บทที่ 35 เจอตัวหัวขโมย (ตอนปลาย)

Latest chapter

• นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง   บทที่ 84 วันสำคัญของคู่รัก (ตอนปลาย)

  บทที่ 84 วันสำคัญของคู่รัก (ตอนปลาย) เมืองเฉินเฉิง เจ็ดวันก่อนออกเดินทาง เซียวหนิงชิงพาทุกคนไปที่ไร่ชาของครอบครัวของนักพรตหวู่หุน หวู่ฟู่เต๋อพาพวกเขาเดินดูไร่ชาด้วยตนเอง พร้อมอธิบายความรู้เรื่องชาอย่างคร่าวๆ “อีกไม่นาน ชาฤดูใบไม้ผลิยอดแรกจะถูกเก็บเกี่ยว และนี่คือยอดชาที่ดีที่สุดของปีขอรับ” เขาอธิบายให้ทุกคนฟัง เฉินอ๋องหันไปแปลเป็นภาษาฮวาล่าให้ลี่นาซาและฮั่นจินเข้าใจ ลี่นาซาเลยขอทำการค้าชากับพวกเขาในปีถัดไป เพราะปีนี้ถูกเซียวหนิงชิงกว้านซื้อไปหมดแล้ว “ข้าแบ่งให้ท่านแม่บุญธรรมครึ่งหนึ่งก็ได้เจ้าค่ะ หากสนใจทำการค้าปรึกษารุ่ยอ๋องได้เลย คนรักของข้าความสามารถทางด้านการค้าไม่เป็นรองคนตระกูลฟ่านเลยนะเจ้าคะ” เซียวหนิงชิงสนทนากับลี่นาซาด้วยภาษาฮวาล่าอย่างยิ้มแย้ม ทว่าคนที่ถูกกล่าวถึงกลับยืนหน้านิ่ง แผ่จิตสังหารจ้องตาเด็กหนุ่มชาวฮวาล่า ผู้มีหน้าตาคมคายอย่างเอาเรื่อง ทางฮั่นจินเองก็ไม่ยอมลดละ จ้องตาชายหนุ่มอายุมากกว่าอย่างท้าทาย เซียวหนิงชิงคล้ายมองเห็นสายฟ้าพุ่งปะทะกันอยู่กลางอากาศ นางกระซิบถามหลี่โหยวว่าเกิดอะไรขึ้น “ท่านอ๋องเหลือบมาเห็นตอนที่ท่านชายฮั่นจิน เอาดอกไม้มาปักผมให้ท่านหญ

• นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง   บทที่ 84 วันสำคัญของคู่รัก (ตอนต้น)

  บทที่ 84 วันสำคัญของคู่รัก (ตอนต้น) ชาวฮวาล่าทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นล้วนตกตะลึงกับถ้อยคำของท่านชายฮั่นจิน ลี่นาซาตกใจจนหน้าเหวอ ไม่รู้จะหาคำใดมาอธิบาย จึงหันไปตำหนิบุตรชายเสียงเขียว "ฮั่นจิน! ลูกจะหยาบคายกับท่านหญิงแบบนี้ไม่ได้นะ เป็นลูกผู้ชายต้องให้เกียรติสตรี" "ท่านแม่ ลูกไม่ได้หยาบคายนะขอรับ ลูกซื่อสัตย์กับความรู้สึกและหัวใจของลูก ลูกชอบนาง ลูกก็บอกนางตามตรง ไยท่านแม่กล่าวว่าลูกหยาบคาย" ในขณะที่สองแม่ลูกกำลังโต้เถียงกันอยู่นั้น เซียวหนิงชิงหันมากระซิบถามบิดา เรื่องนิสัยใจคอของบุรุษชาวฮวาล่า คำตอบที่ได้รับช่วยให้นางกระจ่างแจ้ง "ฮั่นจินเติบโตมากับพ่อก็จริง แต่นิสัยบางส่วนเหมือนกับหยาอินไม่มีผิด คิดอะไรก็พูดออกมาอย่างนั้น ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ ถึงภายนอกจะดูดุดันไปบ้าง ทว่าจิตใจกลับอ่อนโยนยิ่ง นาซาเคยเล่าให้พ่อฟังถึงวิธีที่หยาอินใช้เกี้ยวพานนาง ลูกคิดว่าเขาเกี้ยวพานนางอย่างไร“ "อย่าบอกว่า จู่ๆก็มาสารภาพรักและขอแต่งงานเลยนะเจ้าคะ" เซียวหนิงชิงลองเดาดูจากพฤติกรรมของคนเป็นลูก เฉินอ๋องอมยิ้ม พยักหน้าเป็นคำตอบ “…” เซียวหนิงชิง 'ได้เลือดพ่อแท้ๆมาเต็มๆ' ขบวนอาคั

• นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง    บทที่ 83 ความลับของชิงเอ๋อร์ (ตอนปลาย)

  บทที่ 83 ความลับของชิงเอ๋อร์ (ตอนปลาย) "นี่คือความลับของอาหารหน้าตาแปลกแต่เลิศรสของชิงเอ๋อร์สินะ ขอบใจมากนะที่ยอมเปิดเผยความลับนี้กับข้า แล้วยังมีเรื่องอื่นที่อยากบอกข้าอีกหรือไม่" "ยังมีอีกเรื่องเพคะ" หญิงสาวรู้สึกประหม่าไม่น้อยที่ต้องเปิดเผยความลับสำคัญเรื่องที่สอง…ครึ่งหนึ่ง เรื่องราวของการพบกันครั้งแรก ณ หอโอสถเสียนเย่า ถูกหยิบยกขึ้นมาสนทนาอีกครั้ง เซียวหนิงชิงยอมเปิดเผยเรื่องที่ตนสามารถมองเห็นทะลุผ่านผนังได้ให้คนรักฟัง ดวงเนตรของซวินเหิงเยว่เบิกกว้างอย่างตกตะลึง จ้องมองคนรักด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ “ชิงเอ๋อร์มองเห็นทะลุผนังได้จริงๆหรือ” “เพคะ” เสียงหวานตอบรับหนักแน่น หากแต่แววตาแฝงถึงความกังวล กลัวว่าชายหนุ่มจะโกรธเรื่องที่นางโกหกเขาในคราแรก คนฟังนิ่งเงียบไม่เอ่ยถ้อยคำใดอยู่ชั่วขณะ ทว่าหากสังเกตให้ดีจะเห็นว่ามุมปากของกระตุกคล้ายกำลังกักกั้นรอยยิ้ม เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปยังห้องข้างๆ หายเงียบไปราวจิบชา ก่อนส่งเสียงถามนางว่าเขากำลังทำสิ่งใด เซียวหนิงชิงยกมือกุมขมับ ที่แท้ท่านอ๋องของนาง ต้องการพิสูจน์ว่าเป็นความจริงหรือไม่ แล้วทำไมไม่บอกกันก่อน

• นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง   บทที่ 83 ความลับของชิงเอ๋อร์ (ตอนต้น)

  บทที่ 83 ความลับของชิงเอ๋อร์ (ตอนต้น) จวนเจ้าเมืองอี้เฉิง นับเป็นเวลามากกว่าสองเดือนที่ท่านเจ้าเมืองอี้เฉิงผู้ปรีชา ทำงานหนักจนแทบไม่มีวันหยุด กองเอกสารรายงานต่างๆ บนโต๊ะทรงงานสูงเกือบท่วมหัว จากที่ตั้งใจว่าจัดงานอภิเษกทันทีที่กลับมาถึง แต่กลายเป็นว่าต้องเลื่อนไปอย่างไม่มีกำหนด เช้าวันนี้ก็เช่นเดียวกัน… ดวงเนตรคู่คมจ้องมองกองเอกสารที่ตั้งรออยู่บนโต๊ะ ราวกับกำลังจ้องมองคู่แค้น และหากเอกสารเหล่านั้นสามารถมอดไหม้มลายไปได้ด้วยสายตา พวกมันคงกลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว "สุ่ยกงกง นี่มันอะไรกัน เอกสารพวกนี้มาจากไหนอีก?!" ทั้งที่เขานั่งถ่างตาสะสางงานซึ่งคั่งค้างมากว่าสามเดือน ในระหว่างที่เดินทางไปเมืองหลวงจนถึงยามโฉว่ (01:00-02:59) เพิ่งได้นอนไปแค่สองชั่วยามเท่านั้น ตั้งใจว่าวันนี้จะไปออดอ้อนคนรักให้หายคิดถึง เพราะตั้งแต่กลับมา เขาพบหน้านางแทบนับครั้งได้ อาหารทุกมื้อก็เป็นคนของเล่อไฉเฟิ่งนำมาส่งให้ถึงจวน "กองนี้หย่งหนานโหวส่งมาพะย่ะค่ะ ท่านโหวรอให้ท่านอ๋องสะสางรายงานทุกอย่างของภาคตะวันออกให้เสร็จสิ้นเสียก่อน ค่อยเอารายงานของกองทัพที่ต้องให้ท่านอ๋องตรวจสอบและอนุมัติมามอบให้" สุ่ยกงกงเหงื่

• นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง    บทที่ 82 เกลี้ยกล่อม (ตอนปลาย)

