Sanaysay Tungkol Sa Aking Pamilya

Setengah kilo nasi aking untuk anakku adalah novel tentang kehidupan sebuah keluarga yang hidup digaris kemiskinan. setelah sang suami harus diberhentikan dari pekerjaannya, mereka benar-benar terpuruk. Dan mereka bekerja serabutan. Hardi, lelaki yang telah membersamainya selama hampir kurang kebih tujuh tahun bekerja sebagai kuli cangkul disawah. sedangkan Hanum tak pernah tinggal diam. Ia membantu mencari uang sebagai buruh cuci setrika dari rumah kerumah. Meskipun kehidupan mereka pas-pasan, namun keluarga mereka adalah contoh keluarga bahagia. selalu bersyukur dan tak pernah mengeluh sedikitpun. Mereka menjalani hari-hari dengan penuh kebahagiaan. Namun ... kebahagiaan Hanum tak berlangsung lama. Disinilah awal dari semua penderitaan yang dialami oleh Hanum dan kedua Anaknya ...! Penderitaan yang bagaimana yang dialami oleh Hanum ...? Yuk ikuti kisah selanjutnya ... !

Dans les coulisses d’un club privé de la ville, Elina, une stripteaseuse mystérieuse au passé brûlé, danse chaque nuit pour oublier les chaînes invisibles qui l’emprisonnent. Elle ne croit plus aux contes de fées, encore moins aux hommes. Mais tout bascule le soir où entre dans le club Aidan Volkhov, un alpha charismatique, dangereux, habitué à ce qu’on plie devant lui. Il n’est pas venu pour le spectacle. Il est venu pour elle. Entre eux, l’attirance est instantanée, sauvage, impossible à contenir. Aidan veut posséder Elina, corps et âme. Mais Elina n’est pas une soumise. Elle se débat, résiste, lutte pour ne pas se perdre. Pourtant, plus il l’approche, plus elle découvre que sous sa domination se cache une douleur ancienne, une solitude qu’elle reconnaît. Jeu de pouvoir, caresses interdites, nuits enfiévrées… Dans l’ombre des projecteurs, un lien naît. Mais quand le passé d’Elina refait surface et menace de tout détruire, Aidan devra choisir : la contrôler ou la protéger. Et Elina devra décider si elle est prête à appartenir… à un seul homme.

Le jour du divorce de Claire Leroux, une convention de divorce a fait sensation sur Internet.[En raison du dysfonctionnement sexuel de mon mari, il est incapable de remplir les obligations fondamentales et de me satisfaire]Cette nuit-là, Claire a été entraînée dans une voiture. L’homme lui a mordu les lèvres et lui a dit avec un regard féroce : « Que je sois dysfonctionnel ou non, tu pourras le vérifier ce soir. »Après le divorce, Claire s’est transformée en styliste internationale avec d’innombrables beaux hommes autour d’elle.En la voyant entourée de plus en plus d’hommes, cet ex-mari froid et indifférent ne pouvait plus rester les bras croisés. Quand il était libre, il allait la chercher. D’un ton autoritaire et doux, il a dit :« Chérie, rentre à la maison avec moi, d’accord ? »« Monsieur, l’amour tardif est aussi insignifiant que l’herbe. »« Tu as raison, mon amour ne vaut rien, mais je sais que j’avais tort, reviens... »

Shanala Arunika adalah gadis dengan hidup yang mengerikan. Di balik senyum ramahnya tersimpan pikiran yang kusut dan rumit. Dia tak akrab dengan ibu kandungnya. Sang ibu membencinya, lebih sayang pada kakaknya. Dia dapat trauma fisik dan mental semenjak kecil. Dia mencoba baik-baik saja meski hatinya runtuh setelah diusir sang ibu di usia 18 tahun. Dia hidup menyambung napas dari hari ke hari. Saat usianya 19 tahun, dia berhasil menjadi pramugari maskapai nasional, Nusantara Airlines. Hidupnya mulai terasa indah dan bermakna. Bahkan, dia memiliki kekasih seorang pilot bernama Ganta. Namun, semua berubah saat orang-orang dari masa lalunya mulai muncul lagi. Sang kekasihpun mulai berubah. Sanggupkah dia tertabrak badai kedua kehidupannya? Seberapa kusut dan mengerikannya hidup Shanala? Bagaimana jati dirinya sampai sang ibu membenci Nala mati-matian? Adakah seseorang yang menolongnya? Adakah pahlawan yang akan mengentaskan kesedihannya?

