On The Floor J Lo Pitbull

"Saya pesan kamu!" tegas Kim yang mengeluarkan nada suara baritone yang cukup besar, dan begitu terdengar maskulin oleh telinga Sasi. "Pesan saya, maksudnya?" tanya Sasi tak paham. Bahkan raut wajah Win pun terlihat bingung dengan ucapan atasannya yang terasa aneh. Kim mengubah posisi duduknya menghadap Sasi sekarang. Fokus kepada perempuan itu yang sedang berdiri di hadapannya. "Iya, saya pesan kamu untuk menemani saya malam ini di sebuah hotel berbintang," tukasnya sambil tersenyum. "Saya akan memberikan apapun yang kamu mau, dengan syarat berikan tubuh kamu ke saya." Kim mengucapkan kalimat tanpa bersalah dan berdosa.

Keputusan sang ibu untuk menikah lagi sudah cukup memberatkan hidup Tara di usianya yang masih belia, belum lagi ia harus dihadapi dengan kenyataan bahwa Raka—cinta pertama sekaligus mantan pertamanya—kini berstatus sebagai pacar saudara tirinya, Kaila, yang juga teman kelasnya. Apa yang harus Tara lakukan di saat sikap Raka menunjukkan bahwa lelaki itu masih mencintainya? Melanjutkan kisahnya yang belum usai, atau malah mengubur perasaannya dalam-dalam?

Alyssa terjebak kasus hutang yang melilit ayahnya. Secarik surat yang ditinggalkan sang ayah membawa Alyssa pada sosok Assa, pria kaya raya yang kehidupannya penuh bahaya. Alyssa terjebak dalam kehidupan asing tak dikenalnya, membawanya pada sebuah petunjuk tentang keberadaan sang ayah. akankah Alyssa bertahan bersama Assa untuk menemukan ayahnya?

Sophie Ealhmunding, a young woman enslaved and thrust into the world of the Vikings, quickly captures the attention of every man in Kattegat, especially the gaze of Ragnar Lothbrok, the king of Kattegat. Will she endure his cruelty, or will her rebellious spirit lead to her demise? Can the secrets she guards from everyone provide her salvation, or will they seal her fate?

Meet myself Bree Fischer. The daughter of the president and the first lady. I made a sacrifice to get into a contractual holy union to keep my parents secret safe. I did not know making the huge sacrifice will leave out in the cold with many regrets and pain.If only I had an opportunity to take back the hands of time I'd change the my decision. I failed to think about my decision properly. Blinded by love for my family I made an impulsive decision that I am paying a dear price today. I have it all the money and luxury but I do not know the beauty of marriage. I am married on paper. I am a wife to a paper

Camelia Rose Rodriguez is a licensed architect yet her parents didn't see it as a huge achievement, only if she will marry her rich boyfriend. But when her boyfriend cheated her with her best friend, she wanted to break him up but her mother was desperate and don't want them to split up because of his wealth and power. Camelia was so tired to argue and deal petty things, so she went up to the club and tried to forget things but turns out she found herself sleeping with a stranger. Hindi niya maipagkailang na sa mga sandali ng gabing 'yon ay isa sa pinaka payapa at masayang nangyari sa buhay niya. With a chaos life she already has and a peaceful feeling she experience that night with a stranger, Camelia think it's like a cotton on blades experience. And then...they met, again.

Aux yeux des autres, j'étais Mme Ward, la reine intouchable aux côtés d'Elias Ward, le chef de la mafia de Paris. Mais je savais que mon mari ne m'avait jamais aimée. Son cœur appartenait toujours à Harper Dinah, la femme de son neveu. Et après la mort de ce dernier, il n'a pas hésité à faire venir Harper chez nous. « Je veux juste mieux m'occuper d'elle », m'a-t-il dit. Mais sa version de « s'occuper d'elle » consistait à expulser un homme d'une fête parce qu'il avait osé flirter avec Harper et à la rendre enceinte. Elias adorait me complimenter en public, comme si j'étais la femme parfaite. Oui, je l'avais été autrefois. J'avais l'aidé à bâtir son empire et fait briller son casino. J'étais celle qui souriait, aimable, toujours accueillante. Et pendant ce temps, il cachait Harper, comme si elle était une relique sacrée. Puis, c'était grâce à « ces louanges » incessantes qu'un de ses ennemis m'a prise pour cible. Un groupe de voyous m'a enlevée, envoyant à Elias un message menaçant : « Dégage de Paris, ou ta femme va y passer ! » Bien sûr, Elias n'a pas choisi de céder. « Tiens bon », m'a-t-il dit au téléphone, « Ils ne te feront pas de mal, Noah. Tiens jusqu'à ce que Harper accouche. Je viendrai te chercher. » J'ai été alors enfermée dans une cave sale pendant huit mois, affamée, battue, humiliée. Le chef des malfrats m'a violée encore et encore. Et pourtant, Elias n'est jamais venu. Finalement, alors qu'ils étaient tous ivres, j'ai réussi à m'échapper. De retour chez moi, j'ai trouvé mes jumeaux endormis dans la chambre des domestiques, mangeant des restes, tandis que leur père organisait une fête pour son nouveau-né... Je ne l'ai pas affronté et suis partie avec mes enfants.

