Nanginginig Na Laman

Ang kwento na ito ay naglalaman ng mga maseselang tema at lenggwahe. Read at your own risk. Wag sanang husgahan ang laman ng kwento dahil ito ay puro imahinasyon lamang. Ang pagkaparepareho sa mga totoong buhay o sa ibang kwento ay sinisugurado kong hindi ko sinasadya iyon at hindi ito nakaw.

Biglang tumunog ang celfon ko at ng tignan ko ito hindi familiar ang numero, binuksan ko ito at nagulat ako sa laman ng mensahe, "kumusta kana? saan ka ngayon pwede ba tayo magkita?" wala akong idea kung sino ang nagtext kaya sumagot ako ng "sino ito?" sagot nya ang bilis mo naman makalimot ako lang naman ang laging laman ng isip mo. sagot ko ulit ahh talaga walang laman ang isip ko ngayon kundi pera, pera ka ba? sagot nya, ibibigay ko sayo yan basta magkita tayo sa panaginip ko. napakunot ang noo ko at bigla akong nacurious kaya sumagot ako "sige matutulog na ako para magkita ko na yong pera na inaasam asam ko hahaha". saan kaya nya nakuha number ko at sino kaya ito? tumunog ulit ang celfon ko di ko maiwasan tignan "alam mo bang nakahiga ako ngayon sa pera, asam ko na katabi kita hihi, pero wala akong saplot ngayon sarap sana kung katabi kita" pero uminit na ulo ko sa nabasa ko di na ako sumagot. Tumunog ulit ang celfon ko, di ko maiwasan tignan, "ini imagine ko na katabi kita at hubot hubad ka din sinisimulan ko ng dilaan ang malaki mong ut*ng habang hawak mo ang nabubuhay ko nang t*t* nahuhumindig ito at galit na galit na gusto ng pasukin ang p*ke mo, ahh sarap ng labi mo pinapasok ko na dila ko sa bibig mo habang ang kabila kong kamay ay nasa baba ng p*ke mo sinalat ko ang hiwa mo sobrang basa kana pakiramdam ko gusto mo nang ipasok ko ang oten ko sa kepyas mo napaungol ako sa sarap ng itutok ko sa butas mo ang sikip bago ko tuluyan ipasok hinimas himas ko muna sa hiwa mo naririnig ko ang ungol mo." "bastos!" sagot ko..

Mariana foi a herdeira preciosa da Casa do Marquês Lovante por quinze anos, até o dia em que, de repente, lhe disseram que ela não passava de uma filha falsa. A partir de então, os pais que a amavam passaram a pertencer à Amanda. O irmão mais velho que a mimava a empurrou da escadaria com as próprias mãos por causa de Amanda, e até mesmo seu noivo, o renomado General Kato, escolheu ficar ao lado de Amanda. Pela Amanda, todos assistiram friamente enquanto Mariana era injustamente acusada, punida e enviada para a Lavanderia Imperial, onde trabalhou como escrava por três longos anos, ignorada e esquecida. Quem diria que, três anos depois, o Marquês Lovante e sua esposa apareceriam chorando na frente dela, implorando: — Mari, nós estávamos errados. Volte para casa com a gente! O sempre orgulhoso irmão mais velho se ajoelhou do lado de fora da sua porta por uma noite inteira, implorando: — Mari, me perdoa, pode ser? E o General Kato, glorioso e cheio de feitos de guerra, se aproximou dela, sangrando e coberto de ferimentos, também implorando: — Mari, sinta pena de mim... Olhe para mim mais uma vez, está bem? Mas... O coração dela já havia morrido nos intermináveis dias e noites daqueles três anos. Sentir pena? Seria melhor se ele tivesse virado cinzas! Depois, Mariana conheceu um homem que só tinha olhos para ela. Vendo-a feliz ao lado dele, aquelas pessoas do passado nem sequer ousavam se aproximar. Temiam que, no futuro, nem mesmo de longe pudessem vê-la outra vez...

