CHAPTER TWO

Maricar POV:

Nakakailang tawag na ako sa telepono ngunit wala pa ring sagot mula kay Nathan. Cheneck ko pa ang oras sa cellphone, 9;30 am alam kong kapag ganitong oras ay oras na para sa breaktime nila. Kaya nag bakasakali akong matawagan siya para tanungin kong makakauwi ito ngayon.

'Baka busy...Last dial na'to' ang naisip ko habang pinipindot ang huling beses na pag dial sa aking cellphone. Napangiti naman ako nang biglang sagutin niya ang tawag.

"Hello?" Napakunot ang noo ko nang marinig ang boses ng isang babae sa kabilang linya, sa halip na ang inaasahang boses ng aking asawa.

"Babe?" Ang biglaang pag bilis naman ng pagtibok ng puso ko ng marinig ko ang boses na iyon at kilala ko iyon, walang iba kundi ang asawa ko. "At ano daw babe? Hindi naman babe ang tawagan naming dalawa."Kahit si Lisa ay nagulat din.

"Hello.... honey?" Ako na parang walang narinig at di nagtanong kung sino iyon. Ang pag dikit naman ni Lisa ng taynga niya sa cellphone ko.

"Ma-maricar... ba-bakit?" halos mautal utal na wika naman nito at mukhang may kinakausap pa ito ngunit di ko masyadong malinaw na naririnig ang mga sinsabi ng mga ito sa kabilang linya.

"Ahmm' Tatanong ko sana kung dederetso ka pa ba dito sa bahay?" kunway humakbang ako para makalayo kay Lisa. "hmmp!" siya na inis sa ginawa ko. Nilakihan ko na lang ng mga mata ito at siya naman ay bumalik sa kinauupuan niya.

"Di ko pa sure, bakit?"

"Para sana mag papasama ako sayong mamili para sa kakailanganing para sa mga lulutuin pang handa ni Mama."

"Papuntahin mo na lang si Aling Martha diyan para tumulong na din sayo sa pamimili."

"Si-sige"

"Sige na marami pa akong aasikasuhin." Pag sabi nito agad na binaba ang tawag

Napabuntong hininga na lamang ako. At kahit na gumugulo sa isipan ko yong babae kanina, mas pinili ko na lang huwag pansinin. "Baka katrabaho niya lang iyon"

"Sino yong babaeng sumagot sa tawag mo?" Sabi na nga ba, narinig din pala ng isa na ito. Kaya ang kulit kanina.

"Hmm' katrabaho ni Nathan.." Mabilis na sagot ko ngunit halatang di ito naniniwala.

"Hmm, Eh parang narinig ko atang may BABE' na tinatawag ang asawa mo! Alam ko naman na HONEY ang tawag sayo ng asawa mong magaling!" Umiwas na lang ako ng tingin a kanya, at pinagpatuloy ko na lamang ang pag tutupi ko.

"Baka katrabaho lang niya at kaboses lang ni Nathan."

"Ay' iwan ko sayo' masyado kang nag bibinge-bingihan!"

Napahinto naman ako sa aking ginagawa at napabuntong hininga naman ako at humarap sa kanya

"Lisa hinay hinay ka sa pagsasalita mo baka maririnig ka ng mga bata." suway ko naman sa kanya ngunit inirapan lang niya ako.

"Aytt! sorry ha' hindi kasi ako katulad mo napakahinhin magsalita, hindi makabasag eardrum hmmp!!"

Alam kong naiinis na naman ito sa asawa ko, at meron na naman siyang kakaiba gustong pinaparating sa mga tuno ng pananalita niya. Napapailing na lang akong pinagpatuloy ang pag tutupi ko ng mga damit na nilabhan ko lang kahapon.

"Mama uuwi po ba si Papa?" Ang kakagising pa lang na anak kong panganay na si Eunice. At pupungas pungas niya pa nga ang kanyang mga mata. Halatang kakamulat lang nito at dumeretso dito sa kwarto ko.

Nagkatinginan naman kaming dalawa ni Lisa nag mouth talk pa nga ang pasaway sa akin.

"Hindi pa sigurado anak eh"

"Lagi na lang pong hindi umuuwi si Papa." Malungkot na wika naman niya. Kahit ako nadala din sa malungkot niyang tuno. Nagka tinginan naman kami ni Lisa. Nagkibit balikat na lamang ito.

"Busy lang ang Papa niyo, babawi din iyon kapag meron na siyang sapat na oras."

"Sasama na lang po ako sa pamimili niyo mama tutulungan ko po kayo."

"Aba ang bait bait talaga ng inaanak ko." wika naman ni Lisa

"Hmm' sige, aytt! nga pala meron akong biniling damit para sa iyong apat, wait lang kukunin ko sa kwarto."

"Dumating ito kaninang umaga, ito ang susuutuin niyo para sa birthday ng Mama Lah niyo." Excited na binuksan ko ang mga nakabalot na damit

"Saan niyo po binili ang mga iyan Mama?"

