Story Picture

My name is Daniella Limebear. In my past life, my long-lost younger sister, Heidi Limebear, returns home. On her very first day back, I hear the faint whispers of her heart: "At the riverside, I saw the other kids learning to swim with their dads… I wish I could join them." The next day, I drive Heidi to the clearest stretch of river in the countryside. I teach her to float and paddle, guiding her hands with mine. Without warning, she lets out a scream and disappears beneath the water. I plunge into the river, fighting against the current to reach her. Suddenly, she clutches my arm and pulls me under. With the last of my strength, I push her toward the shore. Water fills my lungs, and darkness swallows me. Amid the piercing wail of the ambulance siren, Heidi curls into our mother's arms, tears streaking her cheeks. Mom slaps me across the face. In Dad's eyes, there is only utter disappointment. "Heidi has already endured so much while she was gone for ten years! I can't believe you would try to drown her the moment she comes home!" he snaps. I stand frozen, unable to defend myself. Shortly after the incident, a group of troublemakers just outside the school gates corners Heidi. Once again, I "hear" her cries of despair echoing in my mind: "He said if I don't meet him tonight, he'll set our home on fire! Daniella, please save me! You're the only one who can." The moment I arrive at the scene, I'm immediately surrounded by a group of thugs. With cruel, mocking smiles, they close in from all sides. "Don't blame us. Your precious younger sister paid us five thousand dollars to kill you." "She claimed that once you're out of the picture, the billion‑dollar inheritance goes straight to her." Just as I begin to suffocate, I notice Heidi standing not far away. Her face remains perfectly calm and composed. When I open my eyes again, I realize I've returned to the day she was found and brought home. Once more, her inner voice echoes in my ears: "I really want to swim… I wish Daniella would take me."

Even though I was the one who broke my ribs in the car accident, my boyfriend Jared decided to take care of his drunk ex-girlfriend instead. When I called to ask him to spend time with me in the hospital, he berated me. “Why are you so clingy? Can’t you tell that Isabelle needs me right now? “You’re a nurse, aren’t you? What, you can’t even take care of yourself now?” Heartbroken, I suggested we break up, only to be met with anger. “I was going to propose to you, you know? Considering how influential my family business is, I need to make sure I choose my wife wisely. “Today was a test to see if you have what it takes to be the next Mrs. Carter. I thought you would be independent and selfless. I expect my future wife to have my back no matter what. “Look at yourself now. You can’t even take care of yourself over something so insignificant! I’m disappointed, Charmaine.” The next day, he posted a picture of himself and his ex-girlfriend on social media. The image’s caption was targeted at me: [You’d better think twice and apologize, Charmaine, or I’ll just date someone else.] I did not apologize. I had had enough of him, so I left the city. Three years later, I saw him again in the lobby of the Financial Tower. I was wearing a heavy onesie costume and sporting a full face of cosplay makeup, while he was wearing an expensive suit and had Isabelle hanging delicately from his arm. He recognized me immediately and laughed. “I knew you never moved on from me, Charmaine! Does it hurt to know I’ll be marrying someone else? “That’s what you’re doing here, right? You’re trying to cosplay as my favorite Marvel character to get my attention. “Maybe I’ll consider taking you back if you kneel and apologize.” I did not deign to reply. I had indeed loved him once upon a time, but today was my son’s birthday, and the cosplay was my surprise for him...

After landing a major project for the company, I receive a ring from my girlfriend, Kiera Ripley. I happily share a picture of it on my socials, thinking she was finally going to announce our engagement. But Kiera's newly hired assistant, Trevor Horton, suddenly slaps me hard and overturns my entire work desk. "You're a director, for God's sake! Don't you feel the least bit ashamed, stealing the present my wife gave me?" Trevor snaps. Not only does Kiera not retort to Trevor's words, but she even says I am not fit for my position as director of the tech department. She then announces to all the staff that Trevor will be taking over the project I just secured for the company. Only then do I realize that the person Kiera wants to publicly announce as her boyfriend isn't me, but Trevor instead. All the staff immediately raise their phones to record me, enjoying the spectacle that is my misfortune. But instead of getting angry, I shove my nametag into Trevor's hands and say, "Since Mr. Horton will be taking over the project, you can take over my position as director as well. I wish you two a long and happy life together!"

During a charity gala, my boyfriend bids on a pair of matching watches but gives one of them to his true love. The media excitedly capture the scene and ask, "You bought a million-dollar watch without even batting an eye, Mr. Loewe. You've been single all these years—is it time for you to make an official announcement on your relationship status?" Everyone off stage applauds him, and I join them. I give him my blessings for his so-called announcement. To make it up to me, he attends my birthday celebration. Yet he pushes me into the cake to make his true love happy. Unbeknownst to him, there's a steel rack in the cake to keep it steady. I end up bloodied and on the brink of death.

