เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 4 เริ่มบุกเดี่ยวแล้วนายหัว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-03 19:14:09ร่างเล็กที่สูงเพียง 157 ซม. เดินตามหลังแผ่นหลังกว้างออกจากโรงพยาบาล นายหัวอัสลานเดินบังร่างเล็กมิด แถมไม่พอ เขาเอาเสื้อสูตรตัวโคร่งใหญ่ของเขา คลุมตัวเธอปิดออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษ เธอถามเขาอย่างสงสัยแต่ไม่ได้คำตอบ ได้แต่คำสั่งกลับมาแทนว่าให้ใส่ก็ใส่เถอะ
มาหยาจะบ้าตายเพราะเสื้อเขาหนักมาก แล้วเสื้อของนายหัวอัสลานใหญ่มากยังกับชุดคลุมที่มันยาวแทบจะถึงตาตุ่มอยู่แล้วก็เท่าที่ดูด้วยตาเปล่านายหัวอัสลานสูงกว่าพี่เดชที่สูง 180 ซม.อีกแล้วเธอก็เดินดุ๊กดิ๊กเพื่อให้ทันก้าวยาว ๆ ของนายหัวผู้ที่กำลังเริ่มเข้ามาปั่นป่วนชีวิตอันสงบสุขของเธอ นายหัวในจินตนาการคือพูดน้อย ไม่จุกจิก ไม่ทำเธอเป็นประสาทได้ขนาดนี้ อยู่กับนายหัวแค่วันเดียว 5 นาที 4 อารมณ์เธอจัดการไม่ถูกว่าต้องทำตัวยังไง ได้แต่เดินตามนายหัวอัสลานต้อย ๆ เหมือนเธอเป็นลูกสมุนเจ้าพ่อเลย เดชที่ขับรถมารอหน้าโรงพยาบาล เพื่อรอรับคนทั้งสองที่กำลังเดินลงมาจากตึกผู้ป่วยพิเศษ เขาถึงกับขำแตก น้ำตาไหลที่เห็นว่ามีคนเกิดอาการหวงของขึ้นมาดื้อ ๆ แบบที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากผู้มีพระคุณ เดชพออ่านใจนายหัวอัสลานของเขาออกแล้วว่าคิดจะทำอะไร เพราะภาพที่เห็นคือ มาหยาโดนคุมกำเนิดไม่ได้มีแฟนแน่นอนงานนี้ แค่เดินเสื้อเอวลอยยังถอดเสื้อสูตรที่หวงที่สุดให้เธอใส่ขนาดนี้ ตายละหว่าน้องสาวของเดช อัสลานที่เดินไปนั่งด้านหลังรถ ก้าวเท้าขึ้นไปส่วนมาหยาที่รีบเดินเปิดประตูไปนั่งข้าง ๆ เดชคนขับรถ ทันที แต่ก็โดนเสียงทุ้มใหญ่คัดค้านอย่างไว “มาหยา ขึ้นไปทำอะไรข้างหน้า”เขาส่งสายตาหงุดงิดหน้าบูดบึ้งไปให้เธอ “เออ คือ ก็นั่งรถกับพี่เดชไงจ้ะ” “แล้วใครใช้ให้ไปนั่งข้างมัน มานั่งข้างฉันนี่ เร็ว ๆ” “แต่ว่านายหัวเป็นเจ้านาย ไม่เหมาะหรอกจ้ะ” “ใครเป็นคนตัดสินว่าเหมาะหรือไม่เหมาะ เธอหรือฉัน” เดชที่เห็นท่าทีหงุดหงิดของผู้เป็นนายจึงรีบบอกน้องสาวตัวน้อยอย่างมาหยาให้ทำตามอย่างว่าง่าย “มาหยาไปเถอะไม่เป็นไรหรอก นายหัวอนุญาตเอง” “จ้ะพี่เดช”เธอรีบก้าวลงรถเปลี่ยนที่นั่งอย่างไว เธอขึ้นไปก็เกร็ง ๆ ถึงจะเป็นผู้มีพระคุณของเธอ แต่เวลาทำหน้านิ่งคือโหดมากน่ากลัว อัสลานที่โมโหให้กับร่างบางตรงหน้า ทีกับเขาไม่เห็นเรียกพี่ เรียกแต่นายหัว ทีกับไอ้เดชพี่อย่านั้น พี่อย่างนี้ พอเขาบอกให้มานั่งด้วยก็ทำท่าทีอิดออด พอไอ้เดชพูดคำเดียวทำตามอย่างว่าง่าย ใช่ซิใครมันจะไปดีเท่าไอ้เดชละ เขาคิดในใจอย่างหมั่นไส้ลูกน้องตัวเองออกหน้าออกตา ส่วนมาหยาพอขึ้นรถมาได้ ก็นั่งชิดข้างประตูรถจนหน้าแทบติดกระจกอยู่แล้ว ไม่รู้จะกลัวอะไรเขาหนักหนา ปกติก็มีแต่สาว ๆ ชมเขาว่าหล่อเหลา แต่มาหยานี่ทำท่าเกรงกลัวเหมือนเขาเป็นยักษ์เป็นมารซะอย่างนั้นละ “มาหยา เธอจะนั่งชิดประตูรถ จนหน้าของเธอมันจะทะละกระจกรถของฉันอยู่แล้ว รถตั้งกว้างขวางขยับมาก็ได้” “มาหยาไม่อยากเบียดนายหัวจ้ะ เกรงใจ” “ขยับมานี่”อัสลานไม่พูดเปล่าดึงแขนคนตัวเล็กปลิวกระแทกอกแกร่งเข้าอย่างจัง “ว๊าย นายหัวเจ็บไหมจ้ะ”เสียงร่างเล็กตกใจที่เธอกระแทกหน้าอกของผู้มีพระคุณ ถึงแม้เข้าจะเป็นคนดึงเธอก็ตาม “เป็นห่วงฉันด้วยหรอ ฮึ” “เป็นห่วงซิจ๊ะ ก็นายหัวเป็นผู้มีพระคุณของมาหยา ถ้า มาหยาไม่มีนายหัวคงเป็นลูกหมาข้างถนนไปแล้วจ้ะ”สองมือเรียวเล็กที่อยู่ในชุดสูตร ประนมก้มไหว้ลงบนอกแกร่ง อย่างนอบน้อมด้วยความใสสื่อ อัสลานสูดดมผมหอมของมาหยา เธอหารู้ไม่ เธอกำลังปลุกความกระหายในตัวของอัสลาน พ่อสิงโตหนุ่มที่หิวกระหาย ต่อความไร้เดียงสาของเธอ เขาพอใจในการกระทำที่แสนน่ารักของมาหยามาก เขากอดเธอตลอดทาง มาหยาก็อบอุ่นหัวใจ นั่งรถเกือบชั่วโมงเพราะรถติด จนหลับคาอกแกร่งของนายหัวอัสลานจนถึงบ้านสวนเธอก็ยังไม่ตื่น “นมไม่ต้องปลุกมาหยานะครับ” “แต่ว่า” “ไม่เป็นไรครับผมอุ้มแกเข้าห้องเอง” อัสลานอุ้มมาหยาผ่านแม่นมที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก เดินขึ้นไปชั้นสองห้องของมาหยา เขาก้าวเข้าประตูไปก็ต้องตกใจเพราะห้องของมาหยามีรูปของเขามากมายติดที่หัวเตียง รูปการเคลื่อนไหว การทำงาน ภาพเหล่านี้ เธอเอามาได้ไง เขาไม่แปลกใจหรอกมีแต่ไอ้เดชลูกน้องมือดีของเขาเท่านั้นที่เอามาให้มาหยา เขาอดยิ้มไม่ได้เมื่อมองเห็นความน่ารักของมาหยาเด็กในอุปการะ มาหยายังคงหลับอุตุ อยู่บนเตียงนุ่มของเธอ โดยลืมไปว่าหลังจากเมื่อคืนชีวิตของเธอได้เปลี่ยนไปตลอดกาล เพราะบางทีเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปผู้มีพระคุณ เธอที่นอนหลับตาพริ้มจนถึงเย็น อัสลานที่ขึ้นไปนั่งบนเตียงเล็กขนาด 5 ฟุต เขาเผลอนอนกอดร่างเล็กในอ้อมกอดไปด้วยกันจนถึงเย็นจนเริ่มรู้สึกถึงร่างเล็กเริ่มขยับเพราะคงอึดอัดเพราะวงแขนแกร่งที่หนักอึ้งของเขา “กรี๊ดดด...!!!!! .ใคร ใครเนี่ย เข้ามาในห้องได้ไง”เสียงใสกรี๊ดสนั่นห้องนอนเล็กของตัวเอง เธอลืมไปว่าเธอมีผู้มีพระคุณมาเยี่ยมเธอไม่คุ้นชินกับการมีอยู่ของเขา “เฮ้ย...