ตอนที่10 ทำหน้าที่
ได้ยินดังนั้นเด็กสาวรีบลนลานลุกจากเตียงนอนสาวเท้าเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่ชายหนุ่มสั่ง ความเย็นของสายน้ำจากฝักบัวไหลลงกระทบผิวกายไม่สามารถดับความกระวนกระวายในใจเธอได้เลย เมื่อต้องจินตนาการว่าต่อจากนี้ต้องเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง ภาพเคลื่อนไหวที่เธอเคยดูในคลิปวิดีโอสิบแปดบวก ฉายวนซ้ำอยู่ในหัว เสียงร้องครวญคราง สีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดเวลาที่โดนสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปช่องทางรัก เธอนึกไม่ออกว่าเธอจะรับสิ่งพวกนั้นได้มากน้อยแค่ไหน
“จะอาบถึงเที่ยงคืนเลยหรือไง” ณิชาตัวเย็นวาบรู้สึกชาไปทั้งตัวเมื่อชายหนุ่มที่เธอกำลังจินตนาการถึงเปิดประตูเข้ามา
“คุณเข้ามาได้ไงคะ” ร่างกายเปลือยเปล่ายืนแข็งทื่อหันขวับใช้มือปิดส่วนบนส่วนล่างไว้ ถามชายหนุ่มเสียงสั่นขณะที่ยืนหันหลังให้
“ก็เธอตั้งใจให้ฉันเข้ามาไม่ใช่เหรอ ก็เห็นไม่ล็อกประตู” คำตอบของซันเดย์ณิชาแทบอยากยกกำปั้นขึ้นทุบหัวตัวเองแรง ๆ ที่สะเพร่าลืมล็อกประตู
“เปล่านะคะ หนูรีบเลยลืมล็อก” เด็กสาวรีบปฏิเสธออกไปทันควันเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะเข้าใจผิด
“มาถูหลังให้ฉันด้วย” เสียงเรียบสั่งออกไปขณะที่มือเอื้อมไปเปิดก๊อกน้ำตรงอ่างอาบน้ำ
“แต่มันดึกมากแล้วนะคะ ค่อยทำวันหลังได้ไหมพรุ่งนี้หนูมีเรียนตอนเช้า” ณิชาพยายามต่อรองโดยหาเหตุผลต่าง ๆ นานามาอ้าง
“พรุ่งนี้วันเสาร์” เสียงเรียบตอบกลับ เท้ายาวก้าวลงไปนั่งในอ่างที่ตอนนี้มีน้ำอุ่นอยู่เกือบเต็มอ่าง
“อย่าช้า ประวิงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไร รีบทำหน้าที่ของเธอให้เสร็จแล้วจะได้นอนพัก” เป็นเหมือนสัญญาณเตือนครั้งสุดท้าย ณิชาจำต้องเดินไปหย่อนสะโพกลงตรงขอบอ่าง ฝ่ามือเล็กค่อย ๆ ยื่นไปสัมผัสบ่ากว้างของชายหนุ่ม
“แขนคุณหายดีแล้วเหรอคะ”
“ถ้าไม่หายแล้วหมอจะเอาเฝือกออกหรือไง”
“ก็คุณ..”
