Point Of View Of A Story

“Boo, I’ll call you once I’ve booked my plane ticket.” Lily Lark was shocked. “Have you finally come around?” Aqua Chronos was not done speaking, but the noise outside ruined her mood. At that point, John Frank and Will Lane must be throwing a celebration for Samara Queen. Aqua walked out of the washroom and wanted to head to the president’s office to hand in her resignation letter. But Samara saw Aqua and beckoned her over. She spoke cutely and sweetly, “Aqua, are you leaving alone again? Come over and have some fun with us!” Everyone in the room heard her. “No need. Have fun.”

Three years back, a crash wrecked Rhea's hearing—and the future she'd built her life around. At her lowest point, Eddie stayed by her side like a hero, pulling her out of the shadows. But the second she got her hearing back and thought she could finally tell him... she heard the truth: he'd planned the whole thing. For his beloved. So she could win. Yeah, he was already engaged. To that girl. Rhea didn't cry. Didn't scream. Just picked up her phone. "Grandpa, I'm ready. I'm taking back the Cliburn name. And I'm entering the international piano competition as your heir."

During a charity gala, my boyfriend bids on a pair of matching watches but gives one of them to his true love. The media excitedly capture the scene and ask, "You bought a million-dollar watch without even batting an eye, Mr. Loewe. You've been single all these years—is it time for you to make an official announcement on your relationship status?" Everyone off stage applauds him, and I join them. I give him my blessings for his so-called announcement. To make it up to me, he attends my birthday celebration. Yet he pushes me into the cake to make his true love happy. Unbeknownst to him, there's a steel rack in the cake to keep it steady. I end up bloodied and on the brink of death.

On the day of my seventh wedding anniversary, my husband's lover gave my son a pet cat. My pregnancy made me allergic to cat fur, and rashes appeared all over my body. Sensing that it might lead to a miscarriage, I told my son to return the cat. "I'm keeping it!" my five-year-old son, Zachary, protested. He pushed me and said, "I hate having you as my mom! I want Aunt Lynn to be my mom!" My husband, Quinton Locke, tore into me. "Why did you have to develop an allergy now, out of all times? Is your jealousy blinding you to the point where you won't even consider your son 's feelings? You're being unreasonable!" He carried Zachary up and left with the cat. They had eschewed me in favor of Lynn Shelbert, Quinton's lover and the 'apple of his eye'. I collapsed on the ground, watching as blood began to soak my pants. At that moment, I knew I had suffered a miscarriage. I felt an unimaginable pain while I was in the hospital. My husband and son went traveling with Lynn, resembling a happy family of three. Lynn sent me a message. [Do you know why Quinton married you even though he's hopelessly in love with me? Well, I wanted a son and a daughter, but I didn't want to bear the risks that come with pregnancy. It's a shame you had a miscarriage.] Despair engulfed me that very instant. I hired a lawyer to prepare the divorce papers and took a flight back to my hometown. My sole wish was to never see Quinton and Zachary again.

My daughter, Vivian Montiago, is born with a heart condition. To protect her, I decide to spend 200 million dollars on building a prestigious preschool for her in the company's park. I don't want her to be lonely, so I also decide to allow the other employees' children to attend the preschool for free to keep Vivian company. However, on the first day of preschool, Vivian's smartwatch alert keeps going off. When I rush over to the preschool, I find out that Vivian is all tied up and left to die under the hot afternoon sun. Her skin is red and blistering, and her lips are purple as she teeters on the edge of death. "Are you all blind? Call the ambulance!" I yell in anger, grabbing Vivian and rushing out of the place. However, Hailey Lester, my husband's secretary, gets in my way. "You seduced my husband and birthed an illegitimate child. How dare you try to get away without being punished?" she screams, slapping me hard in the face. "I'm telling you that this preschool is a gift to me and my son from Rhett! And you're not allowed to step out of this place without my explicit permission!" "Her life is in danger! We'll talk about that later!" I exclaim, not wanting to argue with her. However, she kicks me to the ground and says, "So what if his bastard daughter dies? He can have a daughter with me if he really wants one!" The company employees don't seem to care about Vivian's health condition at all. They point at me and say, "Ms. Lester is Mr. Montiago's beloved wife, and she also owns this place! You're nothing but a homewrecker trying to take advantage of the free preschool program. Get down and apologize at once!" Fine. Since everyone is as blind as my husband, Rhett Montiago, in realizing who the real deal is, I decide that I am not sparing a single one of them.

