บทที่ 15

เบลล์คลับ?

กู้หยุนหลานขอความช่วยเหลือ!

ทำไมเธอถึงไปที่แบบนั้น?

หลี่โม่ไม่มีเวลาคิด เขาหันหลังแล้ววิ่งออกจากห้องผู้ป่วยด้วยความกระวนกระวายใจ!

กู้หยุนหลานจะต้องไม่เป็นอะไร!

หวังฟางที่ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเห็นหลี่โม่รีบวิ่งออกไป

เธอชี้ไปที่แผ่นหลังของหลี่โม่ที่วิ่งออกไปและตะโกนด่าว่า “หลี่โม่ ไอ้คนไร้ประโยชน์ แกจะไปไหนอีก?”

น่าโมโหซะจริง!

ไอ้หลี่โม่คนนี้ ไม่ใช่เพราะตนเองด่าไปสองสามคำจึงทำให้เขาวิ่งออกไปใช่ไหม？

ช่างเป็นขยะที่ไร้ความสามารถจริง ๆ !

หลี่โม่ที่เพิ่งวิ่งออกมาจากโรงพยาบาล กำลังจะเรียกรถ แต่แล้วจู่ ๆ รถ Ferrari คันใหม่เอี่ยมที่ตระการตาก็หยุดอยู่ตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ เธอสวมเสื้อโอเวอร์โค้ทสีแดงเพลิงเข้าเซ็ตกับสายเดี่ยวคอวีตัวในและกางเกงทรงกระบอกสีฟ้าอ่อน ขาสวยเรียวยาวชวนหลงใหล เธอดูมีเสน่ห์และเซ็กซี่อย่างเป็นธรรมชาติ

“คุณหลี่ คุณจะไปไหนคะ?”

ริมฝีปากสีแดงของหญิงสาวเปิดขึ้นเล็กน้อย เธอเดินไปด้านหน้าหลี่โม จากนั้นจึงโค้งคำนับด้วยความเคารพและเอ่ยถาม

การโค้งคำนับในครั้งนี้ยิ่งทำให้เธอดูน่าหลงไหลมากยิ่งขึ้นอีก

“คุณเป็นใคร?” หลี่โม่ชำเลืองมองและถามด้วยความสงสัย

“คุณหลี่ ฉันชื่อฉินรั่วรั่วค่ะ เหล่าเฉียนสั่งให้ฉันมาที่นี่” ฉินรั่วรั่วตอบ

เขาคือนายน้อยอย่างนั้นหรือ?

ภายในใจฉินรั่วรั่วรู้สึกหวาดกลัว แต่ทว่าคนคนนี้คือนายน้อยของเหล่าเฉียน ฉะนั้นจะทำให้เขาขุ่นเคืองใจไม่ได้เด็ดขาด！

ในเมืองฮั่นไม่มีใครที่สามารถเทียบกับเขาได้!

หลี่โม่ไม่รอช้า เขาเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับและสั่งว่า "ไปเบลล์คลับ!"

ฉินรั่วรั่วไม่ได้ถามอะไรมาก เธอขึ้นรถ Ferrari จากนั้นสตาร์ทอย่างรวดเร็ว เสียงเครื่องยนต์ดังราวกับเสียงคำรามของสัตว์ร้าย ตรงทางเข้าโรงพยาบาลรเคลื่อนไหว Ferrari ราวกับดาบสีแดงคมกริบ ทันใดนั้นก็หายลับไปกับฝุ่น

ฉวีเทียนไห่ซึ่งบังเอิญเพิ่งลงจากรถและกำลังจะเดินไปที่โรงพยาบาลเห็นฉากนี้พอดี

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย นั่นหลี่โม่ไม่ใช่หรอกเหรอ？

เขาอยู่กับผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นได้อย่างไร?

เขามันคนไร้ประโยชน์ ทำแต่เรื่องโง่เง่า ยังมีหน้ามานั่งรถ Ferrari อีก?!

โอ้ว!

หรือว่าหลี่โม่จะได้รับการดูแลจากผู้หญิงที่ร่ำรวย?

แววตาฉวีเทียนไห่ฉายแววจริงจังเขาบีบกำปั้นอย่างหงุดหงิด จากนั้นจึงหันหลังกลับไปหยิบอาหารเสริมและรีบเดินเข้าโรงพยาบาลด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีรถ Ferrari ของฉินรั่วรั่วก็พาหลี่โม่มาถึงหน้าประตูเบลล์คลับและทำให้ได้รับความสนใจจากคนที่เดินสัญจรไปมาในทันที!

