Papa 4d

"Sya jangan tidur sore. Apalagi habis Ashar,"ucap Fatih membuat ku kembali membuka mata. "Trus saya mau ngapain,"tanyaku memutar ceramah yang mungkin saja ada lewat di podcast Islami. "Kewajiban istri yang baik tidak pernah menolak ajakan suam "Indahnya mahligai rumah tangga dengan berkah apalagi kalo di dalam nya "Anak yang sholeh ada dari kedua orang tua yang soleh. "Istri ingat ya. Ada hadits yang mengatakan barang siapa yang menolak ajakan suami berhubungan sampai suami tidur dalam keadaan marah. Maka malaikat akan melaknat nya sampai waktu pagi," "Gila kayaknya aku hari ini,"ucapku mematikan radio. "Ngga ada kah yang waras sedikit gitu. Waras sih cuma ngga ada kah yang bisa masuk di nalar ku,"ucapku sebal sendiri. Laknat sampai pagi. Fix aku kayaknya kalo begini terus malah nambahin dosa dengan akh sudahlah. Sembari menikmati suasana sore, tanpa sengaja malah memandang pria yang duduk di sebelah ku. Sosok Fatih yang tengah fokus cukup membuat ku jatuh dalam pesona nya. "Mau sampai kapan liatin saya Rafsya,"ucap Fatih. "Err ngga papa Pak. Saya liat jalan malah ngantuk,"ucapku. "Jadi kalo liatin saya?,"tanya Fatih. "Ngga. Soalnya ingat tugas saya banyak,"ucap ku refleks. -^- Rafsya Anitya (20 tahun) gadis yang harus menerima nasib buruk saat 500 ml larutan H2SO4 4N tumpah mengenai separuh tubuhnya. Hingga membuatnya harus menikah di usia muda sebagai bentuk pertanggungjawaban dari sang pelaku. Sifatnya yang masih labil berpadu dengan keras kepala Fatih (35 tahun) mengisi keseharian rumah tangga nya. Hingga sebuah piring akhirnya pecah menyisakan dua pilihan. Meninggalkan pria penyebab masalah hidupnya dan menikah dengan laki-laki yang telah lama do tunggu. Atau menetap dengan segala jenis konsekuensi dan mengabaikan penantian yang telah lama.

“ Anika Tara na sa library. Nag hihintay na si attorney enriquez at judge Bala.” Sabi ni Tito loreal “Wait lang po bakit may judge at attorney?” Hindi nila ako pinakinggan dumiretso lang “William follow us” sigaw ng tatay niya. Napatanga nalang ako sa kinatatayuan ko. Hindi rin sumunod agad si William sa parents niya. Umikot siya papaharap sakin. Sobrang lapit niya. Seryoso lang siyang naka titig sa akin. Mas Guwapo pa pala Ito sa malapitan. Kinakabahan na ako mas lumalapit pa siya sa akin habang ako naman na papa atras na. Bumangga ang likod ko sa pader Wala na Akong I aatras. “Alexander What are you doing, you are making me uncomfortable.” “I didn’t do anything. Wait what? What did you called me?” “Alexander?” Kumunot ang noo niya noong inulit Kong sabihan ang pangalan niya. Lumapit siya sakin. Inilapit niya ang bibig niya sa te nga ko. Hindi ako makagalaw sa ginawa niya sobrang tumatambol ang dibdib ko. “I don’t know what our parents are about to, or maybe you already knew and I am not enjoying what is happening!” Bulong niya “ I——don’t know either.” Yon lang ang nasabi ko. Bigla na siyang tumalikod sakin. Iniwan niya akong nakatayo lang doon. What’s with that man? He makes me shivers by his voice. “No! This will not going to happen!” “Tito Enrico do you think I will agree? Of course not!” Pag pasok ko sa loob ng library yon ang una Kong naabutan sumisigaw sa galit si William. May nakita Akong dalawang papel na nakalatag sa lamesa at dalawang singsing. Napatakip ako ng bibig sa nakita ko. Nakatingin silang lahat sa akin Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Nanginginig ang buo Kong katawan. “I will not marry her. I have a girlfriend” galit paring sabi niya

