้จำนวนเงินมหาศาลเเละหมอผู้เชี่ยวชาญทำให้เเสงเหนือต้องเดินทางเข้ามาในกรุงเทพเพื่อมาดูเเลเเละหาเงินรักษาป้าของเธอจนได้มาเจอกับเขาคนที่สามารถช่วยเธอได้ คนคนนั้นที่เธอบังเอิญเจอเเละเป็นผู้ชายคนเเรกที่เธอพาเข้ามาในบ้าน ฟินน์ ฟรานซิส ฟาเรน หนึ่งในห้ามาเฟียหนุ่มกลุ่ม The Beast ผู้ที่มีอิทธิพลโด่งดังเลื่องลือไปทั่วโลก เเละที่เลื่องลือมากที่สุดคือ ความโหดเหี้ยมของเขา เเละที่สำคัญเขามีใบหน้าที่หล่อคมเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อันน่าหลงไหล ผมสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเป็นสันสวยงามเข้ากับรูปหน้าที่ฟ้าประทานมาให้ เเละที่ไม่พูดถึงไม่ได้เมื่อได้สบตา เขามีนัยตาสีมรกตคมดั่งเหยี่ยวบนเวหา เเสงเหนือ ธาราลักษณ์ นักจิตกรรมที่ชื่นชอบการวาดภาพเป็นชีวิตจิตใจ เธอมีนิสัยเป็นผู้หญิงขี้อ้อน ขี้เล่น ซุ่มซ่าม พูดมากเเต่พูดจาไพเราะเสนาะหู เธอมีใบหน้าที่สวยหวานงดงามราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย

"Let's end this marriage, Nicholas," I said while handing over the divorce papers to Nicholas, the man who married me three years ago to get a nanny for his child. Unexpectedly, the man, who usually had a cold face, looked at me in surprise. "What?" His thick eyebrows almost knitted together. "What do you mean, Sabrina?" "I know you never loved me," I replied in a trembling voice, staring at his closeness to the beautiful woman next to him, his ex-wife who had just returned, Hazel. "Therefore, I will not bother you anymore. You can live happily with Hazel and Charlie... without me." When I was about to get up, the man suddenly pulled my hand, making me fall into his embrace. "What—" "No, Sabrina...." His baritone whisper made me shiver. His embrace around my waist tightened. "There will never be a divorce between us!" My eyes widened. Doesn't this man love me? Then why did he refuse my request for a divorce?

“โต้งชอบมิริน” “มิรินขอบใจนะที่โต้งมีความรู้สึกดีๆ ให้ แต่ว่าเราเป็นพี่น้องกันดีกว่าเนอะ” คำพูดฟังดูดีแต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด “ทำไม" “จะต้องให้พูดตรงๆ ใช่ไหมถึงจะเข้าใจ” “ก็พูดมาดิ” ผมเริ่มขึ้นเสียงใส่ “โต้งยังเด็กเกินไป แค่นี้ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย หัดใจเย็นซะบ้าง” เหตุผลแค่นี้เองเหรอ ห่างกันแค่ปีเดียวมันจะอะไรกันนักหนาว่ะ “เหตุผลแค่นี้เหรอ” ผมจ้องหน้ามิรินไม่วางตา “พี่ชอบคนที่มีวุฒิภาวะสูงกว่าพี่และมีความเป็นผู้นำ” “ชอบคนแก่ว่างั้น” ผมเดินเข้าชิดตัวแสดงความกวนตีนใส่มิรินนิดๆ “ไม่มีไรแล้วพี่กลับก่อนนะ” มิรินหันหลังให้เตรียมจะเดินหนี “บอกว่าไง... อย่างแทนตัวเองว่าพี่” ผมพูดย้ำอีกครั้ง “ฉันเป็นพี่นาย..” มิรินเดินกลับมายัดช่อดอกไม้ใส่มือผมพร้อมกับพูดย้ำชัดถึงสถานะระหว่างผมกับเธอ ใจร้ายไปแล้วนะ อย่าให้ถึงทีผมบ้างก็แล้วกัน เธอไม่รอดแน่ มิริน...

เขาถูกใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ เพราะเหตุนี้จึงทำให้เขาค้นพบความจริงบางอย่างและต้องใช้สาวน้อยคนนี้แก้แค้นใครบางคน เธอต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ตนเองไม่ได้ก่ออย่างปฏิเสธไม่ได้ ทั้งแม่ ทั้งพ่อ ทั้งเขา!...