เบลล์คลับเป็นหนึ่งในคลับที่มีชื่อเสียงในเมืองฮั่น ภายในตกแต่งผสมผสานไปด้วยสีขาวและสีดำ

โดยเฉพาะเถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลัง โหวหยวนหย่ง หรือ คุณโหว เขาเป็นหัวหน้ามาเฟียที่มีชื่อเสียงในเมืองฮั่น!

ที่เมืองฮั่นมีหัวหน้ามาเฟียใต้ดินทั้งหมดสี่คนและราชามาเฟียใต้ดินหนึ่งคน

โหวหยวนหย่งเป็นหนึ่งในสี่ของหัวหน้ามาเฟียใต้ดิน เขาเป็นคนเด็ดขาดและมีฝีมือ

ในตอนนี้หลี่โม่กังวลใจมาก เขาลงจากรถและตรงไปทางเข้าคลับในทันที

แต่ทว่าตรงทางเข้าคลับมีชายรูปร่างกำยำสองคนยืนเฝ้าอยู่

พวกนี้คือนักเลงที่เฝ้าคลับอย่างแน่นอน

ออร่าเย็นเยียบ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้!

“ทำอะไร? แกมาจากไหน ใครปล่อยให้แกเข้ามา ออกไปเดี๋ยวนี้!”

หนึ่งในชายกำยำที่มีใบหน้าโหดเหี้ยมบีบไหล่ของหลี่โม่แล้วผลักเขากลับไป

ขณะพูดเขาหลี่ตามองหลี่โมตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างวางมาด ด้วยท่าทีที่หยิ่งผยอง

มองเพียงแค่ครั้งเดียวเขาก็รู้ว่าหลี่โม่เป็นคนประเภทที่ไม่มีความสำคัญ ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องยิ้มแย้มเพื่อต้อนรับ

บรรดาผู้คนที่มาเบลล์คลับล้วนเป็นบุคคลที่มีเกียรติและปกติพวกเขาจะก้มหัวให้เสมอ

แต่ตอนนี้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขา แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาถูก ดูเหมือนพวกยาจก

ไม่สมควรได้รับความเคารพจากพวกเขา!

การตัดสินคนจากรูปร่างหน้าตาเป็นความสามารถพิเศษของพวกเขา อีกทั้งยังแม่นยำสุด ๆ

แต่เห็นได้ชัดว่าวันนี้พวกเขาเดาตัวตนที่แท้จริงของหลี่โม่ผิดอย่างมหันต์

หลี่โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ไปให้พ้น!”

“อะไรนะ？แกพูดบ้าอะไร？แกกล้าดียังไงมาบอกให้ฉันไปให้พ้น!”

ชายร่างกำยำโกรธจัด ดวงตาของเขาจ้องไปที่หลี่โม่อย่างเยือกเย็น ร่างกายที่แข็งราวกับเหล็กขวางหลี่โม่ไว้

หากเขาต้องการ หมัดเขาเพียงแค่หมัดเดียวก็สามารถทำให้หลี่โม่ล้มลงกับพื้นได้!

“หยุดนะ! ใครบอกให้แกพูดกับคุณหลี่แบบนี้”

ทันใดนั้นฉินรั่วรั่วรีบวิ่งออกมาจากทางด้านหลัง

เมื่อครู่เธอนำรถไปจอดที่ลานจอดรถและเมื่อเธอเห็นว่าหลี่โม่กำลังมีปัญหา เธอจึงรีบวิ่งออกมาทันที

เมื่อชายร่างกำยำทั้งสองเห็นใบหน้าเย็นชาของฉินรั่วรั่ว พวกเขาตกใจจนหน้าซีด

ทุกคนที่นี่ไม่มีใครไม่รู้จักฉินรั่วรั่ว? !

คนสนิทของชูจงเทียน ราชามาเฟียใต้ดินแห่งเมืองฮั่น!

เธอยังเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ชูจงเทียนไว้วางใจ!

ในการจัดอันดับผู้มีอำนาจชั้นใต้ดิน ชูจงเทียนมีอันดับต้น ๆ เขาคือราชามาเฟียใต้ดินแห่งเมืองฮั่น!

อำนาจล้นฟ้า!

