มังกร

เลย์อาถูกประเพณีแห่งการข่มเหงเล่นงานจนตกเป็นคู่ของทาแรนอย่างไม่ยินยอม ทุกคืนวันนางถูกทาบทามครั้งแล้วครั้งเล่าไม่หยุด กระทั่งทั้งกายและใจยากจะตีตัวออกหากได้เพราะโซ่ตรวน ‘รัก’ ที่กักขังนางเอาไว้

โม่เหนียงถูกสามีหย่าเพราะวันเข้าหอ นางไม่มีเลือดพรหมจรรย์ติดเตียง พ่อแม่จึงจับโม่เหนียงถ่วงน้ำล้างอาย แต่นางกลับไม่ตาย แม้จะถูกทิ้งในแม่น้ำเกือบหนึ่งชั่วยาม เทพหรือปีศาจตนใดเล่นตลกกับชีวิตของนางกันแน่ **** “เจ้า!! เจ้าจะทำอะไร” โม่เหนียงตกใจรีบผลักไหล่ของเขา “ข้ายอมให้เจ้าจูบก็ได้ มันช่วยบรรเทาความอยากได้เล็กน้อย จากนั้นเจ้าต้องสัญญาว่าจะยอมกินอาหารของมนุษย์บำรุงร่างกาย” เขาเกลี้ยกล่อม “เจ้า..เจ้า..” โม่เหนียงได้แต่อ้าปากเอ่ยคำใดไม่ได้ หญิงสาวยังไม่ทันทำอะไร ชายหนุ่มก็ก้มลงมาจูบปากเบาๆ จากนั้นก็นั่งลงที่ข้างโต๊ะ และเริ่มแกะเนื้อปลายื่นมาที่ปากของโม่เหนียงพร้อมป้อนให้นางกิน “อ้าปาก เจ้าต้องกินบำรุง อย่าดื้อ” เขากล่อมราวกับนางเป็นเด็กน้อย หลินโม่เหนียงมองเขาแล้วพูดไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ ****

การล่มสลายของศูนย์วิจัยทำให้ความทรงจำของเหอไป๋เหยียนนั้นหายไปจนหมดสิ้น เซียวเยว่ต้องทำอย่างไรจึงงจะทวงคืนความทรงจำนี้กลับมาได้ ในขณะที่ยังต้องต่อกรกับคนของศูนย์วิจัยที่คอยตามล่าไม่เลิกรา

🌙❄️ใครจะคิดว่าการสมัครงาน "ส่งอาหาร" จะพาฉันข้ามมิติมายังโลกที่หิมะไม่เคยละลาย — และเจอกับ "องค์ชายมังกรน้ำแข็ง" ผู้เย็นชาราวกับไม่เคยรู้จักความรัก ในมือฉันมีเพียงกล่องราเมนร้อน ๆ และหัวใจที่กำลังเต้นแรงไม่หยุด... เขา ผู้ควบคุมหิมะและพายุ ฉัน เด็กสาวจากโลกที่แสนธรรมดา ...เมื่อเส้นทางของเราเกี่ยวพันกันด้วยคำสาป และพันธะเลือด จะมีเพียงสองทางเลือกเท่านั้น — ละลายหัวใจที่เย็นยะเยือกนี้... หรือถูกกักขังใต้หิมะไปตลอดกาล 【❄️ระวัง...เมื่อราเมนหนึ่งชาม อาจละลายทั้งดวงใจของมังกรน้ำแข็ง❄️】