Omegaverse Bl

孤独を抱える作曲科の学生・篠原響は、高校時代のトラウマから「同性しか愛せない自分は気持ち悪い」と思い込み、ひとり静かに作曲だけを続けていた。
 そんな響の前に現れたのが、声楽科に通う明るく情熱的なシンガー・藤堂晴真。
晴真は偶然耳にした響の曲に心を奪われ、「この歌を、俺に歌わせてくれ」と迫る。
人懐っこく、真っ直ぐにぶつかってくる晴真に、響は戸惑いと恐怖を覚える。
けれど同時に、誰にも触れさせなかった心を揺さぶられていく。 やがて二人は共に音楽を作り始めるが、周囲の目は厳しかった。
「普通じゃない」と陰口を叩かれ、プロデューサー・鷲尾誠司からは「売れる歌を作れ」と圧力をかけられる。


離婚したばかりの藤崎悠真は、もう二度と恋をしないと決めていた。 孤独な日々を埋めるのは仕事と味気ない日常だけ。そんな彼の前に突然現れたのは、クールで義理堅い青年・橘蓮。初対面のはずなのに「君を見つけられて幸せだ」と真っ直ぐに告げる彼に、悠真は戸惑うばかり。けれど、蓮が自分の笑顔を見るたびに照れ、真剣に向き合ってくる姿に、揺れ動く心を抑えられなくなっていく。 ──男同士の恋に未来はあるのか？　 失った愛の先に待っていたのは、“初めてのときめき”だった。

นักเขียน y นามปากกาเมฆาพยัคฆ์ เขาเขียนนิยายวายแต่ดันเกลียดตัวละครที่เขาเขียนออกมาเอง เป็นตัวละครของเพื่อนนายเอก ที่เขาแต่งให้มีเมียถึง 100 มีคน ตามสายพันธุ์ของอัลฟ่า แต่เขาดันเกลียดคนเจ้าชู้ เขาแต่งให้เพื่อนนายเอกคนนี้หลงรักนายเอกที่เป็นเพื่อนสนิทโดยไม่รู้ว่านายเอกคือสายพันธุ์ที่สามารถรักได้ ความละอายใจทำให้เพื่อนนายเอกคนนี้คิดสั้นเพราะคิดว่าตัวเองดันรักสายพันธุ์เดียวกัน นักเขียน y จัดการให้เพื่อนนายเอกคนนี้ตายในบทท้าย แต่แล้วอยู่ๆเขาก็ได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายของตัวเอง จับพลัดจับผลูกลับกลายเป็นเมียคนที่ 101 ของเพื่อนนายเอกคนนั้นเสียแล้ว แล้วเมฆาจะทำอย่างไร

とある国の名家の大富豪 祖父たちが決めた婚約者が… 男の子であったが　手違いか？ どうする？とりあえず、契約結婚式か？

僕、香川優樹は、恋人の本宮昌義さんとアウトレットモールにデートに来ていた。今日は、本宮さんの誕生日。パンケーキ屋さんで、僕は昨日買っておいたプレゼントを渡した。本宮さんはそれを気に入ってくれたようで、お返しにブレスレットを買ってもらった。 翌日、親友の渋井遼にそのことを話すと、本宮さんを紹介してほしいと言われた。本宮さんに予定の確認すると、次の日曜日なら空いているとのこと。僕、本宮さん、遼の３人でカラオケに行くことにした。 カラオケを楽しんでいる最中、遼が本宮さんに興味がわいたと言い出し――。

เรื่องราวของเพื่อนสนิทสองคนต้องผิดใจกัน เพราะรักผู้ชายคนเดียว จึงทำให้เกิดเรื่องราวที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

นักศึกษาหนุ่มในยุคปัจจุบันได้หลงเข้าไปในอดีตยุค90 เขาต้องไปเป็นนักศึกษาในยุค90 และเจอคนที่เขารักในยุคอดีต แต่เมื่อกลับมาในยุคปัจจุบันเขาอายุมากกว่าเป็น20ปี นักศึกษาหนุ่มต้องฟันฝ่าอุปสรรครักนี้ไปให้ได้

ภาคต่อของย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตัวละครหลักในภาคแรกได้หลงเข้าไปในยุค90 เขาได้พาคนรักในยุค90กลับมาในอนาคตด้วย แต่ต้องพบกับความเปลื่ยนแปลงในปัจจุบันที่ส่งผลมาจากอดีต และเมื่่อเขาต้องกลับไปในอดีตอีกครั้ง แต่คนรักของเขาต้องอยู่ในอนาคต เขาต้องหาทางกลับไปในอนาคตอีกครั้ง

ผมชื่อโยธิน ผมมีคอนโดฯ หนึ่งห้องที่ได้มาจากการขายบ้านหลังเก่า หลังจากที่พ่อแม่ของผมพากันลาจากโลกนี้ไป ทิ้งผมไว้เพียงลำพังบนโลกที่โหดร้ายใบนี้ และตอนนี้ผมเองก็กำลังจะตายตามไป เพราะมีใครก็ไม่รู้มาบอกกับผมว่าเขาเป็นเจ้าของห้องนี้…!! “มะ เมื่อกี้คุณพูดว่ายังไงนะครับ!?” “ผมบอกว่า คุณต้องย้ายออกจากห้องนี้ภายในเดือนนี้ ได้ยินชัดเจนไหมครับ” “ย้ายออก! ทำไมผมต้องย้ายออกด้วย นี่มันห้องของผม ผมซื้อ ผมมีหลักฐาน” “ครับ เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ตอนนี้ห้องนี้ถูกขายให้ผมแล้ว”

สุดท้ายเราก็รักกันไม่ได้ ถึงแม้ถ่านไฟเก่าจะลุกโซนจนมอดไหม้ ถึงเป็นเช่นนั้นเราก็ยังรักนายไม่มีวันเปลื่ยนแปลง