กรี๊ดทำไม ฉันเอง”อัสลานรีบเอามือหนาอุดปากคนตัวเล็กที่งัยเงียขี้ตา สงสัยลืมว่ามีเขาละมั้ง มาหยาส่งสายตาหันกลับมามองเจ้าของมือที่อุดปากแถมยังขึ้นมานอนเตียงเล็กของเธอตอนไหน เธอลืมเลยว่ากลับมาบ้านได้อย่างไรกัน “อย่ากรี๊ดอีกนะ ไม่งั้นโดนแน่น”เสียงทุ้มต่ำพูดเชิงขู่ให้ มาหยาคืนสติก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ระลึกชาติได้ว่าเกิดอะไรขึ้น มาหยาพยักหน้าเล็ก เป็นเชิงบอกให้อัสลานปล่อยเธอก่อน เพราะเธอเพิ่งจำได้ว่า มีอัสลานเข้ามาในชีวิตเมื่อวานนี้ แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเธอเพราะว่าเธอ คุ้นกับการอยู่คนเดียวในบ้านสวนตั้งแต่เด็ก ส่วนนมก็จะขึ้นมาดูแลก็ตอนไปโรงเรียนเท่านั้น บ้านหลังนี้เธออยู่คนเดียว นมจะอยู่ด้านหลังบ้าน หลังถัดไปจากเธอ “ไงเราตื่นแล้วหรอ หิวยัง”อัสลานที่ถามคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบฉบับแด๊ดดี้มาก “ไม่หิวค่ะ ปกติไม่กินเข้าเย็นจ้ะ” “แล้ววันนี้จะทำอะไรต่อ” “เดี๋ยวไปรับมะพร้าวที่สวนพี่ชินจ้ะ พี่ชินจะเอามาส่งทุกวันศุกร์ของทุกอาทิตย์” อัสลานเลิกคิ้วเป็นคำถามว่าเอาไปทำอะไรมะพร้าวเพราะปกติเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องของมาหยา เลยไม่รู้ว่า มาหยาเปิดร้านขายขนมในตัวเมืองภูเก็ตตอนเย็น แถมอยู่ติดกับบาร์ซะด้วย “เอามาทำขนมไทยจ้ะ พรุ่งนี้มาหยาจะต้องไปตั้งร้าน” “ร้านอะไร ทำไมฉันไม่เคยรู้ว่าก่อน” “เออ คือ มาหยาขายขนมทุกวันเสาร์กับอาทิตย์จ้ะ เช่าร้านข้างบาร์ในภูเก็ตจ้ะ” “อะไรนะ แล้วเธอไปทำตั้งแต่เมื่อไหร่” “ทำมาตั้งแต่เรียน ม. 5 แล้วจ้ะ มาหยาทำขนมไทยกับแล้วก็ขายน้ำมะพร้าวน้ำหอมจ้ะ เห็นว่าทำเลมันดี ก็เลยทำขายทุกเสาร์อาทิตย์ บางวันพี่เดชก็แวะไปช่วยช่วงเย็น บางวันก็พี่ชินจ้ะ” อัสลานเปลี่ยนสีหน้าทันที เมื่อได้ยินคำตอบว่ามีหนุ่ม ๆ ทั้งลูกน้องตัวดีอย่างไอ้เดช และไอ้ชินเด็กมหาวิทยาลัยหน้าอ่อน(ด่าไว้ก่อนหน้ายังไม่เคยเห็น ฮ่าฮ่า)มาตอแยเด็กในอุปการะของเขา นี่เขาคนเดียวหรือไงที่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับมาหยาเลยหรือไง ยิ่งคิดยิ่งโมโห อยากจะกระทืบไอ้เดชซะให้จม แต่มันดันไม่ได้ทำอะไรผิด “แล้วฉันขอไปด้วยได้ไหมพรุ่งนี้” “ได้ซิจ้ะ แต่นายหัวไม่ทำงานหรือจ้ะ” “เดี๋ยวเอางานไปทำด้วยก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก”
บทล่าสุด
มาหยาของนายหัว หนูน้อยแพทรีเซีย
ผ่านมาแล้วสองเดือนยายหนูแพทริเซียขวัญใจคนทั้งบ้าน เป็นหลานคนโปรดของคุณปู่คามิโล ตอนนี้มีคำสั่งเป็นปลูกสร้างมหาวิทยาลัยมูลค่าไม่ต่ำกว่าสองร้อยล้านบาทให้กับหลานสาวอายุสองเดือน"คุณแม่ขาสองพ่อลูกเขาแข่งกันสร้างโรงเรียนให้กับยัยหนูแพทริเซียอย่างนี้ เราห้ามอะไรเลยไม่ได้หรอคะ"มาหยาถึงกับปวดหัวกุมขมับ"อย่าห้ามเลยลูก ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ปล่อยให้เต็มที่ เงินเรามีเป็นถุงเป็นถัง ให้เขาใช้ไปเถอะลูก" คุณนายจันทร์ฉายต้องสอนให้ลูกสะใภ้สุดที่รักรู้จักปลงอัสลานเดินลงมาจากชั้นสอง