Caregiver sa gabi, secretary sa umaga, ganyan ang araw-araw na buhay ni Irina Elizalde matapos lamunin ng trahedya ang masayang pamilya niya. Nang mamatay ang Papa niya sa isang aksidente at mabaldado ang Mama niya, napilitan siyang maging breadwinner, kahit pa sinisisi siya ng Tita Shiela niya sa lahat ng nangyari. Sa pagiging caregiver, may konting ginhawa naman siya, lalo na’t mabait ang matandang inaalagaan niya na si Lola Vicky. Pero sa trabaho niya bilang secretary ng suplado at bastos na CEO na si Ravi Lopez, araw-araw siyang parang nasa impyerno. Mabuti na lang at guwapo at yummy, kaya napagtitiisan niya, kahit na, gusto na niya itong layasan. Isang gabi, panay ang iyak ni Irina sa inaalagaan niyang si Lola Vicky. Kinuwento niya rito ang lahat ng paghihirap na dinadanas ngayon sa buhay niya. Sa awa ng matanda sa kaniya, binigyan siya nito ng mission. Mission na kailangang hanapin ang pörnstar na may-ari ng diary na hawak ngayon ni Lola Vicky, at kapag nahanap niya ito, ipapamana ng matanda sa kaniya bilyong-bilyong yaman nito. Ang problema, tila screen name lang ang meron siya. Mr. Ryder King. Iyon kasi ang nakalagay sa diary nito. Bukod doon, gusto ng matanda na sila ang magkatuluyan. Makukuha lang ni Irina ang bilyong-bilyong mana nito kung pakakasalan siya ni Mr. Ryder King. Paano kaya kapag nalaman ni Irina, na ang may-ari pala ng Diary ng XXX Celebrity ay ang suplado, bastos at mayabang niyang Boss CEO na si Ravi Lopez, pakakasalanan niya kaya ito? Kung payag man si Irina na pakasalan ito para sa bilyong-bilyong mana ni Lola Vicky, pumayag naman kaya si Ravi Lopez na pakasalan siya?

Noah's Pov: "Ready ka na, iho?" tanong sa'kin ni mama nang makababa ako sa hagdanan ng bahay namin. "Uh..huh!" sagot ko agad. Isasama niya daw ako sa party ng kaibigan niya at ipapakilala ako sa mga kaibigan nito na matagal niya nang gustong gawin. Bihira lang kasi ako dito sa Pilipinas. Madalas ay pinagbabakasyon lang ako ni papa kaya ako narito sa Pilipinas. Kadarating pa lang namin sa party when i saw this girl, she had a very adorable and innocent look. I was only ten pero pakiramdam ko ay bumilis ang tibok ng puso ko pagkakita ko pa lamang sa kan'ya. "Karina Villafuerte," tawag ng isang batang babaeng nagbeso sa kan'ya. She had a distinctive and unique appearance even at a young age with her genuine smile and a playfull expression, which i found endearing. She's wearing a white long gown with a big ribbon on the back of her gown. She's like a princess with that flower crown on her hair. Nagpatiim-bagang ako nang makitang ngumiti siya sa batang lalakeng lumapit sa kan'ya. Tss! mas gwapo ako d'yan! I was about to walk away nang makaisip ng paraan para mapansin niya ako. Mabilis akong naglakad papunta sa likod niya. Patay malisya kong inapakan ang nakalaylay niyang gown na ikinalingon niya bigla. Damn! Did i hear a ripping sound? Lagot na! ang balak ko lang ay apakan ang gown niya para mapansin niya ako. Pero hindi ko gustong mapunit iyon. "Oh my God! What did you do?" halos mamutla ako sa tanong niya. Oh, great! You really did a great job! You've got her attention: now what? Akala ko ay hahampasin ako nito ngunit bigla na lang itong naupo sa harap ko at tahimik na umiyak.