“คิดว่าฉันดื้อจนแกะเฝือกออกเองงั้นเหรอ ฉันเองก็เป็นหมอฉันรู้ว่าร่างกายตัวเองกำลังอยู่ในสถานการณ์ไหน ฉันไม่มีวันทำร้ายร่างกายตัวเองเด็ดขาด แล้วตอนนี้ร่างกายฉันก็กำลังต้องการเซ็กส์จากเธอ”
“อ้ะ!” ยังไม่ทันที่เด็กสาวจะตั้งตัวก็ถูกมือหนาคว้าเข้าที่เอวคอดดึงรั้งลงมาในอ่างนั่งคร่อมหันหน้าเข้าหาชายหนุ่ม ขณะที่ซันเดย์ขยับขึ้นนั่งบนขอบอ่างแทนที่เธอ
“อมมันเข้าไป” แท่งเนื้อสีแดงก่ำที่ตอนนี้ตั้งโด่ชี้หน้าเด็กสาว โชว์เส้นเลือดปูดจนเห็นได้ชัด
“อือ” ปากเล็กค่อย ๆ โน้มเข้าหาแท่งเนื้อและกลืนกินเข้าไปทีละนิดจนสุดโคนความยาว ขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐานเอเชียสร้างความลำบากให้เด็กสาวพอสมควร
“อ่าส์..ณิชา ขยับเดี๋ยวนี้” ซันเดย์สั่งออกไปเสียงสั่นเมื่อโดนปากอุ่นนุ่มกลืนกินน้องชายเข้าไปจนสุดและอมแช่ไว้
อ๊อก ~ อ๊อก ~ อ๊อก ~
ณิชาทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย เพราะไม่มีประโยชน์ที่เธอจะขัดขืนหรือขัดคำสั่ง ในเมื่อเธอรับเงินเขามาแล้วก็ต้องทำตามสัญญาที่ตกลงกันไว้โดยไม่มีข้อโต้แย้ง
“อ่าส์ ณิชาพอก่อน ลุกมานี่” เด็กสาวลุกขึ้นและนั่งคร่อมที่ตักแกร่งหันหน้าเข้าหาชายหนุ่ม
“อ้ะ!” เอวคอดถูกดึงรั้งเข้าหาตัว หน้าอกอวบกระแทกเข้ากับอกแกร่ง ริมฝีปากหยักก้มลงดูดดุนยอดปทุมถันตรงหน้าอย่างหิวกระหาย ดูดเลียสลับกับบีบเคล้นจนเกิดรอยแดง
“อื้อ..คุณ อย่าดูดแรงหนูเจ็บ” ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เด็กสาวกำลังได้รับร่างกายยังไม่คุ้นชินจึงส่งเสียงต่อต้านออกมา
“อ่าส์..ฉันอยากเข้าไปในตัวเธอแล้วณิชา ยืนไหวหรือเปล่า” เมื่อต้องการสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวเด็กสาวก็ยังไม่วายเอ่ยถามว่าครั้งแรกเธอจะรับไหวในท่ายืนหรือเปล่า
“ยืนทำไมคะ” เด็กสาวที่อ่อนประสบการณ์ถามกลับ
“ฉันจะกระแทกเธอตรงนี้ ยืนไหวหรือเปล่า”
“มะ..ไม่ไหวค่ะ ไปที่เตียงได้ไหมคะ อื้อ..อ้ะ!” สิ้นคำตอบณิชาถูกอุ้มลอยขึ้นจากพื้นพาเดินดุ่ม ๆ ออกจากห้องน้ำและวางเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่
“ฉีดยาคุมแล้วใช่ไหม ครั้งแรกถ้าใส่ถุงเธอจะเจ็บมาก” ซันเดย์เอ่ยถามย้ำอีกครั้งทั้งที่ก่อนหน้าเขาเป็นคนสั่งให้เตมินพาเธอไปฉีดยาคุมและเป็นคนเจาะเลือดเธอไปตรวจด้วยมือตัวเอง