Por muito tempo, Augusto Carvalho foi a única luz na vida de Margarida Cardoso. Até o dia em que ele declarou: — Meu casamento com Leonor não vai ser cancelado. Se quiser, pode continuar sendo minha amante. Foi naquele instante que Margarida despertou para a realidade. O brilho que um dia a iluminava se transformava, de repente, na sombra pesada que agora pairava sobre ela. Naquela mesma noite, Margarida deixou a casa sem olhar para trás. Todo mundo diziam que ela, uma órfã, sem a ajuda da família Carvalho, teria que se curvar a uma realidade de humilhação e súplicas em poucos dias. Porém, para o choque geral, no dia da cerimônia que uniria as famílias Almeida e Carvalho, Margarida reapareceu com uma aura de inusitada elegância. Vestida com um deslumbrante vestido vermelho, de braços dados com o líder da família Almeida. A mulher que todos davam como derrotada agora brilhava como a cunhada do noivo. Todos os presentes ficaram boquiabertos. Augusto acreditou que Margarida ainda se curvava a ele, e com os dentes cerrados, deu um passo à frente para agarrá-la. Foi quando uma voz cortante e gelada parou todos no salão: — Dá mais um passo e vamos ver o que acontece.

Simula ng magkaisip si Hilda Alegre bukod sa pagmamahal at maka-survive wala na siyang ibang hinihiling pa. Inasam niya ang pagmamahal na iyon at proteksyon mula sa sarili nito na ama kalaunan ay nabigo din siya after mag decide ito na ipakasal siya sa italiano na matanda. Naisip ni Hilda hindi nagba-bound sa dugo at laman ang pagmamahal. Pinili ng ama ni Hilda na ibenta siya— dugo niya at laman para mailigtas ang step sister niya na ni walang isang patak ng dugo galing sa ama niya. Umalis si Hilda at tumakas sa kapalarang inilatag sa kaniya ng sariling ama. Hinanap nito ang kalayaan sa italy. "Saan ba ako nagkamamali?" ani ni Hilda na ngayon ay hawak ang ulo habang nakatitig sa pregnancy test na hawak. She marely survive by little lucky of hers and now— may isa pa siyang buhay na kailangan protektahan. "Hindi nga ako sigurado sino ang tao na nakasama ko sa kwarto." May pagkakautang siya na need bayaran kay Arthur Cage Nicastro kaya tinanggap niya ang mission na bantayan ang anak nito na si Aron Nicastro. But during mission may nangyari na aksidente. Lasing siya 'non at ang huling nakasama niya ay si Aron Nicastro. "Importante ba sino ang ama?" bulong ni Hilda tapos sumandal sa sofa. Walang buhay ang mga mata na tiningnan mabuti ang pregnancy test. "If nag-fail ang mission, nakahanap ako ng opportunity at the end— if gusto ko mabuhay. Kailangan ko ulit tumakas at wala ako balak iwan ang bata na ito. Sino 'man sa dalawang Nicastro ang ama."

Ang kwento na ito ay naglalaman ng mga maseselang tema at lenggwahe. Read at your own risk. Wag sanang husgahan ang laman ng kwento dahil ito ay puro imahinasyon lamang. Ang pagkaparepareho sa mga totoong buhay o sa ibang kwento ay sinisugurado kong hindi ko sinasadya iyon at hindi ito nakaw. April 2018 - February 2019

No primeiro ano do nosso casamento, Augusto Moretti, meu marido perfeito aos olhos de todos, começou a mudar. Ele se afastou de mim, tornando-se frio e distante. De repente, ele parecia ter feito um voto de castidade: mandou construir uma pequena capela na mansão e não largava mais o rosário. Eu tentei de tudo para reacender a nossa relação. Mas, por mais que eu o provocasse, ele permanecia indiferente, como se eu fosse invisível. Até que, em uma noite, o flagrei através de uma fresta na porta do banheiro. Ele estava se entregando à paixão… Mas não por mim. Ele olhava fixamente para a foto de outra mulher. Foi nesse momento que percebi: ele não era frio, ele apenas não tinha sentimentos por mim. Decidi virar o jogo. Enganei Augusto para que assinasse o acordo do divórcio e desapareci completamente da vida dele. Mas, ironicamente, depois que sumi, ele enlouqueceu tentando me encontrar. Quando nos reencontramos, foi no casamento do tio dele. Eu vestia um vestido de noiva branco, e ele, com os olhos vermelhos de raiva, não conseguia de jeito nenhum me chamar de "tia"!

“Papunta na tayo sa exciting part,” mapanukso ang tonong sabi ni Natalia rto. Wala siyang nasa isip ng mga sandaling iyon kundi iparamdam kay Timothy kung gaano kasakit para sa kanya ang kataksilang ginawa nito. Unti-unti niyang kinalas ang butones ng suot niyang blusa. Tahimik lang si Matt habang nakatingin sa kanya. Lumapit siya rito at hinawakan ito sa magkabilang pisngi, “ Ibibigay ko saiyo ng buong-buo ang katawan ko. Damn, paligayahin mo ako. Paligayahin mo ako na para bang wala ng bukas. Gusto kong makalimutan ang kahayupang ginawa sa akin ni Timothy. Gusto kong kalimutan ang katarantaduhang ginawa nila sa akin,” nanginginig ang mga kalamnan na sabi niya rito. “Natalia. . .” “Angkinin mo ako, patunayan mo na hindi lang si Timothy ang lalaki sa mundo!” Yamot na sabi niya rito.