ภายใต้สีดำและขาว พวกเขาเป็นบุคคลในตำนานอย่างแน่แท้!

ในเมืองฮั่น ไม่มีใครไม่รู้จักชื่อของเขา คุณเทียน หรือ ชูจงเทียน!

ตั้งแต่เกิดเขาค่อย ๆ เดินที่ละก้าวจนสามารถขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์ของราชามาเฟียใต้ดินแห่งเมืองฮั่น!

ทั้งขาวทั้งดำต่างก็เกรงกลัวชูจงเทียน!

พูดได้เลยว่าตราบใดที่ชูจงเทียนเอ่ยปาก ในเมืองฮั่นไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้

ดังนั้นในฐานะคนสนิทเพียงคนเดียวของชูจงเทียน ตัวตนและสถานะของฉินรั่วรั่วในเมืองฮั่นจึงสูงขึ้นเป็นธรรมดาและทุกคนต่างก็เกรงกลัวเธอ

อย่างไรก็ตาม คนนอกไม่รู้ว่าชูจงเทียนและฉินรั่วรั่วต่างก็ทรงรู้ดีว่าทุกอย่างที่เกี่ยวกับสถานะตัวตนและทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพวกเขานั้นมาจากที่ที่น่ากลัวที่หนึ่ง!

แดนมังกร!

ชูจงเทียนเคยพูดไว้ว่า "ทุกวันนี้ ฉัน ชูจงเทียนมาถึงจุด ๆ นี้ได้ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะการพึ่งพาอาศัยและแรงสนับสนุนจากเหล่าเฉียน แม้เหล่าเฉียนจะเป็นเพียงคนรับใช้ของแดนมังกร แต่เบื้องหลังของเขายังมีนายน้อยท่านหนึ่งที่เขาไม่เคยเห็นหน้า นายน้อยท่านนั้นคือตัวละครที่แท้จริง เขาคือนายน้อยที่ถูกซ่อนไว้!”

ทันใดนั้นชายกำยำทั้งสองลดความหยิ่งผยองลงและตะโกนอย่างเคารพว่า "คุณ… คุณฉิน ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ครับ?”

คนสองคนที่แต่เดิมทำตัวหยิ่งผยองในเวลานี้ดูเหมือนกับเด็กที่ทำอะไรผิด

โดยปกติพวกเขาจะดูแลเบลล์คลับและพวกเขาเคยชินกับการวางอำนาจบาตรใหญ่

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาพบกับฉินรั่วรั่วภายในใจของพวกเขาต่างก็เกรงกลัว

นั่นคือคนของชูจงเทียน คนที่เขาไม่สามารถยั่วยุได้!

"หึ!"

ฉินรั่วรั่วพ่นลมหายใจเบา ๆ เธอกล่าวตำหนิเพียงไม่กี่คำ อีกทั้งเธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันมากจนเกินไป

เพราะเธอรู้ว่าตอนนี้คุณหลี่กำลังวิตกกังวล ดังนั้นเธอเพียงแค่บอกให้ทั้งสองคนถอย จากนั้นจึงพาหลี่โม่เข้าไปในคลับในทันที

ชายกำยำทั้งสองที่ประตูเกาท้ายทอยและมองทั้งสองที่เดินออกไปด้วยความงุนงง

“นี่ แกคิดว่าข้าง ๆ คุณฉินคือใคร? ปล่อยให้เขาเข้าไปแบบนั้นจะดีเหรอ?”

“พอแล้ว อะไรที่ไม่ควรถามก็ไม่ต้องถาม แกอยากตายหรือไงล่ะ?”

การตกแต่งของเบลล์คลับหรูหรามาก มีสีทองประดับอยู่ทุกหนทุกแห่ง อีกทั้งยังมีประติมากรรมมังกรและนกฟีนิกซ์แกะสลัก ดูแล้วมีรสนิยมมาก

ในห้องโถงใหญ่มีภูเขาปลอมอยู่ลูกหนึ่ง สร้างจากหยกขัดเงาทั้งชิ้น!

