CHAPTER (1)

Kabanata 1

"FINAL NOTICE."

Napanganga si Emma Sinclair habang nakatitig sa dokumentong hawak niya. Para itong matalim na kutsilyong tumarak sa kanyang dibdib.

-----

Final notice.

Ibig sabihin, kung hindi siya makakabayad sa loob ng tatlumpung araw, tuluyan na siyang mawawalan ng bahay—ang tanging naiwan ng kanyang pamilya.

Napasinghap siya, at parang biglang lumabo ang kanyang paningin. Inulit niyang basahin ang dokumento, pilit na naghahanap ng kahit anong loophole. Baka naman may mali lang siya ng intindi. Baka may paraan pa para makaligtas siya rito.

Ngunit malinaw ang nakasulat:

— "We regret to inform you that due to your failure to settle the remaining balance, the property located at Lot 23, Greenfield Subdivision, Quezon City, will be foreclosed within thirty (30) days."

Kasunod nito ang detalyeng naglalaman ng eksaktong halaga ng pagkakautang niya—isang halagang imposibleng bayaran niya sa loob ng isang buwan.

Nanghina ang kanyang mga tuhod, dahilan para mapaupo siya sa lumang sofa. Nanginginig niyang hinawakan ang papel, na para bang may mahika itong magpapabago ng nakasulat dito.

"Hindi... Hindi puwedeng mawala sa akin ang bahay na ito."

Napatingin siya sa paligid. Kahit lumang bahay na ito, puno pa rin ito ng alaala. Naroon pa rin ang lumang piano ng kanyang ina, ang mesa kung saan palaging nagbabasa ng dyaryo ang kanyang ama, at ang larawan nilang pamilya na nakasabit sa dingding—isa sa iilang bagay na hindi niya nagawang ibenta kahit dumaan siya sa matinding pangangailangan.

Bumigat ang dibdib niya. Nagsimula nang mangilid ang kanyang luha.

----

FLASHBACK – NOON, MASAYA PA ANG LAHAT

"Emma, halika rito!" Masayang tawag ng kanyang ina habang inilalatag ang bagong lutong bibingka sa hapag-kainan.

Agad siyang sumugod sa kusina, kung saan nakangiti ang kanyang ama habang hinahalo ang mainit na tsokolate sa tasa.

"Sweetheart, gusto mo bang maglaro sa labas pagkatapos mong kumain?" tanong ng kanyang ama, sabay himas sa kanyang ulo.

Nakangiti siyang tumango. "Opo, Daddy!"

Ang kanyang ina naman ay humagikgik. "Basta 'wag kang lalayo, ha? Baka mapagalitan ka na naman ng lola mo!"

Tawanan. Saya. Pagmamahal.

Iyon ang pamilya niya noon. Buo. Masaya.

At higit sa lahat, may negosyo silang maipagmamalaki—isang successful na chain ng restaurant na itinayo ng kanyang mga magulang mula sa wala.

Ang pangalan ng restaurant? Monte Sinclair Café.

Ang Monte Sinclair Café ay isang kilalang pangalan sa industriya. May lima silang branches sa iba’t ibang parte ng Maynila, at kilala ito sa kanilang signature chocolate lava cake at homemade bibingka. Lumaki si Emma sa loob ng restaurant—natutong magbilang gamit ang resibo, natutong magluto kasama ang kanilang chef, at natutong ngumiti sa customers na parang natural na lang sa kanya ang pagiging businesswoman.

Alam niyang balang araw, ipapasa ito sa kanya ng kanyang mga magulang.

Hanggang sa dumating ang araw ng pagbagsak.

Sunod-sunod ang dagok na dumating.

Nagsimula ito nang lumabas ang isang malaking food scandal na nagdawit sa kanilang negosyo. Isang customer ang nag-file ng reklamo matapos umanong maka-food poisoning sa isa sa kanilang branches. Kahit wala silang kasalanan, naging malaking issue ito sa social media. May mga lumabas pang pekeng review na nagpapalala sa sitwasyon.

Ang dating punong-punong restaurant, unti-unting nalugi.

Ngunit kahit nahirapan, hindi siya nawalan ng pag-asa—dahil nandiyan pa rin ang kanyang pamilya.

Hanggang sa nangyari ang pinakamasakit.

Isang gabing maulan, nagpaalam ang kanyang mga magulang na aalis para sa isang business trip.

"Huwag mong kalimutang mag-aral, ha?" bilin ng kanyang ama habang hinahalikan ang kanyang noo.

"At magdasal bago matulog," dagdag ng kanyang ina.

"Yes, Mommy! Yes, Daddy!" sagot niya, bago sila lumabas ng bahay.

Ngunit iyon na pala ang huling beses na makikita niya silang buhay.

Kinabukasan, nagising na lang siya sa balitang bumaliktad sa kanyang mundo—naaksidente ang sasakyan ng kanyang mga magulang, at hindi na sila nakaligtas.

Sa isang iglap, nawala ang kanyang pamilya.

At ngayon, pati ba naman ang bahay nila ay mawawala rin sa kanya?

-----

BALIK SA KASALUKUYAN

Muling bumalik sa kasalukuyan si Emma, at hindi na niya napigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha.

"Hindi ko papayagang mawala ang bahay na ito," bulong niya sa sarili.

Pero paano?

ANG LABAN NI EMMA: PAIKOT-IKOT NA PAGHAHANAP NG TRABAHO

Tatlong buwan na siyang walang matinong trabaho.

Matapos malugi ang negosyo ng kanyang pamilya, sinubukan niyang ipaglaban ito—pero wala rin siyang nagawa.

Ngayon, wala na siyang negosyo, wala ring matinong trabaho.

Tatlong linggo siyang nag-aapply online, nagpapasa ng resume, pumipila sa job fairs—pero wala pa ring tumatanggap sa kanya.

"I'm sorry, Miss Sinclair, but we need someone with more experience."

"We'll call you if there's an opening."

"I'm afraid you're overqualified for this role."

Saan siya lulugar?

Isang beses, napilitan siyang bumili ng pinakamurang pagkain sa isang convenience store—isang cup noodles at bottled water. Habang kumakain sa isang park bench, napabuntong-hininga siya.

Ganito na ba kababa ang buhay niya ngayon?

ANG HULING PAG-ASA

Tumunog ang kanyang cellphone.

UNKNOWN NUMBER CALLING.

Dali-dali niyang sinagot ito, umaasang ito na ang sagot sa kanyang problema.

"Hello, this is Emma Sinclair speaking."

"Good evening, Miss Sinclair," sagot ng isang malalim at pormal na boses sa kabilang linya. "I received your application for the matchmaking position. Are you available for an interview tomorrow at Donovan Enterprises?"

Nanlaki ang kanyang mga mata.

Donovan Enterprises?!

Isa ito sa pinakamalalaking kumpanya sa bansa!

Napakapit siya sa kanyang cellphone. Hindi pa niya alam kung anong klaseng trabaho ang papasukin niya, pero isa lang ang sigurado niya—ito na ang kanyang huling pag-asa para mailigtas ang bahay nila.

At wala siyang balak mabigo.