หนี้สวาท_31 : ใช่สิ๊~ เวลไม่ใช่พี่พริมนิ

최신 챕터

• DEBT LOVE | หนี้สวาท SM+   ตอนพิเศษ2 : หิวอย่างอื่นมากกว่า~ NC+

  มาถึงตอนนี้แล้ว ทุกคนคิดว่าที่สุดของชีวิตคืออะไรเหรอคะ.. ครอบครัว เงินทอง ความรัก หรือความสุข อะไรคือดัชนีวัด ว่าชีวิตคนเราจะสมบูรณ์แบบและอยู่ในจุดที่เรียกได้ว่า นี่แลหะคือที่สุดของชีวิต เวลเชื่อว่าไม่มีใครตอบได้ เพราะทุกสิ่งที่กล่าวมา ล้วนเป็นหนึ่งในองค์ประกอบของชีวิตจริงๆเวลไม่อยากพูดไปถึงเรื่องของบุญบาป เวลมีความเชื่อแค่ว่า ถ้าเราปลูกส้ม ผลลัพท์ ย่อมเป็นส้ม ถ้าเราปลูกส้มโอ ผลลัพท์ ก็คือส้มโอ มันไม่มีทางกลายเป็นส้มจี๊ด หรือส้มเขียวหวาน ทุกอย่างในชีวิตล้วนขึ้นอยู่กับการกระทำของตัวเองทั้งนั้น ทำสิ่งใดย่อมได้สิ่งนั้นหลายคนชอบบอกว่า เพราะเธอมีบุญ ชีวิตเธอจึงสุขสบาย.. เวลแค่รู้สึกว่ามันไม่ใช่ทั้งหมด ถ้าเรามัวแต่รอพึ่งบุญเก่า รอช่วงจังหวะที่บุญจะส่งผลตอนนี้.. แล้วอะไรคือคำตอบละคะ ว่าบุญของเราจะส่งผลกับเราตอนไหน? ถูกไหม ถ้าเราอยากมีความสุข เราต้องเปลี่ยนที่ตัวเอง เราต้องเริ่มที่ตัวเอง เพราะถ้าคุณไม่มีความสุขให้ตัวเอง ใครจะหยิบยื่นความสุขให้คุณ.. “ทำอะไร?” เสียงหนาเอ่ยทักจนร่างบางสะดุ้ง สมุดไดอารี่ถูกปิดเมื่อสิ่งที่อยากระบายได้ยุติลง“เขียนไดอารี่ค่ะ พอดีแนนอยากได้มุมมองชีวิตหลายๆอย่าง ก

• DEBT LOVE | หนี้สวาท SM+   ตอนพิเศษ : เชื้อฉันมันแรง

  ชีวิตก็ผ่านไปอย่างราบเรียบ ไม่อยากจะเชื่อว่าการประกาศปาวกลางโรงอาหาร ว่าฉันเป็นผู้หญิงของคุณเรียว มันจะทำให้ทุกคนมีรอยยิ้มให้ฉันมากกว่าเดิม ถึงแม้บางกลุ่มจะยังดูหมั่นไส้เวลก็ตาม.. ก็จะทำความเข้าใจนะคะ เขาคงรักของเขามาเป็นปีๆ อยู่ๆเวลโผล่มาแบบนี้ จะถูกเกลียดก็ไม่แปลกละเนอะ“ว่าจะถามตั้งนานแล้วแต่ก็ลืมทุกทีเลย” เวลเอ่ยถามเรียวที่นั่งพิงต้นไม้ต้นโต เขากลับมาให้ความสนใจกับเธอหลังจากนั่งงีบหลับไปนาน“แบบนี้.. เวลยังเป็นสินค้าของคุณอยู่ไหมคะ?”“สินค้าอะไร”“ก็ตอนนั้น ทุกคนยัดเยียดความเป็นสินค้าให้เวลนี่น่า ยังไม่เคลียร์เลยนะเนี่ย ไหนจะพวกของ18+ในห้องนั่น.. มีไว้ทำบ้าอะไรเป็นภูเขาเหล่ากอ” ทุกคนจำได้ใช่ไหม ฉากแรกที่เราเจอกัน คุณเรียวบอกให้ฉันเดินเข้าบ้านและตรงมายังห้องซ้ายมือ ที่มีพี่พริม พี่นิ้งและทุกๆคน แถมยังต้องเลือกอุปกรณ์หนึ่งชิ้นที่ทำให้คุณเรียวพอใจ แม้หลายเรื่องจะคลี่คลายแล้ว ว่าทุกอย่างอยู่ในการช่วยเหลือและอุปถัมภ์ของคุณแม่คุณเรียว ส่วนไอ้คำว่า สินค้า ก็เป็นคำ และสถานะที่ทุกคนต่างคิดกันขึ้นมาเอง เหมือนการถูกช่วยเหลือจะอยู่ในใต้อาณัติของคุณเรียวเมื่อคุณแม่คุณเรียวเสีย คำว่า สินค้า ใน