“ฉีดแล้วค่ะ แต่คุณใส่ถุงได้ไหมคะ” ถึงแม้เธอจะมั่นใจว่าการฉีดยาคุมป้องกันจะมีโอกาสตั้งครรภ์ได้น้อย แต่ก็มีโอกาสที่จะตั้งครรภ์อยู่ดีจึงขอร้องชายหนุ่มออกไป
“เธอจะเจ็บณิชาเธอรับไม่ไหวหรอก ฉันจะป้องกันเอง” ซันเดย์ไม่ต้องการให้เกิดประสบการณ์แย่ ๆ กับเด็กสาวกับการมีเซ็กส์ครั้งแรก ถึงแม้จะไม่ได้เกิดจากความรักแต่เขาและเธอก็เต็มใจที่จะสร้างประสบการณ์การมีเซ็กส์ร่วมกันตามข้อตกลงที่ทำกันก่อนหน้า และอีกอย่างเขาไม่ชอบมีอะไรมากั้นความรู้สึกเวลาสอดใส่เข้าไปในตัวเด็กสาว
“มันเจ็บมากไหมคะ”
“เจ็บถ้าเธอเกร็งอยู่แบบนี้ ผ่อนคลายณิชาแล้วเธอจะมีความสุข”
“คุณอ่อนโยนกับหนูหน่อยนะคะ ได้ไหม” ดวงตากลมโตภายใต้แพขนตางอนมองหน้าชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวาน
“อ้อนเก่งแบบนี้ให้มันได้ตลอดนะ อ้าขาออก” ซันเดย์เปลี่ยนใจที่จะรุกล้ำเข้าไปในตัวเด็กสาวตอนนี้ มือหนาจับขาเรียวทั้งสองข้างตั้งขึ้นเป็นตัวเอ็ม กลีบกุหลาบสีแดงสดที่ปิดสนิทโชว์เด่นอยู่ตรงหน้า
“แฉะขนาดนี้ยังจะกลัวอะไรอีก”
ลิ้นสากเลียสัมผัสจุดอ่อนไหวที่มีน้ำหล่อลื่นสีใสไหลซึมออกมาเคลือบจนมันวาว ซันเดย์ตวัดปลายลิ้นหยอกล้อกึ่งทรมานเด็กสาวตรงติ่งเกสร ร่างบางบิดเร้าเมื่อความเสียวซ่านเริ่มเล่นงานเธอจนนอนนิ่งต่อไปไม่ไหว
“อือ..คุณ หนูเสียว มันทรมานเกินไป” เสียงหวานครางออกมาอย่างลืมอาย ฝ่ามือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนแน่น
“เสียวก็ครางออกมา ร่างกายเธอต้องพร้อมกว่านี้ก่อนถึงจะไม่เจ็บ”
“อื้อ..อ่าส์คุณ” ทันทีที่นิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางรักเสียงร้องครางดังขึ้นอีกครั้ง ผนังอุ่นนุ่มด้านในกำลังตอดรัดนิ้วราวกับเป็นสิ่งของแปลกปลอมที่ผ่านเข้าไป
“ปล่อยตัวตามสบาย ต้องการอะไรก็พูดออกมา” ซันเดย์ใช้ปากให้เด็กสาวอย่างไม่นึกรังเกียจ น้ำลายผสมน้ำรักอึกแล้วอึกเล่าถูกกลืนลงคอ
“อื้อ..มันทรมาน มันเสียวเกินไป” สะโพกกลมมนเด้งรับนิ้วเรียวยาวที่กำลังสอดเข้าสอดออกเป็นจังหวะ จากช้าเริ่มเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเด็กสาวเริ่มปรับตัวได้
“ต้องขยายอีกนิ้ว ไหวหรือเปล่า” ทุกครั้งซันเดย์จะเอ่ยถามเด็กสาวก่อนและคำตอบที่ได้รับคือการพยักหน้าหงึก ๆ