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หลี่โม่ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะให้ความสนใจกับสิ่งเหล่านี้

ฉินรั่วรั่วพาหลี่โม่ไปที่ห้องโถงใหญ่ ด้านหน้าพวกเขามีผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา เธอสวมชุดกี่เพ้าลายครามสีฟ้าขาวแหวกข้าง เดินบิดสะโพกไปมา สองแขนงามกำลังโบกพัดโบราณ เท้าของเธอสวมใส่ส้นสูงสีแดง ทุกย่างก้าวมีเสียงราวกับเปียโนที่กำลังบรรเลง เธอกล่าวว่า "โอ้ คุณฉิน ลมอะไรพัดพาคุณมายังสถานที่เล็ก ๆ ของเราในวันนี้คะ?"

เธอสวยเหมือนดั่งหญิงงามที่หลุดมาจากภาพวาด ทั้งสง่างาม และมีเสน่ห์ เธอขมวดคิ้วและยิ้มราวกับภาพวาด

ไป๋เสวี่ยเอ๋อร์คือมาม่าซังของเบลล์คลับ ทุกคนเรียกเธอว่าเจ๊ไป่

ในโซลสถานะของไป่เสวี่ยเอ๋อร์ไม่ได้ต่ำต้อย เธอเป็นอนุภรรยาของโหวหยวนหย่ง

เธอยังเป็นผู้หญิงที่มีความคิดและจิตใจลึกซึ้ง

อย่างไรก็ตาม อำนาจเธอถูกจำกัดไว้ที่เบลล์คลับเท่านั้น เมื่อเธอออกไปด้านนอก ทุกคนต่างก็เคารพเธอในนามของโหวหยวนหย่ง

หากเปรียบเทียบกับฉินรั่วรั่วแล้ว สถานะของทั้งสองยังคงแตกต่างกันมาก

เพราะเหตุนี้เองที่ไปเวี่ยเอ๋อร์ไม่พอใจฉินรั่วรั่วมาโดยตลอด

ผู้หญิงเหมือนกัน สองเทพธิดามาเฟียเมืองฮั่นเหมือนกัน แต่ทำไมฉินรั่วรั่วถึงได้ดีกว่าตน?

ผู้หญิงสองคนนี้ต่อสู้อย่างเปิดเผยมาหลายปีแล้ว

“ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ ฉันไม่อยากพูดคุยเรื่องไร้สาระกับเธอ คุณกู้อยู่ห้องไหน?” ฉินรั่วรั่วไม่สนใจการแสดงละครของไป่เสวี่ยเอ๋อร์

“คุณฉิน คุณหมายความว่าอย่างไร? มาเบลล์คลับของฉันเพื่อหาคนเหรอคะ? ที่นี่ไม่มีคุณกู้ที่คุณพูดถึงหรอก”

ไป่เสวี่ยเอ๋อร์เล่นหูเล่นตา มือหนึ่งโบกพัดไปมาอีกมือหนึ่งกุมไว้ที่หน้าอกตนเอง ดูมีเสน่ห์มาก เธอพูดด้วยความเย่อหยิ่ง

หลี่โม่ไม่มีเวลาต่อปากต่อคำกับหญิงสาวด้านหน้าเขาและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ฉันจะถามอีกครั้งเดียวเท่านั้น กู้หยุนหลานอยู่ไหน?!"

ไป่เสวี่ยเอ๋อร์เพิ่งสังเกตเห็นว่ามีชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างฉินรั่วรั่ว จากนั้นเธอก็หัวเราะเยาะ แล้วพูดว่า “โอ้ คุณฉินคุณยังพาเด็กหนุ่มที่อ่อนต่อโลกมาที่นี่ด้วยเหรอ คุณไม่เข้าใจกฎเกณฑ์เกินไปแล้ว ที่นี่จะมีคนที่เขาพูดถึงได้ยังไง?"

คนคนนี้เป็นใคร ทำไมถึงกล้าพูดกับตนเองแบบนี้

เพียะ!

เสียงตบที่คมชัดดังขึ้น!

“ฉินรั่วรั่วนี่เธอกล้าตบฉันเหรอ? เธอเป็นแค่สุนัขรับใช้ของชูจงเทียน! ส่วนฉันคือคนของคุณโหว เธอทำแบบนี้ ไม่เห็นคุณโหวอยู่ในสายตาของเธอหรือไงกัน!” ไป่เสวี่ยเอ๋อร์จับแก้มตนเอง แล้วพูดอย่างโกรธเคือง

“คุณโหว? เขาไม่ได้อยู่ในสายตาฉันสักนิด!” ฉินรั่วรั่วกล่าวอย่างเย็นชา

เธอกล้าพูดว่าคุณหลี่เป็นเด็กหนุ่มอ่อนต่อโลกไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ ตบเธอมันเป็นเรื่องเล็ก!

