บทที่ 1364

최신 챕터

• ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1403

  จั๋วซือหรานพูดคำนี้จบ คนหาข่าวคนนั้นก็อดมองไปทางจั๋วซือหรานไม่ได้ในสายตามีอาการตกใจอย่างปิดไม่มิด น่าจะเพราะคิดไม่ถึงว่า นางที่เป็นคนต่างบ้านต่างเมือง แล้วยังเป็นหญิงสาวด้วยกลับมองสถานการณ์ของซื่อหนานได้อย่างทะลุปรุโปร่งและตอนที่สายตาของเขามองไป ดาบยาวในมือจั๋วซือหรานก็พามาที่ข้างคอเขาเขาตะลึงงัน ดวงตาถลึงโต ไม่กล้าขยับตัวไปทันทีกระทั่งหนังหัวยังเกรงแน่นเขาได้ยินเสียงของหญิงสาวคนนี้ที่ยังคงเรียบเฉย เย็นชา และเปิดโปงความคิดนั่นของเขาจั๋วซือหรานเอ่ยว่า "ข้าจ่ายเงินจ้างเจ้า ไม่ใช่ให้มาแค่ไกล่เกลี่ยเรื่องให้จบ ถ้าเจ้ากลัวว่าจะผิดใจกับเนี่ยคุน แล้วมาหลอกข้าแบบส่งเดชล่ะก็..."จั๋วซือหรานเหลือบมองไปยังผู้ดูแลแผงตลาดค้าทาสพวกนั้นผาดหนึ่ง จากนั้นก็มองมาทางคนหาข่าว เอ่ยต่อว่า "ข้าจะจ่ายให้เจ้าพวกนั้นมากหน่อย ให้พวกเขาจับเจ้ามัดแล้วขายส่งออกไปซะ ก็ดูจะไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร"พอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน สีหน้าของคนผู้นี้ก็ซีดไปทันที!ทั้งเนื้อตัวเริ่มสั่นระริกขึ้นเบาๆ "ใต้...ใต้เท้า ข้า...ข้ารู้ผิดแล้ว ข้ารู้ผิดแล้ว ไม่กล้าอีกแล้ว ข้าจะพูดทุกอย่างที่รู้เลย"จั๋วซือหรานเหลือบมองเ

• ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1402

  แต่ว่า สำหรับความกังวลเหล่านี้ของพวกเขา จั๋วซือหรานไม่ได้แยแสเลยนางเป็นที่รู้จักกันดีว่าสมองไวกระทั่งว่าพอนางไม่เร่งรีบ พวกขเาก็จะผ่อนคลายตามไปด้วย เหมือนว่า...ตราบใดที่นางยังไม่เร่งร้อน ปัญหาก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรจั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น "ยังไม่ต้องรีบกังวลไป ข้ารู้สึกว่าเนี่ยคุนอาจจะไม่สามารถดึงตัวคนที่มาประโยชน์มาได้ ถ้าเขามีฝีมือในการดึงคนที่มีประโยชน์ทั้งหมดได้จริง คงไม่ถูกข้าทำให้โมโหขนาดนั้น"จั๋วซือหรานพูดพลางหัวเราะ "นี่ยังไม่ถึงไหนเลยนะ เขากลับเลือดลมพร่องเสียขนาดนี้ ถ้าคนไม่รู้คงนึกว่าเพิ่งคลอดลูกมา"ปันอวิ๋นพอได้ยินคำนี้ของนางก็เกือบจะหัวเราะออกมาจั๋วซือหรานเอ่ยต่อว่า "ข้ารู้สึกว่าคนพวกนี้ ไม่ได้ภักดีกับเนี่ยคุนหรอก พวกเขาแค่ต้องการสถานที่อย่างซื่อหนานนี่เท่านั้น ส่วนว่าจะเป็นซื่อหนานของเนี่ยคุน หรือว่าซือหนานของจั๋วซือหราน พวกเขาคงไม่ใส่ใจเท่าไร""ความหมายก็คือ ตราบใดที่เจ้าอยู่ร่วมกับพวกเขาอย่างสงบสุขในภายภาคหน้า พวเขาก็จะไม่มาหาเรื่องเจ้าอย่างนั้นสินะ?" ปันอวิ๋นถามจั๋วซือหรานพยักหน้า "บนความรู้สึกคืออย่างนั้น แต่ข้าก็คงไม่ปล่อยพวกเขาไว้ตลอด ทว่าตอนแรกนี้จะยังไม

• ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1401

  ชิ่งหมิงได้ยินคำนี้ สายตาก็ชะงักไปตอนที่เงยหน้าขึ้นมองปันอวิ๋น ก็ไม่ได้รู้สึกตกตะลึงอะไร ดูสงบนิ่งมาก "ฝีมือก็ดีขึ้นมากจริงๆ เพียงแต่ว่า...ข้ากับเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันมากมายนัก"ปันอวิ๋นไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้ เขาโบกไม้โบกมือ "ไม่เป็นไร ถึงยังไงพวกเราก็ไม่ได้มีพ่อที่ดีกันนักหรอก"จั๋วซือหรานขมวดคิ้วมองเขา "เจ้ามองออกตั้งแต่เมื่อไรกัน?""ข้าไม่ได้ตาบอดนะ เหล่าจวงเองก็แอบมองจวงชิ่งหมิงอยู่ตลอด ทั้งสองคนสกุลจวงเหมือนกัน ยิ่งไปกว่านั้นในแววตาของเหล่าจวงกับจวงชิ่งหมิงก็คล้ายคลึงกันด้วย แค่มองเฉยๆ อาจไม่รู้สึก แต่ถ้าสองคนอยู่ในภาพเดียวกัน ก็จะสัมผัสได้เลย"ปันอวิ๋นบางครั้งดูแล้วก้เหมือนเป็นคนขี้เกียจที่เหมือนไม่ใส่ใจกับอะไรเลยแต่อันที่จริง เขาเป็นคนละเอียดอ่อนและเฉียบแหลมมากมีหลายเรื่อง ที่แม้เขาจะไม่พูด แต่อันที่จริงในใจก็รู้แจ้งเห็นจริงทุกอย่างปันอวิ๋นเอ่ยต่อ "ไม่เป็นไร ถ้าไม่ชอบฟังคราวหลังจะไม่พูดอีก"แต่เขาคิดๆ จากนั้นก็เสริมมาอีกคำหนึ่ง "น่าจะเพราะว่า ข้ากับเฟิงเหยียนแต่ก่อนรู้ว่าตนเองต้องแบกภาระโชคชะตาแบบไหนไว้ ดังนั้นจึงค่อยๆ ปรับความเข้าใจกับตนเอง จะพูดถึงยังไงก็ได้

• ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1400

  ถึงยังไงการทำงานในโรงคณิกา บ่อยครั้งที่จะตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอกแม่เล้ากลอกตาไปมา "ทั้งสามท่านมาที่นี่เพื่อหาความสำราญแบบใดหรือ? เคาะประตูดีดีก็พอนี่นา ไม่เห็นต้องพังประตูใหญ่แบบนี้..."นางจ้องปันอวิ๋นไม่วางตา "แขกท่านนี้ต้องการจะฟังดนตรี หรือจะค้างคืนกันล่ะ? ต้องการแม่นาง...หรือว่าต้องการชายหนุ่ม?"ปันอวิ๋นฟังครึ่งประโยคแรก ก็ขมวดคิ้วแล้ว พอได้ยินครึ่งประโยคหลังก็หนักเลย "อะไรนะ?"แม่เล้าเห็นความเย็นชาในสายตาเขา ก็รู้สึกสันหลังวาบ สั่นเทาไปทั้งตัวจั๋วซือหรานที่อยู่ข้างๆ ฟังแล้วอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ ปันอวิ๋นหน้าตาดี ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นความงามเฉพาะตัวด้วย บุคลิกเย้ายวนชวนหลงใหลแต่กำเนิดนั่น ก็ไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนจะอดคิดไม่ได้ว่าเขาจะต้องการแม่นาง...หรือว่าต้องการชายหนุ่มกันแน่...จั๋วซือหรานกระแอมแล้วอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ เอ่ยขึ้นว่า "...แค่ก พวกเรามากินข้าวน่ะ พวกเจ้าที่นี่มีกับข้าวและสุราอะไรที่อร่อยก็ยกมาให้หมดเลย"หลังจากที่แม่เล้าได้ยิน เดิมทียังคิดจะถามอยู่ว่าพวกเขาต้องการแม่นางหรือชายหนุ่มไหม แต่ก็รู้สึกว่าถ้าทำแบบนั้นมันจะเหมือนว่าตนเองเบื่อชีวิตแล้วก็เลยอ้าปากพะ

• ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1399

  ทั้งซื่อหนานล้วนเป็นขอบเขตขั้วอำนาจของเนี่ยคุน ดังนั้นข่าวของบ่อนพนัน ไม่นานนักก็ส่งไปถึงหูของเนี่ยคุนแล้วเขาโมโหจนแทบกระอักเลือด!ใครจะคิดว่าหญิงสาวคนนี้ เอาจวนของเขาไปแล้วก็ยังไม่พอตอนนี้ยังคิดจะทำลายกิจการของเขาอีก!เนี่ยคุนทำได้แค่รีบกำชับออกไป "หญิงสาวคนนี้น่าจะจงใจเล่นงานข้า เร็ว กำชับออกไป ให้โรงคณิกาทางนั้นวันนี้ปิดประตูไม่รับแขก จะได้ไม่ให้นังมารร้ายนั่นพอเบื่อบ่อนพนันแล้วหันไปเล่นทางโรงคณิกาต่อ"คนใช้รู้สึกว่าเนี่ยคุนจะคิดมากเกินไป "ท่านเจ้าเมือง คงไม่หรอกกระมัง? นางเป็นหญิงสาวนะ จะไปโรงคณิกาทำไมกัน..."นั่นมันที่ที่ชายหนุ่มไปเล่นกับหญิงสาวนะ!เนี่ยคุนหัวเราะเย็นชา "นางเป็นโหว ขนาดบ่อนพนันยังไปได้ ยังมีเรื่องอะไรที่นางไม่กล้าทำอีกกัน...?"ตอนนี้ต่อให้มีคนมาบอกเขาว่า หญิงสาวคนนี้บินได้!เนี่ยคุนก็อาจจะรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรด้วยซ้ำ!ส่วนอีกด้านหนึ่ง จั๋วซือหรานก็พาปันอวิ๋นกับชิ่งหมิงมาอยู่หน้าประตูโรงคณิกาอย่างสบายอารมณ์"เจ้ามาจริงๆ ด้วยแฮะ" ปันอวิ๋นขมวดคิ้ว จมูกก็ย่นลง เหมือนได้กลิ่นเครื่องประทินเข้มข้นลอยออกมาจากในโรงคณิกา"เจ้าเด็กนี่ยังเด็กอยู่เลยนะ" ป

• ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1398

  "ได้"จั๋วซือหรานมองเขา ถามขึ้นว่า "ถ้างั้น ใครจะมาเขย่าล่ะ?"ผู้ดูแลเอ่ยขึ้น "ข้า ข้าเอง ข้าเขย่าเอง...ข้าเขย่าเสร็จจะปล่อยมือทันที ไม่มีโอกาสทำอะไรแน่นอน!"จั๋วซือหรานพยักหน้ายิ้มๆ "ได้ได้ งั้นเจ้าเขย่าเลย"ผู้ดูแลให้คนเอากระบอกเขย่าลูกเต๋ามาด้านในมีลูกเต๋าไม้สามลูกวิธีการก็เหมือนกับกติกาในชาติที่แล้วของจั๋วซือหราน เป็นวิธีเล่นที่ง่ายที่สุดจริงๆจั๋วซือหรานไม่ได้ติดใจที่จะเล่นกับเขาสักตา ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากเขามือสะอาดจริง ชนะก็ชนะแพ้ก็แพ้ นางก็ไม่ใช่จะเล่นไม่ได้แต่ใครจะรู้ ว่าก็ยังมีวิะีการโกงอยู่จริงๆคนผู้นี้น่าจะรู้สึกว่าตัวเขามั่นในใจในแรงควบคุมลูกเต๋าเป็นพิเศษ ดังนั้นพริบตาที่นางตอบตกลงให้เขามาเขย่าลูกเต๋า บนหน้าเขาก็มีสีหน้าถอนใจโล่งออกมาอย่างชัดเจนมันชัดเสียจนทำให้จั๋วซือหรานมองข้ามไปไม่ได้เลยจั๋วซือหรานดูท่าทางเขย่าลูกเต๋าของเขา น่าจะเป็นท่าทางบวกกับการสร้างขึ้นเป็นพิเศษของลูกเต๋า ดังั้นพอรวมกับการเคลื่อนไหวที่พิเศษของเขา สามารถหมุนไปตามที่เขาคิดได้และสามารถทำให้เขาได้แต้มที่เขาต้องการแม้จั๋วจะไม่ได้ดูล้ำสมัยเหมือนพวกอุปกรณ์การพนันที่จั๋วซือหรานรู้ในชาติ