“อ่าส์ น้ำออกมาเยอะมาก” ลิ้นสากตวัดเลียน้ำสีใสที่ไหลซึมผ่านช่องว่างออกมา ติ่งเกสรถูกปลายลิ้นตวัดเลียเน้น ๆ ควบคู่กับนิ้วเรียวยาวที่ทำหน้าที่ไม่หยุด
“อ่าส์..หวาน”
“อ่าส์..คุณเข้ามาได้ไหมหนูทรมาน” เป็นณิชาที่ทนความต้องการของร่างกายไม่ไหวเอ่ยปากร้องขอ
“อยากชิมของฉันไหม” แท่งเนื้อสีแดงเข้มปลายหัวบานราวดอกเห็ดถูกเคลือบด้วยน้ำหล่อลื่นสีใสจนมันวาวถูกจับขึ้นตั้งโชว์เด่น
“ค่อยชิมได้ไหมคะ ตอนนี้หนูต้องการคุณ” ณิชาเอ่ยปากไร้ความอายเพราะความต้องการเธอมีมากกว่า
“อ้าขาออกกว้าง ๆ ผ่อนคลายเด็กดี”
“มองมันสิณิชา อ่าส์..มองมันเข้าไปในตัวเธอ” ทั้งสองอยู่ในท่านั่งหันหน้าเข้ากัน สายตาคมจ้องมองแท่งเนื้อของตัวเองที่กำลังถูกกลีบกุหลาบกลืนกินเข้าไปทีละนิด
“อ่าส์..คุณหนูเจ็บ ทั้งเสียวทั้งเจ็บ”
“ให้ฉันหยุดไหม”
“ไม่ต้องค่ะ ใส่มันเข้ามาคุณทรมานนานแล้ว”
“อ่าส์..เก่งมากณิชา จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!” เมื่อแท่งเนื้อเข้าไปในตัวเด็กสาวจนสุด ปากหยักยื่นไปประกบจูบปากบางช่วงชิงความหวานในโพรงปาก
“ขยับเองไหม จะได้รู้จังหวะ” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน มองสบตาเด็กสาว
“หนูทำไม่เป็น”
“ขยับเป็นจังหวะตามใจที่ต้องการ ค่อย ๆ ก่อนแบบนี้ ถ้าเริ่มชินค่อยเร่งให้เร็วขึ้น” ซันเดย์ขยับสะโพกสอบเป็นจังหวะช้า ๆ แต่เน้นทุกครั้ง
ร่างบางถูกยกขึ้นนั่งบนตักชันเข่าแนบกับหน้าท้องแกร่งของชายหนุ่ม สะโพกสอบขยับขึ้นลงเป็นจังหวะโดยมีฝ่ามือหนาช่วยจับประคองตรงสะโพกทั้งสองข้าง
“อ่าส์ แบบนั้นณิชาเก่งมาก” เด็กนักเรียนหัวไวขย่มสุดแรงเกิดอยู่บนตัวชายหนุ่ม
“อือ..อ่าส์ ณิชา อ่าส์เซ็กซี่เป็นบ้า จ๊วบ! จ๊วบ!” หน้าอกอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะล่อตาล่อใจ ซันเดย์ทนไม่ไหวก้มลงบีบเคล้นและดูดดุนอย่างหิวกระหาย
“ใกล้แล้วใช่ไหมตอดแรงขนาดนี้ อ่าส์ ณิชา ทั้งแน่นทั้งตอดกะเอาให้ขาดเลยหรือไง” ซันเดย์ที่แทบจะทนไม่ไหวเด้งสะโพกสวนขึ้นไปเต็มแรง
“อ้ะ อ่าส์..คุณหนูจุก”
“จุกก็ต้องทน ฉันจะไม่ไหวแล้ว อ่าส์ณิชา อ่าส์พร้อมกัน”
“อ่าส์/อ่าส์” ร่างบางซบลงที่อกแกร่งอย่างคนหมดแรง เสียงหายใจหอบเหนื่อยกับจังหวะหัวใจที่เต้นแรงแทบจะกระเด็นออกมาด้านนอก
“เหนื่อยหรือตื่นเต้น ชีพจรเธอเต้นเร็วมาก” ฝ่ามือหนาคว้าข้อมือเล็กที่ใส่นาฬิกาสำหรับวัดอัตราการเต้นของหัวใจขึ้นมาดูพบว่าเด็กสาวบนตักชีพจรเต้นเร็วกว่าปกติ และค่อย ๆ ลดลงกลับมาปกติเมื่อนั่งพักสักพัก