วันนี้ตั้งใจจะไปดูร้านขนมและไปเยี่ยมนายหัวใหญ่ที่คอยดูแลมาหยาตอนที่เขาโดนลอบทำร้าย"ที่รักวันนี้เราไปหาไอ้ใหญ่ที่ร้านกันเถอะ ผมว่าจะเอาของไปฝากให้มันด้วย"อัสลานถึงแม้ความจำจะไม่เต็มร้อยแต่ก็เริ่มปะติดปะต่ออะไรหลายอย่างได้บ้างแล้ว"ก็ดีสิคะ มาหยาอยากพายัยหนูไปหานายหัวใหญ่ด้วยค่ะ""คุณแม่คะ เย็นนี้มาหยากับนายหัวอาจจะกลับมาเย็นหน่อยนะคะ จะแวะไปดูร้านขนมสักหน่อยค่ะ""ไปเถอะจ๊ะลูก ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้ เดี๋ยวแม่ดูแลจัดการเอง""เดี๋ยวนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยคุณแม่สามีกับคุณลูกสะใภ้ ผมกลายเป็นหมาหัวเน่าไปแล้วสินะเนี่ย"
มาหยาของนายหัว หลงหลานสาว
2-3 วันมานี้ มาหยาไม่ยอมกลับมาอย่านอน ที่ห้องกับอัสลาน อัสลานก็เอาแต่ร้องโอดครวญเพราะคิดถึงเมียรักส่วนคามิโลก็เอาแต่บ่นอุบอิบ กับไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง ที่ทำให้เขาเองก็อดนอนกับเมียอย่างคุณนายจันทร์ฉาย"ไอ้ลูกเวร วันนี้แกต้องไปเอาเมียแก ออกมาจากห้องนอนของฉัน ต่อให้ฉันรักหลานมากแค่ไหน แต่ฉันก็คิดถึงเมียฉันนะ"คามิโลหันมาด่าไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง"โถ่..คุณพ่อครับ ผมก็อยากนอนกับเมียผมเหมือนกัน แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อมาหยาไม่ยอมนอนกับผม""ไม่รู้ล่ะ แกไปหาวิธีแยกเมียแกออกจากเมียฉันเลยไม่อย่างนั้นนะ มรดกที่ฉันมีทั้งหมด ฉันจะถวายวัดให้หมดเลย""เถียงอะไรกันแต่เช้าจ๊ะสองคนพ่อลูก"คุณนายจันทร์ฉายที่ได้ยินเสียงดังเอะอะกลางห้องนั่งเล่น"ก็คุณพ่อน่ะสิครับ บอกจะยกสมบัติให้กับวัดหมดเลยไม่ให้ผม ถ้าไม่แยกมาหยาออกจากคุณแม่" ได้ทีอัสลานก็เลยฟ้องผู้เป็นแม่ซะเลย"ทำไมคุณถึงพูดกับลูกอย่างนั้นล่ะคะคามิโล" คามิโลจึงรีบวางมือลงจากหนังสือพิมพ์ทันทีและเดินไปกอดเมียรัก พร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาไม่มีใครที่ทำให้คามิโล สามารถอ่อนโยนได้เท่ากับแม่จันทร์ฉายอีกแล้ว"ก็ผมคิดถึงคุณนี่ที่รัก ดูสิคุณเ
มาหยาของนายหัว เมียรำคาญ
กินระยะเวลานานเข้าเดือนที่ 9 มาหยาใกล้จะคลอดเต็มที เธอโชคดีมากมายที่ไม่มีอาการปวดหัวหรือแพ้ท้องเหมือนแม่คนอื่น ๆ เหมือนกับลูกสาวแสนน่ารักของเธอจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่"มาหยาเธอมีอาการปวดท้องบ้างไหม.!