Mitoo Ako Prayer

Pinatay si Rosaline at personal na nilagay ni Sean si Jane sa kulungan ng mga babae dahil dito. “Alagaan mo siya ng mabuti” — ang mga salitang sinabi ni Sean ay ginawang impyerno ang buhay ni Jane sa kulungan at nagdulot pa para mawalan siya ng kidney. Bago siya mapunta sa kulungan, sinabi niya, “Hindi ko siya pinatay,” ngunit walang epekto ito kay Sean. Matapos niyang makalaya mula sa kulungan, sinabi niya, “Pinatay ko si Rosaline, kasalanan ko ito!” Gigil na sinabi ni Sean, “Tumahimik ka! Ayokong marinig na sabihin mo iyan!” Tumawa si Jane. “Oo, pinatay ko si Rosaline Summers at nakulong ako ng tatlong taon para dito.” Tumakas siya at hinagilap ni Sean ang buong mundo para sa kanya. Sabi ni Sean, “Ibibigay ko ang aking kidney, Jane. Kung ibibigay mo ang iyong puso.” Ngunit tumingala si Jane kay Sean at sinabi, “Hindi na kita mahal, Sean...”

Janda bertemu dengan duda adalah hal yang biasa. Tapi lain halnya dengan janda muda yang bernama Rosita. Ia menjanda sejak melahirkan anak pertamanya, karena suaminya pergi tanpa rasa tanggung jawab; sekaligus tanpa berita. Sapto menitipkan Rosita kepada keluarganya, sejak Rosita hamil 2 bulan, dengan alasan ada penggilan kerja diluar pulau. Namun sampai Rosita melahirkan, Sapto sama sekali tidak ada kabar beritanya. Jerry, bapaknya Rosita sangat kesal. Karena dia harus menanggung biaya melahirkan, serta keperluan bayi dan yang lainnya. Jerry, yang bertugas sebagai Satpam pada satu perumahan, gajinya tidak mencukupi, untuk memberi makan dan juga biaya sekolah ketiga orang adiknya Rosita. Belum lagi ditambah kebutuhan isteri mudanya yang baru saja hamil anak kedua darinya. Pada usia 20 tahun, setelah Rosita melahirkan puterinya, ia bertemu laki-laki yang juga membawa satu anak laki-laki. Pak Deden Supriyatna, tapi pak Deden sudah punya istri, dan pak Deden bekerja pada perusahaan adik istrinya. Dia adalah Satria Irawan, adik ipar pak Deden, duda yang memegang jabatan sebagai presiden direktur di perusahaannya sendiri; dia terkenal dikotanya sebagai orang yang paling kaya raya. Deden dan Satria, sama-sama mengejar cinta dari Rosita, akan tetapi Rosita lebih memilih Satria Irawan yang duren, duda keren. Oleh sebab itu Jerry menyuruhnya agar lekas menikah saja, supaya Rosita segera diboyong oleh calon menantunya itu.

“Mary me, Mr. CEO.” Lakas loob niyang saad na nakapagpasinghap sa mga nakarinig. Nanatiling blangko ang mukha ni Aiden at nakatitig lang sa empleyado niyang lasing. Kung titingnan mo ay isang magaling na empleyado si Mia at kung makipag-usap ito sa Boss niya ay maayos at magalang ito pero sa mga oras na ito, ibang-iba sa nakasanayan niyang makita kay Mia. “Please, marry me, Sir!” ulit niya. Lasing na si Mia, nagpakalunod siya sa alak dahil sa ginawang panloloko sa kaniya ng ex-boyfriend niya. “Bakit ba hindi man lang kita napansin, Sir? Ang kinis-kinis ng mukha mo, ang perfect ng itsura mo. Kaya siguro nababaliw sayo ang lahat ng mga babaeng empleyado at guest dito. Iyan ba ang asset ng hotel na ito kaya marami kayong guest?” lasing niya ng saad. “Bakit, ang gwapo gwapo mo.......Sir?” "Just answer me if you’re gonna marry me, hindi ako aalis hangga’t hindi ka sumasagot.” pamimilit pa rin niya. Bahagya lang namang nakangiti si Aiden. “Yeah, sure. I will marry you.” sagot niya, halos mawalan pa ng balanse ang isang babaeng nakikinig sa kanila dahil sa narinig nilang sagot ng Boss nila. What will happen after that? Paano kung paggising mo kinabukasan ay fiancee ka na ng isang pinakamayamang batang CEO sa bansa dahil sa kalasingan mo?

