Udd Oo

There are three ways on how to describe the Famous bachelor businessman Adam Niccoli Harris. Ruthless , intimidating and serious. While Calla DI Magiba is jolly , quirky , and blunt. Mag-kaibang mag-kaiba ang personality nila maski ang mundong ginagalawan nila. Adam is a billionaire while Calla is a Low life princess without Kingdom. In short isa siyang hampaslupa. Calla needs to find a job. Dahil ang magaling niyang evil step-mother ay pinalayas siya sa bahay ng kanyang ama. Simula ng mamatay ang kanyang biological father ay naging malupit na ito sakanya. Maski ang bruha niyang step-sister ay hindi na iba sa ugali ng Ina nito. So she went to manila trying to find her luck. But what if instead of finding a job, she found a handsome prince whose desperate to have a girlfriend para sa mana nito ? Will there upside world collided ? "Be my girlfriend Calla Di Magiba ! " Adam's serious voice said. "Kese nemen adam --- " "Just answer me. Damn it ! "He's voice roared in anger. "Ayy grabe siya o ! Oo na , sige na ! " Wanted perfect girlfriend!

Galing ako sa mayamang pamilya. Pero hinde ko ikinasaya ang maging mayaman. Alam nyo kung bakit?. Basahin nyo ang bawat chapters at malalaman nyo ang sagot dyan. Isa lang akong medyo madaldal and medyo tamad mag basa and sweet and mapang asar na girl hihi. Oo medyo lang kaya wag kang umangal baka sampingilin kita tsk!!. Joke lang hehe. Isama na din natin ang pagka pilosopi ko hehe. At medyo lutang din. Medyo malambot din ulo ko!!. Nag sasabi lang ako ng ugali ko. Nag aaral ako sa isang unibersidad na nag ngangalang SCU(south campus university) I'm 19y/o naka tira sa lupa hehe. Char lang. * At merong hinde ko inaasahang mangyari sa buhay ko as in talaga. Kinasal ako nang hinde ko alam. Dahil nga sa tamad akong mag basa kaya pirma na lang ng pirma ng kung ano anong documents. At ito ang napala ko. Aksidenteng naikasal ako sa isang business man or tawagin nadin natin siyang CEO. Na masungit. Medyo lang hah!!. At meron din naman syang ka sweetan minsan mwehehe. Sa totoo lang talaga random yung reaction nya. At ito yun!. Angry. Sad. Happy.(minsan nga lang pag nasa mood sya) Hayst tagalugen nalang natin. Alam kong nahihirapan mag english si author. Right author?. (A/n: Tama ka, kaya wag mokong pahihirapan dito!! ) Oh wag nagagalit author baka high bloodin ka nyan eh haha. (A/n: oks lang yan mahaba haba pa naman pasensya ko sayo!!) Ang OA mo author haha!!. Okay. Balik tayo sa sinasabi ko ayaw kong ma istress si author baka hinde nya matuloy tong kwento ko eh huhu. * So ayun na pala lahat ng reaction nya wala na palang iba hehe. * At alam nyo bang hinde lang sya basta basta isang business man!!. Isa din syang...... Isa..... Syang..... Halaaaaaa...... MAFIA BOSS!!