Mon compagnon Éthan, un Oméga sans loup, que personne ne veut embaucher comme employé régulier, nous fait vivre dans la pauvreté, mais je suis convaincue que notre amour nous permettra de surmonter toutes les difficultés. La septième année après mon accouplement avec Éthan, en raison de la faim, mon fils Théo et moi passons la nuit à chercher de la nourriture dans les poubelles. Théo fouille une poubelle rapidement et doucement, il trouve habilement de la nourriture et me dit joyeusement : « Maman, cette poubelle appartient à un restaurant Michelin, la nourriture qui s'y trouve est fraîche et délicieuse, ramenons-la à papa pour qu'il la goûte ! » Le lendemain, je mets mes vêtements les plus décents, qui ont été décolorés par trop de lavages, et j'essaie de postuler pour un poste de nettoyage dans ce restaurant. Si je réussis l'entretien, je pourrais au moins ramener les restes de nourriture à la maison avant qu'ils ne soient jetés à la poubelle. Mais quand je lève les yeux, je vois Éthan sortir d'une limousine de dizaines de millions d'euros, suivi d'une mère et d'un fils luxueusement vêtus. Je reconnais la femme comme étant Miranda, l'amie d'enfance d'Éthan. Le patron s'excuse : « Je suis désolé, Madame Chantal, Alpha Éthan a réservé tout le restaurant pour Miranda aujourd'hui, j'ai dû me concentrer sur le service et je n'ai pas le temps de faire un entretien avec vous. Vous pourrez revenir une autre fois. » A ce moment-là, mon fils et moi nous figeons sur place tous les deux.

Christian Bennett était à la recherche d'argent pour payer les frais médicaux de sa tante Juliette, souffrante de nerfs scientifiques sévère. Elle travaillait dans l'entreprise appelée : ''Perrin Global Agency Group.'' Une agence de voyage, à appartenant à un certain Xavier Perrin, un riche milliardaire. Après avoir réclamé une paie en avance de son salaire, le PDG promit de lui donner cet argent à la fin de la journée. Après son travail, elle se rendit dans le bureau de l'homme pour trouver son patron en colère, furieux contre son fils Miguel Perrin. Miguel Perrin, 24 ans, est un fils à Papa qui ne fait rien de sa vie. Il est sans cesse mêler à des accidents de route, la consommation des stupéfiants. C'est un étudiant. Il a déjà été interpellé par la police , cinq fois pour conduite à l'état d'ivresse. Son père en a marre. Xavier Perrin, un homme dans la soixantaine, un chef d'entreprise responsable. Il aime son fils cadet, et lui chouette beaucoup. Mais, après plusieurs erreurs, il commence à réfléchir sur l'avenir de son fils. Étant dans son bureau, il décida de changer la vie de son fils ainsi que celle de Christiane Bennett, une secrétaire dont-il admirait beaucoup. Il prend la décision de les mariés tous les deux. [ « mademoiselle Bennett, aimeriez vous épousez mon fils, en échange, je vous donne ma parole de m'occuper de votre tante. Je lui donnerai les meilleure soins qu'elle en a besoin, que pensez-vous ?» ] A t-il demandé à Christiane Bennett. Une erreur à réparé, une vie à sauver, est-ce que le mariage de ces deux là; réglera le problème comme le pense monsieur Xavier Perrin ?