• DEBT LOVE | หนี้สวาท SM+   หนี้สวาท_69 : เอาซะกูแดกไม่ได้ END

  ดอกกุหลาบถูกจัดปลูกลงดินเรียงรายอยู่เต็มไปหมด ราวกับสวนกุหลาบขนาดย่อม กุหลาบสีแดงคือดอกไม้ที่แม่คุณเรียวชอบ หากท่านยังอยู่ตรงนี้ละก็.. น่าจะมีความสุขน่าดู ใช่ไหมคะ…เวลเอ่ยถามในใจ แม้ไม่เห็นความผิดปกติหรือมีเหตุการณ์ที่เหนือธรรมชาติเกิดขึ้นก็ตาม เวลแค่รู้สึกว่าคุณแม่คุณเรียวน่าจะรู้สึกแบบนั้น..พื้นที่ที่เคยถูกปล่อยให้รกร้าง ตอนนี้กลับมาเริ่มมีชีวิตชีวา มีสีสัน แม้แต่ใบหน้าของคุณเรียวเองก็.. ดูดีขึ้นเยอะมากๆ ฉันเลือกที่จะเดินไปหาคุณเรียว ใช้มือประคองใบหน้าของเขาเอาไว้ และสายตาที่แค่นถามการกระทำของฉันถึงตอนนั้นฉันก็เป็นฝ่ายจูบริมฝีปากของเขาไปซะแล้ว“ตรงนี้เลยเหรอ?”“แค่จูบเอง^^”“..เธอนี่มัน น่ารักเกินไปจริงๆ”สายลมอ่อนๆลอยพัดปะทะตัว คุณเรียวก้มลงจูบฉันอีกครั้งและอีกครั้ง แบบไม่ได้แคร์สายตาของใครต่อใครที่อยู่ตรงนี้..“เกรงใจพวกกูหน่อย”“อิจฉาก็หาเมียดิ”“มันมีแต่มันแค่ไม่ยอมรับ” พี่คาร์เตอร์ตอบพี่เรียวลอยๆ ก่อนจะได้กระถางต้นไม้ลอยเข้าไปปะทะด้วยฝีมือของพี่ชิริว“หลายรอบแล้วมึงอะ”“ดีกว่าเพื่อนเวลเนี่ยก็หาไม่ได้เเล้วนะ” ฉันเองที่พอจะรู้เรื่องคร่าวๆของพี่ชิริวกับคะแนนขอเสริมทัพบ้าง กลายเ

• DEBT LOVE | หนี้สวาท SM+   หนี้สวาท_68 | เปลี่ยนโลกคุณเรียว

  ถอนหายใจไปหนึ่งกรุบค่ะ วันรุ่งขึ้นเวลยังไหว เวลยังไม่ตายค่ะทุกคน ดูเหมือนจะเวอร์ถ้าพูดออกไป.. เพราะงั้นเลยไม่อยากพูด หรือจริงๆแล้วที่เวลเป็นฝ่ายตื่นก่อนคุณเรียวแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะ เวลเจ็บเนื้อปวดตัวจนนอนนิ่งๆไม่ได้..ร่างบางค่อยๆสวมเสื้อผ้าทั้งที่ร่างสูงยังนอนหลับสนิทไม่มีตื่น เวลคิดจะทำในสิ่งที่พูดกับน้าพีเอาไว้ และนี่ก็คิดว่าน่าจะถึงเวลาแล้วฉันเดินลงมาจากชั้นสอง เสียงหยุบหยิบทำให้รู้ว่าน้าพีน่าจะกำลังจัดเตรียมในสิ่งที่ฉันได้ร้องขอเอาไว้ แล้วก็จริงดั่งคิด ถุงเครื่องมือทำความสะอาดสวนหญ้า ถูกวางไว้กลางบ้าน ทั้งดิน ทั้งต้นไม้“อ้าว ทำไมหนูเวลตื่นเร็วจังคะ”“น่าจะเพราะปวดตัวจนนอนไม่ได้ค่ะ”“แล้วลงมาแบบนี้คุณเรียวรู้หรือเปล่าคะเนี่ย”“รายนั้นยังหลับอยู่เลยค่ะ” ฉันรีบเดินไปดูของที่น้าพีเตรียมเอาไว้ พร้อมกับ…“กูบอกแล้วว่ามันไม่ตื่น”“..พี่เตอร์ ..ทุกคน?” พี่เตอร์ พี่ชิริว พี่อัลฟ่า ทุกคนเดินเข้ามาในตัวบ้าน ก่อนจะทักทายฉันในแบบฉบับของแต่ละคน แน่นอนว่าพี่เตอร์ต้องเป็นคนเดียวที่ยิ้มให้ พี่ชิริวพยักหน้านิ่งๆ ส่วนพี่อัลฟ่าแค่ชายตามองฉันเท่านั้น แอ่กกก.. น่ากลัววววว>“สามพัน ให้ไว” พี่ชิริวห