"You're breaking up with me kasi sa tingin mo mas magaan? Ganoon ba iyon?" ang mahinahon pero puno ng hinanakit na tanong-sagot sa kanya ni Uriel. Sinubukan niyang magbuka ng bibig para magpaliwanag pero walang anumang salita siyang naibulalas kaya nagpatuloy ang binata. "Kasi wala pa tayong isang taon kaya iniisip mong hindi pa kita ganoon kamahal?" noon na galit na napatayo si Uriel. "Very childish, and I should tell you, that was the most bullshit excuse that I have ever heard!" ang galit na sagot ni Uriel na tila ba hindi narinig ang sinabi niya. Malakas na sampal ang pinadapo ni Therese sa pisngi ng binata dahil doon. "Sa tingin mo madali ito? Ginagawa ko ito para sa'yo!" "Really?" ang binata na mapait pang tumawa. "para sa'kin o para sa sarili mo?" "How dare you!" si Therese na muling napaiyak. "Well same here! Bakit sa tingin mo ba may magbabago sa kundisyon mo kapag inalis mo ako sa buhay mo?" "Tumigil ka!" "No! Hayaan mo akong magsalita okay? You've done too much talking already so I guess it's my turn now!" Natigilan si Therese sa nakita niyang magkahalong galit at paghihirap sa mukha ni Uriel kaya hindi siya nakapagsalita at umiiyak na pinakinggan ang lahat ng sinabi ng binata. "Masakit oo, at ako mismo natatakot na ngayon palang. But I'm not like you. Kasi kahit natatakot ako at nahihirapan, sinusubukan ko paring ihanda ang sarili ko. Pinag-aaralan kong tanggapin ang lahat. Kasi gusto kong maging masaya ngayon, habang nandito ka pa, habang kilala mo pa ako," ani Uriel na tuluyan na nga ring napaiyak. "Simple lang naman ang gusto ko, bigyan mo ako ng role sa buhay mo, kahit maliit lang," ang pagpapatuloy nitong pakiusap saka nagpahid ng mga luha. "U-Uriel," aniyang isinubsob ang mukha sa palad saka napahagulhol.

    “Because you’re a daughter of a Mafia Lord. You are the heiress of Blackheart Empire. Our duty is to protect you. That’s why you can never leave from our side.” ……     Jaymee Santillo- Eighteen years old, maganda mala-british ang maamong mukha, mabait sa kabila ng pagiging short-tempered. Ang higit sa nakakabilib sa dalaga ay sanay ito sa hirap ng buhay.    Mula nang mamatay ang kanyang ina, naging mag-isa na lang sa buhay si Jaymee. May kamag-anak man, ngunit sa hindi niya malaman na dahilan ayaw sa kanya ng mga ito.     Ang akala ni Jaymee na panaginip lang ang lahat ng nangyayari ay hindi pala.      Ay hindi na pala ito panaginip. Bangungot! Oo bangungot! Sino ba naman ang gugustuhin na maging instant Mafia Heiress? ABER?!     And being a heiress na kailangang protektahan, hindi naging madali kay Jaymee ang lahat. Lalo na ang pagkakahulog ng damdamin niya sa masungit at gwapong protector and instructor niya.    Si KC. Ang lalakeng magpapatibok ng kanyang puso.     Malalabanan kaya ni Jaymee ang nararamdaman para sa lalakeng kapatid lamang ang turing sa kanya?      Gusto niya lang naman maging masaya, ngunit paano niya naman gagawin yun kung masaya rin si KC sa iba?     Lilisanin na lang ba niya ang Blackheart Empire para hindi na masaktan? O mananatili siya para sa kanyang kaligtasan? 

Unang araw sa trabaho ni Jean at hindi niya inaasahan na ang nakaaway pala niya sa shop ng kaniyang kaibigan ay ang magiging boss pala niya. “Good morning Ms. Jean Salazar! Remember me?” Sarkastikong sabi nito. At ako naman ay halos manigas sa kinatatayuan ko! At parang gusto ko na lang bumuka ang lupa at lumubog dito! Di ako makapag salita dahil parang walang lumabas na boses sa lalamunan ko, pinagpapawisan ako kahit ang lamig naman sa loob! Napakurap naman ako at tumikhim bago nagsalita. “Huh? Ah ehem,  g-good m-morning sir! I'm Jean Salazar sir! Nice to meet y-you!” "You can sit down Ms. Salazar baka sabihin mo wala akong manners?” sir Sandrex. “Po? si-sige po sir, t-thank you!” utal-utal kong sagot. “So Ms. Salazar, alam kong nagulat ka sa nalaman mo! Right? Na ang gago palang nakabungguan mo kahapon ay ang magiging boss mo ngayon!” sir Sandrex “S-sir! I...” “Ssshhh, Ms. Salazar don't worry I don't mix personal matters in my business!” sir Sandrex. 'Lord! Please gawin mo na kong invisible ngayon!' Binubulong ko to sa sarili ko habang nakatingin ako sa supladong lalaki na to! Aba, Malay ko bang siya pala ang magiging boss ko! Tadhana nga naman oo! Hinawakan nito ang magkabilang armrest ng upuan at inilapit ang muka sa akin! Na halos na aamoy ko na ang mabango nitong hininga at ang pabango nito na alam kong mamahalin! Ang lapit ng muka niya na halos ilang dangkal na lang ay lalapat na ang matangos niyang ilong sa ilong ko! Lord! Please ibuka mo na talaga ang lupa! Now na! “Afraid of what I'm going to do Ms. Salazar? Look straight into my eyes! And tell me what you said yesterday!” Sir Sandrex with his husky voice.