คุณโหว?

หึหึ ขอโทษนะ ในสายตาของคุณเทียน เขาก็แค่เศษขยะ!

ในสายตาของหลี่โม่ เขาก็ไม่ต่างกับเศษขยะเช่นเดียวกัน!

หลี่โม่ขมวดคิ้ว เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของกู้หยุนหลานมาก เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ผมไม่สนหรอกว่าคุณเป็นใคร คุณโหวที่คุณกล่าวถึงเป็นคนยังไง หรือใครคอยสนับสนุนคุณอยู่ ผมเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย บอกผมมาเดี๋ยวนี้ ภรรยาของผมอยู่ที่ไหน?!”

บูม!

อารมณ์เดือดปะทุ!

หลี่โม่โกรธมากและผลที่ตามมาก็ย่อมรุนแรง!

นายน้อยแดนมังกรโกรธจนจะฆ่าคนได้!

ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ตกใจ เธอรีบชี้ไปที่ฉินรั่วรั่วอย่างโกรธเคืองและพูดว่า “ฉินรั่วรั่วเด็กหนุ่มที่เธอพามา เสียงดังเกินไปแล้ว! อยากจะท้าทายเบลล์คลับอย่างนั้นเหรอ? นานแล้วที่ไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้ เขาเป็นคนแรกเลยนะ!"

ฉินรั่วรั่วยิ้มอย่างเยือกเย็น เธอเห็นด้วยกับสิ่งที่หลี่โม่พูดทุกประโยค

นั่นคือนายน้อยแห่งแดนมังกร แม้กระทั่งคุณเทียนก็ยังต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ!

เพียงนิ้วชี้นิ้วเดียวของแดนมังกรก็สามารถทำให้เมืองฮั่นสั่นสะเทือนได้ สำหรับเบลล์คลับแล้วพริบตาเดียวก็ไม่เหลือ

อย่าพูดว่าท้าทายเบลล์คลับเลย แม้กระทั่งทำลายครึ่งหนึ่งของเมืองฮั่น หลี่โม่ก็ทำได้!

ทันใดนั้นฉินรั่วรั่วก็พูดอย่างเย็นชาว่า "ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ ฉันแนะนำให้เธอรีบนำทางไป ไม่อย่างนั้น ความล่าช้าเพียงแค่หนึ่งนาที เธอก็ไม่สามารถรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นได้!"

ไป่เสวี่ยเอ๋อหงุดหงิดในทันที นัยน์ตาของเธอฉายแววไม่พอใจและพูดว่า “ฉินรั่วรั่ว! เธอขู่ฉันเหรอ? อย่าคิดว่าเพราะเธอเป็นคนของชูจงเทียนฉันเลยต้องกลัวเธอ! วันนี้ต่อให้ชูจงเทียนมา เขาก็ต้องทำตามกฎเช่นกัน!”

“บอกตามความจริง คุณชายที่อยู่ด้านในนั้น ชูจงเทียนก็เคยพบเขาแล้วและเกรงใจเขามาก ส่วนคุณกู้ที่เธอพูดถึง เธออยู่ที่นี่จริง ๆ แต่ในตอนนี้นั้นเธอกำลังเล่นสนุกอยู่กับคุณชายท่านนั้น บางทีเธออาจจะโดน...”

ใบหน้าไป่เสวี่ยเอ๋อร์เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน คิ้วใบหลิวแสดงท่าทีหยิ่งผยอง

เมื่อได้ฟังเช่นนี้ฉินรั่วรั่วรู้สึกตึงเครียด เธอหันไปมองตาหลี่โม่

เขามีสีหน้าที่เรียบเฉย แต่ในดวงตาของเขากลับฉายแววความโกรธที่กำลังจะปะทุทำให้ฉินรั่วรั่วกลัวจนตัวสั่น！

แม้แต่ไป่เสวี่ยเอ๋อร์ก็รู้สึกได้ถึงพลังอำนาจในตัวของหลี่โม่ที่เปลี่ยนแปลงไป

สีหน้าของหลี่โม่บูดบึ้ง เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย พาฉันไปเดี๋ยวนี้! ไม่เช่นนั้น ฉันจะทำให้เธอใช้ชีวิตอย่างเจ็บปวดไปทั้งชีวิต!"