Ayah membawaku ke sebuah pesta yang diadakan oleh seorang bibi. Saat makan kue, aku tanpa sengaja memakan ceri yang ada di lapisan tengahnya, lalu segera memuntahkannya. Karena dulu pernah mengalami alergi parah sampai seluruh tubuhku merah dan hampir meninggal, aku masih mengingat rasa itu dengan sangat jelas meskipun usiaku waktu itu masih kecil. Namun, bibi itu terlihat sangat kecewa dan berkata, "Seperti tradisi saat Imlek, kalau menemukan koin di dalam pangsit itu berarti membawa keberuntungan. Aku sengaja menyembunyikan ceri di dalam kue ini. Tapi ternyata Keenan nggak menghargainya." Ayah tidak mau mendengar penjelasanku dan langsung mengusirku keluar untuk berdiri di halaman sebagai hukuman. Aku selalu mendengar Ibu berkata bahwa akhir-akhir ini suhu sangat panas dan aku harus tetap berada di dalam rumah. Ternyata, cuaca memang panas sekali! Tubuhku mulai terasa sangat gatal dan aku merasa sulit bernapas. Aku ingin mencari Ayah, tetapi tidak peduli seberapa keras aku mengetuk pintu, Ayah tetap tidak mau membukakannya. Melalui jendela kaca yang besar, aku bisa melihat Ayah hanya melirik ke arahku dengan tatapan dingin dari dalam rumah. Dia benar-benar tidak mau membukakan pintu untukku.

"Kahit kailan hindi ako magkakagusto sa'yo." Iyan ang mga salitang palaging bukambibig ni Louise sa tuwing aasarin siya ng kaniyang childhood best friend slash boss na si Troy. Guwapo, mayaman, mabait. Halos lahat na yata ng magagandang katangian ng isang lalaki ay nasa kaibigan niya na. Tunay ngang napakadaling sabihin sa isang tao na hindi mo siya gusto, pero napakahirap naman nitong panindigan lalo na kung araw-araw mo itong nakikita at nakakasama. Makakaya nga ba niyang panindigan ang mga salitang sinabi sa kaniyang kaibigan o kakainin niya ang kaniyang sinabi dahil sa paglaon ay hindi niya na rin mapigil ang damdaming nais kumawala sa kaniyang puso?

Sa araw na nakipag divorce si Calista Everhart, ang divorce papers niya ay kumalas sa internet, at naging headline agad ito. Ang rason ng divorce ay nakahighlight ng pula. “Baog ang asawa, kaya hindi mabigay ang pangangailangan ng asawa.” Sa gabing yun, ang asawa niya, si Lucian Northwood, ay hinuli siya sa stairwell. Ang boses nito ay mababa habang sinabi sa kanya, “Papatunayan ko sayo na hindi ako baog…”

Ahhhhh...... Tama na Luther maawa ka, maawa ka sa magiging anak natin... Umiiyak na pagmamakaawa ni Abby ng maramdaman niya na tumama sa likod niya ang latigo na inihampas sa kanya ng kanyang asawa na si Luther. Puro pasa na din ang aking mukha at katawan sa walang tigil na pananakit nito sa akin. Sobrang sakit nito at pakiramdam ko matatanggal pati balat ko tuwing hinahampas sa akin ang latigo na gamit nito. Nakadapa ako sa lapag habang walang tigil sa pananakit sa akin si Luther. May mga bakas na din ng dugo sa sahig na nanggaling sa akin. "Your Slut Abby... Pagbabayaran mo ang lahat ng ito. Alam mong ayaw ko sa lahat ang niloloko ako. Sigaw ni Luther sa akin sabay hawak sa aking mukha ng mariin at sinampal ako. Halos mabagok ang ulo ko sa sahig sa lakas ng impact nito. Nandito kami sa basement ng mansion. Alam kong walang makakarinig sa akin kahit na ilang beses akong sumigaw para humingi ng tulong. Parang mga bingi ang mga tauhan ni Luther sa pagmamakaawa ko. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Hindi ko na mabilang kong ilang suntok, sampal, at latigo ang tumama sa aking katawan. Siguro kailangan ko ng tanggapin na hanggang dito na lang ako. Marahan kong kinapa ang aking tiyan. "Sorry anak, hindi kita magawang ipagtanggol. Siguro hanggang dito na lang tayo. Pangako mamahalin kita sa kabilang buhay." anas ko sabay pikit.