Anibersaryo ng kasal namin nang mag-post ang high school sweetheart ng asawa ko ng sonogram picture sa kanyang social media, na may caption na public thank-you sa asawa ko: [Salamat sa lalaking nandiyan para sa akin sa loob ng sampung taon, at sa pagbibigay sa akin ng anak.] Umikot ang kwarto, at namuo ang galit sa akin habang mabilis akong nagkomento: [So, proud ka sa pagiging homewrecker?] Halos kaagad, tumawag ang asawa ko, puno ng galit ang boses. "Paano mo nagawa na mag isip ng nakakasuklam na bagay? Ang ginawa ko lang ay tulungan siya sa IVF, natupad ang pangarap niyang maging single mom.” "At oo nga pala, kailangan lang ni Ruby ng isang subok para mabuntis, habang ikaw ay may tatlong round ng walang resulta. Walang kwenta ang katawan mo!" Tatlong araw lang ang nakalipas, sinabi niya sa akin na pupunta siya sa ibang bansa para sa negosyo—hindi pinapansin ang aking mga tawag at mensahe sa buong panahon. Akala ko busy lang siya. Gayunpaman, sa huli ay kasama niya pala si Ruby, dumadalo sa prenatal checkup nito. Makalipas ang kalahating oras, muling nag-post si Ruby, na ipinakita ang isang mesa na puno ng masasarap na pagkain. [Nagsawa ako sa French food, kaya ginawa ni Ash ang lahat ng paborito kong pagkain. The best talaga siya!] Napatitig ako sa pregnancy test sa kamay ko, ang saya na naramdaman ko kanina, ngayon ay tuluyan ng nawala. Matapos ang walong taong pag-ibig at anim na taon ng paglunok ng aking pride para lang manatiling buhay ang kasal, sa wakas ay handa na akong bumitaw.

Simula noong nagkita sila ay tila hindi na nila maialis sa kanilang mga isipan ang isa't isa. Ang dalawang tao na pinagtagpo at itinadhana — para kamuhian ang isa't isa. Oo, Tama! Poot, galit, inis, irita at pagkamuhi, ganyan ang nararamdaman nila sa isa't isa. Hanggang kailan nga ba nila matatagalan ang ganong eksena kung ang, (oops! hindi tadhana kundi...) mga magulang na nila mismo ang naglalapit sa kanila. Alin nga ba ang masusunod, mananaig at magta-tapos sa istoryang ito; Pagmamahalan o panghihinayang.

“Chloe, noong bata ka pa, nag-arrange ng kasal ang pamilya natin para sayo. Ngayong nakakabawi ka na mula sa sakit mo, ayos lang ba sayo na bumalik sa Kingston City at magpakasal?" “Kung ayaw mo pa rin, kakausapin ko ang tatay mo at ikakansela namin ang engagement." Sa madilim na silid, tanging katahimikan lang ang naririnig ni Chloe. Habang iniisip ng tao sa kabilang linya na hindi niya siya makukumbinsi, bigla siyang nagsalita. “Ayos lang sa’kin na bumalik at magpakasal." Ang nanay niya, si Felicia, ay napahinto, malinaw na nagulat siya. “A… Ayos lang sayo?” Kalmado ang tono ni Chloe. "Oo, pero kailangan ko pa ng kainting panahon para asikasuhin ang lahat sa Marina City. Uuwi ako sa loob ng dalawang linggo. Mom, pakiusap simulan niyo na ang paghahanda para sa kasal.” Pagkatapos ng ilan pang salita, ibinaba ni Chloe ang tawag.

