Oshi No Ko Hikaru

In life, you don't know if you're always on top. Hindi mo alam kung kailan ka mananalo o matatalo-kung kailan ka paglalaruan ng tadhana. Destiny is our greatest enemy. Parang lahat kasi ng mangyayari sa buhay natin, nakatadha na-at wala kang magagawa kundi tanggapin ito. I have always been on top. All the people I know are proud of me-look up at me because I am good at everything. Pero tama nga silang hindi ka laging nasa taas. Sino bang mag-aakala na isang beses lang akong babagsak pero sobra iyon? Sobra-sobrang nahatak ako sa baba ng malaking trahedya sa buhay ko at hindi ko alam kung paano ako aahon. Mabuti na lang, bumalik siya. Siya ulit. Siya lang ang nag-iisang taong nagmamahal sa akin nang lubos kahit iniwan ko. It's always him. Walang iba.

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

Hindi man lang ako hinawakan ng aking asawa sa aming honeymoon. Sabi niya, masyado siyang pagod at nakiusap na maghintay ako. Pero tuwing madaling-araw, palihim siyang bumababa sa basement. Kapag bumabalik siya, agad siyang naliligo para mawala ang hindi maipaliwanag na amoy. Tinanong ko siya kung ano ang ginagawa niya roon, at ang sagot niya, nag-eehersisyo siya. Pero sino namang mag-eehersisyo sa kalagitnaan ng gabi? Hindi ko na kaya. Isang gabi, nagdesisyon akong sumilip sa basement para alamin ang totoo. Hinabol niya ako at hinawakan ang pajama ko, saka pasigaw na sinabi, "Bumalik ka rito! Hihiwalayan kita kapag bumaba ka dyan!"

It's been one month, one month simula nung mapansin ko na there's something off about me, something's not normal at nag simula lahat after THAT night. "Shots! Shots! Shots! Shots!" "One shot! One shot! Woahhhhhh" "Truth or Dare?" "Dare!" "See that handsome guy on the bar counter wearing a black polo shirt? Get his number" "EZ! So easy!" Nag simula sa dare na dapat hihingin ko lang ang number and ended waking up next morning in a bed with a total stranger, BOTH NAKED.

Ipinangako ni Shana sa mga magulang at kapatid na iaahon niya ang mga ito sa hirap. Kaya baon ang pinaghirapang diploma at pag-asang makakahanap ng magandang trabaho ay lakas loob siyang lumuwas ng Maynila. Ngunit ang pag-asang iyon ay unti-unting natupok when the ruthless Cairo Luther Sylvestre came in her life and offer her to be his Daughter substitute mom. "Bakit mo ba ginagawa saakin ito? Sinabi ko na sayo diba? Ayaw ko! ano bang hindi mo maintindihan sa salitang ayaw ko ha Mr. President? Ayaw kong maging asawa mo!" "Ayaw din kita maging asawa Miss. Pero gusto kang maging Mommy ng anak ko kaya sa ayaw at sa gusto mo, you will work for me. And besides, wala narin namang tatanggap sayo kahit saan ka mag-apply." "Dahil pinakalat mo na huwag akong tanggapin bwisit kang Kapre ka! Akala mo hindi ko mahahalata? Unggoy!" "Bungangera" "Aba't!—" "Shh. Just stop Lucianna. Dahil kahit anong gawin mo. Akin ka na—" "Anong sayo na ako? Hoy!—"

Ikinasal ako sa isang lalaking hindi ko naman gusto at ka close. Yes! School mate ko siya before at hinding-hindi ko siya gusto! Wala naman akong magawa dahil kailangan ito para maisalba ang kompanya ni Grandpa. Ngunit, pagtapos ng maraming pagsubok sa relasyon naming dalawa ay nahulog siya sa akin at umaming ako ang gusto niya. Paano nga ba nangyari iyon!? E mahal na mahal niya ang girlfriend niya at galit na galit siya sa akin noon dahil ikinasal ako sa kanya at ang girlfriend niya ang gusto niyang pakasalan. Teka, kasalanan ko ba iyon!? Pero, nang mahulog din ako sa kanya, hahayaan ko ba ang puso kong ito na tumibok sa kanya? Lalo na at sa utak ko, ang tanging gusto ko lang ay ang childhood friend ko. Sasaluin niya pa kaya ako?

“Hey, bambina. Can you speak English?” he decided to ask with his sexy voice. She giggled again. “Mayaman ka ba? Bilhin mo na 'ko. Kailangan ko ng moneys—as in money with s. Maraming pera!” she drunkly said. He still couldn't understand, but one thing is for sure—the beautiful woman in front of him needs a lot of money and he's willing to give everything to her without hesitations. He smirked. “How much do you need, bambina?” *** Anastacia Williams can do more than selling her soul to the devil but she didn't expect a handsome multibillionaire to be smitten by her. He offered her a huge amount of money and she accepted it without hesitation due to desperation. He was sweet and she started developing feelings for him—not until she found out that he's the leader of a big time syndicate, the Mafioso Castelli.

Once a Ruthless always a Ruthless 'Yan ang itinanim ko sa isip ko. Imbis na maghiganti pa ako ay mas mabuting manahimik nalang, kaysa sa gumawa ng panibagong gulo. Gusto ko mabuhay ng masaya kasama ang aking anak at mamuhay malayo sa kanila. Bago pumanaw ang ama ni Olivia May Biller, ay ipinag kasundo siya sa kaniyang kababata upang hindi siya maiwang mag-isa bago pumanaw ang ama niya. Ngunit isang pagtataksil ang nangyari, ang inakala niyang masayang pamilyang mabubuo nila ay isang malaking kasinungalian. Ang storya ng dalawang tao na parehong bulag sa pagmamahal ngunit sa magkaibang pamamaraan. Ang pagmamahalan nilang puno ng kasakitan, katrayduran at mga nakaraang mahirap nang balikan. Ngunit muling pagbubukludin ng isang bunga at kapalaran. Handa pa ba nilang patawarin ang isa't isa o paghihiganti ang mananalaytay sa kanila?

I am just an ordinary woman who are used to not be valued because I am not suited to be with a rich man. It is unfair and I am hurt. There's no status in life when it comes to love but it's different now because the poor are just for the poor and the rich are for their fellow rich. When my ex-boyfriend and I broke up hindi na ako muling pumasok sa isang relasyon, na trauma na ako. Akala ko pwede ang isang tulad kong mahirap para sa kanya na isang mayaman pero akala ko lang pala iyon dahil ang mahirap na isang tulad ko ay malabo na mapunta sa isang mayaman na katulad niya. One thing that I want in life is to be loved by the person I love and see my worth even though I am a simple woman and I have a simple life. Unexpectedly, Kenzo Juaquin Marasigan came into my life. A freaking hot police man, a rich and heir of M&K Citi Hardware na may lihim na pagmamahal sa'kin matagal na panahon na. But what if he knows my true identity he will still love me as I am or he will only love me because of my true status in life?

Am I ready to be in love? Am I ready to sacrifice myself? Handa na ba ako sa mga mangyayare kapag sinabi ko sa kaniya na mahal ko siya? Paano kung hindi niya ako mahal? Paano kung wala naman siyang nararamdaman para sa akin ano ang gagawin ko? Deserve niya ba ako? Hindi ako para sa kaniya. Kaya titignan ko na lang siya na masaya sa ibang babae na kayang ipagtanggol at mahalin siya ng lubusan.