JOHN ENRIQUEZ WILD FEELINGS SPG BOOK 2

JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW

I can finally say that I am totally recovered from what broke me 7 years ago. Masaya ako dahil masaya na si Ayla sa piling ni Vladimir. Matagal ko nang natanggap na hindi siya ang babae na nakalaan para sa akin.

Sa loob ng pitong taon na iyon, marami akong natutunan. Maraming babae ang sumubok na pumasok sa buhay ko pero wala ang ni isa sa kanila ang nakapagpatibok ng puso ko. Yes, believe it or not, 7 years nang single ang kilalang womanizer na katulad ko.

It's not I don't like a commitments. It's not I don't like to go to a serious relationship. Honestly, I want. Gustong-gusto ko nang makilala ang babaeng magpapatibok ng puso ko. I am not going younger. I am 40 years old now at nasa punto na ako ng buhay ko na gusto ko nang lumagay sa tahimik. I mean, once I finally found my perfect match, hindi ko na pakakawalan. As long as sure na ako, why not took her to the aisle? kaso, wala pa talagang dumarating. Wala pang dumarating na pang seryosohan. Maraming babae ang sumusubok na akitin ako kaso hindi na ako fan ng one night stand ngayon.

Marami akong bagay na natutunan sa lumipas ng panahon. It's not about sex that will makes me happy. Sa guwapo kong ito, hindi mahirap sa akin ang makakuha ng babae. Hindi ko na mabilang sa daliri ko ang mga babaeng naikama ko pero wala, eh. Wala sa kanila ang hinahanap kong kasiyahan.

Right now, nag-fofocus na lang muna ako sa business. I am proud to say na hindi lang yung personality ko yung nag-mature kung hindi pati na rin ang mga business ko. I currently own 10 resorts and hotels, 3 buildings of condo residences, and a club. All of these are the result of hard work and dedication to succeed. I dedicate my time here instead of indulging in women who all have the same styles. Gusto ko ipakita sa lahat na marami akong kayang patunayan hindi lang isang bilang womanizer na malupit sa mga babae.

Samantala, nandito ako ngayon sa aking isa sa mga office dito sa Manila. As a CEO, umiikot na lang ang buhay ko na puro ganito. Trabaho, inom, bahay, at paulit-ulit lang. Somehow, masaya naman ako pero minsan talaga ay umiinit din talaga ang ulo ko dahil sa stress sa pagkakaroon ng maraming negosyo.

One of my staff na pinaka pinagkakatiwalaan ay bigla na lang hindi nagpapasok. Noong una, naniwala ako na may sakit lang kaya naka-leave pero hindi pala. Hindi na pumapasok dahil naka-dispalto ng malaking pera dahil sa pagkalulong sa sugal. Si David Mercedez. Ang aking Financial Secretary. Late ko na nalaman na umabot na pala ng sampong milyon ang kaniyang nagagalaw na pera dito sa kompanya.

"Fuck! Ang kapal ng mukha! Pinagkatiwalaan ko, binigyan ko ng magandang posisyon dito tapos lolokohin niya lang ako? Ano ang palagay niya sa akin? basta ko na lang palalampasin ang pananarantado niyang ito? Ibigay niyo sa akin ang adress niya at ora mismo ay ipadadampot ko siya sa Pulis. He deserve to be Jailed!!!!" wika ko sa lahat ng empleyado na pinatawag ko. Lahat talaga sila ay nadamay sa galit ko kay David.

"Yes po, ito po ang adress ni Sir David, boss. Hindi ko lang po sure kung may aabutan pa po kayo doon. Balita po namin ay hindi lang po sa inyo may ginawang atraso. Marami daw pong inestafa si sir David kaya malamang sa malamang ay nagtatago na siya ngayon." wika naman ni Jada habang nanginginig sa takot. Ngayon lang kasi nila akong nakitang ganito kagalit. Hindi ako yung tipo ng boss na palaging nakasigaw pero dahil nga sa problemang iniwanan ni David, halos mangibabaw sa buong office ko ang boses ko. Kulang na lang ay malagutan na ako ng ugat sa ulo sa sobrang inis.

Sa tagal, ngayon lang ulit ako na-stress ng ganito. Nasira na ang buong maghapon ko kaya kahit na matagal ko nang naiwasan ang pag-inom ng alak ay napainom talaga ako.

Kahit papaano ay tinitignan ko pa rin naman ang pinagsamahan namin ni David. Sampong taon siya naglingkod ng tapat sa akin at isa siya sa tumulong para lumago ang mga negosyo ko kaya imbes na ituloy ko ang sinasabi ko kanina na pagpapakulong sa kaniya ay pinili ko na lang na lasingin na lang ang sarili para kumalma.