Ako si John. Dalawampu't dalawang taong gulang. Kasalukuyan akong nagtratrabaho bilang isang Nurse. Isang taon pa lamang akong naninirahan dito mula nang kunin ako ni Uncle Robert. Siya ang nagpa-aral sa akin mula Highschool hanggang Kolehiyo ko kaya malaki ang utang na loob ko sa aking Uncle. Ang mga magulang ko kasi ay isang hamak na magsasaka lamang sa aming probinsya. Kaya naman ang kapatid ng Papa ko na si Uncle Robert ang nag-alok na pag-aralin ako dahil nakakaluwag naman ito sa buhay. Isang Pulis si Uncle dito sa Maynila. Mayroon siyang asawa na si Auntie Mabeth at mayroon na rin silang anak. Aaminin ko, isa akong bakla. At alam iyon ni Uncle dahil noong bata palang ay nakitaan na nila ako ng pagiging mahinhin. Hindi naging handlang iyon kay Uncle para hindi ako pagtapusin ng pag-aaral. Nasa edad trenta'y singko na si Uncle Robert. Pero makikita mo parin ang kakisigan nito kahit na nasa ganoong edad na siya. Matipuno si Uncle. Ang baitang nito ay nasa 5'10" kumpara sa akin na nasa 5'5" lamang. Malaki ang katawan nito dahil kailangan niya iyon dahil sa uri ng kanyang propesyon. Aaminin kong may pagtingin ako sa aking Uncle. Alam kong mali ito, pero hindi ko lang talaga maiwasan na pagnasaan siya sa tuwing makikita itong hubad kapag inaayos ang kanyang sasakyan. O, kapag nakasuot ito ng kanyang uniporme at bumabakat ang batutang tinatago nito. Pero nitong mga nakaraang araw, nag-iba lalo ang tingin ko sa kanya nang umalis si Auntie Mabeth para mangibang-bansa. Mas lalo akong nagkaroon ng pagnanasa sa Uncle ko. Mas naging malawak at mapusok ang imahinasyong binubuo ko sa tuwing makikita ko si Uncle. Sa mga sandaling ito, hindi ko alam kung hanggang saan aabot ang pagnanasa ko sa aking Tiyuhin.

Raina berusaha move on dari mantan pacar sekaligus sahabat SMAnya. Pria yang tiba-tiba memutuskannya di tahun terakhir kuliah dan menikah dengan perempuan lain. Di tengah proses move on itu, Galih datang menawarkan kehidupan baru bagi Raina. Pria yang berpropesi dokter itu membawa serta rasa cinta untuk Raina. Raina berusaha membuka hatinya meski sangat sulit sekali karena semakin dia melupakan semakin dia terus mengingat Raka, pria yang sudah menyakitinya. Galih tidak mempermasalahkan hal itu, dia hanya meminta Raina ada di sampingnya dan dia akan membantu perempuan itu lepas dari masa lalunya. Ketika Raina sudah mulai menerima Galih dan mengarahkan hubungan mereka ke arah yang lebih serius, Raka datang di sebuah reuni SMA. Pria itu kembali menyapa kehidupan Raina dengan sekelumit ceritanya yang belum tuntas. Tentang dirinya yang menikah dengan perempuan lain, tentang dirinya yang datang seorang diri tanpa kehadiran istrinya. Ternyata, Raka sudah cukup lama bercerai dari istrinya. Tepat di hari pertunangan Raina dan Galih, Raka memberikan sepucuk surat perpisahan pada Raina yang justru membuat perempuan 26 tahun itu kembali bimbang. Tiga bulan lagi adalah hari pernikahannya dengan Galih, sebelum itu Raina ingin mengembahkan usahanya. Dia dan sahabatnya membuat sebuah toko kue Lupis dengan kreasi yang lebih modern dan langsung membuka gerai di Palembang. Raina terbang langsung ke Palembang untuk pembukaan toko kue itu. Di hotel, dia bertemu Raka. Lelaki itu menunggu skedul penerbangannya. Mereka menghabiskan waktu bersama, Raina seakan lupa dengan Galih sampai suatu malam di kamar hotel Raina, Raka menjelaskan kalau dia menikahi Dinda karena amanat dari papa gadis itu. Raina menangis, dan Raka berusaha menenangkannya sampai kemudian mereka melakukan having sex atas dasar kerinduan. Dampak dari perbuatannya itu, Raina hamil. Kehamilannya diketahui oleh Galih, pria itu marah dan memutuskan membatalkan pernikahan mereka, kedua keluarga marah besar. Namun Galih sudsh memutuskan, dia menyerahkan Raina sepenuhnya pada Raka.

