Bad Gears เสี่ยงรักวิศวะร้าย

“นั่นพี่ไนท์นี่นา กรี๊ดพี่ไนท์!”

เสียงกรีดร้องของผู้หญิงที่เรียนอยู่ชั้นปีต่ำกว่า ดังไปทั่วบริเวณทางเดินเชื่อมระหว่างตึกเรียน ฉันก้มหน้าลงต่ำสาวเท้าเดินตามหลังผู้ชายรูปร่างสูงยาวเข่าดี ที่มีดีกรีเดือนบริหารประดับอยู่บนบ่า บ่นขมุบขมิบเมื่อพวกผู้หญิงเหล่านั้น ชี้มือมาทางผู้ชายที่ชื่อไนท์

“ฉันอยากเป็นของเขาจัง”

“ฉันอยากนอนอยู่ใต้ร่างกำยำนั่นสักคืน”

“ฉันอยากลองที่ระเบียงกับเขา”

ผู้หญิงพวกนั้นพูดออกมาอย่างไม่อายฟ้าดิน หรือแม้แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สิงสถิตอยู่ ณ ที่แห่งนี้  ฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ ถ้าพวกเธอรับอารมณ์เถื่อนๆ ของไอ้ไนท์ได้ ฉันไม่มีปัญหาอะไรหรอก กลัวแต่ร่างกายของพวกเธอจะไม่ทน ให้ไอ้คนป่าเถื่อนอย่างไนท์ขย้ำนะสิ

“เห้ย! นั่นพี่ไวท์นิ! ชิบหายล่ะ!”

ปฏิกิริยาของผู้หญิงพวกนั้นต่างออกไปจากเดิม เมื่อมองเลยร่างของไนท์มาเจอฉัน  ซึ่งสวมหมวกใบใหญ่ปิดบังใบหน้า ที่สำคัญคือฉันใส่แมสอยู่ด้วย ปิดขนาดนี้แล้วยังรู้ว่าเป็นฉัน ฉันที่ไม่อยากให้ตัวเองเป็นจุดสนใจ รีบหลบเข้าไปอยู่หลังไนท์ที่รูปร่างใหญ่กว่า

“ฉันอยากได้พี่ไวท์อะ!”

ฉันขนลุก เมื่อรุ่นน้องปีหนึ่งหน้าตาสวยหยด พูดขึ้นและส่งสายตาเหมือนอยากจะได้ฉันจริงๆมาให้

 เธอจะบ้าเหรอ! เธอจะมาอยากได้ฉันไปทำอะไร ยี้! โคตรจะน่ากลัวเลยผู้หญิงสมัยนี้!

“เงียบสักทีสิวะ!  แม่งน่ารำคาญชิบหาย”

น้ำเสียงดุดันดังมาจากด้านหลัง มันหยุดทุกเสียงได้ดี และฉันที่คุ้นเคยกับเสียงนั้น ได้แต่ทำตัวลีบตัวหด ดึงหมวกต่ำลง ทั้งๆที่มันต่ำอยู่แล้ว เพื่อพรางตัวจากกลุ่มคนของคณะวิศวกรรมศาสตร์

“กรี๊ด! พี่ไลน์เนอร์ เดือนวิศวะอะมึง เขามาทำอะไรที่คณะบริหารวะ”

เสียงใครสักคนพูดขึ้น จากนั้นเสียงกรี๊ดก็ดังระงมไปทั่วบริเวณ จนแก้วหูฉันอยากจะอักเสบขึ้นมา กรีดร้องเหมือนว่ากินนกหวีดเข้าไป ถ้าเส้นเสียงอักเสบขึ้นมา ฉันจะหัวเราะให้ฟันล่างหัก

แต่! ช่วยเอาฉันออกไปจากตรงนี้ก่อน หรือไม่ก็พวกวิศวะนี่ก็ได้ ฉันไม่อยากโดนจับได้ว่ามีตัวตนอยู่ตรงนี้

“ไนท์! มึงมาคุยกับกูหน่อยดิ” ผู้ชายคนที่เป็นจุดศูนย์กลางของเสียงกรี๊ดกราด เรียกไนท์ที่เดินหน้าต่อให้หยุด

“มีอะไรมึงก็พูดมาเลยไลน์เนอร์” ไนท์หยุดฝีเท้าลง หันใบหน้ากลับมามอง ฉันจึงหันกลับไปมองด้วยตามปฏิกิริยาตอบสนองของร่างกาย และมันทำให้ฉันเห็นหน้าผู้ชายคนนั้น ในระยะใกล้ขนาดนี้เป็นครั้งแรก

เออว่ะ!! ตำแหน่งดาวเดือน เลือกเอาเฉพาะคนหน้าตาดีจริงๆ นั่นแหละ ฉันคิดว่าไนท์หน้าตาดีที่สุดแล้ว แต่มีคนที่หน้าตาดีกว่าเขาอยู่สินะ

คนที่ชื่อไลน์เนอร์ คือเดือนวิศวะชั้นปีเดียวกัน มีรูปร่างสูงใหญ่พอๆกันกับไนท์ แต่กล้ามเนื้อของเขาแน่นกว่าไนท์มาก คงเป็นเพราะว่าไนท์ไม่ชอบการออกกำลังกาย รูปหน้าคมคายของไลน์เนอร์ให้ความรู้สึกน่าหวาดกลัว ส่วนหน้าตาของไนท์ให้ความรู้สึกอ่อนโยนกว่า

ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไลน์เนอร์ถึงดึงดูดผู้หญิงได้ขนาดนี้ ทั้งที่บรรยากาศรอบตัวและการแสดงออกทางสีหน้า ให้ความรู้สึกน่าตีตัวออกห่างสุดๆ

ฉันไม่ชอบผู้ชายไทป์นี้เลย ไม่ชอบผู้ชายไทป์เดียวกันกับไนท์ด้วย ฉันชอบผู้ชายอบอุ่นอ่อนโยนเหมือนพ่อของฉัน

“มีอะไรก็พูดมาสิวะ! คิดว่าคนอื่นเขาว่างมายืนให้มึงจ้องหน้านักหรือไง”

ไนท์พูดจบ ก็จ้องนิ่งอยู่บนใบหน้าของไลน์เนอร์ ท่าทางกวนส้นของเขา ทำให้ฉันส่ายหน้านิดๆ ตอนนี้ไม่รู้เลยว่าไลน์เนอร์มาหาเรื่องก่อน หรือเป็นไนท์ที่น่าโดนกระทืบที่สุด

แกจะไปทำหน้ากวนตีนคนที่มีข่าวลือเรื่องชกต่อยมากที่สุดในมหาวิทยาลัยเพื่อ? โอ้ย! ฉันไม่สนแกแล้วไนท์ ทำหน้าวอนส้นตีนขนาดนั้น ถ้าฉันเป็นไลน์เนอร์ ฉันต่อยแบบไม่ต้องคิดอะบอกเลย

ฮึ่ย!

ฉันไม่สนใจไนท์อีกต่อไป เพราะการกระทำของเขามันทำให้รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ขยับหมวกลงปิดใบหน้า เดินหนีออกมาจากบริเวณนั้นเพื่อไปยังชั้นเรียน ฉันไม่อยากสนใจเรื่องของคนอื่นนักหรอก ต่อให้คนๆนั้นจะเป็นน้องชายฝาแฝดของฉันก็ตาม ไนท์คงจัดการเรื่องแบบนั้นได้ดีกว่าฉันแน่

ฉันกับไนท์ เป็นฝาแฝดที่เกิดจากไข่คนละใบ ไนท์เป็นผู้ชายหน้าตาดี ส่วนฉันเป็นผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายกับเขาเกือบ 90 %  แต่เพราะมีเหตุจำเป็นบางอย่าง ฉันต้องใช้ชีวิตไม่ต่างจากเงา ทำตัวเองให้ไร้ตัวตนที่สุด และปิดซ่อนใบหน้าที่แท้จริงไว้

แต่สิ่งที่ฉันทำมาตลอด เหมือนทำให้ตัวเองโดดเด่นซะมากกว่า หมวกเอ่ย แมสเอ่ย เสื้อผ้าที่สวมใส่เอย เอาตรงไหนมาไร้ตัวตนก่อน เดินไปไหนมีแต่คนมอง และเข้าใจว่าฉันเป็นคนบ้า  

ปึ่ง!

เมื่อเข้ามาในชั้นเรียนแล้ว ฉันก็รีบวางกระเป๋าหนักอึ้งของตัวเองลงบนโต๊ะ ตามความกรุ่นของอารมณ์ที่เป็นผลมาจากไนท์ ทิ้งร่างนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมที่นั่งอยู่ประจำ เหลือบตามองนาฬิกาในห้องเพื่อดูว่าเหลืออีกกี่นาทีจะเริ่มเรียน

“นั่งด้วยดิ!”

ผู้ชายคนนึงเดินมาขอนั่งด้วยทั้งที่เก้าอี้ว่างมีอีกเยอะ ฉันลากสายตาไปมองหน้าเขา ถอนใจก่อนจะพูดต่อ

“จะขอเพื่อ? ทั้งที่นั่งไปแล้ว”

“ฮ่าๆ! อารมณ์บูดแต่เช้าเลยนะ เพราะไนท์เหรอ?”

คนข้างๆพยายามชวนคุย ฉันไม่อยากสนใจเขานักหรอก เพราะเขาเป็นหนึ่งในผู้ชายที่เข้ามาจีบ ฉันเคยบอกไปแล้วว่าไม่ชอบการทำแบบนี้ของเขา ซึ่งเขาไม่ฟังและยังพยายามทำแบบเดิม ฉันเบื่อแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน ต้องเจอกันอีกตั้งปี ไม่อยากมีปัญหา  

“ทำไมไวท์ไม่ลงประกวดดาวคณะอะ?”

เขาถามในสิ่งที่คนอื่นก็สงสัย ฉันกับไวท์เป็นแฝดที่หน้าตาดีด้วยกันทั้งคู่ ใครที่เคยเห็นใบหน้าของฉัน มักจะถามว่าทำไมไม่ไปลงประกวดดาวคณะ ซึ่งฉันบอกคนพวกนั้นไปแค่ว่าไม่อยากวุ่นวายจึงไม่ลงสมัคร แต่เหตุผลจริงๆก็อย่างที่ฉันเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ ฉันไม่อยากเป็นจุดสนใจ เพราะเหตุผลส่วนตัว

“ฉันไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวาย”

ฉันบอกคนข้างๆ พลางจิกตามองให้เขารู้สึกตัว คนที่กำลังทำตัววุ่นวายกับฉัน ใสซื่อหรือหน้าด้านก็ไม่รู้ เขาไม่รู้สึกอะไรกับคำตอบของฉันเลย

ฮึก! ใครก็ได้เอาเขาออกไปจากตรงนี้หน่อย