Dalawang buwan ng mamatay ako, napagtanto ng mga magulang ko na nakalimutan nila akong iuwi mula sa lakad nila. Naiinis na sumimangot at sumigaw ang ama ko. “Dapat siyang maglakad mag-isa mismo. Kailangan ba niya talaga itong palakihin?” Ang kapatid ko, na mayabang, ay binuksan ang chat namin at nagpadala ng emoji, kasama ng message. [Mamatay ka na dyan. Sa ganitong paraan. Kami ni Scarlet ang maghahati sa pamana ni Lola.] Wala siyang natanggap na sagot. Habang malamig ang ekspresyon, nagsalita ang nanay ko, “Sabihin mo sa kanya na kapag nagpakita siya sa kaarawan ng lola niya sa tamang oras, hahayaan ko na ang pagtulak niya kay Scarlet sa tubig.” Hindi sila naniniwala na hindi ako nakaalis ng gubat. Matapos maghukay ng malalim, nakita nila sawakas ang mga buto ko.

« Il n'est pas à toi ! » affirme-t-elle d'un air assuré et inébranlable. « De qui est-il l'enfant, alors ? » je m'interroge, mon regard se posant sur le garçon aux yeux bleus perçants comme les miens. Céline plisse les yeux, les mains serrées. « Il est à moi ! » « Et son père ? Qui est-il ? » Je baisse les mains paresseusement et la regarde intensément. « Ce ne sont pas tes affaires. » dit-elle sur la défensive. « Ça veut dire qu'il est à moi et que je le prends », conclus-je avec un sourire et je passe devant elle pour aller chercher l'enfant qui s'assoupit déjà. « Non, non, non ! » scande Céline en me barrant le passage. « S'il vous plaît, ne le prenez pas. Je vous en supplie ! » **** Après avoir réalisé qu'elle était enceinte, ce qui ne faisait pas partie du contrat qu'elle avait passé avec le milliardaire Bryan Martinez, Céline a quitté son manoir avant la fin du contrat. Lorsqu'ils se retrouvent et qu'il découvre le secret qu'elle lui cachait, il décide de la punir en prenant la garde de l'enfant. Que se passera-t-il lorsque le bébé voudra sa mère près de lui ? Ces retrouvailles permettront-elles de raviver l'amour qui les unissait avant son départ ? Quelle douceur la vengeance de Bryan apportera-t-elle à Céline ?

Ang ampon ng aking ama ay ikinulong lamang sa masikip na storage closet nang halos labinlimang minuto, ngunit tinalian niya ako at itinapon sa loob bilang parusa. Tinakpan pa niya ang ventilation gamit ang mga tuwalya. "Bilang nakatatandang kapatid ni Wendy, kung hindi mo siya kayang alagaan, marapat lamang na maranasan mo rin ang takot na naramdaman niya,” seryoso niyang sabi. Alam niyang may claustrophobia ako, ngunit ang aking mga desperadong pakiusap, ang aking matinding takot, ay sinagot lang ng malupit na sermon. "Magsilbi sana itong aral sayo para maging mabuting kapatid." Nang tuluyang lamunin ng kadiliman ang huling hibla ng liwanag, nakakaawa akong nagpumiglas. Isang linggo ang lumipas bago muling naalala ng aking ama na may anak pa siyang nakakulong at nagpasya siyang tapusin na ang aking parusa. "Sana'y naging magandang aral sa iyo ang isang linggong ito, Jennifer. Kung mangyayari pa ito muli, hindi ka na pwedeng manatili sa bahay na ito." Ngunit kailanman ay hindi niya malalaman na matagal ko nang nalanghap ang aking huling hininga sa nakakasulasok na silid na iyon. Sa kadiliman, unti-unti nang nabubulok ang aking katawan.