"First day of work new day starts again" wika ni Amethyst. Papunta na sya sa bago niyang papasokang hotel kung saan Siya ay magiging receptionist. Graduate Siya ng Business Administration In Hotel and Management. Average man ang katalinohan ay isa naman siyang napakagandang dalaga, Sexy, matangkad, maputi, matangos ang ilong. Lagi nga siyang inaanyayahang sumali sa mga beauty pageant sa school at sa kanilang baranggay. Siya lang talaga Yung ayaw sumali dahil hassle para sa kanya. Hindi rin niya gusto Yung nag to-two piece sa harap ng maraming tao shy type Siya kumbaga, Wala Siyang ganung confidence sa harap ng maraming mga tao sa kabila ng balingkinitan niyang katawan at making umbok ng bundok sa harapan ay nahihiya Siyang makita ito ng mga kalalakihan. Sa edad niya na 26 years old ay Hindi pa Siya nakapag boyfriend. "Good morning Amy!" Saad ni Louise isa sa katrabaho niya sa Hotel. Naging magkaibigan sila ni Louise sa isang Hotel kung saan sila nag OJT. Magkaiba ang napasukan nilang kolehiyo pero sa iisang hotel sila nag OJT sa sister's brach ng hotel ng pinapasukan nila. Ito ang pinaka malaking Hotel sa Lugar nila ang Forge Hotel. "Kumain kana Loe?" tanong ni Amethyst sa kaibigan. "Oo eh...nag sleep over kasi si Dwayne sa Bahay kagabi at nagsabay na kami kanina papasok sa trabaho kaya nakapagluto Ako ng maaga," si Dwayne ay boyfriend ni Louise.. Oo may boyfriend si Louise samantalang Siya ay di pa nakapag boyfriend kahit kailan. "Ikaw ba Amy Kumain kanaba?" dagdag pa nito. "Yah, Kumain na Ako sa Bahay, alam mo naman ako diba?" balik niya sa tanong niya sa kaibigan. "I know..so pano Tara na!" Aya nito ang ang ibig Sabihin ay pupwesto na sila sa desk information ng Hotel para mag ompisa na Silang mag duty. 9:00am nakasi.

Walang mapagsidlan ng saya ang puso ni Nieves Solanna o mas kilala sa pangalan na Snow nang maikasal siya sa pinakamamahal niyang lalaki na si Dalton Travis Donavan. Simula pagkabata ay wala na siyang ibang hiniling at pinangarap pa kundi ang maikasal kay Dalton. Anak ito ng Tito Gilbert niya, isa sa mga matalik na kaibigan ng Papa niya at nang marinig niya na hinihingi nito ang kanyang kamay para sa isang kasal ay walang pag-aalinlangan siyang pumayag. Kahit na alam niyang ang tanging dahilan lamang nito ay para sa family business nila. Forced into a marriage to merge their family business, Dalton Travis Donavan found himself falling in love with his wife. Mabait, mapagmahal at maalaga ang kanyang naging asawa kaya naging madali para sa kanya na masuklian ang pagmamahal na ibinibigay ni Snow sa kanya. Pero kakasimula pa lang nilang dalawang mag-asawa nang muling bumalik ng bansa ang isang babaeng minsan na rin niyang minahal. Walang iba kundi si Samantha Perez. Tinukso at inakit nang dating kasintahan kaya nagawa niyang pagtaksilan ang babaeng walang ibang ginawa kundi ang mahalin at tanggapin siya. "NILOKO MO AKO! AKO NA WALANG IBANG GINAWA KUNDI ANG MAHALIN KA! IKAW ANG UNANG SUMIRA SA PAGSASAMA NATING DALAWA! ANG SAKIT NA IBINIGAY MO SA AKIN ANG SIYANG NAGING DAHILAN PARA KAMUHIAN AT GANTIHAN KITA!" malakas na sigaw ni Snow sa asawang si Dalton habang puno ng mga luha ang kanyang buong mukha. "Oo, inaamin kong nagkamali ako. Pero hindi sapat 'yon para gantihan mo ako, Snow! Nag-iba ka na, at alam kong ako ang may kasalanan sa lahat nang ito," puno ng pait na sagot ni Dalton. Kaya pa kayang ibalik muli ang dating matamis na pagmamahalan? Kung nakaukit na sa buong puso at utak nila ang sakit at pagtataksil sa isa't isa.