“ไปล้างตัวแล้วมานอน”
“หนูขอพักต่ออีกหน่อย ตอนนี้ขาไม่มีแรงเดินเลยค่ะ” ขาเรียวเล็กทั้งสองที่ตอนนี้ยังสั่นไม่หาย
“งั้นก็ไปอาบน้ำพร้อมกันนี่แหละ ยัยเด็กอ่อน”
“ใครจะไปเก่งเหมือนคุณกันคะ ผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อยเป็นพัน”
“แค่สี่สิบเถอะยังไม่ถึงร้อย เธอเป็นคนที่สี่สิบเอ็ด” ชายหนุ่มหันไปตอบเด็กสาว
“แต่เธอเป็นคนเดียวที่บริสุทธิ์ เพราะฉันไม่นิยมกินเด็กที่อ่อนประสบการณ์ แต่พอลองแล้วก็ดีอยู่นะวันหลังอาจจะหามาลองอีก”
“คุณนอนกับหนูแล้วจะไปนอนกับคนอื่นอยู่อีกเหรอคะ ถึงแม้ในสัญญาหนูจะไม่มีสิทธิ์ห้ามคุณก็ตาม ถ้าคุณนอนกับคนอื่นคุณช่วยใส่ถุงด้วยนะคะหนูกลัวติดโรค” เด็กสาวเอ่ยขอร้องออกไปเสียงสั่น
“เลิกดรามาแล้วรีบอาบน้ำนอน ฉันไม่ได้สำส่อนขนาดนั้น ถ้าฉันต้องซื้อผู้หญิงพวกนั้นมากิน ฉันจะจ้างเธอมาทำไม”
“หนูแค่อยากอยู่กับคุณอย่างมีความสุขถึงแม้ในฐานะนายจ้างกับลูกจ้าง คุณเคยบอกหนูว่าการมีเซ็กส์แบบมีความสุข สองฝ่ายต้องเต็มใจและให้ความร่วมมือหนูเองก็ยินดีให้ความร่วมมือกับคุณ ถ้าคุณยังไม่เบื่อหนูแล้วไปซื้อผู้หญิงคนอื่นมากิน”
“นี่กำลังอ้อนฉันใช่ไหม สงสัยไม่อยากนอน หรืออยากกินมื้อดึกต่อ”
ตอนพิเศษ 3เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นพร้อมแสงแดดอ่อนที่สาดผ่านผ้าม่านบางเบาในห้องนอน ซันเดย์ยังนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง ผมเผ้ายุ่งเหยิงจากเมื่อคืนที่เขาทุ่มพลังงานไปหมดทุกหยดเพื่อกิจกรรมสร้างครอบครัว แต่แทนที่ร่างกายจะได้พักเต็มที่ กลับต้องรู้สึกตัวตื่นเพราะความเคยชิน และความเงียบผิดปกติของเตียงข้างกายมือหนาควานหาคนรักอย่างเชื่องช้า ทั้งที่ยังไม่ยอมลืมตา แต่ความว่างเปล่าบนผืนเตียงกลับเป็นคำตอบที่ชัดเจนว่าเมียตัวน้อยไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วเขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น กะพริบถี่ ๆ เพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสงสลัวในห้อง ก่อนจะหันไปมองนาฬิกาดิจิทัลที่หัวเตียง"ตีห้าห้าสิบแปด..." เสียงทุ้มสบถแผ่วเบาในลำคอ พร้อมขมวดคิ้วอย่างหัวเสีย“ตื่นไปทำบ้าอะไรแต่เช้าวะ...” เขาพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์ ดันตัวลุกขึ้นช้า ๆ กล้ามเนื้อยังปวดระบมจากเมื่อคืน หัวคิ้วเข้มยังคงขมวดแน่น"เมื่อคืนยังทำท่าจะหมดแรงอยู่เลย ไม่รู้จักนอนพักให้เต็มอิ่มบ้างหรือไง..." น้ำเสียงขุ่นเคืองแต่แฝงไว้ด้วยความเป็นห่วงเขาเอื้อมหยิบเสื้อคลุมมาสวมลวก ๆ เดินเซ ๆ ออกไปทางประตู ระหว่างนั้นก็ยังบ่นกับตัวเองไม่หยุด เห็นณิชาใส่เสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้นกำ
ตอนพิเศษ 2“ไปอาบน้ำกัน” ซันเดย์อุ้มณิชาในท่าเจ้าสาวเข้าไปในห้องน้ำ ค่อย ๆ วางหญิงสาวลงอย่างเบามือ ขาเล็กยังมีอาการสั่นพยายามยืนประคองตัวเองใต้ฝักบัว“ยืนไหวหรือเปล่า” ซันเดย์เอ่ยถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นภรรยาตัวน้อยมีอาการขาสั่นเล็กน้อย“ไหวค่ะ”“ยืนเฉย ๆ ฉันอาบให้” ฝ่ามือหนาชโลมครีมอาบน้ำลงไปบนตัวหญิงสาว ค่อย ๆ ลูบไล้ทั่วตัวอย่างอ้อยอิ่ง“รีบอาบเถอะค่ะ มัวแต่ลูบอยู่นั่นแหละเมื่อกี้ยังกินไม่อิ่มหรือไง” เสียงเล็กดุออกไป ฝ่ามือหนากำลังนวดคลึงอยู่เต้าอวบต้องหยุดชะงัก“ถ้าตอบว่าไม่จะให้กินต่ออีกรอบหรือไง” ซันเดย์แกล้งโยนหินถามทาง“ได้ค่ะ แต่เสร็จจากนี้ช่วยไปเซนต์ใบหย่ากับหนูที่อำเภอด้วยนะคะ” ณิชาตอบกลับเสียงแข็ง“รีบอาบน้ำแล้วไปกินข้าวดีกว่านะ สายมากแล้วเธอคงจะโมโหหิว”“น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะคะ มัวแต่หื่นอยู่ได้ตั้งแต่เช้า” ณิชาว่ากลับ ซันเดย์รีบเปิดน้ำล้างตัวให้หญิงสาว ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ถูกหยิบมาพันรอบตัวหญิงสาว จากนั้นอุ้มออกไปห้องแต่งตัวห้องอาหาร“มากันแล้วเหรอลูก แม่กำลังจะให้เตมินไปตามพอดีเลย เป็นไงบ้างเมื่อวานเหนื่อยไหม” สไมล์เอ่ยถามทั้งสองเมื่อเดินมานั่งลงเก้าอี้ที่ว่างอยู่ โดยทุกคน
ตอนพิเศษ 1คืนส่งตัวเข้าหอเป็นคืนที่เหน็ดเหนื่อยมากที่สุดคืนหนึ่งของณิชา ครั้งสุดท้ายที่เธอดูนาฬิกาคือเวลาเที่ยงคืน หลังจากนั้นเธอทำได้เพียงร้องครางออกมาแค่นั้น“คุณไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนคะ หนูจะไม่ไหวแล้วนะคะ” หญิงสาวบอกเจ้าบ่าวหมาด ๆ ของเธอออกไปเสียงเหนื่อยอ่อน“หนึ่งปี ฉันอดอยากมาหนึ่งปีเต็ม” เสียงเข้มตอบกลับขณะที่สะโพกสอบยังขยับเข้าออกไม่หยุด“หนูยังอยู่เป็นเมียคุณอีกนานนะคะ” ณิชาไม่รู้จะหาคำไหนมาบอกชายหนุ่มให้เข้าใจ“เสร็จครั้งนี้ฉันจะปล่อยให้นอนพัก”“นอนพัก คุณยังจะทำต่ออีกเหรอคะ” ณิชาถึงกับต้องทวนคำพูดของซันเดย์อีกครั้ง“ฉันยังไม่อิ่ม อ่าส์..”