"Sa online shopping anak at alam mo ba laking discount nakuha ko kasi apat binili ko." ngunit napansin ko naman ang kanya mga mata na prang may hinahanap pa ito.

"Eh' asan po yong para sa inyo Mama?"

Napahinto naman ako sa ginagawa kong pagbubukas ng tanungin ako ng panganay ko. Oo nga pala. Tumingin pa ako kay Lisa at ngumuso lang ito

"Ahmm' hayaan mo anak titingin din ako kapag namalengke na tayo bukas."

Nabigla naman ako ng bigla niya akong niyakap

"Mama salamat po at lagi niyo po kaming inuuna kahit ikaw di pa po namin kayong nakikitang bago ang ginagamit kahit damit man lang po."

"Sus' napakalambing talaga ng anak ko, opo hayaan mo bukas bibili na ako ng bagong damit."

"Mas lalo po kayong gaganda non Mama promise."

"Hmm' bakit hindi ba ako maganda kapag hindi bago ang damit na suot ko?'

"Hindi naman po Mama, lagi na lang po kasi kayo nakapambahay naka pajama at naka longsleeve, para ma iba naman po mag dress naman po kayo."

"Kaya Maricar naku mukha ka ng bampira sa kaputian mo dahil laging naka pang overall ka na lang lagi. Alam mo mag night ties kana din minsan para iyang asawa mo-

Bigla akong lumapit dito at tinakpan ang bibig nito.

"Ikaw talaga Lisa iyang bibig mo!!" At maninipis na pag kurot naman ang ginawa ko sa kanyang tagiliran.

"Hahaha biro lang.....biro lang!!" sabi naman nito, at inirapan ko lang itong humarap naman ako sa kay Eunice.

"Opo' oo na po... sige na sukatin mo na din ito, kapag gising na din ang mga kapatid mo ibigay mo ito sa kanila huh. Papagluto ko muna kayo ng masarap na breakfast."

"Thank you po Mama, I love you.."

"Naku naman ang baby ko para saan naman ang thank you mo para ba sa bagong damit mo?" nakangiting tanong ko dito, na mas lalo pa nitong hinigpitana ng pagkakayakap sa akin.

"Hindi po Mama, Thank you po dahil kayo ang Mama naming magkakapatid."

"Natutuwa po kasi kami na kahit sa simpleng paraan ay pinapakita ninyo ang inyong pagmamahal at pag-aalaga sa amin. Hindi lang po sa bagong damit, kundi pati na rin sa inyong masasarap na luto at sa mga munting bagay na ginagawa ninyo araw-araw para sa aming lahat. Kaya po sobra-sobra ang pasasalamat namin sa inyo, Mama."

"Talaga? Maraming salamat anak, napakasarap sa pakiramdam na malaman na naa-appreciate ninyo ang mga ginagawa ko para sa inyo. Kayo ang inspirasyon ko para magpatuloy sa pagmamahal at pag-aalaga sa inyo araw-araw. Mahal na mahal ko kayo, anak."

"Kayo ang nagbibigay-saysay sa bawat araw ko, at walang anuman ang mas hihigit pa sa kaligayahan na dulot ninyo sa akin. Mahal na mahal ko kayo ng sobra-sobra."

"Mama ako din payakap din po!!" wika naman ni Lyca

"Aytt!!! sama din ako sa gruop hug niyong mag iina!!" ang natatawang pag yakap din sa amin ni LIsa

Napapawi ang anumang pag-aalala sa aking puso habang nasa yakap ko ang aking mga anak. Sila ang liwanag sa aking buhay, ang mga patuloy na nagbibigay-saysay sa bawat araw ko. Sa kabila ng mga pagsubok at kahit na sa gitna ng mga pagdududa, narito sila upang patuloy na magbigay ng pag-asa at ligaya sa akin. Sa mga simpleng salita ng pasasalamat at pagmamahal mula sa kanila, nararamdaman ko ang kahalagahan ng pagiging isang ina at ang kahalagahan ng pagmamahalan sa loob ng pamilya. Nangunguna sila sa aking mga prioridad, at sa kanilang mga yakap at ngiti, natatanggal ang anumang pangamba sa aking puso. Mahal na mahal ko sila, at sa bawat araw, ipinapangako ko na ako'y mananatiling tapat sa aking tungkulin bilang isang ina at magbibigay ng lahat ng aking makakaya upang mapasaya sila at mapangalagaan ang aming pamilya.

Ngunit ang nakakagambalang boses ng babae sa telepono ay patuloy na bumabagabag sa akin. Habang abala ako sa mga gawaing bahay, hindi ko maiwasang isipin kung sino siya at bakit siya ang sumagot sa tawag ko kay Nathan. Bagama't sinabi ko kay Lisa na baka katrabaho lang iyon ni Nathan, may bahagi ng isip ko na nagtatanong at nag-aalinlangan.