“ไคล์อยู่มั้ย?” “นายอยู่ด้านในครับ แต่ว่า….” “ขอบใจนะ” หรรษาเดินตัวปลิวเข้าไปด้านในคลับหรู ก่อนเปิดประตูห้องVVIPเข้าไป เจอปาร์ตี้ของชายหญิงหลายคู่ ก่อนขาเรียวจะเดินตรงคว้าแก้วเหล้าเต็มแก้วแล้วหยุดที่หน้าชายหนุ่มนัยตาเย็นชา ซ่า!!!! แก้วเหล้าทั้งแก้วราดลงบนศรีษะของหญิงสาวที่กำลังนั่งคลอเคลียร์ชายหนุ่มตรงหน้าจนหญิงสาวคนนั้นกรีดร้องออกมา “กรี๊ดดดดดด” “สาระแน!! ไสหัวออกไปห่างๆ!” หรรษาเอ่ย “หรรษา!! เธอทำอะไร” ไคล์เอ่ย “มือมันลั่น” หรรษาเอ่ย “มานี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนลากแขนหญิงสาวออกจากห้องทันทีด้วยใบหน้าแสนน่ากลัว “ไคล์ หรรษาเจ็บนะ ปล่อยได้แล้ว” “เธอจะก่อเรื่องอีกนายมั้ย!” ไคล์เอ่ย “ใครใช้ให้นังนั่นมากอดนายก่อนละ” “เดี๋ยว! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเลิกรังควานผู้หญิงทุกคนรอบตัวฉันได้แล้ว!” ไคล์เอ่ย “งั้นก็เป็นอะไรกันซะซิ แค่นั้นก็จบ”หรรษาเอ่ย หรรษา แฝดน้องของกะตัญ จากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”

“ ถ้าเลือกเกิดได้ ก็อยากเกิดมาเหมาะสมกับเธอมากกว่านี้ ในฐานะที่ไม่ใช่พี่ชาย“ หนุ่มหล่อโสดมาดดี แววตามีแต่ความอบอุ่น ผู้ชายที่สุภาพและพูดเพราะคนนี้ เขาคือคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายมาตลอดชีวิต “พี่ไทจะไปไหนคะ? ไม่นอนที่บ้านเหรอคะ?” “คืนนี้พี่มีนัดวันเกิดเพื่อนครับ ว่าจะนอนที่คอนโด” “แล้วใครจะไปส่งน้องไปเรียนละคะถ้าพี่ไทไม่อยู่” “พี่บอกคุณพ่อไว้แล้วครับ พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปส่งหนูครับ” “ทำไมพี่ไทไปเที่ยวดึกๆได้ ทำไมหนูไปไม่ได้คะ ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ” “หนูยังเด็กนะโมลิน” “โตแล้วค่ะ โตจนมีแฟนได้แล้วค่ะ อุ๊บ!” “โมลิน ไหนพูดอีกทีซิว่ามีแฟน?” “อุ้ย! พี่ไทน่ากลัว ไปหาคุณแม่ดีกว่า” “เฮ้อ”

นิยายเซ็ต มาเฟียบ้านปีกซ้าย “ ไคเดน ” ชื่อนี้ที่มามาพร้อมกับภาพของมาเฟียหนุ่มรูปหล่อ และเจ้าชู้เสน่ห์แพรวพราว แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวและความนิ่งเมื่อเขาอยู่ต่อหน้าคนที่ไม่ถูกใจ “ เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกผม ผมมีเมียที่ไหนแม่” “ ไม่ใช่ลูกมึงเลยสิ หน้าตาถอดแบบมึงมาเป๊ะ ไปทำผู้หญิงท้องตอนไหนมา” หรรษาที่ยืนกอดอกพร้อมกับไคเดน เบื้องหน้ามีเด็กหญิงน่าตาจิ้มลิ้มยืนอยู่ “ ผมไม่รู้แม่” “ มันน่าฟาดให้หัวแตกเลยดีมั้ย!!!” “เฮ้ยๆ อย่านะแม่ ผมไม่รู้จริงๆ คู่นอนผมมีเป็น 10 เป็น 100 ป้องกันทุกรอบ” “ ถุงยางอนามัยมันเสื่อมคุณภาพหรือไง ป้องกันยังไงมีเด็กหน้าตาเหมือนมึงอย่างกับย้อนเวลามายืนอยู่ตรงนี้เนี่ย!!” เสียงของหรรษาผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น “ ก็ผมไม่รู้จริงๆแม่” “ มึงไปหาคำตอบมา ไม่งั้นแม่จะฟาดที่หัวแตกเลย!!”

"ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักเธอ ทั้งๆที่เธอก็ชอบหนีฉัน" "นิวก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักจักรคนเดียว ทั้งๆที่จักรก็ใจร้ายมากเหมือนกัน"

“เขต ปล่อยเนียร์นะ เจ็บ!!” “นี่ไง อาณาเขตที่เธออยากได้นักหนา!! นี่ไงซาเนียร์!!!” “เนียร์ ไม่ได้…ฮึก! ปล่อยนะ!!” “วันนั้นเธอเสนอตัวมาให้ฉันเอาถึงห้อง!! ยังบอกว่าไม่ใช่หรือไง!!!” เพียะ!!!!! ฝามือเล็กๆของซาเนียร์ฟาดลงบนหน้าหล่อๆของอาณาเขตเต็มแรง “เขตเคยฟังเนียร์มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ฮึก!” “คงเกิด!! เกิดอยากได้ฉันจนตัวสั่นไง!” “ว่าไงนะ” “เธอจำไว้ ว่าเธอกล้าทำฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!” “……” ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดของหญิงสาวไปด้วยความโมโห เขาเจ็บเจียนตายสาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอ ความรักของเขาต้องพังลงจนไม่เหลือชิ้นดี