Do you believe that hate can turn into love? It may not be love at first sight, but indeed, love at first fight. Horizon Cole Scott, was a third year college student. She was a volleyball player who took up Business Administration and a transferee student in a prestigious school, East view Agape University (EAU). Horizon was a brave and competitive type of girl. She bumped into the world of Thorn Trevor Colins the most valuable basketball player of East view Agape University (EAU). He was arrogant and hot-tempered guy. He was a well-known guy, especially to all the girl students of EAU because of his undeniable charm and looks. Will Thorn and Horizon turn their hate into love? Let's see how Horizon will win the heart of the hot-tempered, good-looking and the most valuable basketball player of East view Agape University.

“ธันเดอร์” มาเฟียหนุ่มผู้ที่ฟาดผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มีวุฒิภาวะความเป็นผู้ใหญ่สูงพอตัว ผู้ชายพูดตรง ทำจริง เห็นผู้หญิงเป็นที่ระบายอารมณ์ จนกระทั่งมาตกม้าตายให้กับสาวแสบลูกมาเฟียเช่นกัน “บลิ๊ง” ลูกสาวคนโตของบรีสกับเฌอ(จากเรื่องรักพี่ชาย) หญิงสาวผู้ที่ไม่เคยกลัวใครนอกจากพ่อเท่านั้นเป็นลูกสาวคนโตที่โหดจนน้องๆแค่ได้ยินขื่อยังสยอง ความแสบไม่ต้องนับ เพราะเธอคนนี้มีมากกว่าที่คาดคิด จนกระทั่งมาเจอมาเฟียหนุ่ม เรื่องยุ่งๆก็เกิดขึ้นมากมายหลังจากนั้น “ใครเหนือใคร รอชม!!!”

“ไคล์อยู่มั้ย?” “นายอยู่ด้านในครับ แต่ว่า….” “ขอบใจนะ” หรรษาเดินตัวปลิวเข้าไปด้านในคลับหรู ก่อนเปิดประตูห้องVVIPเข้าไป เจอปาร์ตี้ของชายหญิงหลายคู่ ก่อนขาเรียวจะเดินตรงคว้าแก้วเหล้าเต็มแก้วแล้วหยุดที่หน้าชายหนุ่มนัยตาเย็นชา ซ่า!!!! แก้วเหล้าทั้งแก้วราดลงบนศรีษะของหญิงสาวที่กำลังนั่งคลอเคลียร์ชายหนุ่มตรงหน้าจนหญิงสาวคนนั้นกรีดร้องออกมา “กรี๊ดดดดดด” “สาระแน!! ไสหัวออกไปห่างๆ!” หรรษาเอ่ย “หรรษา!! เธอทำอะไร” ไคล์เอ่ย “มือมันลั่น” หรรษาเอ่ย “มานี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนลากแขนหญิงสาวออกจากห้องทันทีด้วยใบหน้าแสนน่ากลัว “ไคล์ หรรษาเจ็บนะ ปล่อยได้แล้ว” “เธอจะก่อเรื่องอีกนายมั้ย!” ไคล์เอ่ย “ใครใช้ให้นังนั่นมากอดนายก่อนละ” “เดี๋ยว! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเลิกรังควานผู้หญิงทุกคนรอบตัวฉันได้แล้ว!” ไคล์เอ่ย “งั้นก็เป็นอะไรกันซะซิ แค่นั้นก็จบ”หรรษาเอ่ย หรรษา แฝดน้องของกะตัญ จากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”

“ ถ้าเลือกเกิดได้ ก็อยากเกิดมาเหมาะสมกับเธอมากกว่านี้ ในฐานะที่ไม่ใช่พี่ชาย“ หนุ่มหล่อโสดมาดดี แววตามีแต่ความอบอุ่น ผู้ชายที่สุภาพและพูดเพราะคนนี้ เขาคือคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายมาตลอดชีวิต “พี่ไทจะไปไหนคะ? ไม่นอนที่บ้านเหรอคะ?” “คืนนี้พี่มีนัดวันเกิดเพื่อนครับ ว่าจะนอนที่คอนโด” “แล้วใครจะไปส่งน้องไปเรียนละคะถ้าพี่ไทไม่อยู่” “พี่บอกคุณพ่อไว้แล้วครับ พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปส่งหนูครับ” “ทำไมพี่ไทไปเที่ยวดึกๆได้ ทำไมหนูไปไม่ได้คะ ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ” “หนูยังเด็กนะโมลิน” “โตแล้วค่ะ โตจนมีแฟนได้แล้วค่ะ อุ๊บ!” “โมลิน ไหนพูดอีกทีซิว่ามีแฟน?” “อุ้ย! พี่ไทน่ากลัว ไปหาคุณแม่ดีกว่า” “เฮ้อ”