Under The Oak Tree Ch 20

หม่าจิ่วเหลียนฮวาสตรีคนสุดท้ายของตระกูลหม่าโดนสังหารเก้าชั่วโครต ไร้พ่อขาดแม่ ไร้ญาติขาดมิตร ตอนอายุ 20 หนาวนางได้เจอกับเทพบุปผา ได้ทราบว่าตนมีชะตาแมวเก้าชีวิตต้องตายเก้าครั้งถึงจะหวนสู่แดนบุปผาได้

"อือ" เสียงครางดังออกมาเล็กน้อย "น้ำเยอะเลยนะเรา" ริมฝีปากหนากระซิบพูดใกล้ก่อนที่จะฝังจูบลงซอกคอระหง ที่เขาบอกว่าน้ำเยอะเพราะตอนนี้นิ้วเปรอะไปด้วยน้ำในร่องเล็กนั่น ใบหน้าคมไซร้ต่ำลงมาจนถึงร่องหน้าอกแล้วก็ดูด วันจันทร์ยังคงปล่อยให้เขาเชยชมเรือนร่างของเธอถึงแม้จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในโชควาสนา เธอก็คงไม่ต่างจากผู้หญิงที่เขาเรียกมาใช้บริการ ไม่สิ..ผู้หญิงพวกนั้นเขายังเรียกมาแต่กับเธอเป็นคนมาหาเขาถึงที่เอง หญิงสาวที่กำลังคิดอะไรอยู่ถึงกับสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับมือไปกำส่วนนั้นที่มันกำลังแข็ง วันจันทร์แอบวัดขนาดของมันดู..ไม่อยากคิดเลยถ้ามันเข้ามาอยู่ในร่างกายแล้วเธอจะรับไหวไหม "นั่งทับมันลงมาสิ" "ที่นี่เหรอคะ" ถ้ามันสว่างหน่อยคงเห็นหน้าตาที่ตื่นกลัวของเธอ เธอจะเสียสิ่งที่หวงแหนมา 20 กว่าปีให้เขาที่แบบนี้จริงๆ เหรอ "ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก" "คือ..ฉัน.." "อย่าบอกนะว่าเธอยังไม่พร้อม แต่ที่เห็นนี่คือพร้อมมากแล้วนะ" ถึงแม้เขาจะดูเถื่อน แต่ไม่เคยขืนใจผู้หญิงที่ไหน ผู้หญิงส่วนมากจะเต็มใจเป็นของเขาเองทั้งนั้น

อาเฟย (ลูกอนุภาคจบ) อาเฟย เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่รู้ว่า พ่อแม่เป็นใคร เขาถูกทิ้งไว้ในพงหญ้าข้างทางตั้งแต่แรกเกิด และถูกชาวบ้านเก็บได้ ก่อนที่จะกลายเป็นเหยื่อของสัตว์ใหญ่น้อย ทว่าชาวบ้านที่เก็บเขาได้ก็ไม่มีปัญญาจะเลี้ยงดูเขา จึงนำเด็กน้อยไปขายให้แก่จวนชินอ๋อง ด้วยราคา 20 ตำลึงเงิน นับแต่นั้น...อาเฟยก็เติบโตขึ้นมาพร้อมกับปณิธานว่า จะเก็บเงินไถ่ตัวของตนเอง และสร้างเนื้อสร้างตัว เป็นอิสระและแข็งแกร่ง!!! แต่อนิจจา...ปณิธานของอาเฟยถูกอ๋องสี่ ผู้มีร่างสูงใหญ่แข็งแรง กล้ามเนื้อทรงพลัง คอยบั่นทอน ด้วยการจับอาเฟยหนีบรักแร้!!!

ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง "ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ" 'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'

สามีใหม่ของฉันต้องการจะฆ่าฉัน ณ เวลานี้ เขากำลังถือมีด แล้วเดินเข้ามาหาฉันทีละก้าวๆ บังคับให้เดินไปที่ระเบียงห้อง อาวุธแหลมคมทิ่มแทงทะลุทรวงอกของฉัน เขายื่นมือผลักฉันตกลงไปจากตึกชั้น 20 แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็สังเกตเห็นคราบน้ำตาบริเวณหางตาของเขา เขาพูดว่า "ไม่เจอกันนาน หวังว่าจะสบายดีนะ คนรักที่สมบูรณ์แบบของผม"

เมื่อเธอต้องมาเป็นเลขาให้กับพ่อเลี้ยง เธอคิดว่าจะสบายที่ไหนได้ ต้องทำงานทั้งบนโต๊ะ บนเตียง ในรถ งานหนักขนาดนี้หวังว่า สื้นปี พ่อเลี้ยงจะให้โบนัสเธอจุกๆนะ  แต่ว่าตอนนี้ เขาก็ทำให้เธอจุกสามเวลาหลังอาหารอยู่เเล้วนี่ อิอิ "ลุงตินนนขา หนูไม่ไหวเเล้วนะคะ หนูเหนื่อยค่ะ" "อีกนิดนะคะ คนดี ใกล้จะเสร็จแล้วจ้ะ" คำเตือน ‼️‼️ ⛔️นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศ คำหยาบ ความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม ⛔️อายุต่ำกว่า 20 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