Sa mundo ng mga diwata, kapag may taong nakasabay nila sa oras kung kailan sila isinilang ay itinuturi nila itong kakambal. Magkaiba man ng mundo, nakagisnang buhay ay hindi pareho pero sa paniniwala ng diwata kakambal niya ito. Siya ay si Alea, isang tao na laging dinadalaw ng kakambal niyang diwata. Ngunit pilit silang inilalayo sa isa't-isa kaya lumaki silang hindi nagkakasama. Lumipas ang maraming taon at hindi na rin nagpapakita ang kambal nitong diwata. Ngunit nang dumating ang nalalapit na panglabing-walong taong kaarawan nila ay muli itong nagparamdam at nagpakita. Siya ay si Avaleighra, ang kakambal niyang diwata.

Walang perpektong pamilya, alam ko iyon. Away-bati. Tampuhan. Pagtatalo. Normal na tagpo ang mga iyon sa tahanan ng sinumang mag-asawa. Wala kaming ipinagkaiba ni Gavin pero kampante ako sa pagmamahal na ibinibigay ng asawa ko. Naniniwala akong sa kabila ng kawalan namin ng anak ay sa akin pa rin siya laging umuuwi. Ako pa rin ang nagmamay-ari ng mga salitang hangad na marinig ng karamihan sa mga babaeng nangangarap ng matinong kabiyak. Pero ang lahat ng bagay ay kumukupas nga ba pati ang pagmamahal? Sa araw ng wedding anniversary naming ay ginimbal ako ng kataksilan ng asawa ko. Gusto ko sana siyang sorpresahin pero ako ang ginulat niya sa annulment paper na nilapag niya para pirmahan ko. Bumagsak ang aking mundo at sa sobrang desperasyon ay naisip kong magpakamatay. Pero imbis na magawa ang gusto ay natagpuan ko ang sariling pinipigilan ang lalaking nakasampa rin sa railing ng tulay at gusto ring tumalon tulad ko. Sa pagtatagpo naming dalawa, umusbong ang damdaming kinatatakutan ko na kung ang bilyonaryong kapitan ay handa akong samahang mahiga kahit sa mga tinik sa kama?

Pendant huit ans, j'ai été le secret d'Alpha Adrian. Il a fallu attendre le centième anniversaire de son grand-père pour qu'il accepte enfin de ramener notre fils, Gauthier, et moi dans la meute. Il m'avait juré que les Anciens avaient finalement donné leur bénédiction. Notre fils, surexcité, sautait sur le lit en brandissant sa médaille de champion, celle qu'il avait gagnée lors du tournoi junior de combat. Il s'était battu bec et ongles, juste pour rendre son père fier. Mais à peine avions-nous posé le pied sur le domaine de Boisnoir… qu'on l'a vu. Adrian, dans les bras d'une louve blonde, l'embrassait à pleine bouche. Avec un sourire aux lèvres, il nous l'a présentée : « Ma compagne, Sophia. » Gauthier s'est précipité vers lui, furieux, tendant le doigt vers la marque de morsure bien visible sur mon cou. « C'est la marque que Papa a faite à Maman ! Vous la voyez tous, non ?! » Le Chef des Anciens s'est avancé. Il a à peine jeté un regard, puis a lâché un ricanement glacial : « Une astuce de magie de sang, rien de plus. Ça peut imiter une odeur, mais jamais la connexion d'âme d'un vrai lien d'âmes-sœurs. N'importe quel loup expérimenté s'en rend compte au premier coup d'œil. » Je me suis tournée vers Adrian, paralysée, incapable de bouger. Lui, il m'a ignorée… et a caressé doucement la vraie marque sur le cou de Sophia, qui brillait d'un éclat argenté sous la lumière de la lune. « La meute de Boisnoir n'acceptera jamais une sang-mêlé incapable de se transformer, » a-t-il dit froidement. « La seule digne de se tenir à mes côtés, c'est Sophia. » Je l'ai regardé… et un rire amer m'a échappé. Penser que j'avais réprimé mon propre sang Royal Alpha… pour un homme pareil.