Léonard m'avait aimée autrefois. Pour créer un lien du couple avec moi, il m'avait avoué son amour 99 fois. À la quatre-vingt-dix-neuvième, j'avais finalement été touchée. Le jour où nous avions célébré le rituel de marquage, je lui avais offert quatre-vingt-dix-neuf cartes de pardon, avec la promesse suivante : « Je te donnerai quatre-vingt-dix-neuf chances d'être pardonné. Tant que tu ne les as pas toutes utilisées, peu importe tes fautes, je te pardonnerai toujours… Et je resterai à tes côtés. » Pendant les six années de notre lien du couple, j'avais rarement eu besoin de ces cartes. Mais depuis un an, son amie d'enfance, Julie, était revenue. Et le nombre de cartes de pardon que j'utilisais avait commencé à augmenter. Quand j'ai utilisé la quatre-vingt-dix-huitième carte, Léonard a remarqué que j'avais changé. Je ne pleurais plus. Je ne me disputais plus avec lui à cause de Julie. Je le regardais simplement, avec un visage calme, et je lui ai demandé : « Si tu vas la retrouver… Est-ce que je peux utiliser une carte de pardon ? » Léonard a hésité un instant, puis a repris son ton habituel : « D'accord. De toute façon, t'en as utilisé quoi… Une cinquantaine ? Si tu veux, utilise. » Je n'ai rien répondu. Je l'ai laissé quitter la maison. Mais il ne savait pas que c'était la quatre-vingt-dix-huitième. Il ne lui restait plus qu'une seule chance. Et une fois la dernière carte utilisée… Je le quitterais pour toujours.

“Kau sudah tiba?” tanyanya. Perempuan itu adalah sosok Claretta yang sangat Altair rindukan. “Altair?” ucap Altair. Perempuan itu tertawa kecil dengan menutupi mulut dengan tangannya. “Terdengar aneh jika seseorang memanggilku dengan namaku sendiri,” ujar Claretta. “Mungkin banyak pertanyaan yang akan kamu lontarkan kepadaku,” ungkap Claretta, “tapi sebelum itu tolong Altair, terbiasalah dengan tubuhmu yang baru, aku sudah lelah dengan tuntutan sebagai penerus pengendali Mana, yang aku inginkan hanya bagaimana rasa memiliki seorang ibu.” sambung Claretta. Claretta menengadahkan wajahnya ke langit. “Kau pasti tahu banyak informasi tentang duniaku sekarang karena kau adalah orang yang cerdas dan tangguh,” ujar Claretta lagi melihat wajah Altair. Wajah mereka saling menatap Altair tidak bisa membalas perkataan Claretta Altair yang merasa tidak adil dengan pertukaran tubuh seenaknya yang dilakukan dewa kepada mereka berdua. Muncul perasaan iba di dalam benak mereka masing-masing seperti mengerti rasa sakit, penderitaan mereka dan kesedihan. Claretta mengambil kedua tangan Altair, air matanya tidak bisa dibendung. Dengan tersenyum Claretta berkata,”Mungkin karena aku sudah berada di tubuh seorang wanita jadi perasaanku menjadi lebih sedikit sensitif.” “Maukah kamu merelakan hidup kita yang sekarang?” tanya Claretta dengan harap. Altair menggenggam tangan wanita kecil itu, kini hati Altair menjadi goyah karena sebelum dirinya bertemu dengan pemilik asli tubuh Altair, dia berniat untuk memukul kepala orang tersebut yang dengan sesuka hati meminta kepada dewa untuk menukarkan tubuhnya tanpa izin. Angin sejuk berhembus, menerbangkan beberapa kelopak bunga di sekitar mereka mengibaskan rambut panjang milik Claretta. “Ternyata, aku sangat cantik.” batin Altair. Altair meletakkan tangannya di atas kepala Claretta dan membelai kepalanya seraya berkata, “tidak apa-apa.” ucap Altair dengan tenang. Akhirnya mereka saling mengikhlaskan satu sama lain dan memutuskan untuk menjalani kehidupan mereka sekarang masing-masing, mereka terpisah oleh sebuah cahaya. “Aku akan menjaga ibumu Altair sebagaimana ibuku sendiri karena aku sangat menyayanginya.” ujar Claretta yang hanya terdengar suara.