Sa isang high End club dito sa Taguig ako dumiretso. Matagal-tagal na rin buhat ng huli kong punta rito. Hindi ko na nga maalala kung kailan ako huling nalasing dahil kasama sa pagbabago ko ay ang pag-iwas sa bisyo. Pero ngayon, wala, bumalik ako sa pagsindi ng sigarilyo. Umorder ako ng may mataas na content ng alcohol na inumin. Ininom ko ito nang ininom dahil na-miss ko ang pakiramdam ng malasing.

Hindi pa man din ako nakaka-isang oras na nagtatagal sa aking upuan ay ilang babae na ang daanan nang daanan sa harap ko. Mga babaeng panay ang papansin sa akin. Mga nakasuot ng sobrang ikling kasuotan na kulang na lang ay makita na ang kaluluwa. I ignored them. Hindi ako nagpakita ng interes. Nag-focus lang ako sa pag-inom hanggang sa may isang babae na ang naglakas ng loob na lumapit at kumausap sa akin.

"Hi! mag-isa ka lang? p'wede ba kitang samahan sa lamesa? by the way I'm Jane, and you are?" pagpapakilala niya sa sarili sabay lahad ng kamay. Tinignan ko lang siya at tinagay ang hawak kong baso na puno ng alak na may yelo.

"Sorry, I can't accommodate you to sit down. I'm waiting for someone. I'm sorry. There are plenty of vacant seats, you can sit there instead." Diretsahang sabi ko. Hindi na ako para mag-entertain pa ng ganitong klaseng mga babae. Yes, maganda siya, kaakit-akit, at p'wedeng-pwede ikama kaya lang ay nagbago na talaga ako. Nangako ako sa sarili ko na kung may ikakama man akong babae, yun ay yung babaeng pakikisamahan ko habang buhay na.

"Ang sungit ko naman! Diyan ka na nga!" Parang napahiya si Jane at agad na akong tinalikuran.

Napailing na lang ako at pagkatapos ay natawa mag-isa. Hay... bakit ba ganiyan ang mga babae ngayon? mabuti pa ako nagbago na! hindi na ako womanizer

Patuloy lang ako sa pag-inom hanggang nakalimutan ko na ang dahilan kung bakit ako umiinom. I am starting to feel my body going numb, and it feels like I was immediately hit hard by the alcohol. Parang nagbalik sa akin ang mga dati kong ginagawa. Pagkatapos malasing ay mag-uuwi ng babae. Parang yung nangyari sa amin ni Ayla dati.

Speaking of Ayla, hindi ko alam kung bakit bigla ko siyang naisip ngayong nakainom ako. Matagal na akong naka-move on mula sa pagkabigo ko sa kaniya pero bakit kaya bigla ko na lang siyang naalala nang makita ko ang isang babae na hindi naman hawig ni Ayla. Her outfit and actions seem familiar. Among all the women here, she is the most refined in her movements. She looks innocent and doesn't seem like she would harm a fly.

At dahil nasa ilalim na ako ng tama ng alak, nakita ko na lang ang sarili ko na lumapit sa nasabing babae na iyon. "Hi!" paunang bati ko. "Are you alone or are you with your friends?" Hindi ko alam kung ano ang pumapasok na naman sa isipan ko at bakit tila bumabalik ako sa dati kong gawain. It's like she has a strong presence that captivates me. She got my full attention, and I want to get to know her. After a long time, it's only now that I've become interested in a woman again.

"What?? I can't hear you clear!" Tumingkayad siya at pilit na inabot ang aking pandinig. Sa pagdidikit ng aming katawan ay bigla akong may naramdaman na kung ano. It's like I suddenly felt a rush of warmth. The feeling of wanting to be with her the whole night.

"Ang sabi ko, samahan mo ako sa table ko at ako na ang bahala na magdala sa 'yo sa langit." I think she gets what I mean.

"Langit? bakit, si Kamatayan ka ba? sinusundo mo na ako? Sige! sunduin mo na ako tutal wala naman nang kwenta ang buhay ko! go, on! Gawin mo ang lahat ng gusto mo sa akin." Sagot niya sa akin sabay yumakap sa akin. Mukhang marami na siyang nainom at wala na sa hulog. Ikaw ba naman, sa guwapo kong ito, si kamatayan ang tingin niya sa akin? Napayakap siya sa akin matapos mawalan ng balanse sa kalasingan. "Take me now, please! please, Mr. Kamatayan, sunduin mo na ako at dalhin mo na ako sa sinasabi mong langit."

Ngayon ay nagkaroon pa tuloy ako ng obligasyon.

