Truque Para Tratar

Después de ocho años de matrimonio, Marcos Ruiz y yo éramos cada vez más sincronizados. Él compró una villa para su “amiga de infancia” y me mintió diciendo que estaba de viaje de negocios, y yo lo creí. Le pedí que firmara el acuerdo de divorcio y le mentí diciendo que se trataba de un acuerdo de transferencia de propiedad inmobiliaria, y él también lo creyó. Queda un mes de período de reflexión para obtener oficialmente el certificado de divorcio, y yo tengo justo tiempo para borrar todo lo relacionado con nuestros ocho años.

Quando eu estava sendo despedaçada viva, usei minhas últimas forças para ligar para o meu irmão. No instante em que minha consciência quase se apagava, ele atendeu o telefone, mas sua voz estava cheia de impaciência: — De novo? O que foi agora? — Mano… me salva… Antes que eu terminasse a frase, ele me interrompeu friamente: — Você arranja problema todo dia? No fim do mês é a festa de formatura da Marina. Se você não aparecer, eu mesmo te mato! E desligou sem hesitar. A dor me consumiu até eu fechar os olhos para sempre. As lágrimas ainda escorriam pelo canto do meu rosto. Mano, você não precisa me matar. Eu já estou morta.

Handang isakripisyo ni Agathe Clementine Capucine ang lahat para sa kanyang ina. Napilitan siyang makipagkasundo kay Gunther Percival Silvestri, ang tagapagmana ng pinakamayamang pamilya na namuno sa Stonewood City sa loob ng maraming siglo, dahil nasa panganib ang buhay niya at ng kanyang ina. Maliban sa pagpapagamot ng kanyang ina at maligtas ang kanyang buhay, inisip niya kung ano pa ang maaaring mangyari. Hindi niya inaasahan, gayunpaman, na sa gabing iyon, siya ay ikakasal kay Gunther at magpapanggap bilang kanyang tapat na asawa habang pumipirma ng kontrata para gawing pormal ang kanilang pagsasama. Nag umpisang maguluhan si Agathe habang lumilipas ang mga buwan. Nakikipaglaro pa ba siya, o nakahanap na ba ng paraan si Gunther para makuha ang wasak na puso niya?

Eu fui forçada a trocar meu coração com o primeiro amor do meu marido. Depois disso, morri no corredor do hospital particular que ele mesmo criou. Antes de eu morrer, meu filho de seis anos, Otávio Júnior, chorou e implorou a pai dele três vezes. Na primeira vez, Otávio segurou a mão daquele homem e disse que eu estava vomitando sangue. Ele riu com desprezo: — Dessa vez ela finalmente aprendeu algo, até ensinou você a mentir. Em seguida, ele mandou os seguranças expulsarem Otávio do quarto. Na segunda vez, Otávio agarrou a manga de sua camisa e disse que eu estava delirando de dor. Ele franziu a testa: — É só uma troca de coração. Os médicos já disseram que ela não vai morrer. Mais uma vez, os seguranças puxaram Otávio para fora. Na terceira vez, Otávio se jogou no chão, segurou firme a barra da calça dele e chorou dizendo que eu já estava inconsciente. Dessa vez, ele perdeu a paciência. Ele agarrou Otávio pelo pescoço e o jogou para fora do quarto: — Eu já disse que Heloísa Dias não vai morrer. Se você vier aqui incomodar o descanso da Bianca Nunes de novo, eu juro que vou expulsar vocês dois deste hospital. Desesperado para me salvar, Otávio penhorou seu escapulário, algo que ele considerava um tesouro, para uma enfermeira: — Tia, eu não quero viver cem anos. Só quero que minha mamãe continue viva. A enfermeira aceitou o escapulário e se preparou para me transferir para o último quarto disponível. Mas o primeiro amor do meu marido, Bianca, bloqueou a porta com seu cachorro no colo e disse: — Sinto muito, garotinho. Seu pai está preocupado que eu me sinta sozinha sem o meu cachorro. Este quarto foi reservado para meu cachorro.

Hanggang saan mo kayang ipaglaban ang sarili mo matapos kang lokohin ng lalaking minahal mo nang buo? Para kay Araceli Gonzalo, sapat na ang isang sagot: hanggang sa dulo. Wala siyang pakialam kahit masunog pa siya sa sariling laro, basta makaganti lang. At kung ang paraan para saktan ang ex niya ay ang makasama ang uncle nito gabi-gabi, handa siyang tumawid sa bawal.

Limang taon ang lumipas mula nang magkalamat ang pangako nilang panghabambuhay—pag-ibig na nauwi sa paglayo at pagdurusa. Ngayon, muli silang nagtagpo. Mapapawi kaya ng panahon ang sakit ng nakaraan, o mananatili itong sugat na hindi na maghihilom? Para kay Angela, tapos na ang kanilang kwento, kwentong ayaw na niyang balikan pa. Pero para sa bilyonaryo, “As long as it’s you, there will be more chances.”