นายหัวอัสลานที่มีความจำเป็นไปๆ มา ๆ ยังไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ก็พอจำบางสิ่งบางอย่างได้บ้างแล้ว ตลอดเวลา 9 เดือนก็ฟื้นฟูความทรงจำกันไปเรื่อย ๆ"ไม่มาหยาสบายดีจ๊ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ"มาหยาหันไปยิ้มพร้อมกับนอนเอาหลังอิงที่หัวเตียงพร้อมกับหมอนข้างมากมาย"จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเมียฉันได้อย่างไรล่ะ ดูสิท้องโตแล้ว แถมใกล้จะคลอดเต็มที ฉันอยากจะเห็นหน้าลูกสาวฉันเต็มแก่แล้ว"อัสลานไม่พูดเปล่าพร้อมกับใช้มือหนาลูบไปที่ท้องขาวนวลอย่างแผ่วเบา ก้มลงไปจูบหน้าผากของ มาหยาด้วยความรักอัสลานตอนนี้เหมือนเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแต่กลายเป็นสามีที่น่ารำคาญของคุณแม่ เพราะตลอดทั้งคืนอัสลานนอนไม่เต็มตื่น เอาแต่ตื่นมา ถามมาหยาว่าปวดท้องคลอดหรือยังจนมาหยานอนไม่ได้"นายหัวอัสลามหยุดเลยนะจ๊ะ ไม่ต้องถาม มาหยา ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง นี่มันจะตีหนึ่งแล้ว ถ้านายหัวยังถามแบบนี้อีก พรุ่งนี้ มาหยาจะ
มาหยาของนายหัว เร้าร้อน
จูบเร่าร้อนที่แสดงถึงความต้องการกันมาเนิ่นนานลิ้นสากค่อย ๆ โลมเลีย จากปากเล็กเลื่อนมาที่ต้นคอขาว มือหนาบีบเค้นเต้าอวบใหญ่ทั้งสองข้าง ด้วยความที่มาหยาตั้งครรภ์ทำให้เต้านมนั้นเต่งตึงกว่าปกติ มันดูมีน้ำมีนวลและเต็มไม้เต็มมือ มาหยา ครางอื้ออึงอยู่ในลำคอด้วยความโหยหากันและกัน"ฮืม.. นายหัวอัสลาน มาหยาต้องการแท่งเอ็นร้อน ๆ ของนายหัว"มาหยาบอกความต้องการของเธอแบบไม่อายอัสลานผละปากออกจากการซอกไซด์ ทรวงอกที่อวบอิ่ม เงยหน้ามองขึ้นมองหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับปรายตาที่หยาดเยิ้ม แสดงถึงความต้องการมากมายต่อ มาหยา"ใจเย็น ๆ สิยอดรัก วันนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดมาหยาของผม"อัสลานปลดเปลื้องเสื้อผ้าของมาหยา จนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า ตัวเขาเองก็ค่อย ๆ ปลดเสื้อเชิ้ตออก ปลดกระดุมทีละเม็ดมาหยานอนมองอัสลานอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุ"โอ้ว..ยอดรัก คุณอย่าทำดวงตาเช่นนั้นเลย มันทำให้ผมต้องการคุณมาก""ผัวขา....เมียอยากโดนผัวกระแทกแรง ๆ ผัวมากระแทกเมียหน่อยได้ไหมค่ะ"มาหยาเปลี่ยนสรรพนามอัสลานที่ได้ยินคำศัพท์พระนามที่เปลี่ยนไป เขาถึงกับเลือดในกายสูบฉีด เขาถึ
มาหยาของนายหัว พลีกายถวายตัว(อัสลาน) NC
มาหยาห้อยคอจากโต๊ะเล็กน้อยส่วนอัสลานยืนคร่อมหน้าเล็กที่ทำท่าจะกลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ อัสลานสอนมาหยาด้วยการใช้สองมือเล็กจับที่ท่อนเอ็นใหญ่พร้อมกับเริ่มกลืนกินปากเล็กเกินกว่าจะครอบงำหัวท่อนเอ็นเข้าไปได้จนหมด “โอ้ว อ้าส์...