"Boss, kayo pala ang kasama niya. Kanina pa umiinom dito mag-isa yan. Buti po at dumating kayo, pakibayaran na rin po ang Bill niya." wika ng waiter na lumapit sa amin sabay abot ng Bill.

Damn! Na-scam ata ako.

Gusto kong ikaila na hindi ko siya kasama o kakilala man lang. Hindi ko rin gawain ang magbayad o gumastos sa babae kaya lang ay parang nakokonsensya naman ako.

"Sige. keep the Change." binayaran ko na ang Bill at saka napilitan na rin ako na isakay siya sa aking sasakyan.

Lilinawin ko lang, hindi ko siya pagsasamantalahan. Ihahatid ko lang siya.

"Saan ka ba nakatira? iinom inom ka wala ka pa lang pambayad. Gawain mo ba talaga yung ganito? Yung iaasa mo sa iba yung Bill mo?" wika ko sa kaniya pagkasakay namin ng sasakyan. I mean, it's not about the money. Tungkol ito sa pagkalalaki ko. I never paid someones Bill na hindi ko naman pakikinabangan.

"Sinabi ko bang bayaran mo? Sinabi ko bang lumapit ka sa akin at makipagkilala sa akin? hindi naman, 'di ba? Nananahimik ako at hinahanap ko yung bag ko. Ngayon, ikaw ang tatanungin ko? gawain mo ba talaga ang manamantala ng mga lasing na babae?" sabi pa niya sa akin sabay irap. Now, nakakapagsalita siya ng diretso. Parang sinasabi niya ngayon na ako pa ang may kasalanan.

"W-what did you say? Excuse me! for your information, hindi ako nanamantala ng babae. Hindi mo alam kung gaano karaming babae ang lumapit at nag-alok ng sarili sa akin kanina habang mag-isa akong umiinom. Nasa itsura ko ba ang hirap kumuha ng babae, Huh?!" Ngayon lang ako nagpaliwanag ng ganito sa isang babae. kung tutuusin hindi ko kailangang magsayang ng laway para ipagmalaki ang sarili ko. Ngayon lang. Sa kaniya lang.

Ang nakakainis pa nito, nginitian niya lang ako nang nakakaloko. "Edi Wow!" sabay akmang bababa ng sasakyan.

Feeling ko talaga scammer ang babaeng ito kaya hindi ko ito pinalagpas. "At saan ka pupunta?" pinigilan ko siyang makababa sabay hinila siya ng sobrang lapit sa akin. Face to face. Walang isang dangkal ang pagitan ng aming mukha. "Hindi kita hahayaang makaalis habang hindi mo binabawi ang mga sinabi mo. Tumingin kang mabuti sa akin ngayon, sabihin mo sa akin ngayon kung mukha ba akong nanamantala ng babae. Baka kapag natikman mo ako, maulol ka!"

Halos mapaso siya sa tingin na ibinigay ko sa kaniya. I admit, the more na tumatagal ang aming pagtititigan ay lalo akong nakakaramdam ng init. Ayaw ko lang aminin sa sarili ko na gusto ko siyang maangkin ngayong gabi dahil ayokong minamaliit ang kakayahan ko.

"Alam mo kuya, ang dami mong sinasabi. Sige na, patunayan mo na sa akin ngayon ang mga gusto mong patunayan. Sorry kung na-offend kita pero sa pinapakita mo sa akin ngayon ay mukha ka talagang interesado sa akin."

"What if i say Yes? Interesado nga ako pero hindi ako nananamantala." nilandian ko ang boses ko para akitin siya. "Kaya kitang dalhin sa langit kung makikiusap ka." Hindi ko alam kung paano bigla na lang naglapat ang aming mga labi. It took us i think nasa 5 seconds na magkadikit ang mga labi. Nang makita kong wala siyang naging pag-angal sa halip ay ipinikit niya pa ang kaniyang mga mata ay kinuha ko na ang pagkakataon na iyon para patikimin siya ng halik na sigurado akong hindi niya pa natitikman sa buong buhay niya. Hinalikan ko siya sa paraan na siya mismo ang magmakaawa na higit pa roon ang ipatikim ko sa kaniya.

"Ummnnn... You're right! I like the way you kiss me. Please, continue!" she begged. waiting for more.

"Are you sure? baka hanap-hanapin mo!" This time ay hinawakan ko na siya sa batok. I think wala namang masama kung sumubok akong muli. Matagal-tagal na rin naman at saka nagpaalam naman ako.

"Omg! i'm curious! show me what you've got!" pagpayag niya sabay kagat ng kaniyang pang ibabang labi.

"Sabihin mo muna, please Master?"

"Oh, fuck! please, Master!"