รวมเรื่องสั้นสุดแซ่บที่จะทำให้คุณเสพติดจนถอนตัวไม่ขึ้น! เนื้อเรื่องบรรยายฉากบนเตียงแบบดุดันไม่เกรงใจใคร เหมาะกับนักอ่านอายุ 20 ปีขึั้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ซีอีโอห้างสรรพสินค้าสตาร์ไลท์ในเครือศตาวุทธิพงศ์กรุ๊ปอย่าง ‘พยัคฆ์’ อัลฟ่าเจ้าของกลิ่นดอกโบตั๋น ถูกทิ้งเคว้งคว้างอยู่ในห้องบนเรือสำราญกลางมหาสมุทร หลังจากได้ลิ้มลองโอเมก้าเจ้าของกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ที่เพิ่งบรรเทาอาการฮีท นั่นทำให้พยัคฆ์ตามหาโอเมก้าที่หนีเขาไปโดยไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ คุณหนูแห่งแม็กมารีนาซอย่าง ‘นลิน’ ทายาทเพียงคนเดียวของธุรกิจการเดินทะเลในเครือแม็กมารีนาซ ที่ครอบคลุมการขนส่งทางทะเล และล่องเรือสำราญทั้งในและนอกประเทศ ลูกชายคนเดียวของผู้มีอิทธิพลใหญ่แห่งซีแอตเทิล ถูกลูบคมถึงถิ่น โดนวางยากระตุ้นฮีทจนต้องดิ้นรนหนีให้อัลฟ่ากลิ่นดอกโบตั๋นเข้าช่วย ทว่าเขาเป็นพวกตาต่อตาฟันต่อฟัน ในเมื่อกล้าวางยากันถึงที่ เขาก็จะกลับไปเอาคืน ถอนรากถอนโคน แม้นั่นจะเป็นการเปิดเผยอดีตที่ปิดบังมาถึง 20 ปีก็ตาม ใครจะคิดว่าโชคชะตาจะเล่นตลก นำพาอัลฟ่าและโอเมก้าที่เคยใช้เวลาด้วยกันบนเรือกลับมาเจอกันอีกครั้ง ทว่า…เพราะนลินยืนยันว่าเป็นเบต้า พยัคฆ์จึงทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ แม้แต่การยอมเป็นเด็กดีของนลิน ใครจะหาว่าเขาเป็นเด็กผีก็ช่าง ถ้าเพื่อจะได้นลินมาอยู่ใต้ร่างอีกครั้ง… เขายอมเล่นละครเป็นเด็กดีของนลิน เพื่อพิสูจน์ว่านลินคือ…โอเมก้ากลิ่นดอกลาเวนเดอร์บนเรือคนนั้น!

ในปีที่ 20 ของกลยุทธ์ ฉันเปลือยเปล่าและถูกขันไว้บนเตียงเป็นเวลาเก้าเดือนกว่าจะให้กำเนิดลูกได้ ทว่าสามคนที่ฉันทำกลยุทธ์ให้นั้นกลับดูดเลือดลูกของฉันเพื่อเอาไปทำยาให้กับนางเอก หลังจากรู้เรื่องทุกอย่างแล้วฉันก็น้ำตาไหลไม่หยุด จากดนั้นก็รีบใช้คะแนนสุดท้ายที่เหลือเพื่อเปลี่ยนภารกิจ โดยแลกกับสิบสองชั่วยามสุดท้ายเพื่อทวงคืนทุกสิ่งที่เคยมอบให้พวกเขา ในชั่วยามที่สาม ฉันคลานข้ามเตียงตะปูและเซ็นเอกสารหย่ากับสามีที่คบกันมาห้าปี เขายิ้มอย่างเย็นชา กล่าวหาว่าฉันคิดเพ้อฝันที่พยายามใช้วิธีนี้เพื่อดึงดูดความสนใจจากเขา ในชั่วยามที่หก ฉันทุบจี้หยกที่เป็นสัญลักษณ์ของมิตรภาพในวัยเยาว์ระหว่างฉันกับเพื่อนสนิทของฉันให้เป็นชิ้นๆ ส่วนเขาก็รีบร้อนที่จะนำสมุนไพรที่ฉันเก็บได้จากหน้าผาสูงร้อยวาอย่างยากลำบากเพื่อไปช่วยชีวิตนางเอกซึ่งเป็นสุดที่รักในใจของเขา ในชั่วยามที่เก้า ท่านพ่อจับตัวฉันเข้าไปในจวน และใช้จดหมายการตัดขาดความสัมพันธ์ได้แลกกับเลือดในหัวใจของฉันตั้งสามชาม ฉันกำลังนอนล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแอ แต่ระบบกลับแจ้งเตือนในขณะนี้ [การยุติความสัมพันธ์เป็นพ่อลูกมีผลบังคับใช้แล้ว และขาของสามี ความสามารถทางวรรณกรรมของเพื่อนสนิท และสุขภาพของพ่อก็ถูกถอนออก...]

ฉันเป็นคนบอกเลิกแฟนคนแรกที่ตัวฉันรักมากที่สุด เพียงเพราะ… ฉันอยากมีชีวิตที่ดีขึ้น รักแรกตอนอายุ20 ตอนเริ่มต้นก็ช่างหวานหอม แต่ทุกคนก็น่าจะรู้ดีว่าสมัยนี้นะ แค่รักมันยังไม่พอ แฟนฉันเป็นแค่รุ่นพี่ในมหาลัยตอนเรียนที่อเมริกาก็เท่านั้น ความมั่นคงไม่มีให้เห็น… ฉันก็แค่อยากจะเดินตามฝันของตัวเอง ซึ่งตอนนี้.. ฉันทำได้แล้ว ใช่.. ฉันเป็นดารา และกำลังดังเปรี้ยงเป็นพุแตก จากบทเลิฟซีนอันร้อนฉ่าจากละครเรื่องล่าสุด มันทำให้ฉันมีงานเดินแบบมากขึ้น อีเวนต์มากขึ้น และทำงานแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอน นี่แหละ ชีวิต แบบที่ฉันต้องการ ดี.. บัดซบเลยใช่ไหมละ “นี่ พี่เสือ เขาเป็นหมอแล้วนะ” “แล้ว?”