มาหยา ปากเธอทำฉันเสียว” อัสลานโน้มกายจับเต้าอวบใหญ่ใช้นิ้วมือบี้เคล้นคลึงไปพร้อมกับเริ่มขยับท่อนเอ็นในปากเล็กจนลืมตัว มาหยาถึงกับน้ำตาเล็ดพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่ออกจากปากแต่อัสลานไม่ยอมเพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำพร้อมกับความหื่นกระหาย แค่ก แค่ก อ๊อก อ๊อก เสียงมาหยาสำลัก อัสลานกระแทกส่วนสอดให้ลึกเข้าไปในลำคอ ด้วยความรวดเร็วจนน้ำกามล้นทะลัก ออกปากล้นรูจมูก มาหยาน้ำตาไหลหน้าตาแดงก่ำ อัสลานรีบถอนแก่นกายออก แค่ก แค่ก แค่ก ไม่ไหวแล้ว !! “ฉันขอโทษมาหยา ฉันลืมตัวไปหน่อย” อัสลานรีบขอโทษร่างบางตรงหน้า ที่นอนหน้าหูน้ำตาไหลพราก เขาเอาทิชชูเช็ดทำความสะอาด ใบหน้าสวยด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับพรมจูบทันที “เธอทำโทษฉันได้นะ มาหยา” มาหยาส่ายหัวไปมาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง อัสลานนอนราบลงที่พื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบ “เดินมา มาหยา เดินมาหาฉัน” มาหยาทำหน้าตาลังเลแต่ก็ยังก้าวย่างไปหานายห
มาหยาของนายหัว ราชสีห์คืนรัง
บ้านสวนที่ดูสวยสะอาดตาเป็นระเบียบเรียบร้อยมีผู้คนมากมายรายล้อมดูแปลกหน้าแปลกตาอัสลานมองไปรอบๆ ด้วยความสงวนใจว่าตนเองร่ำรวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ"มาหยาฉันมีเงินมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เชียว" อัสลานหันไปถาม มาหยาที่นั่งอยู่บนรถหรูด้วยกัน"นายหัวอัสลาน .. นี่ยังไม่ถึงเสี้ยวฝุ่นที่นายหัวมีเลยนะจ๊ะ นายหัวยังมีอีกหลายอย่างนับไม่ถ้วนเลยแหละ"มาหยาถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่"ฉันเนี่ยนะรวยขนาดนั้นเลย .!?"อัสลานถึงกับร้องอุทานตกใจ"ใช้คำว่ารวยได้เปลืองมากจ้ะนายหัวอัสลาน" มาหยาส่งยิ้มพร้อมกับกุมมือหนาแน่น"แล้วที่นี่ก็เป็นบ้านของฉันหรอ"อัสลานยังคงสงสัยอีก"ที่นี่เป็นบ้านที่นายหัวอัสลาน ให้มาหยามาอยู่ตอนที่มาหยาเสียพ่อกับแม่ นายหัวก็รับเลี้ยงมาหยา" มาหยาก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหลืออีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะเข้าบ้านเธอก็ยังอยากเล่าเหมือนได้เพื่อนใหม่อีกคนในร่างเดิมอัสลานตอนนี้กลายเป็นคนใจดี ตลกอบอุ่นเพราะความทรงจำเดิมของเขาไม่เหลือเลย มาหยาไม่รู้สึกสิ้นหวังใด ๆ เธอกลับรู้สึกอยากจะเริ่มจีบนายหัวอัสลานเองซะอีก"ไปเถอะจ้ะนายหัว พ่อกับแม่ของนายหัวรออยู่ในบ้านป่านนี้ท่านทั้งสองคงรอแย่แล้ว"อ
บางทีคุณอาจจะชอบ
จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์21.4K viewsหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย32.7K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C60.0K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย294.7K viewsรักนี้อย่าหวนคืน
เฟยฮวา858 viewsเพรงรักรอยฝัน
เตชิตา35 viewsWRITE TO LOVE | เขียนรักปรุงสวาท SM+
อะพอลโล่_1.1K viewsยั่วรักภรรยาในนาม
คุณธิดา160 views