“หนูสามารถตายได้เลยนะคะ ถ้าคุณจะใช้งานร่างกายหนูหนักขนาดนี้”“แค่นอนอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ออกแรงอะไร และฉันเป็นหมอฉันไม่ปล่อยให้เธอตายหรอก ถึงจะตายคาอกฉันก็ตาม” ซันเดย์ยังเมินเฉยต่อคำขอร้องของณิชา ขณะที่นอนพักเหนื่อยอยู่ฝ่ามือหนาไม่วายบีบจับตามตัวของเธอ“หนูให้คุณทำอีกแค่ครั้งเดียวนะคะ ถ้าคุณยังไม่ยอมหยุดพรุ่งนี้เราไปอย่ากันที่อำเภอ” ณิชาจำต้องขู่ชายหนุ่มออกไปแบบนั้น เพราะแขนขาเธออ่อนแรงและสั่นเทา คอแหบแห้งเพราะครวญครางมานานต่อกันหลายชั่วโมง“เ
ตอนที่49 งานแต่งในฝัน“ตกลงค่ะ ฉันจะแต่งงานกับคุณ”“อื้อ..” ร่างบางถูกอุ้มลอยขึ้นจากพื้นถูกวางลงบนเตียงนอนอย่างเบามือชุดนอนตัวบางถูกถอดออกด้วยฝีมือของชายหนุ่ม อกอวบนุ่มเด้งสีขาวเนียน ยอดอกสีชมพูเข้มชูชันยั่วยวนอยู่ตรงหน้าจ๊วบ!“อือ..คิดถึง ตรงนี้ก็ของฉัน จ๊วบ! ตรงนี้ก็ของฉัน ร่างกายเธอเป็นของฉัน” เสียงกระเส่าพร่ำบอกขณะที่ลิ้นสากโลมเลียไปทั่วร่างกาย“อื้อ..คุณ” ณิชาร้องเสียงหลงเมื่อลิ้นสากลากผ่านตรงกลางกลีบอวบนูนจากล่างขึ้นบน ไปหยุดที่ตรงติ่งเกสร“ตรงนี้เธอแฉะหมดแล้ว จ๊วบ” ซันเดย์ตวัดลิ้นเลียตรงรูแคบที่ปิดสนิทเพราะไม่ได้ใช้งานมานานอย่างไม่นึกรังเกียจ ดูดเลียน้ำหวานที่ไหลซึมออกมาไม่ขาดสาย“ฉันจะสอดนิ้วเข้าไปแล้วนะ” ซันเดย์เอ่ยบอกหญิงสาว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาสอดเข้าไปไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะเจ็บหรือตกใจหรือไม่“อื้อ..คุณ หนูเสียว มันเสียวมากหนูจะทนไม่ไหว ขยับที” ทันทีที่นิ้วเรียวสอดเข้าไปจนสุด สะโพกกลมมนก็บิดเร้าด้วยความเสียว ช่องทางคับแคบขมิบตอดรัดนิ้วถี่ขึ้นเรื่อย ๆ“อื้อ..เร็ว ๆ หนูต้องการเร็ว ๆ” ณิชาร้องขออย่างไม่นึกอายเมื่อโดนความเสียวซ่านครอบงำแจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!“อือ..อ่าส์”“ฉันขอใส