Dua belas abad sebelum tahun kelahiran juru selamat (Masehi), tanah Yunani mengalami kekacauan. Negeri para Dewa menyambut era kejatuhan. Banyak kekacauan dan kesenjangan masyarakat terjadi di seantero negeri, para saudagar dan kaum aristokrat saling berebut tanah serta suara rakyat demi kekenyangan pribadi. Jeritan para korban dari rakyat jelata pun kian meronta-ronta, memohon kepada sang Dewa sejati, untuk sekali lagi menjadi hakim adil atas kebejatan manusia biadab yang telah bersikap semena-mena memutus tali kemanusiaan. Dalam hiruk pikuk kekacauan zaman, muncullah kesatria agung bak jelmaan Dewata sejati. Kesatria muda dengan membawa kedua senjata kembar, melambangkan gerakan keadilan. Para aparat pemerintahan di berbagai negara kota di Yunani kerap memusuhi karena menjadi ancaman yang dapat menggulingkan reputasi mereka, mereka menyebut kesatria itu sebagai perampok. Melalui berbagai rintangan, langkah kaki sang kesatria tetap berlanjut sampai negeri Yunani selangkah mengintip cahaya terang benderang, era baru kehidupan manusia. NB: Cerita ini hanya fiksi, penempatan sejarah hanyalah setting zaman belaka.

Para kay Margarette Martha Graciano, tama nang minsang nabaliw siya para sa pag-ibig. Tumigil ang mundo niya para sa pagmamahal na ngayo'y pinaniniwalaan niyang hindi para sa kaniya. Kinalimutan niya na ang batang puso, ang batang puso na umibig nang husto sa lalaking unti-unti niya nang kinalimutan. Ngunit sa pagbabalik sa lugar kung saan nais niyang lumagay na sa tahimik, ay siya ring pagbabalik ng taong takot siyang sirain ulit ang mga pader na matayog niyang itinayo para sa kaniyang sarili. Timothy Ian Lawrenceville, Margarette's greatest first love, heartbreak, and her biggest downfall. Kailanganmay hindi na niya lilingunin ang lalaki. Ngunit hinding-hindi na nga ba babalik pa kung may malaking sugat na naiwan sa mga puso nila? Paano kung ang pag-ibig na mismong gustong kalimutan ay may marka ng kahapong patuloy na bitbit ni Margarette. Ang kanilang anak, ang batang inalagaan niya ng ilang taon, pinuno ng pagmamahal at aruga ay nagnanais din ng kalinga ng isang amang ipinagkait ni Margarette rito dahil sa kaniyang poot dahil sa paniniwalang nagtaksil ang lalaki sa kaniya. Wala nga ba talagang pangalawang pag-ibig at pagkakataon, o sadyang hindi naman talaga ito nakalimutan kahit lumipas ang panahon. It marked, a mark that would not fade easily. A Mark that lasts forever.

For matured readers only (TAGLISH) "Akala ko sapat na ang salitang I love you para umabot tayo hanggang dulo..." Galing sa sawing pag-ibig si Marion. Kinse palang siya nang unang umibig. Naging masalimuot ang buhay niya sa murang edad dahil sa kapusukan at katigasan ng ulo. Nagresulta para matakot siyang magmahal dahil naging sugatan ang puso niya. Pero makalipas ang ilang taon heto at nagbabalik ang sumugat sa puso niya. Si Shin Dela Vega. "Oo nagkamali ako, nasaktan kita. Hindi rin kita naipaglaban noon, pero gusto kong malaman mo na ikaw pa rin ang mahal ko hanggang ngayon at gusto kong itama ang lahat, all I need is a second chance Marion..." pakiusap ni Shin. Pero may isang humihingi ng pagkakataon na lingunin niya. "Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba. Manhid ka ba? Hindi mo ba nakikita na palagi akong nasa tabi mo kahit noon pa. Hindi kita iniiwan at kaya kitang ipaglaban kanino man. Hinihintay ko lang na bigyan mo ako ng pagkakataon na mahalin ka para maramdaman mong karapat-dapat din ako sa puso mo," pag-amin ni Grant Tyler sa kanya. Nalilito ang puso niya. Sino ang dapat niyang piliin? Magbibigay ba siya ng ikalawang pagkakataon para kay Shin, ang taong minahal niya o susubukan niyang muling buksan ang puso para kay Grant Tyler?

Me casei com Sérgio, o filho mais velho da família Lima, um renomado obstetra. Minha melhor amiga, Vanessa, se casou com Valentino, o filho mais novo, que era presidente de uma grande farmacêutica. No meu aniversário, a amada do meu marido me mandou um gato morto, me causando um choque que desencadeou um parto prematuro. Vanessa me levou ao hospital, onde sofri uma embolia amniótica. Nenhum médico sabia o que fazer, e quando pedi ajuda ao Sérgio, ele respondeu com desprezo: — Só porque faltei no seu aniversário, já vem se fazer de vítima e inventar mentira? O cachorro da Alícia vai parir, preciso estar presente e não tenho tempo para drama! Vanessa me operou e salvou minha vida, mas meu filho foi para a UTI. Ela ligou para Valentino pedindo um remédio especial, e ele respondeu: — O cachorro da Alícia tá mal depois do parto, estou aqui fazendo caldo para ele. Sério, vocês duas são iguais e sempre arrumaram confusão. Acham que só existo para lidar com crise de ciúmes. No fim, meu filho morreu. E com ele, toda a minha esperança. — Vanessa, decidi que quero me divorciar. — Se você vai terminar, eu também vou. Homem que não presta não merece esposa! Quando finalmente falamos do divórcio para Sérgio e Valentino, eles entraram em pânico.