Prameswari Paramitha. Seorang istri yang tak pernah dicintai suaminya. Namun, dia bertahan demi sesuatu yang dia yakini, bahwa cepat atau lambat kebahagiaan pasti berpihak padanya. Kesabaran dan kesetiaannya terus diuji oleh sang suami dan masa lalunya yang kembali. Saat seorang wanita yang pernah dicinta suaminya kembali dan membawa anak yang diakui sebagai anak mereka, pertahanan Mitha runtuh. Dia dilema memilih bertahan atau menyerah karena pada akhirnya tetap dia yang terluka. Aku membencinya. Namun, aku membutuhkan dia di sisiku, hanya dia yang bisa membuatku terus bertahan. (Zivano Hermawan) Sekuat apa pun kau mendorongku pergi, aku tidak akan pernah meninggalkanmu. Kecuali hatiku tidak lagi berdetak untukmu. (Prameswari Paramitha) Tinggalkan lelaki bodoh itu, aku punya segudang rencana masa depan denganmu. (Maxwell Hermawan)

“I don't love you. Hindi ikaw ang babaeng gusto kong makasama habang-buhay at alam mo ito.” - Audric Villanueva “M-maghihintay ako. Maghihintay ako na darating ang araw na matutunan mo akong mahalin. Hindi ako m-mapapagod na hintayin ang araw na iyon, at kung s-sakaling mapagod man ako, magpapahinga lang ako at muli kang mamahalin ulit, Audric.” - Ffion Sacueza ••••• Isa lang naman ang gusto ni Ffion, ang mahalin ang asawa niya araw-araw kahit sobrang imposible na matugunan ito. Oo, mag-asawa sila pero sa papel lang ito dahil ang totoo, hinding-hindi siya kayang mahalin nito. Isa pa, paano siya magagawang mahalin ni Audric? Lalo na't muling bumalik at pumasok sa buhay nito si Ivony, ang babaeng totoong mahal ng lalaki. Ang babaeng dapat sana ay nasa katayuan niya bilang asawa nito. Ang babaeng pinakamamahal nito. Buntis ang babae. Magiging isang masayang pamilya na ang mga ito. Habang siya? Kailangan niyang lumayo. Kailangan niyang lumayo kahit dala-dala niya sa sinapupunan ang isang gabing inangkin siya ni Audric. Kailangan niyang lumayo kahit parang hinihimay-himay ang kaluluwa niya sa sobrang sakit. . .

”Kinuha mo ang lahat ng minahal ko simula pa noong bata tayo! Congratulations, ginawa mo na naman ito!” Si Cordy Sachs ay sumuko na sa minamahal niya ng tatlong taon, nagdesisyon siya na magdiwang at hindi na ulit magmahal… ngunit may dumating na isang anim na taong gulang na bata na dumating sa buhay niya, malambing siyang kinumbinsi na ‘umuwi’ kasama nito. Habang kaharap ang mayaman, gwapo pero malupit na CEO ‘husband’, siya ay naging tapat. “Nasaktan na ako ng mga lalaki dati. Hindi ako nagtitiwala.” Tumaas ang kilay ni Mr. Levine. “‘Wag mo akong ikumpara sa ibang lalaki!” Kahit na sabihin ng lahat na malamig siya at hindi siya maabot ng mga tao, si Cordy lang ang may alam kung gaano kasama ang lalaking ito sa loob!