"You still want me, don’t you?" bulong ni Levi habang nakasiksik siya sa likuran ni Vionne, ang mainit nilang katawan ay nakababad sa ilalim ng rumaragasang tubig mula sa shower. Ramdam ng babae ang bawat pulgada ng kanyang kahubdan. "Levi… w-we shouldn't—" Pero natigil ang pagtutol niya nang marahas siyang iharap ng binata, isinandal sa malamig na pader ng tiles, at sinalubong ng halik na parang sumisipsip ng kaluluwa. His tongue tasted of hunger, revenge, and something forbidden—yet painfully familiar. "Don't lie to me, Vionne." Mainit ang hininga ni Levi sa kanyang balat. "Your body’s already begging for me. You miss this—me—inside you." Napasinghap si Vionne nang gumapang ang kamay nito pababa, pinunit ang natitirang saplot niya at walang babala siyang inangkin sa gitna ng agos ng tubig. "Ah—Levi!" Napaungol siya, napaarko ang likod sa tindi ng sarap. Napakapit siya sa kanyang balikat. Tuloy-tuloy ang pag-indayog ng binata—parang gusto nitong ipaalala sa kanya kung sino ang tunay na nagmamay-ari sa kaniya. "You’re mine, Vionne," bulong nito sa pagitan ng bawat mariing pag-ulos. "No matter how many times you try to run, your body—your soul—will always crave me." "S-Stop talking… I c-can’t—" Pero hindi na niya nakayanan. Sa halip, bumulwak sa kanyang lalamunan ang mas malakas na ungol habang ang init at sarap ay naghalo sa bawat galaw ni Levi. "You feel that?" Mariing tanong ni Levi habang hinuhugot at muling ibinabaon ang sarili. "That’s how deep I still am inside you. That’s how much I fucking want you." Nanginginig ang tuhod ni Vionne. Nanginginig sa sarap.

"Sa mundo ng kasalanan, hindi lahat ng mga nagbebenta ng laman ay mga taong nawalan ng puso, at hindi rin lahat ng mayayaman ay kayang bilhin ang kapatawaran." Si Sandra Asuncion, ay isang babaeng ipinanganak sa marangyang pamilya at busog sa pagmamahal, ngunit natuldukan ito nang mangyari ang isang hindi inaasahan na massacre sa kaniyang buong pamilya. Nang mangyari iyon ay nawala sa kaniya ang lahat at napilitang siyang ibenta ang sarili para mabuhay. Sa mga gabi ng mga halakhakan, alak, at kasalanan, naging tanyag siya bilang “Ang Babaeng May Mabentang Laman.” Ngunit sa likod ng mga halik na walang saysay, isang gabi ang nagpabago sa lahat. Ang gabi na nakilala niya si Zaniel Arthur Mercer, isang multi-billionaire na kayang bilhin ang lahat lalong-lalo na ang laman ni Sandra. Ang dapat sana’y isang gabi ng bayaran ay nauwi sa paulit-ulit na pagkikita, hanggang sa ang pagkahumaling ay nauwi sa pag-ibig. Ngunit paano mo mamahalin ang lalaking nagmula sa pamilyang nagpapatay sa buong angkan mo? Sa pagitan ng init ng katawan at pagmamahal, paghihiganti at kapatawaran, kailangang pumili ni Sandra. Ang ipaglaban ang lalaking minahal niya, o ang kaluluwang matagal nang winasak ng mga Mercer? Dahil sa mundong ginagalawan nila, walang kasiguraduhan kung alin ang mas masakit para kay Sandra: Ang maging isang prostitute na patuloy na niyuyurakan ng karamihan? O, ang mahalin ang taong may dugong nananalaytay mula sa mga taong dahilan ng kaniyang matagal nang paghihirap? Isang madilim, mainit, at mapusok na kwento ng pag-ibig, kasalanan, at pagtubos. Hanggang saan ang kaya mong isakripisyo, para sa pag-ibig na hindi mo kailanman inaasahan na darating upang mas lalo lamang na palalain ang iyong sitwasyon?