Le jour où Claire Jarry a fait une fausse couche, Adrien Charon et leur fils, Léo Charon, assistaient au spectacle préféré de l'amour idéal d'Adrien. « Claire, tu cherches toujours des histoires, tu trouves ça drôle ? » « Papa, change de maman, elle est trop pénible ! » Le jour de son anniversaire, Claire revenait de l'hôpital lorsqu'elle a découvert son mari en train de fêter l'anniversaire de son amour idéal. Le fils qu'elle avait mis au monde, au péril de sa vie, répétait sans cesse qu'il voulait protéger celle qui lui avait tout pris. Les yeux rougis, Claire a esquissé un sourire ; elle a quitté, sans hésiter, la prison conjugale qui l'avait enfermée pendant cinq ans. Adrien et Léo croyaient qu'en quittant la famille Charon, elle ne survivrait pas ; à leur grande surprise, elle est devenue une femme hors de leur portée. « Monsieur Charon ! Le modèle conçu par Madame a pris la tête des ventes nationales, il a totalement écrasé le groupe Charon ! » « Monsieur Charon ! Madame a remporté le championnat du monde de design en intelligence artificielle ! » « Monsieur Charon ! Madame a été invitée par un Président étranger à un banquet d'État ! » Le cœur en miettes, Adrien, tenant son fils, s'est mis à genoux devant elle, « Claire, je t'en supplie, aime-moi encore une fois ! Si tu reviens, je suis prêt à vivre comme un chien ! » Mais, de l'autre côté de la porte, Maxime Delaunay, d'une beauté troublante, portait un collier de cuir ; Il a enroulé la laisse ornée de diamants autour de la paume de Claire, le regard brûlait d'une dévotion folle, « Ma maîtresse, à partir d'aujourd'hui, je ne vivrai que pour toi. Adopte-moi, je t'en prie. »

Adalah Dwi Setyani, seorang gadis desa yang cantik dan cerdas memiliki cita-cita sebagai seorang pramugari, kecerdasannya membawa Dwi Setyani menjadi seorang bintang sekolah, bahkan dia mendapatkan nilai tertinggi se kota Kecamatan, sayangnya ekonomi keluarga tidak bisa membawa Dwi Setyani untuk melanjutkan segala impian nya itu. Suatu senja di saat Dwi Setyani pulang sekolah, dia sengaja melewati hutan pinus, sambil berdendang riang, menyanyi dan menari dia terus melangkahkan kaki, saking meresapi lagu dan tariannya, dia tidak menyadari ada sepasang mata terus memperhatikannya. Sepasang mata itu terus mengikuti kemana arah langkah kaki Dwi Setyani, hingga saat Dwi Setyani terjatuh, pemilik sepasang mata itulah yang menolongnya. "Kamu nggak papa?" Suara bariton mengejutkan Dwi Setyani. Bukannya menjawab pertanyaan itu, Dwi Setyani justru malah terpukau oleh ketampanan lelaki itu, sorot mata yang teduh, wajah yang sangat tampan, membuat hati Dwi Setyani di penuhi kupu-kupu, dan sorot mata yang penuh kelembutan itu, sanggup menembus dasar hati, hingga panah asmara langsung menancap ke lubuk hati Dwi Setyani yang paling dalam, ya Dwi Setyani langsung jatuh cinta pada pandangan pertama. Rasa cinta yang Dwi Setyani terbalaskan, sebab ternyata sang pemuda itu sudah lama menginginkan Dwi Setyani sebagai kekasihnya, namun pemuda itu sadar bahwa Dwi Setyani adalah seorang anak manusia dan dia adalah seorang anak pangeran dari penunggu hutan pinus. Seiring berjalannya sang waktu, pemuda itu menawarkan sebuah persahabatan, dan karena pemuda itulah Dwi Setyani bisa melanjutkan impian nya yaitu sekolah di Akademi Pramugari. Suatu hari pemuda itu harus meninggalkan Dwi Setyani sebab kedua orang tuanya mengetahui bahwa sang pangeran mencintai anak manusia, sedangkan sang pangeran di 300 tahun yang lalu pernah memiliki kisah sedih dan tragis dengan seorang anak manusia juga. Agar sang pangeran tidak melakukan kesalahan yang sama, kedua orang tua pangeran menjodohkan pangeran dengan seorang gadis dari bangsa nya yaitu bangsa jin.