  บทที่ 82 เกลี้ยกล่อม (ตอนปลาย) หากต้องการปกป้องทุกคนที่นางรัก ไม่ให้ใครหน้าไหนอาจหาญมาแตะต้องได้อีก ย่อมต้องเป็นผู้ที่อยู่สูงสุด มีอำนาจปิดแผ่นฟ้าด้วยมือเดียวอย่างโอรสสวรรค์คอยหนุนหลัง "เพื่อแคว้นต้าซวินและราษฎร หม่อมฉันจะทำสุดความสามารถเพคะ ขอฝ่าบาทโปรดวางพระทัย และขอเวลาให้หม่อมฉันสักระยะ" "เจิ้นจะรอข่าวดีจากท่านหญิง ส่วนเรื่องที่ขอให้ส่งสาส์นไปถึงเฉินอ๋องที่ฮวาล่า เจิ้นจัดการให้เรียบร้อยตามที่ขอแล้วนะ ช่างคิดถึงสหายของเจิ้นผู้นี้จริงๆ" ฮ่องเต้ทรงนึกถึงยามที่ตนยังเป็นเพียงองค์ชาย ร่ำเรียนวิชาการขี่ม้ายิงธนูร่วมกับเฉินอ๋องในสนามฝึก โดยมีเฉาหย่งจิงเป็นผู้ฝึกสอน เวลาช่างเคลื่อนไปผ่านเร็วนัก… ในที่สุดวันเดินทางกลับเมืองอี้เฉิงก็มาถึง ขบวนรถม้าเตรียมเคลื่อนออกจากเมืองหลวง ทว่าติดขัดตรงที่นางคณิกาของหออ้ายเสิน ต่างไม่ยินยอมปล่อยตัวเอ้อร์หลิงออกมา พวกนางหลงใหลชายหนุ่มจนถึงขั้นตบตีกันเพื่อให้ได้ใกล้ชิดเขา นายเหนือหัวอย่างซวินเหิงเยว่ถึงกับกุมขมับยามทราบเรื่อง กว่าองครักษ์เงาจะแอบพาเอ้อร์หลิงออกมาจากหออ้ายเสินได้ ก็เสียเวลาไปเกือบสองชั่วยาม!! เอ้อร์หลิงอยู่ในสภาพอ่อนระโหยโรยแรง

• นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง   บทที่ 82 เกลี้ยกล่อม (ตอนต้น)

  บทที่ 82 เกลี้ยกล่อม (ตอนต้น) บรรยากาศในเมืองหลวงเต็มไปด้วยความหดหู่ พระราชพิธีศพของไทเฮาพึ่งผ่านพ้น ทว่าทางสำนักพระราชวังต้องจัดงานพระศพขององค์รัชทายาทและพระชายาขึ้นต่อจากนั้นทันที ยังไม่รวมโทษประหารชีวิตคนตระกูลว่านและตระกูลหลินในข้อหาร้ายแรงอย่างการเป็นกบฏ ฤดูเหมันต์ในปีนี้ถูกขนานนามว่า เหมันต์วิปโยค บางคนเรียก เหมันต์มรณะ ในสายตาใครหลายๆ คนต่างพากันเห็นพระทัยฮ่องเต้สุดหัวใจกับความสูญเสียนี้ ทว่าผู้ที่อยู่บนบัลลังก์มังกร หาได้โทมนัสหนักหนาอย่างที่ขุนนางหรือประชาชนเข้าใจ พระองค์อาจรู้สึกสะท้อนพระทัยอยู่บ้าง ในยามรำลึกถึงองค์รัชทายาทและองค์ชายห้าเมื่อครั้งที่ทั้งสองยังคงพระเยาว์ แต่สิ่งที่ทำให้ฮ่องเต้ซวินเสวียนคงกลุ้มพระทัยอย่างหนัก จนถึงขั้นกุมขมับคือเรื่องการแต่งตั้งองค์รัชทายาทคนใหม่ "หวายกงกง เจิ้นควรจะทำอย่างไรดี เจ้าเด็กเย็นชานั่นอย่างไรก็ไม่ยอมรับตำแหน่งนี้ ยืนกรานเสียงแข็ง หนึ่งไม่เอาสองไม่เอา เกลี้ยกล่อมก็แล้ว ข่มขู่ก็แล้ว ระหว่างเจ้าสามหรือเจ้าสี่ก็ไม่มีใครเหมาะสม คนหนึ่งสำมะเลเทเมาบ้าผู้หญิง อีกคนก็มีคนรักเป็นบุรุษ ถึงแม้จะประพฤติตัวดีมีคุณธรรม แต่ในอนาคตคงไร