• DEBT LOVE | หนี้สวาท SM+   หนี้สวาท_67 : เอวหวาน NC++

  ครั้นพอขึ้นถึงห้องนอน เวลกลับเป็นคนที่ทำทุกอย่างเองโดยไม่รั้งรอเวลา มือบางปิดประตูก่อนจะกดล็อคกลอน ก้มลงเพื่อถอดรองเท้าให้กับร่างสูง“ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้”“ให้เวลทำเถอะนะ”“….”“คุณดูแลเวลมาเยอะเเล้ว ให้เวลได้ทำเพื่อคุณบ้าง”“เวล”“นะคะ” เธอนุ่มนิ่ม ออดอ้อน สำหรับเรียวเสมอมา แม้บางครั้งการกระทำของเธอมันจะโง่เงาสำหรับเขาไปบ้าง แต่ในความโง่เง่าและในความคิดที่พยายามจะมองโลกในแง่ดี แม้ว่าตัวเองจะไม่ได้เติบโตมาในสภาวะแวดล้อมที่ดีนัก ก็ทำให้เรียวหักล้างความอ่อนต่อโลกของเธอไปบ้าง น้อยเหลือเกินที่จะเจอผู้หญิงที่พร้อมจะคิดดีกับทุกคนเสมออย่างเวลมือบางสอดประสานฝ่ามือหนา รั้งบีบให้เดินตามตนไปยังเตียงนอนไซส์คิงส์ หัวใจดวงน้อยเต้นสั่นไม่ต่างจากทุกครา และอาจจะเต้นแรงกว่าที่เคยเพราะครั้งนี้.. เธอเป็นฝ่ายเริ่มเกมส์เวลถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นลงไปกองกับพื้น เผยผิวนวลเนียนขาวอมชมพู เปร่งประกายแม้แสงจากพระจันทร์จะฉายเข้าห้องเพียงนิด ก่อนจะคลายเข่าขึ้นเตียง ปลดกระดุมเสื้อจากตัวของเรียวทีละเม็ดด้วยใบหน้าที่แดงราวกับผลมะเขือเทศสุก“จะพยายามทำให้ถูกใจนะคะ”“รู้เหรอ ว่าฉันต้องการยังไง?”“รู้ค่ะ.. คุณชอบเห็นเวลเ

• DEBT LOVE | หนี้สวาท SM+   หนี้สวาท_66 : จะให้ชีวิตใหม่คุณเรียว

  สองมือประสานจูง พากันเดินเข้าคฤหาสน์กลางป่า คฤหาสน์หลังนี้มันเคยเป็นดั่งคฤหาสน์ของแวมไพร์กินเลือด เมื่อครั้งแรกเจอกับคุณเขา ไม่คิดว่าวันนี้จะมองคฤหาสน์ที่เคยแสนน่ากลัว เป็นบ้านหลังใหญ่ที่แสนอบอุ่น “ตอนแรก เวลคิดว่าคฤหาสน์ของคุณน่ากลัว เจ้าของคฤหาสน์ก็ต้องน่ากลัวแบบแวมไพร์ดูดเลือด แต่ตอนนี้.. กลับไม่ใช่” “ฉันไม่ชอบดูดเลือด.. แต่ถนัดดูดอย่างอื่นมากกว่า” “…ทะลึ่ง!” “ทะลึ่งอะไร?” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถาม ก่อนจะหยุดเดิน และพยายามเค้นคำตอบกัน “…..” “ทะลึ่งอะไร?” “ก็.. คุณหมายถึงเรื่องแบบนั้น” “แล้วทั้งร่างกายเนี่ย.. ฉันยังไม่ได้ดูดอะไรบ้าง?” “หยุดพูดเลย! ไม่ใช่เรื่องน่าพูดสักนิด” แต่คุณเรียวแค่นยิ้มพร้อมหยักคิ้ว “..ไว้พูดเวลาอยู่กันสองคนสิ>“ ก่อนจะรัวมือตีที่แขนหนาเป็นชุด เวลเขินเสียจนหน้าแกง แต่กับเรียว เขาแค่แค่นยิ้มก่อนจะสวมกอดจากด้านหลัง เรียวคางคมๆวางเกยที่ไหล่เล็ก “ตอนนี้กลัวอยู่หรือเปล่า” “ไม่แล้วค่ะ ไม่มีอะไรน่ากลัวสักนิด” เพราะรู้สึกจริงๆถึงพูดออกไปแบบนั้น “คุณไม่ใช่แวมไพร์กินเลือด.. แต่คุณคือคนที่ เอาหัวใจของเวลไปหมด” “….” “เอาไปไม่เหลือสักห้องเลย” “งั้นแลกกัน” “…