ตอนที่48 ขอแต่งงาน“ช่วยด้วย ช่วยด้วย คนเป็นลม” เสียงตะโกนดังลั่นมาจากหลังซอยด้านใน สายตาคมมองขวับตามสัญชาตญาณความเป็นหมอตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าของทั้งสองวิ่งไปทิศทางที่คนมุงอยู่ด้วยความเร็ว“ขอทางหน่อยครับ ผมเป็นหมอ” เสียงเข้มพูดขึ้นเดินแทรกเข้าไปหาคนป่วยที่นอนเป็นลมหมดสติอยู่บนพื้น โดยมีผู้เป็นสามีนั่งประคองศีรษะหนุนไว้ที่ตักพรึบ!แจ็กเกตราคาครึ่งแสนถูกถอดออกและปูลงกับพื้นไม่กลัวเปื้อนแม้แต่น้อย“วางศีรษะคนป่วยนอนราบกับพื้นครับ เอากระเป๋ามารองเท้าให้ยกสูงขึ้น” ซันเดย์จัดการทุกอย่างด้วยความชำนาญ มือหนาคลำชีพจรที่คอเมื่อรับรู้ว่าชีพจรคนป่วยนั้นเริ่มเต้นอ่อนจึงรีบคลายเสื้อเพื่อให้หายใจสะดวกและเช็กชีพจรเป็นระยะระหว่างที่รอรถพยาบาลมาถึง“ณิชาโทรเรียกรถพยาบาล ทุกคนอย่ามุงครับคนป่วยไม่มีอากาศหายใจช่วยถอยออกไปก่อนครับ”“ถอดรองเท้าคนป่วยออกให้หมด ใครมีน้ำเปล่าบ้างครับ” ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กสีเทาเข้มถูกล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้านหลัง น้ำเปล่าถูกเทราดจนเปียกชุ่ม และเช็ดบริเวณต้นคอและตามใต้ข้อพับของคนป่วยปี๋ปอ ~ ปี๋ปอ ~ ปี๋ปอ ~“ขอทางให้เจ้าหน้าที่ด้วยค่ะ” เจ้าหน้าที่พยาบาลประจำรถฉุกเฉินเดินเ
ตอนที่47 ไฮโซขายผักที่ว่างเปล่าผืนใหญ่แปลงติดกับบ้านณิชาถูกกว้านซื้อโดยเศรษฐีหนุ่มจากกรุงเทพฯ และในช่วยบ่ายวันเดียวกันบ้านน็อกดาวน์พร้อมเข้าอยู่ก็ถูกยกมาติดตั้งและเจ้าหน้าที่การไฟฟ้ามาติดตั้งหม้อไฟและเดินสายเมนเข้าบ้านให้เรียบร้อย เครื่องใช้ไฟฟ้าจำเป็นถูกติดตั้งทั่วทั้งหลังพร้อมเข้าอยู่ภายในหนึ่งวัน จนชาวบ้านแถวนั้นต่างตะลึงที่ซันเดย์สามารถเนรมิตบ้านหนึ่งหลังขึ้นมาได้ภายในวันเดียว“โอ้โห คนมีเงินเขาสามารถเนรมิตได้ทุกอย่างจริง ๆ” เสียงของชาวบ้านในหมู่บ้านที่มายืนดูบ้านหลังใหม่ของซันเดย์ที่มีขนาดไม่เล็กมาก ถ้าเทียบกับบ้านของชาวบ้านแถวนี้บ้านของชายหนุ่มนั้นดูใหญ่กว่าด้วยซ้ำ“ได้ข่าวว่าที่แปลงนั้นยี่สิบกว่าไร่เขากว้านซื้อคนเดียวหมด แถมให้ราคาสูงกว่านายทุนที่มาขอซื้อวันก่อนหลายเท่าตัวเลยนะ”“ใช่สูงกว่าราคากลางที่กรมที่ดินประเมินให้ด้วย พ่อหนุ่มคนนั้นไม่ได้เป็นเศรษฐีหน้าเลือดเหมือนพวกนายทุนที่มากว้านซื้อที่ดินเพื่อเอาไปเก็งกำไรขายต่อเลย”“ใช่ ๆ ๆ เขายังบอกอีกว่าจะซื้อที่ดินแปลงนี้ไปทำฟาร์มผักปลอดสารพิษและจะจ้างพวกเราไปทำงานในฟาร์มอีกด้วยนะ” เสียงของชาวบ้านต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าชายหนุ่